ေဖေဖနဲ႔ေမေမသို႔ (အိတ္ဖြင့္ေပးစာ)

ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ

သားဒီစာနဲ႔ ရိုေသစြာ ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ အၿမဲတမ္း က်မ္းမာ ေပ်ာ္ရြင္ေစဖို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။

ေမေမ

ေမေမ့ကို ေနေကာင္းလားလို႔ မေမးေတာ့ဘူးဗ်ာ။ အသက္ႀကီးလာတာနဲ႔ အမွ် ကိုယ့္က်မ္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ဖို႔ပဲ ေၿပာခ်င္ပါတယ္။ ခုကုေနတဲ့ အစာအိမ္ေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းဖို႔ ပိုၿပီးဂရုစိုက္ေပါ့။ သားက ေဆးကုေပးႏိုင္တာကလြဲၿပီး ဘာမွမလုပ္ေပးႏိုင္ဘူးေမေမ။ သားေၿပာလိုက္တဲ့ စကားတိုင္းက ေမေမ့အတြက္ အားေဆးၿဖစ္ဖို႔ေတာ့ အၿမဲရည္ရြယ္ပါတယ္။ တခါတေလ သားစဥ္းစားတယ္ေမေမ။ ဒီေရာဂါေတြက ေမေမ့ဆီမွာပဲ လာလာၿဖစ္ရလား။ ဒီေလာက္ လူေတြေပါမ်ားေနတာဆုိၿပီးေတာ့ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေမေမ့ကုသိုလ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေရာဂါေတြစံုေအာင္ ရေနေပမယ့္ ခုခ်ိန္ထိ လွလွပပ နဲ႔ အသက္ရွည္ရွည္ေနႏိုင္တာလဲ ေမေမ့ကုသိုလ္ေပါ့။ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ က်မ္းမာေရးေတာ့ဂရုစိုက္ပါဗ်ာ။ ေမေမဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ေမေမ့ကို ေကာင္းေအာင္ကုေပးႏိုင္ မယ့္ ဆရာ၀န္ရွိပါေစလို႔ အၿမဲ ဆုေတာင္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမေမကုသမွ် ကုန္သမွ်ကို ေပးႏိုင္တဲ့သားရွိတယ္ ဆိုတာ ေမေမ အၿမဲ သတိသြင္းထားရင္ ေမေမအားရွိမွာပါ။

ေဖေဖ

အေဖက သန္ပါတယ္ဆိုေပမယ့္ ညေနညေန ဘီယာေသာက္ၿပီးလို႔ ညအိပ္ရင္ အက်ီေတာ့၀တ္အိပ္ေပါ့။ ဘယ္ေလာက္သန္မာတဲ့သူပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ အခန္႔မသင့္ရင္ မသင့္သလို ၿဖစ္တတ္တာပဲ။ သားသမီးေတြက ပိုက္ဆံ ရွာလို႔တတ္ေနၿပီး ပူပင္စရာမလိုေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ေနခ်င္သလိုေနေပမယ့္ သားသမီးေတြ အတြက္ အေဖဆိုတာ အၿမဲတမ္း ေရႊေတာင္ႀကီးပါေဖေဖ။ သားတို႔မွာ မိဘ ရွိေနေသးတယ္ ဆိုတာနဲ႔တင္ အလိုလို အားၿဖစ္ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ အလုပ္ေလွ်ာ့လုပ္ၿပီး က်မ္းမာေရးဂရုစို္က္ပါေဖေဖ။ ေမေမကိုလဲ ဂရုစိုက္ေပါ့။

သားကေတာ့ ေခါင္းအသဲသန္ကိုက္တာက လြဲရင္ ဘာေရာဂါမွ ေထြေထြထူးထူး မရွိပါဘူး။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ စကာၤပူမွာေက်ာင္းတက္ေနတယ္။ ေက်ာင္းက ၿပီးသေလာက္ ရွိေနၿပီးဆုိေတာ့ အလုပ္ရွာေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ အဆင္ေၿပလားေမးရင္ ေနရထိုင္ရ အဆင္ေၿပေပမယ့္ အလုပ္မရေသးတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေတာ့ ရွိတာေပါ့။ အခ်ိန္တစ္ႏွစ္ရင္းခဲ့တယ္။ ဒီက ေက်ာင္းၿပီးရင္ အလုပ္ရႏိုင္တယ္ လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ေက်ာင္းတက္ခဲ့တာပဲ။ အခုအလုပ္စေလွ်ာက္ေတာ့ ထင္သေလာက္ ေမွ်ာ္မွန္းထားသေလာက္ အဆင္မေၿပဘူးလို႔ပဲ ေၿပာရမွာပဲေလ။ အခုေတာ့ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ထိ အခ်ိန္ႏွစ္လ ေလာက္ အလုပ္ရွာလို႔ ရပါေသးတယ္။ အဲဒီအတြင္း အလုပ္ရရင္ အဆင္ေၿပသြားေပမယ့္ အလုပ္မရခဲ့ရင္ေတာ့ ဆိုက္ပရပ္စ္ကို ၿပန္ရမွာေပါ့။ ေခါင္းကိုက္ေရာဂါေလးရွိေတာ့ ဒီမွာ ရံုးအလုပ္ေလး ရရင္ အရင္ေလာက္ပိုက္ဆံ မရေပမယ့္ ေအးေဆးေနႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ဒီမွာတႏွစ္ အခ်ိန္ေပးခဲ့ပါတယ္ ေဖေဖ။

သားကိုယ္တိုင္က ကံမဆိုးမေပမယ့္ ကံမေကာင္းတဲ့ထဲမွာပါတယ္။ သူမ်ားေတြ ရံုးတက္တဲ့အခါ ယူနီေဖာင္းနဲ႔ သန္႔သန္႔ၿပန္႔ၿပန္႔နဲ႔ စားပြဲေပၚမွာ ကြန္ၿပဴတာေရွ႔မွာ ထိုင္ၿပီး အလုပ္လုပ္ရကို အားက်ခဲ့ေပမယ့္ အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ဒီအလုပ္မ်ိဳး လုပ္ဖို႔ အခြင့္မရေသးဘူးေပါ့။ ရႏိုင္ဖို႔ရွိေသးလား လို႔ေတာင္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္။ ကံ ကိုယ္က ဒီအလုပ္နဲ႔ အက်ိဳးမေပးပဲ စားေသာက္ဆိုင္တို႔လို၊ ေဆးသုတ္၊ ၿခံရွင္းတာေတြက ပိုအက်ိဳးေပးသလားလို႔ေတာင္ ေအာက္ေမ့ရပါတယ္။ ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ဒီမွာ အလုပ္မရလို႔ ဆိုက္ပရပ္စ္ကို ၿပန္သြားၿပီး ဒီအလုပ္ေတြ ၿပန္လုပ္ရလဲ စိတ္အားေတာ့မငယ္ပါဘူး။ သားအေၿခအေန တခုထိ ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တာပါေလ။ ကံေပါ့။ ဟိုၿပန္ေရာက္လို႔ အလုပ္လုပ္ရရင္လဲ ပိုက္ဆံပို ရတယ္လို႔ပဲ မွတ္ပါတယ္။ စကာၤပူမွာေတာ့ တႏွစ္ အခ်ိန္ေပးၿပီးၿပီးေပါ့။ အခ်ိန္က စကားေၿပာသြားပါလိမ့္မယ္။ တနည္းေၿပာရရင္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ အစိုင္အခဲ တခုခု ၿဖစ္ေနတယ္ ေဖေဖ။

ဒီအေႀကာင္းေတြကို ေၿပာဖို႔ တသက္လံုး စိတ္မကူးေပမယ့္ ေဖေဖတို႔က ခဏခဏ ေမးေမးေနေတာ့ ေၿပာလိုက္ရတာပဲ။ သားစိတ္ထဲမွာလဲ ရွင္းတယ္ေဖေဖ။ ေဖေဖတို႔ သိထားဖို႔က ေဖေဖတို႔ လိုအပ္တာကို ေၿပာ။ သားဘက္က အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေၿဖ႔ဆည္းေပးမယ္ ဆိုတာကိုပါ။ တခါတေလ ေဖေဖတို႔ အားက်တတ္တဲ့ ဘယ္သူ႔သားကေတာ့ တလကို သိန္းႏွစ္ဆယ္ပို႔တယ္၊ ဘယ္သူ႔သမီးကေတာ့ ဘာ၀ယ္ပို႔တယ္ ဆုိတဲ့ သားသမီး အမ်ိဳး အၿဖစ္ ေဖေဖတို႔ကို ဂုဏ္ယူေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖ..။ ကံခ်င္းမတူဘူး၊ဥာဏ္ခ်င္းမတူဘူး ေဖေဖ။ သားဘက္ကေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ၿဖည့္ဆည္းေပးမယ္ ဆိုတာကုိေတာ့ သိေနေစခ်င္တယ္ ေဖေဖ။ အဲလိုပို႔ ႏိုင္တဲ့သားသမီးေတြရွိသလို သားလို ခံစားေနရတဲ့သားေတြ သမီးေတြလဲ ရွိေနမွာပဲ ဆိုတာ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္ ေဖေဖ။

ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ သားအလုပ္အတြက္ စိတ္မေကာင္းလဲ မၿဖစ္နဲ႔။ မ်က္ရည္လဲမက်နဲ႔။ စိတ္လဲမပူနဲ႔။ သားစိတ္ထဲမွာ မြန္းက်ပ္တိုင္း ငါမိဘေတြကို ငါလုပ္ေကၽြးေနတာပဲ ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ အားၿပန္ၿဖစ္ပါတယ္။ သားကိုယ္တိုင္အတြက္ ထမင္းတနပ္ ေနဖို႔စားဖို႔ မပူရပါဘူး။ ေနတတ္ထိုင္တတ္ပါတယ္။ အခုလုပ္ေနတာလဲ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ ရွိေနေသးလို႔ ဆိုတာ အမွတ္ရေပးပါ။

ညီ..

ခုခ်ိန္ေၿခေထာက္က သန္မာလာၿပီး ဆုိေပမယ့္ မေပါ့နဲ႔ေပါ့။ ညီလဲ ကုသိုလ္ကံေကာင္းတာပဲ။ ေသကံမေရာက္ဘူး ဒုကၡိတ မၿဖစ္ခဲ့ဘူးမဟုတ္လား။ ဒါက သတိတခ်က္လြတ္သြားတာရယ္၊ ကံမေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ဆံုလို႔ မိုးရြာေနတဲ့အခ်ိန္ဓာတ္ႀကိဳးၿပတ္ၿပီး ေၿခေထာက္ကို လာမွန္တားကို။ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ အခုမေကာင္းတာေတြ ေက်ာ္သြားၿပီး ေကာင္းတာပဲ ၿဖစ္လာေတာ့မယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ေပါ့။ ကိုႀကီးထက္စာရင္ ညီက ကုသိုလ္ပိုရမွာပါ။ မိဘကို ခုထိ အနားမွာၿပဳစုေစာက္ေရွာက္ခြင့္ ရေနတာပဲေလ။ ညီမိန္းမကိုလဲ ခ်စ္ခင္ႀကင္နာပါ။ တခုခုကို စိတ္ဆိုးမယ္လုပ္တိုင္း ညီေနမေကာင္းတုန္း မထႏိုင္တုန္းက ၿပဳစုခဲ့တာေလးကို သတိရၿပီး ခ်စ္ခင္လိုက္ပါ။ ညီက လူဆိုးေပမယ့္ လိမ္မာၿပီးသားပါ။ တခုခုဆို အကိုႀကီး ကအေနာက္မွာ ရွိေနတယ္ဆိုတာ သိထားပါ။

ညီမေလးေရ… မလွ်ံေရ…

ကိုယ့္က်မ္းမာေရးကိုလဲ ဂရုစိုက္ေပါ့။ ညီမေလးက မလိမၼာေပမယ့္ မဆိုးပါဘူး။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကို လဲ ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ လုပ္ခ်င္တာကိုလဲ ၿဖစ္ေအာင္လုပ္ေပါ့။ ကိုႀကီးတို႔က ၿဖစ္ၿဖစ္ မၿဖစ္ၿဖစ္ ပံ့ပိုးေပးႏိုင္တာပဲ ရွိမယ္။ ဒါကလဲ မိသားစု တခုအတြက္ အတိုင္းအတာ တခုထိ ပံ့ပိုးေပးႏိုင္တာမ်ိဳး ၿဖစ္ပါေစေပါ့။ လုပ္ခ်င္တာကိုလုပ္ပါ။ ၿဖစ္ခ်င္တာကိုေတာ့ ရေအာင္ယူပါ။ ညီမေလးက ကိုႀကီးစကားဆို နားေထာင္တယ္ ဆုိတာ ယံုၿပီးသားေပါ့။

ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ မိသားစုေတြ တေန႔ ၿပန္ဆံုမယ္ေပါ့။ ၿပန္ဆံုတဲ့အခါ happy ending ေလးပဲ ၿဖစ္ခ်င္တာပါ။ Drama ေတြ၊ Fiction ေတြ မလိုပါဘူး။ အခုေတာ့ အိမ္မၿပန္တာ ေၿခာက္ႏွစ္တိတိရွိၿပီး ၿဖစ္တဲ့ အေ၀းေရာက္သားက ဒီစာနဲ႔ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကို စိတ္ထဲကေန ရိုေသစြာ ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္။

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္