မနက္ဖန္အတြက္ အဆံုးၿဖတ္
အခန္း(၁)
လူလ တရွဳတ္ရွဳတ္ နဲ႔ ငိုသံလိုလို ႀကားလာေတာ့ တေရးႏိုးလာခဲ့သည္။ မိုးသံေတြ ႀကားမွ မသဲ မကြဲ အေမ့အသံ ခပ္အက္အက္က ကတဖက္ခန္းက ေန က်ဳထရံႀကားမွ လူလ အခန္းဘက္ဆီ အုပ္အုပ္ကေလး ထြက္ေပၚေနသည္။ ၿခင္ေထာင္ကို အသာမၿပီး ႏိုးစက္နာရီကို လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ (၂)ေက်ာ္ ရွိေနၿပီး။ အေမဘာလို႔ငိုေနတာလဲ… အေမဘာေႀကာင့္ ငုိေနတာလဲ။ လူလစိတ္ပူၿပီး အေမအသံလာရာ က်ဴထရံနားသို႔ အတင္း တိုးကပ္ၿပီး အသံကို နားစြင့္ေနမိၿပန္သည္။ မိုးက သဲႀကီးမဲႀကီးရြာေနေသာေႀကာင့္ မ်က္ႏွာက်က္မပါတဲ့ သြပ္ ေခါင္းမိုးဆီ အတင္း က်ဆင္းလာတဲ့ မိုးသံက လူလ အေမအသံကို တခ်က္ခ်က္ ဖုံးအုပ္သြားသည္။
ဆယ္မိနစ္ခန္႔ ႀကာတဲ့အခ်ိန္ထိ အေမ့တို႔ အခန္းဘက္မွ အေမ့ငိုသံသဲ့သဲ မွာ တပါး ဘာသံမွ မႀကားရေပ။ လူလစိတ္မရွည္ေတာ့။ အိပ္ယာမွ အေၿပးထသြားၿပီး အေမဘာၿဖစ္တာလဲ ဟု ေမးလိုက္ခ်င္သည္။ သိုေသာ္ ထိုသို႔ေမးလွ်င္ အေမဘာမွမေၿပာပဲ လူလကိုသာ ဖက္ငိုေနမည္ကို လူလသိေသာေႀကာင့္ မရွည္ေသာ စိတ္ကို အသာ ဆြဲဆန္႔ၿပီး ေစာင့္ဆိုင္းေနမိၿပန္သည္။
လူလ ရင္ထဲမွာ အေတာ္ပင္ ပူပန္ေနၿပီး။ အေမအတြက္ လူလ စိတ္ပူမိသည္။ အေမဒီေလာက္ငုိေနတာေတာင္ အေဖ အသံ တစိုးတစိမွ် မႀကားရသည့္ အတြက္ လူလ အေဖ့ကို အၿပစ္တင္မိသည္။ အမွန္တိုင္း၀န္ခံရလွ်င္ လူလသည္ အေဖထက္ အေမ့ကို ပိုခ်စ္သည္။ အေဖသည္ လူလ လိုခ်င္တာမ်ားကို အၿမဲတမ္းၿငင္းပယ္တတ္ၿပီး အေမသည္သာ လူလ လုိခ်င္တာမ်ားကို ၿဖည့္ဆည္းေပးတတ္သည္။
ဒီႏွစ္လူလ ဆယ္တန္းတက္ရမည္။ ရပ္ကြက္ထဲက တၿခားအရြယ္တူေတြလို လူလ စက္ဘီးစီး ေက်ာင္းတက္ခ်င္သည္။ ကိုးတန္းမေအာင္ခင္ ကတည္းကပင္ လူလ အေဖ့ကို နားဂ်ီတိုက္ေသာ္လည္း အေဖက မတတ္ႏိုင္ဘူး။ မ၀ယ္ေပးႏိုင္ဘူး ဆိုသည့္ စကားသာ တြင္တြင္ေၿပာသည္။
အေမကသာ သားကိုးတန္ေအာင္ေအာင္ႀကိဳးစား မင့္အေဖ့ကို အေမေၿပာေပးပါ့မယ္ ဆိုသည့္ အားေပးစကားေၿပာရွာသည္။
လူလစိတ္ထဲတြင္လည္း အေဖသည္ အေ၀းေရာက္ေနသည့္ အကိုႀကီးႏွင့္ သူ႔ေၿမးသားကိုသာ ခ်စ္သည္ဟု စိတ္ထဲတြင္ ထင္မိသည္။ အကိုႀကီး တလတခါေလာက္ မလာလွ်င္ အကိုႀကီးအိမ္သို႔ အေဖလိုက္သြားတတ္ၿပီး အကိုႀကီးက သူ႔ကေလးႏွင့္ အိမ္ကိုေရာက္လာလွ်င္ အေဖ့မ်က္ႏွာ လမင္း အစင္းတရာ သာေနသည္ဟု လူလထင္မိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္လည္း လူလသည္ အေဖ့မ်က္စိတြင္ လူလ ဆိုသည့္ သားအေထြးဆံုး မရွိဘူးဟု လူလခံစားရသည္။ ထို႔သို႔ေသာ္ အေႀကာင္းမ်ားေႀကာင့္ လူလသည္ အေဖ့ကို မခ်စ္ေပ။
ယခုလဲ လူလစိတ္ထဲတြင္ မေက်မနပ္ၿဖစ္မိသည္။ အေမ တရွုတ္ရွဳတ္ငိုေနတာေတာင္ အေဖ အေမ့ကို အားေပးစကားတခြန္း မေၿပာေပ။ အေမဘာေႀကာင့္ ငိုသလဲ ၊ ဘာအတြက္ငိုေနလဲဟု အေဖ့ဆီမွ အသံထြက္ လာတာမႀကားရေပ။ ေနႏိုင္လြန္းေသာ အေဖကို အၿပစ္တင္ရင္ လူလ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပန္သည္။
အခန္း(၂)
အိမ္ေရွ႔မွ အ၀တ္ဖြတ္သံ တဖုန္းဖုန္းေႀကာင့္ လူလရုတ္တရက္ႏိုးလာသည္။ ၿခင္ေထာင္လွန္ နာရီႀကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၇ နာရီထိုးေနၿပီး။ အိပ္ခ်င္မူးတူးၿဖင့္ထၿပီး အ၀တ္ေလွ်ာ္သံႀကားရာ အိမ္ေရွ႕သို႔ လူလလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ အေမအ၀တ္ေလွ်ာ္ေနသည္။ အေမ့စည္းပိုင္းထဲမွေရကို ကုန္းကုန္းၿပီး လွမ္းခတ္ေနတာ ၿမင္ေတာ့ လူလ မေနႏိုင္ပဲ ေရတြင္းနားက စည္းပိုင္းကို ေရၿဖည့္ေပးလိုက္သည္။ လူလ အေမ လူလကို စကားတခြန္းမွ မေၿပာပဲ အ၀တ္ကိုသာ ဆက္ေလွ်ာ္ေနသည္။ လူလ လဲ ညက အေမဘာေႀကာင့္ငိုသည္ကို ေမးသင့္ မေမးသင့္ စဥ္းစားေနရင္း…
"သား…လူ… မင့္ဖို႔ အေမထမင္းေႀကာ္ထားတယ္။ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး သြားစားေခ်…။ ေန႔လည္စာ ငါးေၿခာက္ေႀကာ္ထားတယ္ေနာ္.။ "
"ေဖေဖေရာ…"
"မင့္အေဖ အိပ္ယာထဲ မွိန္းေနတယ္ထင္တယ္။ အေမတို႔ မင့္အကိုႀကီးဆီသြားၿပီး ၿမိဳ႔မွာေစ်း၀ယ္လိုက္ဦးမယ္။ အိမ္ေစာင့္ေနခဲ့"
အေမဆီမွ ဘာသံမွမႀကားရပဲ အ၀တ္ကိုသာဖိေလွ်ာ္ေနေသာ အေမ့ကို အားနာၿပီး အေမ ၿမိဳ႕ကေနၿပန္လာမွ ေမးမယ္ ဟု လူလဆံုးၿဖတ္ၿပီး မနက္စာကို သြားစာလိုက္သည္။ ထမင္းစားၿပီး ဆယ္တန္း ေက်ာင္းတက္ဖို႔ အကိုႀကီးေပးေသာ ပံုႏွိပ္စာအုပ္အေဟာင္းမ်ားကို အဖံုးတတ္ေနတုန္း အေမဆီမွ လူလ… အေမတို႔သြားေတာ့မယ္ ဆိုေသာ အသံႀကားမွ အေမ့ကို သတိထားမိသည္။ အေဖ့ကို လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ အေဖက ၿခံ၀ပင္ ေရာက္ေနၿပီး လက္တဖက္က ၿခံစည္းရိုးကိုကိုင္ကာ တဖက္က ခါးကိုေထာက္ၿပီး အေမ့ကို စိတ္မရွည္သည့္ ပံုစံၿဖင့္ ႀကည့္ေနသည္။
ဒီေန႔ အေမ့အသံေရာ မ်က္ႏွာပါ ခါတိုင္းေနထက္ ပိုမို အိုစာေနသည္ဟု ထင္မိသည္။ အေဖ့ကိုလွမ္းႀကည့္ၿပီး အေမ့ကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့ အေမ့ကို ေတာ္ေတာ္သနားသြားသည္။ အေမဒီေလာက္ ေနမေကာင္း အားနည္းတဲ့ပံုေပါက္ေနတာေတာင္ အေဖက အၿပင္သြားဖို႔ ေခၚေနသည္။ လူလစိတ္ထဲတြင္ အေဖ့ကို အၿပစ္တင္ မိသည္။ အေမ့ကိုသနားသည္။
အခန္း(၃)
ညေနေစာင္းတဲ့ထိ အေမတို႔ကို ေမွ်ာ္ေသာ္လည္း အေမတို႔ ၿပန္မေရာက္လာေသးေခ်။ လူလ အေမ့ကိုစိတ္ပူမိသည္။ ဒီည အကိုႀကီးအိမ္မွာပဲ အိပ္ မွာလား ဟု လူလထင္မိသည္။ အေဖသည္ အကိုႀကီးအိမ္ေရာက္လွ်င္ သူ႔ေၿမးမ်ားကို ေတြ႕ၿပီး မၿပန္ခ်င္ေႀကာင္းခဏခဏ ေၿပာသည္။ ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ဒီည တေယာက္တည္း ေနရေတာ့မည္ဟု လူလေတြးရင္ ဆယ္တန္းစာအုပ္မ်ားကို လွန္ေလွာေနတုန္း အေဖတို႔ ၿပန္ေရာက္လာသည္။ အေဖသည္ အိမ္ေပၚေရာက္ေသာလည္းလူလကို မႏွဳတ္ဆက္ပဲ အခန္းထဲကိုသာ တန္း၀င္သြားသည္။ အေဖ ေနာက္မွ အေမက လူလကို ခပ္ယဲ့ယဲ့ၿပံဳးၿပၿပီး သား ထမင္းစားၿပီးၿပီးလာဟု ေမးသည္။ လူလ ေခါင္းညိတ္ၿပတာကို ၿမင္ၿပီးတာႏွင့္ အေဖရွိရာ အခန္းထဲသို႔ ၀င္သြားသည္။
ထိုညမွစ၍ အေမ့ငိုသံသဲ့သဲ့ကို ညတိုင္းလိုလို ႀကားရသည္။ အေမ ၀မ္းနည္းေနသည္ကို ႀကည့္ၿပီး လူလစိတ္မေကာင္းၿဖစ္သည္။ အေမ့ရုပ္သည္လဲ ခါတိုင္းထက္ အိုစာသြားသည္။ စကားလဲ နည္းသြားသည္။ လူလအိပ္ယာႏိုးလွ်င္ အေဖ့ကို မေတြ႕ေတာ့ပဲ အေဖ အလုပ္အေစာႀကီးထသြားသည္။ ညဆိုလွ်င္လဲ မိုးခ်ဳပ္ေမွာင္မွ ၿပန္လာသည္။ ညၿပန္လွ်င္ အေမသြားသြားႀကိဳတာသိရသည္။
လူလအေဖသည္ သေဘာၤက်င္းငွာနတြင္ ရံုးစာေရးၿဖစ္သည္။ သေဘာၤမ်ား ဆီ၀င္ဆီထြက္ စာရင္းမ်ားကို လုပ္ရသည္။ ထို႔ေႀကာင့္ ကိုးနာရီ ရံုးတက္ရၿပီး ၅နာရီ ပံုမွန္ရံုးဆင္းေသာ္လည္း အခုရက္ပိုင္းတြင္ အေဖအေစာႀကီးထၿပီး ရံုးသြားကာ ေနာက္က်မွ ရံုးၿပန္လာတတ္သည္။ လူလကိုလဲ သိပ္စကားမေၿပာေပ။
အခန္း(၄)
လူလစိတ္ထဲတြင္ အစိုင္အခဲ တခုၿဖစ္လာသည္။ မေက်မနပ္ၿဖစ္လာသည္။ အကုိႀကီးအိမ္သြားၿပီး အေမနဲ႔ အေဖဘာၿဖစ္တာလဲ ေမးေတာ့ အကိုႀကီးက မင္းသိဖို႔မလိုဘူးလို႔ အေဖက ေၿပာထားတယ္ကြ ဟုသာ တြင္တြင္ေၿပာသည္။ အေဖက အကိုႀကီးကိုေတာ့ ေပးသိၿပီး လူလကို ေပးမသိတဲ့အတြက္ လူလ အေဖ့ကိုပိုၿပီး စိတ္နာမိသည္။ ထိုေႀကာင့္ အေမ့ကိုလဲ လူလမေမးေတာ့ပဲ လွ်စ္လွ်ဴရွဳမိသည္။ အေဖကုိလဲ အေတြ႕မခံေတာ့ပဲ လူလ ေရွာင္မိသည္။ ေနာက္ပိုင္းဘာအေႀကာင္းမွ မရွိပဲ အေဖ့ကို မေတြ႕ခ်င္ေတာ့၍ တဖက္လမ္းထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ က်ဴရွင္စရိတ္ကာမိေအာင္ စားပြဲထိုးလုပ္ရင္း အလုပ္မွာပဲ ေတာင္းအိပ္မိသည္။ အိမ္ကုိ အေဖမရွိတဲ့အခ်ိန္မွ ၿပန္သည္။ လူလ အေဖကို႔ မ်က္ႏွာၿခင္း မဆိုင္ေတာ့ေပ။
အခန္း(၅)
အထက္တန္းေက်ာင္းေတြ ဖြင့္၍ အိမ္ၿပန္ေတာ့ အိမ္ေရွ႔မွာ ဖီးဆန္႔ စက္ဘီး အသစ္စက္စက္ တစီး လူလကို စီးႀကိဳေနသည္။ လူလ အရမ္းေပ်ာ္သြားသည္။ လူလ လိုခ်င္ေနေသာ စက္ဘီးပင္။ လူလ စက္ဘီးကို ၿမင္ၿမင္ခ်င္း ခ်က္ခ်င္းဆြဲထုတ္စီးမိသည္။ အိမ္ေရွ႕တြင္ ပတ္စီးေနမိသည္။ အရင္က သူမ်ားစက္ဘီးငွားစီေနရတာ အခုေတာ့ ကိုယ္ပိုင္စက္ဘီးရၿပီးဟု လူလ စိတ္ႀကီး၀င္ ဘ၀င္ခိုက္မိသည္။ လူလအေမ့ကို အိမ္ေရွ႔မွာ လွမ္းေတြ႕ေတာ့ လူလ အေမဟုေအာ္ၿပီး ေၿပးဖက္မိသည္။ အေဖ့က ၿပတင္းေပါက္ကေန ႀကည့္ေနေသာ္လည္း အေဖ့ကို မႏွဳတ္ဆက္ခဲ့။
အေမက ဆယ္တန္းေက်ာင္းတက္ရင္၀ယ္ေပးမယ္လို႔ ေၿပာထားတာ အေမ၀ယ္ေပးတာပဲ ၿဖစ္ရမယ္။ အေဖက ဒါမ်ိဳး၀ယ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူးဟု စိတ္ထဲမွာ လူလ အေဖ့ကိုအၿပစ္တင္မိသည္။
အခန္း(၆)
"လူလ… အေဖ့ကို လမ္းထိပ္က ေဆးဆိုင္မွာ ေဆးသြား၀ယ္ေပးပါလား"
"မအားဘူး..အေဖ… စာလုပ္ေနတယ္…"
"သား… အေဖ့ကို စက္ဘီးနင္းၿပီး ဟိုဘက္လမ္းက ေဆးခန္းကိုပို႔ေပးပါလား.."
"က်ေနာ္က်ဴရွင္ခ်ိန္နီးေနၿပီး အေဖ…"
အေဖ ခဏခဏ ေတာင္းဆိုမွဳကို လူလ အေႀကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးၿပ ၿငင္းမိသည္။
စက္ဘီး၀ယ္ခိုင္းတုန္းက အေဖက ၀ယ္ေပးဖို႔ ၿငင္းတယ္။ အခု စက္ဘီးရွိေတာ့ ဟိုခိုင္းခ်င္ ဒီခိုင္းခ်င္နဲ႔။ အေဖ့အတြက္ဆို လံုး၀ မလုပ္ေပးဟု လူလစိတ္ထဲက ဆံုးၿဖတ္မိသည္။
ေနာက္ပိုင္း အေဖမခိုင္းေတာ့။ လူလ၀မ္းသာသည္။ အေဖ လမ္းေလွ်ာက္သြားတာကို ေတြ႕တိုင္း လူလ ရင္ထဲ တမ်ိဳးခံစားရေသာ္လည္း အေဖ့ လွ်စ္လွ်ဴရွဳမွဳ႔အတြက္ လူလ ေက်နပ္သည္။ အေမက သား အေဖ့ကို ဒီလိုမလုပ္ရဘူး။ ဒီစက္ဘီးက မင့္အေဖ၀ယ္ေပးထားတာေၿပာေသာ္လည္း လူလလက္မခံေတာ့။ လူလတခုသတိထားမိတာက အေဖ အခုတေလာ ပိန္သြားသည္။
အခန္း(၇)
လူလေက်ာင္းက ၿပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္တံခါး ေသာ့ခတ္ထားတာကို ေတြ႕မိသည္။ စိတ္ထဲထင့္သြားၿပီး အိမ္ေဘးနားကို ေမးႀကည့္သည္။ အိမ္နီးနားခ်င္း မည္သူမွ် ေသခ်ာမသိ။ ခါတိုင္းအေမတို႔ အၿပင္သြားရင္ေတာ့ ေဘးအိမ္ကိုမွာသြားသည္။ ယခုမွာမူ တံခါးကို ေသာ့ခတ္သြားသြားသည္။ အေမတို႔ဘယ္သြားတာလဲ။ အေဖေရာဘယ္မွာလဲဟု ေတြးမိသည္။ အိမ္ေရွ႕ကြမ္းပ်စ္တြင္ ေခတၱမွ် ထိုင္ေနၿပီး ေနာက္ စိတ္ကူးေပါက္ကာ အကိုႀကီးရွိရာသို႔ သြားဖို႔ လူလစိတ္ကူးရမိသည္။ အကိုႀကီးေနတဲ့ အိမ္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အိမ္ အလွမ္းေ၀းေသာ္လည္း က်ေနာ္တို႔ အတြက္ ၿဖတ္လမ္းရွိသည္။ ဒီၿဖတ္လမ္းကို အေဖက ရွာေဖြေတြ႕ရွိထားၿပီး အကိုႀကီးအိမ္ကို အၿမဲတမ္း လမ္းေလွ်ာ္သြားေနက်ၿဖစ္သည္။
ဟိုစဥ္းစားဒီစဥ္းစားရင္ ကားလမ္းမႀကီးေပၚေရာက္ေတာ့ စက္ဘီးကို ခဏရပ္သည္။ ကားရွင္းမွ ဟိုဘက္လမ္းကို ကူးရမည္။ ေဘးဘီကို ၀ဲႀကည့္လိုက္ေတာ့ မလွမ္းမကမ္းက အေႀကာ္တဲပ်က္မွာ လူႏွစ္ေယာက္ကို သတိထားမိသည္။ စိတ္ထဲက ထစ္ကနဲ ၿဖစ္ၿပီး ထိုႏွစ္ေယာက္က တေယာက္မွာ အေမႏွင့္ေတာ္ေတာ္တူသည္ဟု လူလစိတ္ထဲတြင္ထင္မိသည္။ အေမႏွင့္တူသူမွာ တၿခားတေယာက္ ရင္ဘတ္ကို ဖိထားေပးေနသည့္ပံုစံကို ေတြ႕ရသည္။ လူလ သဲကြဲရေအာင္ ကားလမ္းမကို မၿဖတ္ပဲ အေႀကာ္တဲ ရွိရာသို႔ စက္ဘီးနီးလာခဲ့သည္။
နီးလာမွ အေမႏွင့္ေတာ္ေတာ္တူတာ ေတြ႕မိသည္။ လူလရင္ေတြ ခုန္လာသည္။ နားထင္ေႀကာေတြ တင္းၿပီး ေခါင္းပူလာသည္။ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ အေဖ…။ အေဖဘာၿဖစ္တာပါလိမ့္။ ေသခ်ာသည္။ အေမ အေဖ့ရင္ဘတ္ကို ဖိရင္ ငုိေနသည္။ စကားေတြ တိုးတုိးေၿပာေနသည္။
"အေမ… ဘာၿဖစ္တာလဲ…. အေဖဘာၿဖစ္တာလဲ…."
"မင့္အေဖ အေမာေဖာက္တာ….ဒီလိုၿဖစ္တာခဏခဏပဲ.. အခုလဲ ေဆးခန္းသြားမလို႔ "ဟုု ေၿပာရင္း ငိုရွာသည္။
ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ… ရင္ထဲတြင္ ၿပည့္က်ပ္ၿပီး ငိုခ်င္လာသည္။
အေဖ့လက္ကို ေယာင္းယမ္းကိုင္ထားမိၿပီး ဘာမွေၿပာမထြက္။
ေတာ္ႀကာ အေဖ သက္သာလာပံုရသည္။
မ်က္လံုးပြင့္လာသည္။ က်ေနာ္တို႔သတိထားမိသည့္ သူမ်ား အနားသို႕ေရာက္လာၿပီး သံုးဘီး ကားတစင္းေပၚ အေဖ့ကို တင္ေပးသည္။ အေဖေဆးရံုသို႔အေမႏွင့္သြားသည္။ လူလ အိမ္သို႔ၿပန္လာသည္။
လူလအိမ္သို႔ေရာက္ေသာ္လည္း စိတ္က အေဖ့ဆီမွာ ေရာက္ေနၿပန္သည္။ အေဖဘယ္တုန္းက ေနမေကာင္းၿဖစ္တာလဲ။ ဘာေရာဂါလဲ။ ငါဘာလို႔ မသိရတာလဲဟု လူလ စိတ္ထဲတြင္ ဒိြဟၿဖစ္ကာ ေတြးေနမိသည္။ မိုးေမွာင္ေတာ့ အေမၿပန္ေရာက္လာသည္။
"မင့္အေဖ သက္သာပါတယ္" ဟူေသာ အသံအေမ့ဆီမွ ႀကားရ၍ လူလစိတ္တ၀က္ခ်မ္းသာသည္။ သိခ်င္စိတ္တားဆီးမရစြာ လူလ အေမကို ေမးသည္။
မင့္အေဖ… ရင္က်ပ္ၿဖစ္ၿပီး အဆုပ္မေကာင္းတာ ႀကာၿပီး…။ အဆုပ္ကင္ဆာလို႔ ဆရာ၀န္က ေၿပာတယ္။ ေဆးရံုတက္ရမယ္ ေၿပာေပမယ့္ သူေဆးရံုတက္ရင္ ပိုက္ဆံေတြ ကုန္မယ္။ သားေက်ာင္းစရိတ္ေတြ ေလွ်ာ့သြားမယ္ ဆိုၿပီး ေဆးရံုတက္ဖို႔ ၿငင္းခဲ့တာ။ ေဆးၿမီးတိုေတြ ေသာက္ၿပီး သက္သာရာ သက္သာေႀကာင္းေနခဲ့တာ။ အခု သားဆယ္တန္းေက်ာင္းဖြင့္ခါနီးေတာ့ သူ အခ်ိန္ပို အလုပ္ေတြပိုလုပ္တယ္သား ဟု အေမငိုသံနဲ႔ေၿပာတာကို မႀကားတခ်က္ ႀကားတခ်က္… ရင္ထဲ ဆို႔နစ္ၿပီး လူလ မ်က္ရည္ေတြ မထြက္လာခဲ့။
"အေဖက ဘာေႀကာင့္ လူလကို မေၿပာတာလဲ အေမ"
"မင့္အေဖက မင့္စိတ္ဆင္းရဲၿပီး ဆယ္တန္းေက်ာင္းစာမလုပ္ႏိုင္မွာ စိုးရိမ္တာရယ္… သူေဆးရံုမတက္လဲ ၿဖစ္ေသးတယ္ဆိုတာရယ္ ေဆးရံုတက္မယ့္ပိုက္ဆံကို လူလ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ စက္ဘီး၀ယ္ေပးတာ… မင့္အကိုႀကီးလဲ မေၿပလည္ဘူး... ဒါေတြကို အေမတို႔ကို မေၿပာဖို႔ မွာထားတယ္လူေလး…"
အခုမွ အေဖ့မ်က္ႏွာ… အေမ့မ်က္ႏွာ ကိုလူလ ၿမင္ေယာင္လာသည္။ အေဖ့ကိုေၿပးေတြ႕ခ်င္သည္။ အေဖ ေဆးရံုတက္မယ့္ ပိုက္ဆံကို ႏွေၿမာၿပီး လူလအတြက္စက္ဘီးအသစ္ကို၀ယ္ေပးသည့္ အေဖ့စိတ္ကို ေလးစားမိသည္။ လူလ… အေဖ့ကို သတ္ေနသည့္ သားႏွင့္တူေနေလသည္။
"အေဖ ေသမွာလား အေမ" ဟု ရင္ထဲကဖ်စ္ညွစ္ၿပီး အေမ့ကို ေမးမိသည္။
"အေမ လူလကို အတင္းဖက္ၿပီး အေမလဲ မသိဘူးသား… မင့္အေဖကံေပါ့… "ဟုသာေၿပာၿပီး တရွဳတ္ရွဳတ္ငို ရွာသည္။
လူလ အေဖခိုင္းေစခဲ့တာကို ၿငင္းသမွ် ေနာင္တရမိသည္။ ခုေတာ့ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ လူလ တေယာက္ တညလံုး ဟုိလွိမ့္ ဒီလွိမ့္ႏွင့္ မနက္မိုးလင္းဖို႔သာ ဆုေတာင္းမိသည္။ အေဖ့ကိုေတြ႕ခ်င္သည္။ အေဖ့ကို စကားေတြေၿပာခ်င္သည္။ လူလအခုမွ စိတ္ပူမိသည္။ အေဖကို လူလေၿပာခ်င္တာေတြ ေၿပာခြင့္ ရမည္လား။ လူလေၿပာမည့္စကားမ်ားကို လူလ အေဖ နားေထာင္ ႏိုင္မည္လားဟု စုိးရိမ္ပူပန္စိတ္မ်ား ရုတ္ခ်ည္း ၿဖစ္ေပၚလာသည္။
အေဖ…. လူလတို႔ကို မထားခဲ့ပါနဲ႔….။
အေဖ…ကို သားစကားေတြ အမ်ားႀကီးေၿပာခ်င္ပါတယ္…။
အေဖ့ကို ခ်စ္ပါတယ္…။ ဒီစက္ဘီးကို ေရာင္းၿပီး အေဖ့ကို ေဆးကုမယ္။ သားအလုပ္လုပ္မယ္။ အေဖက်မ္းမာေရးေကာင္းမွ သား ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေၿဖေတာ့မယ္ ေဖေဖ။
အေဖသားတို႔ကို မထားသြားပါနဲ႔။ အေဖ့ကုိ ၿပဳစုပါရေစ။ လူလ လူးလူးလိွမ့္လွိမ့္စဥ္းစားရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။
မနက္ဖန္ တြင္ လူလ ေၿပာခ်င္တဲ့စကားေတြကို လူလ အေဖကို ေၿပာႏိုင္မည္လား…။
လူလ အေဖ လူလေၿပာခ်င္တဲ့စကားေတြကို နားေထာင္ေပးႏိုင္မွာလား။
လူလအေဖ လူလကို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မွာလား။
လူလ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မွာလားး ဆိုတာ…
မနက္ဖန္ မွာ ကံႀကမၼာက အဆံုးအၿဖတ္ေပးလိမ့္မယ္။။
ဟုတ္တယ္…
မနက္ဖန္ ေတြ အတြက္
ကံႀကမၼာက ေစာင့္ႀကိဳေနတယ္…။
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္
လူလ တရွဳတ္ရွဳတ္ နဲ႔ ငိုသံလိုလို ႀကားလာေတာ့ တေရးႏိုးလာခဲ့သည္။ မိုးသံေတြ ႀကားမွ မသဲ မကြဲ အေမ့အသံ ခပ္အက္အက္က ကတဖက္ခန္းက ေန က်ဳထရံႀကားမွ လူလ အခန္းဘက္ဆီ အုပ္အုပ္ကေလး ထြက္ေပၚေနသည္။ ၿခင္ေထာင္ကို အသာမၿပီး ႏိုးစက္နာရီကို လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ (၂)ေက်ာ္ ရွိေနၿပီး။ အေမဘာလို႔ငိုေနတာလဲ… အေမဘာေႀကာင့္ ငုိေနတာလဲ။ လူလစိတ္ပူၿပီး အေမအသံလာရာ က်ဴထရံနားသို႔ အတင္း တိုးကပ္ၿပီး အသံကို နားစြင့္ေနမိၿပန္သည္။ မိုးက သဲႀကီးမဲႀကီးရြာေနေသာေႀကာင့္ မ်က္ႏွာက်က္မပါတဲ့ သြပ္ ေခါင္းမိုးဆီ အတင္း က်ဆင္းလာတဲ့ မိုးသံက လူလ အေမအသံကို တခ်က္ခ်က္ ဖုံးအုပ္သြားသည္။
ဆယ္မိနစ္ခန္႔ ႀကာတဲ့အခ်ိန္ထိ အေမ့တို႔ အခန္းဘက္မွ အေမ့ငိုသံသဲ့သဲ မွာ တပါး ဘာသံမွ မႀကားရေပ။ လူလစိတ္မရွည္ေတာ့။ အိပ္ယာမွ အေၿပးထသြားၿပီး အေမဘာၿဖစ္တာလဲ ဟု ေမးလိုက္ခ်င္သည္။ သိုေသာ္ ထိုသို႔ေမးလွ်င္ အေမဘာမွမေၿပာပဲ လူလကိုသာ ဖက္ငိုေနမည္ကို လူလသိေသာေႀကာင့္ မရွည္ေသာ စိတ္ကို အသာ ဆြဲဆန္႔ၿပီး ေစာင့္ဆိုင္းေနမိၿပန္သည္။
လူလ ရင္ထဲမွာ အေတာ္ပင္ ပူပန္ေနၿပီး။ အေမအတြက္ လူလ စိတ္ပူမိသည္။ အေမဒီေလာက္ငုိေနတာေတာင္ အေဖ အသံ တစိုးတစိမွ် မႀကားရသည့္ အတြက္ လူလ အေဖ့ကို အၿပစ္တင္မိသည္။ အမွန္တိုင္း၀န္ခံရလွ်င္ လူလသည္ အေဖထက္ အေမ့ကို ပိုခ်စ္သည္။ အေဖသည္ လူလ လိုခ်င္တာမ်ားကို အၿမဲတမ္းၿငင္းပယ္တတ္ၿပီး အေမသည္သာ လူလ လုိခ်င္တာမ်ားကို ၿဖည့္ဆည္းေပးတတ္သည္။
ဒီႏွစ္လူလ ဆယ္တန္းတက္ရမည္။ ရပ္ကြက္ထဲက တၿခားအရြယ္တူေတြလို လူလ စက္ဘီးစီး ေက်ာင္းတက္ခ်င္သည္။ ကိုးတန္းမေအာင္ခင္ ကတည္းကပင္ လူလ အေဖ့ကို နားဂ်ီတိုက္ေသာ္လည္း အေဖက မတတ္ႏိုင္ဘူး။ မ၀ယ္ေပးႏိုင္ဘူး ဆိုသည့္ စကားသာ တြင္တြင္ေၿပာသည္။
အေမကသာ သားကိုးတန္ေအာင္ေအာင္ႀကိဳးစား မင့္အေဖ့ကို အေမေၿပာေပးပါ့မယ္ ဆိုသည့္ အားေပးစကားေၿပာရွာသည္။
လူလစိတ္ထဲတြင္လည္း အေဖသည္ အေ၀းေရာက္ေနသည့္ အကိုႀကီးႏွင့္ သူ႔ေၿမးသားကိုသာ ခ်စ္သည္ဟု စိတ္ထဲတြင္ ထင္မိသည္။ အကိုႀကီး တလတခါေလာက္ မလာလွ်င္ အကိုႀကီးအိမ္သို႔ အေဖလိုက္သြားတတ္ၿပီး အကိုႀကီးက သူ႔ကေလးႏွင့္ အိမ္ကိုေရာက္လာလွ်င္ အေဖ့မ်က္ႏွာ လမင္း အစင္းတရာ သာေနသည္ဟု လူလထင္မိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္လည္း လူလသည္ အေဖ့မ်က္စိတြင္ လူလ ဆိုသည့္ သားအေထြးဆံုး မရွိဘူးဟု လူလခံစားရသည္။ ထို႔သို႔ေသာ္ အေႀကာင္းမ်ားေႀကာင့္ လူလသည္ အေဖ့ကို မခ်စ္ေပ။
ယခုလဲ လူလစိတ္ထဲတြင္ မေက်မနပ္ၿဖစ္မိသည္။ အေမ တရွုတ္ရွဳတ္ငိုေနတာေတာင္ အေဖ အေမ့ကို အားေပးစကားတခြန္း မေၿပာေပ။ အေမဘာေႀကာင့္ ငိုသလဲ ၊ ဘာအတြက္ငိုေနလဲဟု အေဖ့ဆီမွ အသံထြက္ လာတာမႀကားရေပ။ ေနႏိုင္လြန္းေသာ အေဖကို အၿပစ္တင္ရင္ လူလ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပန္သည္။
အခန္း(၂)
အိမ္ေရွ႔မွ အ၀တ္ဖြတ္သံ တဖုန္းဖုန္းေႀကာင့္ လူလရုတ္တရက္ႏိုးလာသည္။ ၿခင္ေထာင္လွန္ နာရီႀကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၇ နာရီထိုးေနၿပီး။ အိပ္ခ်င္မူးတူးၿဖင့္ထၿပီး အ၀တ္ေလွ်ာ္သံႀကားရာ အိမ္ေရွ႕သို႔ လူလလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ အေမအ၀တ္ေလွ်ာ္ေနသည္။ အေမ့စည္းပိုင္းထဲမွေရကို ကုန္းကုန္းၿပီး လွမ္းခတ္ေနတာ ၿမင္ေတာ့ လူလ မေနႏိုင္ပဲ ေရတြင္းနားက စည္းပိုင္းကို ေရၿဖည့္ေပးလိုက္သည္။ လူလ အေမ လူလကို စကားတခြန္းမွ မေၿပာပဲ အ၀တ္ကိုသာ ဆက္ေလွ်ာ္ေနသည္။ လူလ လဲ ညက အေမဘာေႀကာင့္ငိုသည္ကို ေမးသင့္ မေမးသင့္ စဥ္းစားေနရင္း…
"သား…လူ… မင့္ဖို႔ အေမထမင္းေႀကာ္ထားတယ္။ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး သြားစားေခ်…။ ေန႔လည္စာ ငါးေၿခာက္ေႀကာ္ထားတယ္ေနာ္.။ "
"ေဖေဖေရာ…"
"မင့္အေဖ အိပ္ယာထဲ မွိန္းေနတယ္ထင္တယ္။ အေမတို႔ မင့္အကိုႀကီးဆီသြားၿပီး ၿမိဳ႔မွာေစ်း၀ယ္လိုက္ဦးမယ္။ အိမ္ေစာင့္ေနခဲ့"
အေမဆီမွ ဘာသံမွမႀကားရပဲ အ၀တ္ကိုသာဖိေလွ်ာ္ေနေသာ အေမ့ကို အားနာၿပီး အေမ ၿမိဳ႕ကေနၿပန္လာမွ ေမးမယ္ ဟု လူလဆံုးၿဖတ္ၿပီး မနက္စာကို သြားစာလိုက္သည္။ ထမင္းစားၿပီး ဆယ္တန္း ေက်ာင္းတက္ဖို႔ အကိုႀကီးေပးေသာ ပံုႏွိပ္စာအုပ္အေဟာင္းမ်ားကို အဖံုးတတ္ေနတုန္း အေမဆီမွ လူလ… အေမတို႔သြားေတာ့မယ္ ဆိုေသာ အသံႀကားမွ အေမ့ကို သတိထားမိသည္။ အေဖ့ကို လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ အေဖက ၿခံ၀ပင္ ေရာက္ေနၿပီး လက္တဖက္က ၿခံစည္းရိုးကိုကိုင္ကာ တဖက္က ခါးကိုေထာက္ၿပီး အေမ့ကို စိတ္မရွည္သည့္ ပံုစံၿဖင့္ ႀကည့္ေနသည္။
ဒီေန႔ အေမ့အသံေရာ မ်က္ႏွာပါ ခါတိုင္းေနထက္ ပိုမို အိုစာေနသည္ဟု ထင္မိသည္။ အေဖ့ကိုလွမ္းႀကည့္ၿပီး အေမ့ကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့ အေမ့ကို ေတာ္ေတာ္သနားသြားသည္။ အေမဒီေလာက္ ေနမေကာင္း အားနည္းတဲ့ပံုေပါက္ေနတာေတာင္ အေဖက အၿပင္သြားဖို႔ ေခၚေနသည္။ လူလစိတ္ထဲတြင္ အေဖ့ကို အၿပစ္တင္ မိသည္။ အေမ့ကိုသနားသည္။
အခန္း(၃)
ညေနေစာင္းတဲ့ထိ အေမတို႔ကို ေမွ်ာ္ေသာ္လည္း အေမတို႔ ၿပန္မေရာက္လာေသးေခ်။ လူလ အေမ့ကိုစိတ္ပူမိသည္။ ဒီည အကိုႀကီးအိမ္မွာပဲ အိပ္ မွာလား ဟု လူလထင္မိသည္။ အေဖသည္ အကိုႀကီးအိမ္ေရာက္လွ်င္ သူ႔ေၿမးမ်ားကို ေတြ႕ၿပီး မၿပန္ခ်င္ေႀကာင္းခဏခဏ ေၿပာသည္။ ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ဒီည တေယာက္တည္း ေနရေတာ့မည္ဟု လူလေတြးရင္ ဆယ္တန္းစာအုပ္မ်ားကို လွန္ေလွာေနတုန္း အေဖတို႔ ၿပန္ေရာက္လာသည္။ အေဖသည္ အိမ္ေပၚေရာက္ေသာလည္းလူလကို မႏွဳတ္ဆက္ပဲ အခန္းထဲကိုသာ တန္း၀င္သြားသည္။ အေဖ ေနာက္မွ အေမက လူလကို ခပ္ယဲ့ယဲ့ၿပံဳးၿပၿပီး သား ထမင္းစားၿပီးၿပီးလာဟု ေမးသည္။ လူလ ေခါင္းညိတ္ၿပတာကို ၿမင္ၿပီးတာႏွင့္ အေဖရွိရာ အခန္းထဲသို႔ ၀င္သြားသည္။
ထိုညမွစ၍ အေမ့ငိုသံသဲ့သဲ့ကို ညတိုင္းလိုလို ႀကားရသည္။ အေမ ၀မ္းနည္းေနသည္ကို ႀကည့္ၿပီး လူလစိတ္မေကာင္းၿဖစ္သည္။ အေမ့ရုပ္သည္လဲ ခါတိုင္းထက္ အိုစာသြားသည္။ စကားလဲ နည္းသြားသည္။ လူလအိပ္ယာႏိုးလွ်င္ အေဖ့ကို မေတြ႕ေတာ့ပဲ အေဖ အလုပ္အေစာႀကီးထသြားသည္။ ညဆိုလွ်င္လဲ မိုးခ်ဳပ္ေမွာင္မွ ၿပန္လာသည္။ ညၿပန္လွ်င္ အေမသြားသြားႀကိဳတာသိရသည္။
လူလအေဖသည္ သေဘာၤက်င္းငွာနတြင္ ရံုးစာေရးၿဖစ္သည္။ သေဘာၤမ်ား ဆီ၀င္ဆီထြက္ စာရင္းမ်ားကို လုပ္ရသည္။ ထို႔ေႀကာင့္ ကိုးနာရီ ရံုးတက္ရၿပီး ၅နာရီ ပံုမွန္ရံုးဆင္းေသာ္လည္း အခုရက္ပိုင္းတြင္ အေဖအေစာႀကီးထၿပီး ရံုးသြားကာ ေနာက္က်မွ ရံုးၿပန္လာတတ္သည္။ လူလကိုလဲ သိပ္စကားမေၿပာေပ။
အခန္း(၄)
လူလစိတ္ထဲတြင္ အစိုင္အခဲ တခုၿဖစ္လာသည္။ မေက်မနပ္ၿဖစ္လာသည္။ အကုိႀကီးအိမ္သြားၿပီး အေမနဲ႔ အေဖဘာၿဖစ္တာလဲ ေမးေတာ့ အကိုႀကီးက မင္းသိဖို႔မလိုဘူးလို႔ အေဖက ေၿပာထားတယ္ကြ ဟုသာ တြင္တြင္ေၿပာသည္။ အေဖက အကိုႀကီးကိုေတာ့ ေပးသိၿပီး လူလကို ေပးမသိတဲ့အတြက္ လူလ အေဖ့ကိုပိုၿပီး စိတ္နာမိသည္။ ထိုေႀကာင့္ အေမ့ကိုလဲ လူလမေမးေတာ့ပဲ လွ်စ္လွ်ဴရွဳမိသည္။ အေဖကုိလဲ အေတြ႕မခံေတာ့ပဲ လူလ ေရွာင္မိသည္။ ေနာက္ပိုင္းဘာအေႀကာင္းမွ မရွိပဲ အေဖ့ကို မေတြ႕ခ်င္ေတာ့၍ တဖက္လမ္းထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ က်ဴရွင္စရိတ္ကာမိေအာင္ စားပြဲထိုးလုပ္ရင္း အလုပ္မွာပဲ ေတာင္းအိပ္မိသည္။ အိမ္ကုိ အေဖမရွိတဲ့အခ်ိန္မွ ၿပန္သည္။ လူလ အေဖကို႔ မ်က္ႏွာၿခင္း မဆိုင္ေတာ့ေပ။
အခန္း(၅)
အထက္တန္းေက်ာင္းေတြ ဖြင့္၍ အိမ္ၿပန္ေတာ့ အိမ္ေရွ႔မွာ ဖီးဆန္႔ စက္ဘီး အသစ္စက္စက္ တစီး လူလကို စီးႀကိဳေနသည္။ လူလ အရမ္းေပ်ာ္သြားသည္။ လူလ လိုခ်င္ေနေသာ စက္ဘီးပင္။ လူလ စက္ဘီးကို ၿမင္ၿမင္ခ်င္း ခ်က္ခ်င္းဆြဲထုတ္စီးမိသည္။ အိမ္ေရွ႕တြင္ ပတ္စီးေနမိသည္။ အရင္က သူမ်ားစက္ဘီးငွားစီေနရတာ အခုေတာ့ ကိုယ္ပိုင္စက္ဘီးရၿပီးဟု လူလ စိတ္ႀကီး၀င္ ဘ၀င္ခိုက္မိသည္။ လူလအေမ့ကို အိမ္ေရွ႔မွာ လွမ္းေတြ႕ေတာ့ လူလ အေမဟုေအာ္ၿပီး ေၿပးဖက္မိသည္။ အေဖ့က ၿပတင္းေပါက္ကေန ႀကည့္ေနေသာ္လည္း အေဖ့ကို မႏွဳတ္ဆက္ခဲ့။
အေမက ဆယ္တန္းေက်ာင္းတက္ရင္၀ယ္ေပးမယ္လို႔ ေၿပာထားတာ အေမ၀ယ္ေပးတာပဲ ၿဖစ္ရမယ္။ အေဖက ဒါမ်ိဳး၀ယ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူးဟု စိတ္ထဲမွာ လူလ အေဖ့ကိုအၿပစ္တင္မိသည္။
အခန္း(၆)
"လူလ… အေဖ့ကို လမ္းထိပ္က ေဆးဆိုင္မွာ ေဆးသြား၀ယ္ေပးပါလား"
"မအားဘူး..အေဖ… စာလုပ္ေနတယ္…"
"သား… အေဖ့ကို စက္ဘီးနင္းၿပီး ဟိုဘက္လမ္းက ေဆးခန္းကိုပို႔ေပးပါလား.."
"က်ေနာ္က်ဴရွင္ခ်ိန္နီးေနၿပီး အေဖ…"
အေဖ ခဏခဏ ေတာင္းဆိုမွဳကို လူလ အေႀကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးၿပ ၿငင္းမိသည္။
စက္ဘီး၀ယ္ခိုင္းတုန္းက အေဖက ၀ယ္ေပးဖို႔ ၿငင္းတယ္။ အခု စက္ဘီးရွိေတာ့ ဟိုခိုင္းခ်င္ ဒီခိုင္းခ်င္နဲ႔။ အေဖ့အတြက္ဆို လံုး၀ မလုပ္ေပးဟု လူလစိတ္ထဲက ဆံုးၿဖတ္မိသည္။
ေနာက္ပိုင္း အေဖမခိုင္းေတာ့။ လူလ၀မ္းသာသည္။ အေဖ လမ္းေလွ်ာက္သြားတာကို ေတြ႕တိုင္း လူလ ရင္ထဲ တမ်ိဳးခံစားရေသာ္လည္း အေဖ့ လွ်စ္လွ်ဴရွဳမွဳ႔အတြက္ လူလ ေက်နပ္သည္။ အေမက သား အေဖ့ကို ဒီလိုမလုပ္ရဘူး။ ဒီစက္ဘီးက မင့္အေဖ၀ယ္ေပးထားတာေၿပာေသာ္လည္း လူလလက္မခံေတာ့။ လူလတခုသတိထားမိတာက အေဖ အခုတေလာ ပိန္သြားသည္။
အခန္း(၇)
လူလေက်ာင္းက ၿပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္တံခါး ေသာ့ခတ္ထားတာကို ေတြ႕မိသည္။ စိတ္ထဲထင့္သြားၿပီး အိမ္ေဘးနားကို ေမးႀကည့္သည္။ အိမ္နီးနားခ်င္း မည္သူမွ် ေသခ်ာမသိ။ ခါတိုင္းအေမတို႔ အၿပင္သြားရင္ေတာ့ ေဘးအိမ္ကိုမွာသြားသည္။ ယခုမွာမူ တံခါးကို ေသာ့ခတ္သြားသြားသည္။ အေမတို႔ဘယ္သြားတာလဲ။ အေဖေရာဘယ္မွာလဲဟု ေတြးမိသည္။ အိမ္ေရွ႕ကြမ္းပ်စ္တြင္ ေခတၱမွ် ထိုင္ေနၿပီး ေနာက္ စိတ္ကူးေပါက္ကာ အကိုႀကီးရွိရာသို႔ သြားဖို႔ လူလစိတ္ကူးရမိသည္။ အကိုႀကီးေနတဲ့ အိမ္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အိမ္ အလွမ္းေ၀းေသာ္လည္း က်ေနာ္တို႔ အတြက္ ၿဖတ္လမ္းရွိသည္။ ဒီၿဖတ္လမ္းကို အေဖက ရွာေဖြေတြ႕ရွိထားၿပီး အကိုႀကီးအိမ္ကို အၿမဲတမ္း လမ္းေလွ်ာ္သြားေနက်ၿဖစ္သည္။
ဟိုစဥ္းစားဒီစဥ္းစားရင္ ကားလမ္းမႀကီးေပၚေရာက္ေတာ့ စက္ဘီးကို ခဏရပ္သည္။ ကားရွင္းမွ ဟိုဘက္လမ္းကို ကူးရမည္။ ေဘးဘီကို ၀ဲႀကည့္လိုက္ေတာ့ မလွမ္းမကမ္းက အေႀကာ္တဲပ်က္မွာ လူႏွစ္ေယာက္ကို သတိထားမိသည္။ စိတ္ထဲက ထစ္ကနဲ ၿဖစ္ၿပီး ထိုႏွစ္ေယာက္က တေယာက္မွာ အေမႏွင့္ေတာ္ေတာ္တူသည္ဟု လူလစိတ္ထဲတြင္ထင္မိသည္။ အေမႏွင့္တူသူမွာ တၿခားတေယာက္ ရင္ဘတ္ကို ဖိထားေပးေနသည့္ပံုစံကို ေတြ႕ရသည္။ လူလ သဲကြဲရေအာင္ ကားလမ္းမကို မၿဖတ္ပဲ အေႀကာ္တဲ ရွိရာသို႔ စက္ဘီးနီးလာခဲ့သည္။
နီးလာမွ အေမႏွင့္ေတာ္ေတာ္တူတာ ေတြ႕မိသည္။ လူလရင္ေတြ ခုန္လာသည္။ နားထင္ေႀကာေတြ တင္းၿပီး ေခါင္းပူလာသည္။ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ အေဖ…။ အေဖဘာၿဖစ္တာပါလိမ့္။ ေသခ်ာသည္။ အေမ အေဖ့ရင္ဘတ္ကို ဖိရင္ ငုိေနသည္။ စကားေတြ တိုးတုိးေၿပာေနသည္။
"အေမ… ဘာၿဖစ္တာလဲ…. အေဖဘာၿဖစ္တာလဲ…."
"မင့္အေဖ အေမာေဖာက္တာ….ဒီလိုၿဖစ္တာခဏခဏပဲ.. အခုလဲ ေဆးခန္းသြားမလို႔ "ဟုု ေၿပာရင္း ငိုရွာသည္။
ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ… ရင္ထဲတြင္ ၿပည့္က်ပ္ၿပီး ငိုခ်င္လာသည္။
အေဖ့လက္ကို ေယာင္းယမ္းကိုင္ထားမိၿပီး ဘာမွေၿပာမထြက္။
ေတာ္ႀကာ အေဖ သက္သာလာပံုရသည္။
မ်က္လံုးပြင့္လာသည္။ က်ေနာ္တို႔သတိထားမိသည့္ သူမ်ား အနားသို႕ေရာက္လာၿပီး သံုးဘီး ကားတစင္းေပၚ အေဖ့ကို တင္ေပးသည္။ အေဖေဆးရံုသို႔အေမႏွင့္သြားသည္။ လူလ အိမ္သို႔ၿပန္လာသည္။
လူလအိမ္သို႔ေရာက္ေသာ္လည္း စိတ္က အေဖ့ဆီမွာ ေရာက္ေနၿပန္သည္။ အေဖဘယ္တုန္းက ေနမေကာင္းၿဖစ္တာလဲ။ ဘာေရာဂါလဲ။ ငါဘာလို႔ မသိရတာလဲဟု လူလ စိတ္ထဲတြင္ ဒိြဟၿဖစ္ကာ ေတြးေနမိသည္။ မိုးေမွာင္ေတာ့ အေမၿပန္ေရာက္လာသည္။
"မင့္အေဖ သက္သာပါတယ္" ဟူေသာ အသံအေမ့ဆီမွ ႀကားရ၍ လူလစိတ္တ၀က္ခ်မ္းသာသည္။ သိခ်င္စိတ္တားဆီးမရစြာ လူလ အေမကို ေမးသည္။
မင့္အေဖ… ရင္က်ပ္ၿဖစ္ၿပီး အဆုပ္မေကာင္းတာ ႀကာၿပီး…။ အဆုပ္ကင္ဆာလို႔ ဆရာ၀န္က ေၿပာတယ္။ ေဆးရံုတက္ရမယ္ ေၿပာေပမယ့္ သူေဆးရံုတက္ရင္ ပိုက္ဆံေတြ ကုန္မယ္။ သားေက်ာင္းစရိတ္ေတြ ေလွ်ာ့သြားမယ္ ဆိုၿပီး ေဆးရံုတက္ဖို႔ ၿငင္းခဲ့တာ။ ေဆးၿမီးတိုေတြ ေသာက္ၿပီး သက္သာရာ သက္သာေႀကာင္းေနခဲ့တာ။ အခု သားဆယ္တန္းေက်ာင္းဖြင့္ခါနီးေတာ့ သူ အခ်ိန္ပို အလုပ္ေတြပိုလုပ္တယ္သား ဟု အေမငိုသံနဲ႔ေၿပာတာကို မႀကားတခ်က္ ႀကားတခ်က္… ရင္ထဲ ဆို႔နစ္ၿပီး လူလ မ်က္ရည္ေတြ မထြက္လာခဲ့။
"အေဖက ဘာေႀကာင့္ လူလကို မေၿပာတာလဲ အေမ"
"မင့္အေဖက မင့္စိတ္ဆင္းရဲၿပီး ဆယ္တန္းေက်ာင္းစာမလုပ္ႏိုင္မွာ စိုးရိမ္တာရယ္… သူေဆးရံုမတက္လဲ ၿဖစ္ေသးတယ္ဆိုတာရယ္ ေဆးရံုတက္မယ့္ပိုက္ဆံကို လူလ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ စက္ဘီး၀ယ္ေပးတာ… မင့္အကိုႀကီးလဲ မေၿပလည္ဘူး... ဒါေတြကို အေမတို႔ကို မေၿပာဖို႔ မွာထားတယ္လူေလး…"
အခုမွ အေဖ့မ်က္ႏွာ… အေမ့မ်က္ႏွာ ကိုလူလ ၿမင္ေယာင္လာသည္။ အေဖ့ကိုေၿပးေတြ႕ခ်င္သည္။ အေဖ ေဆးရံုတက္မယ့္ ပိုက္ဆံကို ႏွေၿမာၿပီး လူလအတြက္စက္ဘီးအသစ္ကို၀ယ္ေပးသည့္ အေဖ့စိတ္ကို ေလးစားမိသည္။ လူလ… အေဖ့ကို သတ္ေနသည့္ သားႏွင့္တူေနေလသည္။
"အေဖ ေသမွာလား အေမ" ဟု ရင္ထဲကဖ်စ္ညွစ္ၿပီး အေမ့ကို ေမးမိသည္။
"အေမ လူလကို အတင္းဖက္ၿပီး အေမလဲ မသိဘူးသား… မင့္အေဖကံေပါ့… "ဟုသာေၿပာၿပီး တရွဳတ္ရွဳတ္ငို ရွာသည္။
လူလ အေဖခိုင္းေစခဲ့တာကို ၿငင္းသမွ် ေနာင္တရမိသည္။ ခုေတာ့ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ လူလ တေယာက္ တညလံုး ဟုိလွိမ့္ ဒီလွိမ့္ႏွင့္ မနက္မိုးလင္းဖို႔သာ ဆုေတာင္းမိသည္။ အေဖ့ကိုေတြ႕ခ်င္သည္။ အေဖ့ကို စကားေတြေၿပာခ်င္သည္။ လူလအခုမွ စိတ္ပူမိသည္။ အေဖကို လူလေၿပာခ်င္တာေတြ ေၿပာခြင့္ ရမည္လား။ လူလေၿပာမည့္စကားမ်ားကို လူလ အေဖ နားေထာင္ ႏိုင္မည္လားဟု စုိးရိမ္ပူပန္စိတ္မ်ား ရုတ္ခ်ည္း ၿဖစ္ေပၚလာသည္။
အေဖ…. လူလတို႔ကို မထားခဲ့ပါနဲ႔….။
အေဖ…ကို သားစကားေတြ အမ်ားႀကီးေၿပာခ်င္ပါတယ္…။
အေဖ့ကို ခ်စ္ပါတယ္…။ ဒီစက္ဘီးကို ေရာင္းၿပီး အေဖ့ကို ေဆးကုမယ္။ သားအလုပ္လုပ္မယ္။ အေဖက်မ္းမာေရးေကာင္းမွ သား ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေၿဖေတာ့မယ္ ေဖေဖ။
အေဖသားတို႔ကို မထားသြားပါနဲ႔။ အေဖ့ကုိ ၿပဳစုပါရေစ။ လူလ လူးလူးလိွမ့္လွိမ့္စဥ္းစားရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။
မနက္ဖန္ တြင္ လူလ ေၿပာခ်င္တဲ့စကားေတြကို လူလ အေဖကို ေၿပာႏိုင္မည္လား…။
လူလ အေဖ လူလေၿပာခ်င္တဲ့စကားေတြကို နားေထာင္ေပးႏိုင္မွာလား။
လူလအေဖ လူလကို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မွာလား။
လူလ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မွာလားး ဆိုတာ…
မနက္ဖန္ မွာ ကံႀကမၼာက အဆံုးအၿဖတ္ေပးလိမ့္မယ္။။
ဟုတ္တယ္…
မနက္ဖန္ ေတြ အတြက္
ကံႀကမၼာက ေစာင့္ႀကိဳေနတယ္…။
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္
Comments
သနားမိတယ္...။ေနာင္တလည္းရတယ္။ဖတ္ရတာ ခံစား
ရတယ္ဗ်ာ..။
ဒီပုိ႔စ္နဲ႔ ဖဘက စာအုပ္အဖုံးက ဆက္စပ္ေနလားဟင္? တကယ္မသိလုိ႔ ေမးတာေနာ္။
စင္ကာပူေရာက္ျပီးမွ ဒီတစ္ေခါက္ပဲ
ဒါမ်ိဳးဖတ္ရေသးတယ္။
ဆက္ေရးပါ ကိုဖိုးစိန္။ အားေပးေနပါတယ္။
မဂၤလာပါ။ စာေတြလာဖတ္သြားပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစခင္ဗ်ာ။