က်ေနာ္ခ်စ္ေသာ လယ္ေတာေလးနဲ႔ ညေနခင္းစကားဝိုင္း

လူဆိုတာက ၿမိဳ႔ႀကီး ၿပႀကီးေတြမွာ တိုက္တာ အေဆာက္အဦးေတြနဲ႔ ကားတစ္ဝီဝီ နဲ႔ ေနရတာ ႀကိဳက္ႀကတာ မ်ားပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ မြန္းက်ပ္ေနပါေစ။ ဘဝတိုးတက္ဖို႔ အေပါင္းအသင္း ဝင္ဆံ့ဖို႔ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း မ်ားရဖို႔ စတဲ့အခ်က္ေတြနဲ႔ ၿမိဳ႔ႀကီးေတြကို ေၿပာင္းလာႀကတယ္။ ၿမိဳ႔ႀကီးေပၚေရာက္ရင္ အဆင္ေၿပတဲ့သူရွိသလို အဆင္မေၿပတဲ့ သူေတြလဲ ရွိႀကတာပဲ။ အတိုက္အခံေတြ မနာလိုဝန္တိုမွဳေတြနဲ႔ ရန္သူေတြ ၿပည့္ႏွက္ေနသလို ကူညီစာနာေဖးမ မွဳေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ေတြလဲ ေပါမ်ားပါတယ္။ ကိုယ္က်င္လည္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္ ေနရာေဒသ နဲ႔ ကိုယ္တိုင္ထားတဲ့ ပင္ကုိစိတ္သ႑န္ အေပၚလဲ မူတည္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ အသစ္တစ္ခုရလာတတ္ပါတယ္။ ဘာပဲ ေၿပာေၿပာ ေပ်ာ္ရြင္သည္ ၿဖစ္ေစ မေပ်ာ္ရြင္သည္ၿဖစ္ေစ ဘဝအတြက္ မြန္းက်ပ္မွဳေတြ မ်ားလာရင္ေတာ့ မိမိတို႔ ေနထိုင္ရာ ေက်းလက္ေတာရြာက လယ္ေတာေလးကို သတိတရ လြမ္းဆြတ္တတ္က်တယ္။ ေအးခ်မ္းမွဳေတြနဲ႔သာ ၿပည့္ႏွက္ေနတဲ့ လယ္ေတာေလးက ဘဝအေမာကုိ ေၿပေပ်ာက္ေစမွာ အမွန္ပင္။

က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ေကာက္ရိတ္ခ်ိန္၊ စပါးသိမ္းခ်ိန္ မတိုင္မွီဆိုရင္ အဖြားလုပ္သူနဲ႔ အဖြားရဲ႔ ဇာတိ ခ်က္ေႀကြ ေမြးရပ္ၿဖစ္တဲ့ က်ံဳဒိုး ေကာ့ကရိတ္နယ္က ကမ္းနီေက်းရြာကိုလိုက္သြားေလ့တယ္။ အဖြားတို႔ ေက်းရြာကိုေရာက္ဖို႔ သေဘာၤတစ္ဆင့္ ေလွတစ္ဆင့္စီးရေတာ့ ကမ္းရိုးတန္းတစ္ေလ်ာက္က အဖြားပိုင္တဲ့ စပါးခင္းေတြနဲ႔ မီးခိုေငြ႕ေတြတလူလူတက္လာတဲ့ လယ္ေတာက အိမ္ေသးေသးေလးေတြ၊ ေကာင္းကင္ေပၚကေန အုပ္လိုက္ပ်ံသန္းသြားတဲ့ ငွက္ေတြကို တေမွ်ာ္တေခါ ေငးႀကည့္ရတာ ေပ်ာ္စရာ။ အဖြားကို ၿမင္ရင္ ရြာသူရြာသား အဖြားအမ်ိဳးေတြက မြန္လို ကလုပ္ကလဲ့ အိုးနင္းခြက္နီးအသံနဲ႔ အားရပါးရ ႏွဳတ္ဆက္ႀကတာကလဲ ႀကည္ႏူးစရာ။ လယ္ေတာထဲကို သြားလည္ရင္ လယ္ေတာကေန စားရတဲ့ ငါးရံ႕ေၿခာက္ဖုတ္နဲ႔ ပူပူေႏြးေႏြး ပဲေကာင္ညွင္းေပါင္းကုိစားၿပီး ေရေႏြးႀကမ္းေသာက္ရင္း ကိုယ္နားမလည္တဲ့ စကားကို အဖြားတို ့ေၿပာေနတာကို နားေထာင္ရတာလဲ အရသာတစ္မ်ိဳး။

က်ေနာ္နားလည္တာက တေန႔ ဒီလယ္ေတြ ငါဘယ္လိုပိုင္ရမလဲေပါ့။ လယ္ထဲေရာက္တိုင္းလဲ အဖြားဆီက ဒီလယ္ေတာေတြကို အေမြေတာင္းရင္ အဖြားလုပ္သူက “အေမ့သားသမီးေတာင္ မေတာင္းဘူး အေမ့ေၿမးက လာေတာင္းေနတယ္ မေပးႏိုင္ပါဘူး”လို႔ စရင္ အဖြားကို ႏွဳတ္ခမ္းစူၿပီး ဂ်စ္တိုက္တတ္တာလဲ မွတ္မိေသးတယ္။

ခုေတာ့ ၿမိဳ႔ႀကီးၿပႀကီးနဲ႔ တူတဲ့ ဘေလာ့အိမ္မွာ တစ္ခါတစ္ခါ မြန္းက်ပ္လာတယ္။ ထြက္ေပါက္တစ္ခု ရွာဖို႔ ဒီဘေလာ့အိမ္ေလးကို ေဆာက္ခဲ့ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ထြက္ေပါက္ပိတ္ေနမတတ္ မြန္းက်ပ္ရၿပန္တယ္။ ဒီမြန္းက်ပ္မွဳေတြ ႀကားထဲမွာ မထင္မွတ္ပဲမႀကီး( မေနာ္ဟရီ)က လယ္ေတာေလးကို ကစားဖို႔ ေခၚခဲ့တယ္။ မြန္းက်ပ္မွဳေတြ ခံစားခ်က္ေတြကို ေၿဖေလွ်ာ့ဖို႔ေပါ့။ မႀကီးလဲ ဒီလယ္ေတာထဲမွာ မြန္းက်ပ္မွဳေတြကို ေၿဖသိမ့္ရင္း ေအးခ်မ္းေနရတယ္တဲ့ေလ။ က်ေနာ့္ကို မႀကီး အဖြားဆီက ေတာင္းတုန္းက မရတဲ့လယ္ကို အခုအေမြေပးလိုက္သလိုပါပဲ။ ေပ်ာ္ရြင္ခဲ့ရတယ္။ အားသြန္ခြန္စိုက္နဲ႔ မြန္းက်ပ္မွဳေတြ ေဖ်ာက္ဖို႔ လယ္ေတာထဲေရာက္ခဲ့တယ္။

ေရာက္ခါစကေတာ့ ပိုက္ဆံအနည္းငယ္နဲ႔ ထြန္ၿပီးသား လယ္ကြက္ေသးေသးေလးေပၚမွာ စိုက္ထားတဲ့ အာလူးခင္းေတြေပါ့။ မလုပ္တတ္တဲ့ႀကားက မႀကီးကို အာေပါက္မတတ္ေမးေတာ့ စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ေၿပာၿပခဲ့တယ္။ အဲလိုနဲ႔ စနစ္မက်တဲ့ လယ္ကြက္ေလးမွာ စိုက္ထားတဲ့ အသီးေလးေတြ သီးလာေတာ့ ၿပန္ေရာင္းစားလိုက္ ၿပန္စိုက္လိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္ခဲ့တယ္။ မႀကီးတို႔ မဂ်ဳ တို႔ မဆုမြန္တို႔ လို လွၿပီး ႀကီးတဲ့ လယ္ေတြကို လိုက္သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ရင္း ပိုက္ဆံေတြ စု အပင္ေတြ စိုက္နဲ႔ နက္မေကာင္းတဲ့ ႀကားက ကစားၿပီး ပီတိေတြ ၿဖစ္ေနခဲ့တာ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ နက္မေကာင္းတာကို အေႀကာင္းၿပၿပီး ကိုမိုးကုတ္သားက လယ္ေတာကို လံုးဝတာဝန္ယူေပးရတဲ့အထိ ၿဖစ္သြားေရာ။

ေနာက္ အေႀကာင္းအရင္း တစ္ခုက က်ေနာ္က ေလာဘႀကီးတာကိုး။ အပင္ေတြ က ရိတ္သိမး္ဖို ့အဆင္သင့္ ၿဖစ္ေနၿပီးဆိုရင္ က်ေနာ္က ရိတ္ၿပီးေရာင္းခ်င္ေနၿပီး။ တစ္ခါတစ္ေလ လံုးဝနက္က်သြားလို႔ လယ္ေတာထဲ ဝင္မရရင္ ေရမရွိတဲ့ငါးလိုေပါ့ ။ လူက ေနလို႔ထိုင္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ ေတာ္ႀကာ အပင္ေတြ ပ်က္စီးသြားမွာစိုးရိမ္ေနတာ။ တကယ္ေတာ့ နာရီအနည္းငယ္ ေစာင့္လို႔ရတာကို မသိပဲ နက္က်သြားရင္ လယ္ေတာေလး ပ်က္သြားမွာကို ေႀကာက္ၿပီး ကိုမိုးကုတ္သားကို အတင္းဂ်စ္က် ၿပီး ရိတ္ရိတ္ခိုင္းတယ္။ အကိုႀကီးလုပ္သူက မၿငင္းရွာဘူး။ ရွင္းၿပရင္ ပိုေမာတယ္ထင္တယ္။ ထထလုပ္ေပးလိုက္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ မႀကီး တို႔ မဂ်ဳတို႔လယ္ေတာမွာ ရိတ္စရာေတြ ၿပည့္ေနလို႔မ်ား နက္က်သြားရင္ အခ်ိန္မေတာ္ ဖုန္းေခၚၿပီး သြားရိတ္ခိုင္းတတ္ေသးတယ္။ စဥ္းစားႀကည့္ လယ္ေတာထဲက ပိုက္ဆံရဖို႔ အၿပင္မွာ ဖုန္းခအကုန္ခံ အဆူခံၿပီး လယ္ေတာေလးကို ခ်စ္ေနတာ။ ေအးခ်မ္းတဲ့ သံေယာဇဥ္ရေနတာ။ လယ္ေတာကို အာရံုေရာက္ေနေတာ့ မေကာင္းတာ ေကာင္းတာ မစဥ္းစား ၿဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးခ်င္တာ၊ ကိုယ္တိုင္စို္က္ခ်င္တာကုိ စိတ္တိုင္းက် ေအးေအးေဆးေဆး လုပ္ေနရတဲ့အတြက္ စိတ္လဲ ၿငိမ္ပါတယ္။ ကိုယ္စိုက္မယ့္ အသီးအႏွံရယ္ အခ်ိန္ရယ္ ပိုက္ဆံရယ္ကို တြက္ၿပီးလုပ္ရတဲ့ အတြက္လဲ ဦးေႏွာက္က တစ္ဖက္တလမ္းက က်မ္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္ေနတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။

ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့။ လယ္ေတာထဲေရာက္သြားရင္ အလိုလို ေပ်ာ္ေနတယ္။ ကုိယ္တိုင္ မ်ိဳးက်ဲထားတဲ့ အသီးေတြ (အငွားက်ဲတာမ်ားပါတယ္ း) ) အပင္ေလးေတြေပါက္လာရင္ ရမယ့္ပိုက္ဆံကို ေတြးရင္ ေပ်ာ္လာတယ္။ ၿပီးရင္ အိမ္နီးခ်င္းလယ္ေတြကို သြား။ ဘယ္သူ ့အိမ္မွာ ရိတ္ဖို႔ အဆင္သင့္ ၿဖစ္ေနလဲသြားေခ်ာင္း၊ အဆင္သင့္ ၿဖစ္ေနတဲ့ လယ္ဆိုရင္ တဝဲလည္လည္နဲ႔ အဲဒီလယ္ကို ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ေရာက္ရတယ္။ က်ေနာ့္ကိုေခၚေအာင္ စာေလးေရးထားခဲ့ ေသခ်ာေအာင္ အဲဒီလယ္ထဲကို ခဏခဏ သြားၿပန္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေပ်ာ္စရာကိုေကာင္းေနေရာ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕လယ္ေတာေတြကို ႀကည့္ၿပီး အားက်ေနရတယ္။ (အားက်မိတိုင္းလဲ ကိုေမာင္ဟန္ တစ္ေယာက္ နားပူရတယ္ေပါ့။ ) ပိုက္ဆံမ်ားလိုခ်င္ရင္ ေစ်းထဲမွာ သူမ်ားနည္းတူ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး အလုပ္ အလုပ္လို ့ေအာ္ ေနေတာ့ တကယ့္ ဘဝနဲ႔ လက္ေတြ က်တာကုိ ခံစားမိၿပန္တယ္။
လယ္ထဲေရာက္လို႔ မႀကီး ၊ မဂ်ဳတို႔က ဖိုးစိန္ေရ ရိတ္မယ္ရၿပီး ေၿပာရင္ အေၿပးသြားရိတ္ရတယ္။ ဆိြ ၊တာရာနဲ႔ ေမ တို ့ကဆိုရင္ ကိုႀကီးေရ…… ကယ္ပါအံုးနဲ႔ ရိတ္ဖို႔လာလာေခၚတတ္သလို အလုပ္လာေတာင္းတတ္ႀကပါတယ္။ ကိုမိုးကုတ္သားက အပ်င္းမတစ္နဲ႔၊ လာခဲ့ အကိုလယ္ လာရိတ္ဆိုရင္ လဲ သြားရိတ္ရတယ္ေလ။ ေနာင့္ နဲ႔ အၿပိဳင္ေပါ့။ဟုိလယ္ကူး၊ ဒီလယ္သြားနဲ႔ နက္က်သြားလို႔ကေတာ့ ဖိုးစိန္ေရ…. မႀကီးေရ… ဆိြေရ…. ရီႏိုေရ… တာရာေရး… ကိုေမာင္ဟတ္ႀကီးေရ.. မဂ်ဳေရ. စသၿဖင့္ နာမည္ေတြ ေအာ္ေခၚလို ့ တကယ္လယ္ေတာထဲမွာ ေပ်ာက္ေနသလိုပဲ…။ တစ္ခါတစ္ေလလဲ လယ္ေတာထဲမွာ လူက ေပ်ာက္ေနၿပန္ေရာ။ မေတြ႔ရင္ မႀကီး စီဘံုးကို လာၿပီး ၿပန္ေခၚရတဲ့ အထိ။ အလုပ္ကိုရွဳတ္ၿပီး ေပ်ာ္ေနႀကတာ။ လယ္ေတာထဲမွာ သူ႔လယ္ကိုယ္ရိတ္ရင္ ကိုယ့္လယ္ကို သူ ့ေခၚရိတ္ရင္ ပိုက္ဆံပိုရေတာ့ ကိုယ္စိုက္ထားတဲ့ အပင္ေတြ အဆင္သင့္ၿဖစ္ရင္ အၿပန္အလွန္ေခၚရိတ္ႀကရတယ္။ အခ်င္းခ်င္း ကူညီရိုင္းပင္းတဲ့ သေဘာကို ေဆာင္ေနတယ္။ စိတ္ခ်င္းရင္းႏွီးမွဳကို ၿဖစ္ေစတယ္ လို႔ထင္တယ္။

မႀကီး အေမြေပးထားၿပီး ကိုမိုးကုတ္သားရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မွဳေအာက္က က်ေနာ္ပိုင္တဲ့ လယ္ေတာေလးမွာ လူစံုတုန္း ( မႀကီး၊ မဂ်ဳ၊ ဦးေနာ္၊ ကိုမိုးကုတ္၊ ရီႏို၊ ဆိြ၊ ေနာင့္ နဲ႔ က်ေနာ္)





မဂ်ဳ က်ေနာ့္လယ္ေတာက အိမ္ထဲမွာ ဘာမ်ား စပ္စုေနပါလိမ့္ း))


လယ္ေတာထဲမွာ သံုးေလးေယာက္ေလာက္ စုရိတ္ေနရင္း စကားေတြေၿပာႀက ရိတ္ၿပီးသြားရင္လဲ စကားေတြ ေၿပာႀကနဲ႔ လယ္ေတာထဲမွာ ေပ်ာ္စရာကိုေကာင္းေနတယ္။ သူလယ္ရိတ္ၿပီးသြားရင္ ကိုယ့္လယ္ကို ေခၚသြားနဲ႔ တစ္စု တစ္ေဝး စကားေတြ ေလွ်ာက္ေၿပာ ၿဖစ္ေနတာ ။ က်ေနာ္က ငႀကြားဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း လယ္ထဲမွာ က်ေနာ္ ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းသားတာ က်ေနာ့္မွာ ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ရွိတာ လယ္ဗယ္ ဘယ္ေလာက္ေရာက္ေနတာ စသၿဖင့္ က်ေနာ့္ထက္ လယ္ဗယ္ၿမင့္တဲ့သူေတြ ပိုက္ဆံရွိတဲ့သူေတြကို ေလွ်ာက္ႀကြားေနတာ။ သူတို႔ကလဲ က်ေနာ္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ကိုႀကီးဖိုးစိန္ လယ္သူေထး ဆိုၿပီး ၿပန္ေၿပာႀက စႀကေနာက္က်နဲ႔ ညေနခင္း လယ္ေတာစကားဝိုင္းက ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းေနပါတယ္။

ဒီလယ္ေတာကိုစကားဖို႔ မက္မက္နဲ႔ ကိုပိုင္ ရီႏိုမာန္ ကိုေခၚၿဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ဦးေနာ္။ ဦးေနာ္က စိတ္ပါတယ္လုပ္ၿပီးမွ လယ္ေတာမွာ အပင္စိုက္ဖို႔ ပ်င္းေနတယ္။

က်ေနာ္လူဆိုးေလးေပါ့... မွတ္မိႀကလား.. အကိုႀကီး ပိုစ့္ေတြမွာ သူ႔ကုိယ္သူ ၿဖဴၿဖဴေခ်ာေခ်ာတဲ့ေလ...အရက္ေသစာ ကင္းတယ္တဲ့.. ခုပံုမွာ လယ္ထဲ ဘီယာပတ္ေသာက္ၿပီး အသားမဲသြားတာ... ခုလဲ ေတာင္းေနတာက ဘာတဲ့ ... း))))

လယ္ေလးတစ္ကြက္ စိုက္ၿပီး ဘီယာႏွစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္ခ်င္ေနတာေလ။ ၿပီးေတာ့ ေၿပာေသးတယ္၊ သူက လယ္ကို ခုမွလဲ စလုပ္ေသးတယ္၊ သူ ့လယ္က ေသးေသးေလးတဲ့ ေရကူးကန္ေတြ အပင္ေတြ မရွိဘူးတဲ့ေလ၊ လယ္ထဲမွာ အိပ္စရာအိမ္မရွိလို ့မေက်နပ္ဖူးတဲ့၊ သူလယ္ကို ဘယ္သူမွ ဂရုမစိုက္လို႔တဲ့ စိတ္ကဆိုးေသးတယ္ ။ လယ္ေခၚၿပီး ပိုက္ဆံရေအာင္ အပင္ရိတ္ခိုင္းၿပန္ေတာ့လဲ သူ ့ကိုက် ေခၚခိုငး္တယ္တဲ့ သူတို႔က်ေတာ့ရပ္ေနတယ္ မတရားဘူးတဲ့ ရတဲ့ပိုက္ဆံက ႏွစ္ၿပားတစ္ပဲတဲ့ ။ က်ေနာ္လူဆိုး ေၿပာတဲ့စကားေတြက အရမ္း ရယ္ရလို႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ ေၿပာေသးတယ္ လယ္ထဲကို လိုက္လည္ေတာ့ ေခြးေဟာင္လို႔ ခဲနဲ႔ထုတာ ေခြးက ထြက္မေၿပးဘူး၊ တံတားနားမွာေနတဲ့သူကို ေခ်ာင္းထဲတြန္းခ်တာလဲ မက်ဘူး၊ အေပၚကေန ေရေလာင္းတာလဲ အေလာင္းခံရတဲ့သူက သိေတာင္မသိဘူးနဲ႔ ေနာက္ေၿပာေနတာ ရယ္ေနရတယ္။ လယ္ေတာထဲမွာလဲ ပတ္ေၿပးလိုက္ ရပ္လိုက္ အပင္ေရေလာင္းလိုက္နဲ႔ စုစု ေဝးေဝး စကားေတြ ေၿပာေနရတာ အရမ္းကို ႀကည္ႏူးစရာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။

ညေနေတြမွာ မႀကီးစီဘံုးမွာ က်င္းပတတ္တဲ့ စကားဝိုင္းေလးနဲ႔ လယ္ေတာေတြထဲမွာ ေလွ်ာ္လည္အလုပ္လုပ္ စကားစုေၿပာတဲ့ တစ္ညေနကုန္သြားလို႔ လယ္ေတာထဲကေန ၿပန္ထြက္လာရင္ ဒီအကိုအမေတြ ညီညီမေတြနဲ႔ ႀကည္ႏူးခဲ့တာကို ၿပန္ေတြးရင္း က်ေနာ့္အဖို႔ အလုပ္သြားဖို႔ ေၿခလွမ္းေတြက အၿမဲ သြက္လက္လို႔ေနတယ္။ ရင္ထဲမွာ ခံစားခ်က္ေတြ၊ ဝမ္းနည္းမွဳေတြ၊ ေႀကကြဲမွဳေတြ ရွိပါေစဦး…. ဒီအကိုအမ ညီညီမေတြရဲ႕ ႏွစ္သိမ့္အားေပးတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရြင္ခဲ့ရလို႔ လက္ေတြ႔ေလွ်ာက္ရမယ့္ ဘဝခရီးလမ္းမွာ အားတစ္ခု အၿဖစ္ပါသြားရပါတယ္။

မေမ့ပါဘူး။ မေမ့ႏိုင္ပါဘူး။ ဘဝရဲ႕ ဒုကၡ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုထဲက ရခဲ့တဲ့ သုခ အခ်ိန္ပိုင္းေလး ၊မြန္းက်ပ္မွဳေတြ ေၿပေပ်ာက္ေစတဲ့ ဒီလယ္ေတာေလး၊ အားေပးႏွစ္သိမ့္မွဳေတြေပးတဲ့ အကိုအမ ညီညီမေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရြင္စရာ လယ္ေတာထဲက စကားဝိုင္းေလးကအၿမဲ အမွတ္တရ ရွိေနမွာပါ။ အေၿခအေနမေပးလို႔ ကံစီမံရာေႀကာင့္ ဒီလူေတြ ေဝးကြာသြားခဲ့ရင္ေတာင္ တိုက္ဆိုင္မွဳ ရွိတုိင္း အၿမဲသတိတရ လြမ္းဆြတ္ေနမွာပါ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္မိနစ္ ပ်င္းေနခ်ိန္၊ ဝမ္းနည္းသြားခ်ိန္မွာ တစ္စကၠန္႔ေလာက္ သတိတရ ေတြးလိုက္ရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ႏွဳတ္ခမ္းေလး ေကြးၿပီး ၿပံဳးမိမွာ ေသခ်ာေနပါတယ္ဗ်ာ……။


ဒီဘေလာ့အိမ္၊ ဒီစီဘံုး၊ ဒီလယ္ေတာ ၊ ဒီအကိုအမေတြနဲ႔ ဒီညီညီမ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ဒီသံေယာဇဥ္ေတြက စိတ္ေတြနဲ႔ ေဆာက္ထားတဲ့ မဟာတံတိုင္းႀကီးတစ္ခုအၿဖစ္ အၿမဲ တည္တံ့ေနပါေစဗ်ာ။

ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္