ပံုၿပင္တို

တခါတုန္းက မိန္းခေလးတေယာက္က ေတာထဲမွာ ထင္းေကာက္သြားရင္း အနာတရ ဗလပြနဲ႕ ေအးခဲၿပီး ေသခါနီး ေၿမြတစ္ေကာင္ကို ေတြ႕တယ္။ အဲဒီေၿမြဟာ ေၿမြေတြထဲမွာ အဆိပ္အၿပင္းဆံုး ေၿမြမ်ိဳး ၿဖစ္တယ္။ မိန္းမ ၿဖစ္တဲ့အေလွ်ာက္ သနားစိတ္ ပိုၿပီး ေၿမြကို ေဆးကုသဖို႔ အိမ္ကို ေခၚယူခဲ့တယ္။ တေန႔ၿပီး တေန႔ ေၿမြက ေနၿပန္ေကာင္းလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္ခေလးဟာ သူ ကုသခဲ့လို႔ ၿပန္ေကာင္းလာတဲ့ သံေယာဇဥ္ စိတ္နဲ႔ ေၿမြကို ၿပန္မလႊတ္ပဲ အိမ္မွာ ထားထားခဲ့တယ္။

တေန႔ေတာ့ ေၿမြက မိန္းခေလးရဲ႕ ခ်က္ကို ကိုက္လိုက္တယ္။ ေၿမြကိုက္ ဒဏ္ရာေႀကာင့္ မိန္းေမာစြာ ခံစားေနရတဲ့ မိန္းခေလးက ေၿမြကို " နင့္အသက္ကို ကယ္ခဲ့တဲ့ ငါ့ကို ဘာေႀကာင့္ ၿပန္ကိုက္ရသလဲ” လုိ႔ေမးေတာ့ ေၿမြက “ဟဲ့ စုန္းမ… ငါက ေၿမြတေကာင္ဆိုတာ နင္သိရက္သားနဲ႔” လို႔ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ၿပန္ေၿဖတယ္တဲ့။ ပံုၿပင္ေလးကေတာ့ တိုတုိေလးပါ။


"ေလာကမွာ ကူညီသင့္တဲ့သူရွိတယ္။ မကူညီသင့္တဲ့သူ ရွိတယ္။ ကူညီတိုင္း မေကာင္းတဲ့သူရွိတယ္။ ကူညီလို႔ ေကာင္းသြားတဲ့သူရွိတယ္။ အကူအညီကို လိုလိုလားလား လက္ခံတဲ့သူရွိတယ္။ အကူအညီကို မလိုအပ္တဲ့သူရွိတယ္။ ကူညီလိုက္လို႔ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွဳ ရွိတဲ့သူနဲ႔ ကူညီေပးလိုက္ကာမွ ပိုဆိုးသြားတဲ့ အေနအထားရွိၿပန္တယ္။

စိတ္မပါပဲ ကူညီလိုက္ရတာရွိသလို ကူညီဖို႔ စိတ္ပါေပမယ့္ မကူညီလိုက္ရတာမ်ိဳး ရွိမယ္။

ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ကူညီၿပီးတဲ့ေနာက္ စိတ္ထားတတ္ဖို႔ နဲ႔ ေနတတ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။

အရာရာတိုင္း တန္ၿပန္သက္ေရာက္မွဳ ရွိခ်င္မွ ရွိမယ္္။ သက္ေရာက္မွဳတိုင္းက ပစ္မွတ္တခုဆီက ေနပဲ လာရမယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ ဘယ္ေနရာကပဲလာလာ သက္ေရာက္မွဳကို လက္ခံႏိုင္ရမယ္။ လက္ခံတတ္ေအာင္ႀကိဳးစားႀကပါလို႔" ေဖေဖက ပံုၿပင္ကို ေၿပာၿပၿပီး ဒီစကားနဲ႔အဆံုးသတ္သြားတယ္။

ငယ္ငယ္တုန္းက ေဖေဖဘာကို အဓိက ထားၿပီး ဆိုလိုခ်င္တာလည္း ဆိုတာ နားမလည္ခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့…..








ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္


ဖိုးစိန္