ကိုးမရွိတဲ့ နဝင္း မွ နကၡတ္ ရစ္သမ္ မေရာက္မွီ
“ပလံု”
ေရထဲကို ခဲက်သြားတာလဲ ၿဖစ္ႏိုင္တယ္...
ေရထဲက ငါး ခုန္တက္လာတာလဲ ၿဖစ္ႏိုင္တယ္...
တေန႔မွာ ငါ့ အတၳဳပတိၱ ကို ငါဖြင့္ႀကည့္လိုက္တယ္..။
ဘယ္လိုၿဖစ္သြားသလဲ မသိဘူး...
“ပလံု”
တာရာမင္းေဝ
ေၿပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီကဗ်ာေလးက က်ေနာ့္ အႀကိဳက္ဆံုးနဲ႔ ရင္ထဲ အထိဆံုးကဗ်ာေလး တစ္ပုစ္...
ကိုတာရာမင္းေဝရဲ႕ ေနာက္ဆံုးကဗ်ာဆိုလဲ ဟုတ္ပါတယ္..
အေႀကြေစာလို႔ ႏွေၿမာမိပါတယ္... ဆရာေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ ၊ဝတၳဳတို ၊ ဝတၱဳရွည္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္..
ဒါေပမယ့္...
ကဗ်ာကို ခ်စ္တဲ့ ကဗ်ာ ဆရာရဲ႕ ေရးသားခဲ့တဲ့စာေတြထဲက ထုတ္ေဝခဲ့ေသာစာေတြကို ကဗ်ာတစ္ပုစ္နဲ႔ ဂုဏ္ၿပဳလိုက္ပါတယ္...
ကိုးမရွိတဲ့ နဝင္းမွ သည္ နကၡရစ္သမ္ မေရာက္မွီ
ကိုးမရွိတဲ့ နဝင္း ေအာက္
ႀကယ္ၿမင္လၿမင္ ေလာကဓံတရားကို မမွဳ
မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ့ ဗံုသံႀကား
ၿပိဳင္ၿမင္းတို႔ရဲ႔ ခြာသံ ေတြကို ႀကားမိပါရဲ႕ ….
ဒီခြာသံေတြနဲ႔ အတူ
အလံမထူခဲ့ေသာ လက္မ်ားႀကား
ေကာင္းကင္အေႀကြေတြေကာက္တဲ့လက္ နဲ႔ ဖမ္းမိတဲ့နဂါးေငြ႔တန္း
ၿမင္းစီးထြက္ေသာ အိမ္မက္မ်ား အေႀကာင္း
ေမွာ္ဆရာရဲ႔ ေက်ာင္းစာအုပ္မွာ ေရးခ်ၿဖစ္ခဲ့တယ္….။
ဒီလိုပါပဲ……
ေဆာင္းရာသီ ဒႆန ေတြနဲ႔အတူ
မနက္ၿဖန္ခါမွာ ထားခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔
တူးေဖာ္ခဲ့သည့္ေၿမစိုင္ေၿမခဲမ်ား
ေႀကးသြန္းယဥ္ေက်းမွဳ အသြင္ေၿပာင္း တဲ့
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်ာက္ထြင္းရာဇဝင္အေႀကာင္း
ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ပုရပိုက္မွာ ေရးဖို႔
ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွ အၿပန္မွာ ဧဒင္ ကေခ်သည္နဲ႔ ဝင္ကၿဖစ္ခဲ့တယ္…။
တစ္ခုခုေတာ့ ထိန္ခ်န္မိတယ္ ထင္ပါရဲ႕
မလံုမလဲနဲ႔
စိတ္ထဲမွာ ၿပာ ေဝသြားတယ္
ေသခ်ာတယ္…
ဝွက္ထားမိတာတစ္ခု
ဘယ္ဘက္လက္ထဲမွာ
ဝွက္ထားတဲ့ပံုၿပင္က
ေရႊဖိနပ္မွာ အစိမ္းေရာင္ႀကက္ေၿခခတ္နဲ႔ ေကာင္မေလး အေႀကာင္းေပါ့…။
လက္ဖဝါးမွာ ပါးအပ္ခြင့္မရွိတဲ့ ေကာင္မေလးေရ
ငါသည္သာ ပန္းၿဖစ္၍ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ၿပန္ပြင့္ခြင့္ ရခဲ့ေသာ္
နတ္ပ်ိဳမ အတြက္ပန္း ဆက္ဖို႔
အေရွ႕ၿမိဳ႕ရိုးမွမိုးေရစက္မ်ား နဲ႔အတူ
ပန္းေခတ္က လမင္း ေအာက္မွာ ေစာင့္ေနေပးပါ….
ေသခ်ာပါသည္….။
သင္ႏွင့္ နံနက္ခင္းကိုသာ ဝင္ခြင့္ ၿပဳမည္…။
တစ္ခုေတာ့ ရွိသည္..။
သူ႔ အိုးပုတ္ကေလးကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၿပန္မေပးပါ…။
လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ေပါ့…..
အာလာဒင္မသိလိုက္တဲ့ မီးခြက္ နားမွာ
ဝကၤပါကို ဖြင့္တဲ့ ေသာ့ ရွိတယ္…။
နကၡရစ္သမ္ က်တဲ့ အခ်ိန္ ဝင္ယူလွည့္ပါ…။
ဖိုးစိန္
ဆရာ ေရးသား ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ စာအုပ္မ်ား
* ကိုးမရွိတဲ့နဝင္း
* ေကာင္းကင္အေၾကြ ေကာက္တဲ့လက္ (ဇန္နဝါရီ ၂ဝဝ၆)
* ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ပုရပိုက္ (ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂ဝဝ၇)
* ကိုယ့္လက္နဲ႕ ဖမ္းမိတဲ့နဂါးေငြ႕တန္း (ေအာက္တိုဘာ ၂ဝဝ၂)
* ကြ်န္ေတာ္တူးေဖာ္ခဲ့သည့္ ေျမစိုင္ေျမခဲမ်ား အေၾကာင္း (စက္တင္ဘာ ၂ဝဝ၅)
* ကြ်န္ေတာ္္ႏွင့္ ေဆာင္းရာသီ ဒႆန (ဇန္နဝါရီ ၂ဝဝ၇)
* ကြ်န္ေတာ္္ႏွင့္ ေၾကးသြန္းယဥ္ေက်းမႈ
* ကြ်န္ေတာ္္ႏွင့္ ၾကယ္ျမင္လျမင္ ေလာကဓံ
* ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ဧဒင္ကေခ်သည္
* ကြ်န္ေတာ္မွ အျပန္ (ၾသဂုတ္ ၂ဝဝ၆)
* ငါသည္သာ ပန္းျဖစ္၍ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ပြင့္ခြင့္ ရခဲ့ေသာ္ (ဒီဇင္ဘာ ၂ဝဝ၆) ဒုတိယအႀကိမ္
* နတ္ပ်ဳိမအတြက္ ပန္း (ဒီဇင္ဘာ ၂ဝဝဝ)
* ပန္းေခတ္က လမင္း
* ပန္းလက္ဖဝါးမွာ ပါးအပ္ခြင့္မရွိတဲ့ ေကာင္မေလး
* ျပာ
* ၿပိဳင္ျမင္းတုိ႕ရဲ႕ ခြာသံ (ဇန္နဝါရီ ၂ဝဝ၅) ဒုတိယ အႀကိမ္
* ဘယ္ဘက္လက္ထဲမွာ ဝွက္ထားတဲ့ပံုျပင္ (ဇြန္ ၂ဝဝ၆)
* မနက္ျဖန္ခါမွာ ထားခဲ့တဲ့မ်က္ႏွာ
* မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ့ဗံုသံ (ဇူလိုင္ ၂ဝဝ၄)
* ျမင္းစီးထြက္ေသာ အိပ္မက္မ်ား (ႏိုဝင္ဘာ ၂ဝဝ၆)
* ေမွာ္ဆရာရဲ႕ ေက်ာင္းစာအုပ္
* ေ႐ႊဖိနပ္မွာ အစိမ္းေရာင္ ၾကက္ေျခခတ္နဲ႕ ေကာင္မေလး (ဇန္နဝါရီ ၂ဝဝ၆) တတိယ အႀကိမ္
* လူငယ္တေယာက္ရဲ႕ ေက်ာက္ထြင္းရာဇဝင္
* ဝကၤပါကို ဖြင့္တဲ့ေသာ့ (စက္တင္ဘာ ၂ဝဝ၆)
* သူ႕အိုးပုတ္ကေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မေပးပါ (ဇူလိိုင္ ၂ဝဝ၇)
* သင္ႏွင့္ နံနက္ခင္းကိုသာ ဝင္ခြင့္ျပဳမည္ (ဇြန္ ၂ဝဝရ) တတိယ အႀကိမ္
* အေရွ႕ၿမိဳ႕႐ိုးမွ မိုးေရစက္မ်ား
* အလံမထူခဲ့ေသာ လက္မ်ား (ေမ ၂ဝဝ၇)
* အာလာဒင္မသိလိုက္တဲ့ မီးခြက္ (ဇူလိုင္ ၂ဝဝ၆)
မွတ္တမ္းထဲမွာမပါေပမယ့္..ေနာက္ထပ္စာေပေပါင္းမ်ားစြာကုိဆရာဖန္တီးခဲ့ပါေသးတယ္...
ဒါကေတာ့ ရွာလို႔ ရသမွ်ပါ...
ကဗ်ာဆရာ ကိုတာရာမင္းေဝ အတြက္ အမွတ္တရ ဂုဏ္ၿပဳထားတဲ့ ကဗ်ာၿပပြဲေလးကို ဒီမွာ သြားေရာက္ဖတ္ရွဳ႕ႏိုင္ပါတယ္..။
ကဗ်ာဆရာ ကိုတာရာမင္းေဝ.... ေကာင္းရာဘံုမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ...။
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္
Comments
ကိုဖိုးစိန္ေရ အဆင္ေျပပါေစ။
စာေတြေရးေနျပီေပါ့ေလ...
ဟုတ္လား..
အဲဒီစာေတြ အားလံုးေတာ့ မဖတ္ဖူးဘူး...
ဒါေပမယ့္ ဖတ္လို႔ေတာ့ ေကာင္းတယ္
ဖတ္ဖူးသေလာက္ေပါ့ေနာ္...
ဆရာ့စာေတြတခါတေလေတာ့ ဖတ္ျဖစ္တယ္ေလ...
ႏွင္း
"မင္းတို႔ရဲ႕ အိမ္ကေလးထဲမွာ
မင္းရဲ႕ ေဖေဖဟာ
လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္
ဆုပ္ထားတယ္..
မင္းရဲ႕ ေမေမဟာ
အခန္းေထာင့္မွာ
ၿငိမ္သက္စြာထိုင္ၿပီး
မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းတစ္ခုကို အေဖာ္ျပဳ
(ရင္ထဲမွာေတာ့)
သား ျပန္ “လု” ေန႐ွာေတာ့မယ္။"
ကိုဖိုးစိန္ဆုေတာင္းသလိုေပါ့........
"အကို.......
ေကာင္းရာဘံုမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ...။
ေရာက္ေလရာဘ၀အဆက္ဆက္မွာ
ေမာ္ဖူးရျခင္းမ်ားစြာနဲ႔
ကင္းေ၀းပါေစ။"
ေလးျဖစ္သြားၿပီ
မဖတ္ရေသးဘူး.. အိပ္လိုက္အံုးမယ္
မဖတ္ရေသးတာ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဖတ္ၿပီးသားအကုန္
ၾကဳိက္တယ္
တေန႔မွာ ငါ့ အတၳဳပတိၱ ကို ငါဖြင့္ႀကည့္လိုက္တယ္..။
ဘယ္လိုၿဖစ္သြားသလဲ မသိဘူး...
“ပလံု” တဲ့
အဲဒီ စာသားေလးက အသိတစ္ခုေပးသြားတယ္ဗ်ာ။
လူငယ္တစ္ေယာက္ ထြင္းခဲ့တဲ့ ေက်ာက္စာတိုင္တစ္ခု ကြ်န္ေတာ့္ရင္မွာ စိုက္ထူလို႔။
တသက္စာ၊ ထာ၀ရ..
အျမဲ အၽြွတ္၇ေနေစမဲ့ ဆပ္ကပ္တစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ ဓားသြားေတြ ေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းရင္း... သ့ုညေလး ျဖစ္ခ်င္ေနမိသလို ေသာ့ေပ်ာက္ကိုလဲ ရွာေနမိရဲ႔။
မရွိခိုးႏိုး
မိုးၾကည့္ေနတဲ့ မႏွင္းဆီကိုလဲ တမ္းမိရဲ႔။
လြမ္းရပါသည္ေကာ ဆရာ တာရာမင္းေ၀။
အခုလို ကဗ်ာေလးေတြနျ႔တကြ ဆရာ့ စာေလးေတြ ျပဳစုထားတဲ့ မွတ္တမ္းေလးကို ဆရာ့ အတြက္ အမွတ္နရ ျဖစ္ေစတဲ့ ညီေလးကို လည္း ေက်းဇူး အထူး တင္ပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ပါေစဗ်ာ။
ေမတၱာျဖင့္
ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္
အေရးအသားေရာ အေတြးအေခၚေရာ အျမဲတမ္း ေရွ႕ကို ေရာက္ေနတဲ့ ဆရာပါပဲ....။
ကြ်န္ေတာ္မေမ့နိင္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ စာသားေတြ အမ်ားၾကီး ရိွပါတယ္...။
အႏွစ္သက္ဆံုး စာသားေလးကေတာ့...
“ ပန္းေမြ႔ယာေပၚမွာ အိပ္မွမဟုတ္ပါဘူး ေက်ာက္ခင္းလမ္းေပၚမွာ အိပ္တဲ့သူလည္း နတ္သမီး အိမ္မက္ မက္ခြင့္ရိွပါတယ္”
တကယ္ႏွေမ်ာ မိပါတယ္...။
ကိုယ့္အလွည့္က်ရင္သာ ဘယ္လို ပံုစံမ်ိဳးနဲ ့မွန္း မသိတာေလ ။
အင္း... စိတ္ေထြေထြနဲ့ ေလွ်ာက္ေရးမိတယ္ ။
ကဖိုးစိန္ လည္း ေနေကာင္းပါေစ .. ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ ့ပါေစ ။
မၾကီး ကိ..
သူ႕ဒႆနေတြကုိ က်ေနာ္ အရမ္းေၾကြတာဗ်ာ။
သူေသေတာ့ ငုိလုိက္ရတာ။ =(
ခု ကုိၾကီးေျပာသြားတဲ့အထဲမွာ စာအုပ္၄အုပ္ က်ေနာ့္ဆီမွာ မရွိဘူး။ ေသခ်ာျပန္ရွာရဦးမယ္။ =(
ဘေလာ့ဂ္က အကို အမေတြနဲ႔ စာဖတ္သူေတြေျပာသြားလိုက္တာ အားရစရာပါဗ်ာ..
ဆရာ တာရာမင္းေဝကို သိပါတယ္
အမွန္တိုင္းေျပာတာပါ စာေတြမဖတ္ဖူးပါဘူး
စာေပဗဟုသုတနဲ႔ ပက္သက္လို႔ အဲေလာက္ထိႏွံ႔စပ္တာ
အခုလိုသိသြားေတာ့ လိုက္လို႔ရတာေပါ့ဗ်ာ ကိုဖိုးစိန္ေရ
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ခင္မင္စြာျဖင့္
စည္သူ။
လာဖတ္တယ္။ ဆရာ တာရာမင္းေဝ ဆိုတာကို
သိျပီးသားပါ။ တစ္ခါမွ ေကာင္းေကာင္း မဖတ္ဖူး
ဘူး။
ကိုယ္ သတ္မွက္ထားတဲ့ ဘာသာရပ္ တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒါက အီကို ဘာသာရပ္ပဲ။
စီးပြားေရးကို စိတ္ဝင္စားတယ္။ အီကို ဘာသာကို မုန္းတယ္။
ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ္ စာ ဘယ္ေလာက္ က်က္က်က္ အလြယ္တကူ မရတဲ့ ဘာသာရပ္မို႕ မုန္းတယ္။
အေယာက္ ၁၀၀ ကို ေမး အီကို က အလြယ္ဆံုးလို႕ ေျဖလိမ့္မယ္။ မွန္တယ္လို႕
လက္ခံတယ္။
အမွန္က ကိုယ္က ဥာဏ္မမွီတာ။ ဖတ္လိုက္ရင္ ဘယ္ကိုေရာက္ေရာက္ သြားမွန္းကို မသိတာ။
အဲလိုပဲ ကိုယ္ဥာဏ္မမွီလို႕ မဖတ္တဲ့ ဆရာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။
ဘေလာဂ့္တိုင္းလဲ ကိုယ္ဥာဏ္မမွီတဲ့ အေရး အသားေတြနဲ႔ ဆိုရင္း ကိုယ္ မဖတ္ျဖစ္ဘူး။
အမွန္က အေရးအသား ေကာင္းလြန္ေတာ့
ဖတ္ရတာ နားမလည္းေတာ့တာပါ။
ဦးေႏွာက္က မလိုက္နိုင္ေတာ့ဘူးေလ။
ကိုယ့္ ဦးေႏွာက္မလိုက္နိုင္တဲ့ အထဲမွာ
ဆရာတာရာမင္းေဝ လည္း ပါသြားတယ္။
အဘယ္သို႕ ေသာ္ ဆရာေတြျဖစ္ျဖစ္ ေလးစားျပီသားပါ။
ငယ္ငယ္က ေဆးမွားေသာက္ခဲ့ မိလို႕ထင္ပါတယ္ သယ္ရင္းေရ။
ေနာက္တာဟုတ္ဘူးေနာ္။
ဘာမွ မျဖစ္လို႕ ခုလိုေတြ႕ေနရတာ သယ္ရင္းေရ။
ခ်စ္တဲ့ ငနို
ဖိုးစိန္ေရ အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္။