က်ေနာ္တို႔အိမ္
က်ေနာ္ငယ္ငယ္ သိတတ္စကတည္းက အိမ္မွာ ညေန ထမင္းဝိုင္းတည္ရင္ မိသားစု စံုမွ ထမင္းစားေလ့ရွိတယ္။ ေမေမက ေဖ့ေဖ့ကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား စားေစခ်င္တာရယ္၊ ညေနဆို မိသားစု စံုေအာင္ စားခ်င္တာရယ္ေႀကာင့္ မနက္ကို ၿဖစ္သလိုစားၿပီး ညေနကို မိသားစု စံုစံု ညီညီ ဟင္းစံု၊ထမင္းစံုနဲ႔ မိသားစု ဝိုင္းဖြဲ႔စားေသာက္ႀကတယ္။ တခါတေလ ေဖေဖက အလုပ္က ၿပန္လာရင္ ေနာက္က်တဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔ အူလိမ္မတတ္ ဗိုက္ဆာေပမယ့္ ေဖေဖလာတဲ့အထိ အဆာေၿပ တခုခုစားၿပီး ထမင္းစားေစာင့္တယ္။ ေဖေဖတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အေႀကာင္းတစ္ခုခုေႀကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ အၿပင္ေရာက္ေနရင္လဲ အိမ္မွာက်န္တဲ့သူေတြ ထမင္းမစားပဲ ေစာင့္ႀကတယ္။ ဒါေႀကာင့္ အၿပင္ေရာက္ေနတဲ့သူကလည္း အိမ္မွာေစာင့္ေနတဲ့ မိသားစုကို ေနာက္ဆံတင္းၿပီး အိမ္ၿပန္ရတယ္။ အၿပင္မွာ စားတဲ့ ထမင္းထက္ မိသားစု စံုစံုလင္လင္ ဆာဆာ မဆာဆာ စားရတဲ့ ထမင္းဝိုင္းက ပိုၿပီး ၿပည့္စံုတယ္လို႔ ခံစားရတယ္ေလ။
မနက္မွာ ၿဖစ္သလိုစားၿပီး ညေနမွာ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခ်က္တဲ့အတြက္ ဟင္းကစံုတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေဖနဲ႔ ညီအငယ္က အမဲသားတို႔ ႀကက္ဥ၊ဘဲဥတို႔စားေပမယ့္ က်ေနာ္မစားၿပန္ဘူး။ အေမက ဝက္နဲ႔ ႀကက္ကလြဲရင္ မစားဘူး။ အငယ္ဆံုးညီမက ဝက္နဲ႔ ႀကက္မစားဘူး ဆိုေတာ့ ဟင္းကို တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီနဲ႔ ညေနတိုင္းမွာ ဟင္းမထပ္ေအာင္ ခ်က္ရတာလဲ အလုပ္တစ္မ်ိဳးပါ။ ေမေမ သားအိမ္ကင္ဆာၿဖစ္လို႔ ေဆးရံုတက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္က ခ်က္ႀကီးၿဖစ္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ စိတ္တိုင္းက် ခ်က္တဲ့ဟင္းေတြကို မိသားစု ၿမိန္ရည္လွ်က္ရည္ စားတဲ့အခါ က်ေနာ္သူတို႔ကို ႀကည့္ၿပီး ရတဲ့ ပီတိက ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ခဲ့ဘူး။သူတို႔ အႀကိဳက္ေတြကို ေရြးခ်က္ရင္း ေစ်းသြား စဥ္းစားရတာ ဦးေႏွာက္ေၿခာက္ စိတ္ညစ္ေပမယ့္ သူတို႔ေတြက ထမင္းစားၿပီးတိုင္း (ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း) သားစိန္လက္ရာက ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ဘူးလို႔ ေၿပာရင္ က်ေနာ္က စားမဝင္ပဲ တၿပံဳးၿပံဳး ၿဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ မိသားစုက ဧည့္သည္မက္တယ္။ ဧည့္သည္ေတြကို အိမ္လည္ ထမင္းစားဖိတ္ေလ့ရွိတယ္။ အထူးသၿဖင့္ တနဂၤေႏြလို ေဖေဖ အလုပ္ပိတ္တဲ့ရက္ေတြမွာ အဖိုးအဖြားေတြ၊ အေမေမာင္ အငယ္ဆံုးမိသားစု နဲ႔ ေဖေဖ့ သူငယ္ခ်င္း မိသားစု ၊ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ က အပတ္တိုင္းလိုလို ေရာက္လာတတ္ႀကတယ္။ အိမ္မွာ ဆူညံ ပြက္ေလာကို ရိုက္လို႔ေပါ့။ ဆူညံတာက တူ၊တူမေတြ။ ပြက္ေလာရိုက္တာက က်ေနာ္။ ကေလးေတြ ဟိုဟာကိုင္၊ ဒီဟာကိုင္လို႔ အေနာက္ကေန အသံၿပဲနဲ႔ ေအာ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္အသံေတြ။ တနဂၤေႏြလို နားတဲ့ရက္မွာ တခုခု ကလိဖို႔ ေဖေဖက ရွာတဲ့အခါ အသိမ္းလြန္တဲ့ က်ေနာ္ေႀကာင့္ ဘာတစ္ခုမွ ၿပန္ရွာမရတဲ့ ေဖေဖ့ရဲ႕ အလိုမက် မႀကားတႀကား တီးတိုးေရရြတ္သံေတြနဲ႔ ဖဲဝိုင္းက အသံေတြက ဆူလို႔ေပါ့။
က်ေနာ္ကေတာ့ တတြတ္တြတ္နဲ႔ ေခၽြးတလံုးလံုးနဲ႔ ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္မွာ အသားကုန္ခ်က္ေပါ့။ ခ်က္ေနရင္းနဲ႔ အိမ္ေရွ႔မွာ ဘယ္သူေတြ ရွဳပ္ထားၿပန္ၿပီးလဲလို႔ စိတ္မခ်စြာ ေၿပးႀကည့္ရတာအေမာ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ေႀကာင့္ ပ်က္စီးရွဳပ္ပြသြားရင္လည္း က်ေနာ္ရဲ႔ ေဒါသနဲ႔ ေအာ္တဲ့ အသံက သူတို႔ အတြက္ စမ္းေခ်ာင္းက စမ္းေရ စီးသံအလားပဲေလ။ စိတ္မဆိုးတဲ့ အၿပင္ရယ္ေနႀကေသးတယ္။ စိတ္ဆိုးရင္ က်ေနာ္က ေဒါသထြက္ၿပီး ဟင္းေတြ သြန္ပစ္မွာ ေႀကာက္ႀကတာကိုး။ က်ေနာ္ဝင္တဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္အနားလဲ ဘယ္သူမွ မလာရဲႀကဘူး။ လုပ္ေပးရတာနဲ႔ ေအာ္ခံရတာ မတန္ဘူး ဆိုၿပီး စိတ္တိုင္းက် လုပ္ခြင့္ေပးထားတယ္။
ထမင္း၊ဟင္း ခ်က္ၿပီးလို႔ မိသားစု ေတြ ဝိုင္းဖြဲ႔စားေတာ့လည္း ၿငင္းႀက၊ ေၿပာႀကနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ ခ်က္ရ ရွင္းရတယ္ ဆိုၿပီး တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ အမ်ိဳးေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး အိမ္ၿပန္ခါနီးက်ရင္ က်ေနာ္ေမးေလ့ရွိတာက ေနာက္တစ္ပတ္ ဘာစားမလဲေပါ့။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပါးစပ္ကေၿပာေၿပာ ေနာက္တပတ္အတြက္ စိတ္မပ်က္တဲ့ က်ေနာ့္ကို အေဖက ခ်ီးေပါက္ေကာင္လို႔ေတာင္ အမည္ေပးတယ္။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ က်ေနာ္ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ ခ်က္ထားတာကို စားလို႔ေကာင္းတာကို ၿမင္ရတဲ့ အတြက္ အဲဒီက ရတဲ့ ပီတိအၿပံဳးက ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ခဲ့ပါဘူးေလ။
က်ေနာ္ ဆိုက္ပရပ္စ္ကို သြားမယ့္ေန႔က ေဖေဖက ေၿပာပါတယ္။ သားစိန္ကို တေန႔ ႏွစ္ခါသတိရေနမွာပါတဲ့။ ထမင္းစားတိုင္းေပါ့တဲ့။ ဘယ္အခ်ိန္ထိ သတိရေနရမလဲ သားစိန္ရယ္လို႔ ေၿပာေတာ့ က်ေနာ္ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်မိတယ္ေလ။ မိသားစု ထမင္းဝိုင္းေလးမွာ သားစိန္တစ္ေယာက္ေလွ်ာ့ သလို စားတဲ့ဟင္းခြက္ေတြက ပံုစံမတူေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ေမေမကလည္း ငိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေၿဖသာခဲ့ပါတယ္။ မိသားစု ထမင္းဝိုင္းမွာ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ ကလြဲလို႔ အခုထိ စံုစံုညီညီ စားေနႀကတုန္းဆုိေတာ့လဲ။ စားတိုင္းလဲ က်ေနာ္ခ်က္တဲ့ ဟင္းေတြကို တမ္းတရင္း က်ေနာ္ထိုင္ေနက် ခံုကို ဝိုင္းႀကည့္ႀကမယ့္ က်ေနာ့္မိသားစု မ်က္ႏွာကို ၿမင္ေယာင္ရင္း ေၿဖသာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆိုက္ပရပ္စ္ေရာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ေနၿဖစ္တာက တစ္ေႀကာင္း၊ အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ ပင္ပန္းၿပီး မခ်က္ခ်င္တာက တစ္ေႀကာင္း ဆန္ၿပဳတ္၊ ေခါက္ဆြဲၿပဳတ္ေတြနဲ႔ ငါးႏွစ္လံုးလံုး နပန္းလုံးခဲ့ရတယ္ေလ။ တကယ္ေတာ့ ေဖေဖေၿပာခဲ့တဲ့ စကားက က်ေနာ့္အတြက္ၿဖစ္ေနပါလားဆိုၿပီး ဆန္ၿပဳတ္ေသာက္တိုင္း မ်က္ရည္က်ရၿပန္ေပါ့။
အခုေတာ့ စကာၤပူကို လာလည္ရင္းနဲ႔ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ညီ၊ ညီမေတြ ၊ အမေတြနဲ႔ ခ်စ္ကိုႀကီး ကိုဘို တို႔ေႀကာင့္ မထင္မွတ္ပဲ စကာၤပူမွာ အေၿခခ်ဖို႔ ဆံုးၿဖတ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီဆံုးၿဖတ္ခ်က္ကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ၿပတ္ၿပတ္သားသား ဆံုးၿဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အခု က်ေနာ္ ဘေလာဂါေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ အတူတူ ေနၿဖစ္ပါတယ္။ ဘာတစ္ခုမွ မထင္မွတ္ထားေပမယ့္ ႀကံဳလာ ဆံုလာရတဲ့ ေရစက္ကို တားမရဘူးေလ။ အခု ေမာင္ႏွမေတြ စုေနႀကတယ္။ စုေနႀကေတာ့ စုၿပီးခ်က္စားၿဖစ္ပါတယ္။ တူတူေနမွ ကူညီရိုင္းပင္းတတ္တဲ့ စိတ္ထားၿဖဴစင္တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြ ကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေပါင္းသင္းဆက္ဆံခြင့္ရခဲ့တယ္ေပါ့။ ဘေလာ့ဂါ အားလံုးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသလို ကူညီတတ္ႀကပါတယ္။ တစ္ေယာက္ မရွိ တစ္ေယာက္ေဖးမႀကတယ္။ စကားနဲ႔ တတ္ႏိုင္တဲ့သူက စကားနဲ႔၊ ေငြေႀကးတတ္ႏိုင္တဲ့သူက ေငြေႀကးနဲ႔ေပါ့။
ဒါေႀကာင့္လဲ က်ေနာ္ေနၿဖစ္ခဲ့တယ္ထင္ပါတယ္။ အခု မိသားစုနဲ႔ ေဝးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိသားစု အသစ္ရသလုိပါပဲ။ အကုိေတြ၊ အမေတြ ညီ၊ ညီမေတြနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပလီၿပီး အခ်စ္ၿပိဳင္ႀကတယ္။ ရန္ၿဖစ္ႀကတယ္။ မနာလုိၿဖစ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ႀက၊ စိတ္ေကာက္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ႀကတာေပါ့။
အထူးသၿဖင့္ ညေနတိုင္း ထမင္းလက္ဆံုစားရတာကို ေပ်ာ္တယ္။ စေန၊ တနဂၤေႏြလို ေန႔မွာစုစုရံုးရံုးနဲ႔ တစ္ခုခု လုပ္စားရတာကိုေပ်ာ္တယ္ေပါ့။က်ေနာ္က ခ်က္ႀကီးပါ။ ညေန ရံုးဆင္းခ်ိန္ဆိုရင္ ဘယ္သူ အိမ္လာမလဲဆိုတာ ဂ်ီေတာ့ကေန ေခၚလိုက္၊ ဖုန္းဆက္လိုက္နဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ မမၿပာက မအားရပါဘူး။ က်ေနာ္ ေနာက္ေဖးမွာ ဟင္းခ်က္ေနခ်ိန္ဆိုရင္ မမၿပာက အြန္လိုင္းေပၚကေန လာမယ့္သူ စာရင္း ေကာက္ေနတာေပါ့။ ေတာင္ေပၚလာမယ္ေဝ့ လုိ ့ေၿပာရင္ က်ေနာ္က အသားတစ္တံုးပိုတံုးရသလို၊ ေပါက္ေပါက္လာမယ္တဲ့ေဝ့လို႔ ေၿပာရင္ ဥတစ္လံုးပိုၿပဳတ္နဲ႔ ေပ်ာ္ေနရတာေပါ့။ ညေနထမင္းစားရင္လဲ ဗိုက္ဆာေပမယ့္ လာမယ္လို႔ ေၿပာထားတဲ့ လူစံုတဲ့ထိ ေစာင့္ႀကပါတယ္။ လူဆယ္ေယာက္၊ ဆယ့္ငါးေယာက္ကို အိမ္လံုးၿပည့္ထိုင္ၿပီး ရယ္ႀက ေမာႀက ဟင္းလုႀကနဲ႔ စားရတာကို ၿမင္တိုင္း က်ေနာ္အိမ္ကို သတိရသလို သူတို႔ စားက် ေပ်ာ္က်တာကို ႀကည့္ၿပီးလဲ ဝမ္းသာပီတိ ၿဖစ္ရပါတယ္။
ထမင္းစားၿပီးရင္လဲ အိမ္မၿပန္ပဲ တခန္းထဲမွာ တိုးေဝွ႔ၿပီး ကြန္ၿပဴတာသံုး၊ ရုပ္ရွင္ႀကည့္တဲ့သူႀကည့္၊ ခ်ီးေပါက္တဲ့သူေပါက္နဲ႔ ညံဆူ ပြက္ေလာ ရိုက္ေနပါတယ္။ ကုတင္ေပၚမွာ တိုးေဝွ႔ၿပီး လုအိပ္ႀကတယ္။ မိသားစုနဲ႔ ေဝးေနသူေတြ မို႔လို႔ ခုလိုခ်ိန္မွာ ညီအကိုေတြလို အစားထိုးခ်စ္ႀက သံေယာဇဥ္ၿဖစ္ႀကရတာကိုး။
တေနကုန္ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ အလုပ္ကေန စိတ္ဖိစီးမွဳေတြနဲ႔ အိမ္ၿပန္လာရင္ လူတိုင္း အေမာေၿပခ်င္သလို ရယ္ေမာခ်င္တယ္၊ ထမင္းဟင္းကို ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ စားခ်င္ႀကတယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ခ်စ္ခင္တြယ္တာရတဲ့ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၿဖည့္ဆည္းေပးခ်င္ပါတယ္။သူတို႔ ထမင္းစားေကာင္းတာ ေပ်ာ္တာကို ၿမင္ရတိုင္း က်ေနာ္ ေမာထားသမွ် ေၿပပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ညစ္ေနပါေစ သူတို႔အားလံုးက က်ေနာ့္ကို ၿပံဳးေအာင္၊ ရယ္ေအာင္ လုပ္ႀကပါတယ္။ အိမ္ကိုလာတဲ့သူအားလံုးလဲ ေပ်ာ္ႀကမယ္ဆိုတာ ယံုႀကည္ထားပါတယ္။
ဒါေႀကာင့္လဲ က်ေနာ္တို႔ ရွိေနတဲ့ အိမ္ေလးကို မိသားစုနဲ႔ ေဝးေနတဲ့ သူအားလံုးကို ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ဘေလာ့ဂါပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဘေလာ့ဂါ မဟုတ္သူပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္၊ စကာၤပူက ပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ တၿခားတေနရာကပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ အိမ္ကို လာလည္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ ဆင္းရဲ၊ ခ်မ္းသာ၊ ခ်စ္သူ၊ မုန္းသူ မေရြးပါဘူး။မည္သူအတြက္မဆို တံခါးဖြင့္ထားပါတယ္။ ထမင္းစားဖိတ္ပါတယ္။ အခုလက္ရွိေနေနတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ဒီအိမ္ကို တံခါးမရွိ ဓားမရွိဝင္ထြက္ေနတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုးလဲ တတ္ႏိုင္တဲ့ အကူအညီေပးဖို႔ အဆင္သင့္ရွိ ေနႀကပါတယ္။ အနည္းဆံုး မိသားစုနဲ႔ တူတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ ထမင္းဝိုင္းက ထမင္းတစ္လုပ္စားၿပီး ခဏတာ စိတ္ခ်မ္းသာ သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ ဘရက္ဒယ္္ကို ေရာက္ရင္ အိမ္မွာ ထမင္းဝင္စားၿပီး ခရီးတစ္ေထာက္နားဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။က်ေနာ္နဲ႔ အတူတူ ခုေနေနတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြ ရွိေနသ၍ ထမင္းလာစားႏုိင္တယ္၊ စိတ္အပန္းေၿဖႏိုင္ပါတယ္။ ထမင္းကုိအလကားေကၽြးတာပါ။
မွတ္ခ်က္၊ ထမင္းကို အလကားေကၽြးတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြ အိမ္ရဲ႕ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ စည္းကမ္းေတြကိုေတာ့ လိုက္နာရပါတယ္။ အိမ္ေရွ႔ ဘုရားစင္ ေအာက္မွာ အေႀကြပံုးရွိပါတယ္။ လာတဲ့သူေတြက အလိုက္တသိ ပါလာတဲ့ အေႀကြ အကုန္လံုးကို ပံုးထဲ ထည့္ရပါတယ္။
ဆိုဖာမွာ ထုိင္ရင္ စကာၤပူ ေဒၚလာ တစ္က်ပ္ေကာက္ပါတယ္။
ေနာက္ေဖးမွာ ေၿခေထာက္ဝင္ေဆးရင္ တစ္က်ပ္။
အိမ္သာထဲဝင္ရင္ ႏွစ္က်ပ္။
ေရခ်ိဳးရင္ ႏွစ္က်ပ္။
အဲယားကြန္းခန္း ႏွစ္ခန္းထဲက ပထမ အခန္းမွာ ကြန္ၿပဴတာ သံုးခ်င္ရင္ ငါးက်ပ္။
ဒုတိယ အခန္းမွာ သံုးက်ပ္။
ထမင္းစားၿပီး ပန္းကန္ေဆးစရာ မလိုဘူး။ ပန္းကန္ေဆးခ တစ္က်ပ္။(ေဆးသူ ယူပါတယ္)
ညအိပ္ရင္ တစ္ဆယ္။
အိမ္လာရင္ အေအး(သို႔) အပူ ဝယ္လာရပါတယ္။
စသၿဖင့္ စည္းကမ္းခ်က္ေတြကို လိုသလို ထုတ္ၿပန္ေကာက္ခံပါတယ္။
ထမင္းကိုေတာ့ အလကားေကၽြးပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အိမ္လာရင္ ဒီလို သူထက္ငါလုၿပီး ပိုက္ဆံေတာင္းခံ ေနတတ္တာကို နားနဲ႔ မဆံ့ေအာင္ ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ ႀကားရပါလိမ့္တယ္။
အိမ္မွာ ဧည့္သည္ရွိတဲ့ ေန႔ေတြက အလွဴ အိမ္နဲ႔တူေနၿပီး ဧည့္သည္မရွိတဲ့ ေန႔ကမွ အိမ္နဲ႔တူစြာ ေခ်ာက္ကပ္ေနပါတယ္။ ေခ်ာက္ကပ္ေနတဲ့ရက္က တစ္ပတ္မွာ တစ္ရက္ေလာက္ပါ။ ဧည့္သည္ကို ေန႔တိုင္းေမွ်ာ္တတ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြ အၿမဲ ဖိတ္ေခၚပါေႀကာင္း သတင္းေကာင္းေပးပါတယ္။ လမ္းႀကံဳရင္အိမ္ဝင္လည္ဖို႔လည္း ဖိတ္ေခၚပါတယ္ေနာ္။
BLK 98, #07-309,
LORANG 1, TOAPA YOH.
SINGAPORE,310098,
66401017
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္
မနက္မွာ ၿဖစ္သလိုစားၿပီး ညေနမွာ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခ်က္တဲ့အတြက္ ဟင္းကစံုတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေဖနဲ႔ ညီအငယ္က အမဲသားတို႔ ႀကက္ဥ၊ဘဲဥတို႔စားေပမယ့္ က်ေနာ္မစားၿပန္ဘူး။ အေမက ဝက္နဲ႔ ႀကက္ကလြဲရင္ မစားဘူး။ အငယ္ဆံုးညီမက ဝက္နဲ႔ ႀကက္မစားဘူး ဆိုေတာ့ ဟင္းကို တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီနဲ႔ ညေနတိုင္းမွာ ဟင္းမထပ္ေအာင္ ခ်က္ရတာလဲ အလုပ္တစ္မ်ိဳးပါ။ ေမေမ သားအိမ္ကင္ဆာၿဖစ္လို႔ ေဆးရံုတက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္က ခ်က္ႀကီးၿဖစ္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ စိတ္တိုင္းက် ခ်က္တဲ့ဟင္းေတြကို မိသားစု ၿမိန္ရည္လွ်က္ရည္ စားတဲ့အခါ က်ေနာ္သူတို႔ကို ႀကည့္ၿပီး ရတဲ့ ပီတိက ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ခဲ့ဘူး။သူတို႔ အႀကိဳက္ေတြကို ေရြးခ်က္ရင္း ေစ်းသြား စဥ္းစားရတာ ဦးေႏွာက္ေၿခာက္ စိတ္ညစ္ေပမယ့္ သူတို႔ေတြက ထမင္းစားၿပီးတိုင္း (ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း) သားစိန္လက္ရာက ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ဘူးလို႔ ေၿပာရင္ က်ေနာ္က စားမဝင္ပဲ တၿပံဳးၿပံဳး ၿဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ မိသားစုက ဧည့္သည္မက္တယ္။ ဧည့္သည္ေတြကို အိမ္လည္ ထမင္းစားဖိတ္ေလ့ရွိတယ္။ အထူးသၿဖင့္ တနဂၤေႏြလို ေဖေဖ အလုပ္ပိတ္တဲ့ရက္ေတြမွာ အဖိုးအဖြားေတြ၊ အေမေမာင္ အငယ္ဆံုးမိသားစု နဲ႔ ေဖေဖ့ သူငယ္ခ်င္း မိသားစု ၊ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ က အပတ္တိုင္းလိုလို ေရာက္လာတတ္ႀကတယ္။ အိမ္မွာ ဆူညံ ပြက္ေလာကို ရိုက္လို႔ေပါ့။ ဆူညံတာက တူ၊တူမေတြ။ ပြက္ေလာရိုက္တာက က်ေနာ္။ ကေလးေတြ ဟိုဟာကိုင္၊ ဒီဟာကိုင္လို႔ အေနာက္ကေန အသံၿပဲနဲ႔ ေအာ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္အသံေတြ။ တနဂၤေႏြလို နားတဲ့ရက္မွာ တခုခု ကလိဖို႔ ေဖေဖက ရွာတဲ့အခါ အသိမ္းလြန္တဲ့ က်ေနာ္ေႀကာင့္ ဘာတစ္ခုမွ ၿပန္ရွာမရတဲ့ ေဖေဖ့ရဲ႕ အလိုမက် မႀကားတႀကား တီးတိုးေရရြတ္သံေတြနဲ႔ ဖဲဝိုင္းက အသံေတြက ဆူလို႔ေပါ့။
က်ေနာ္ကေတာ့ တတြတ္တြတ္နဲ႔ ေခၽြးတလံုးလံုးနဲ႔ ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္မွာ အသားကုန္ခ်က္ေပါ့။ ခ်က္ေနရင္းနဲ႔ အိမ္ေရွ႔မွာ ဘယ္သူေတြ ရွဳပ္ထားၿပန္ၿပီးလဲလို႔ စိတ္မခ်စြာ ေၿပးႀကည့္ရတာအေမာ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ေႀကာင့္ ပ်က္စီးရွဳပ္ပြသြားရင္လည္း က်ေနာ္ရဲ႔ ေဒါသနဲ႔ ေအာ္တဲ့ အသံက သူတို႔ အတြက္ စမ္းေခ်ာင္းက စမ္းေရ စီးသံအလားပဲေလ။ စိတ္မဆိုးတဲ့ အၿပင္ရယ္ေနႀကေသးတယ္။ စိတ္ဆိုးရင္ က်ေနာ္က ေဒါသထြက္ၿပီး ဟင္းေတြ သြန္ပစ္မွာ ေႀကာက္ႀကတာကိုး။ က်ေနာ္ဝင္တဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္အနားလဲ ဘယ္သူမွ မလာရဲႀကဘူး။ လုပ္ေပးရတာနဲ႔ ေအာ္ခံရတာ မတန္ဘူး ဆိုၿပီး စိတ္တိုင္းက် လုပ္ခြင့္ေပးထားတယ္။
ထမင္း၊ဟင္း ခ်က္ၿပီးလို႔ မိသားစု ေတြ ဝိုင္းဖြဲ႔စားေတာ့လည္း ၿငင္းႀက၊ ေၿပာႀကနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ ခ်က္ရ ရွင္းရတယ္ ဆိုၿပီး တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ အမ်ိဳးေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး အိမ္ၿပန္ခါနီးက်ရင္ က်ေနာ္ေမးေလ့ရွိတာက ေနာက္တစ္ပတ္ ဘာစားမလဲေပါ့။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပါးစပ္ကေၿပာေၿပာ ေနာက္တပတ္အတြက္ စိတ္မပ်က္တဲ့ က်ေနာ့္ကို အေဖက ခ်ီးေပါက္ေကာင္လို႔ေတာင္ အမည္ေပးတယ္။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ က်ေနာ္ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ ခ်က္ထားတာကို စားလို႔ေကာင္းတာကို ၿမင္ရတဲ့ အတြက္ အဲဒီက ရတဲ့ ပီတိအၿပံဳးက ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ခဲ့ပါဘူးေလ။
က်ေနာ္ ဆိုက္ပရပ္စ္ကို သြားမယ့္ေန႔က ေဖေဖက ေၿပာပါတယ္။ သားစိန္ကို တေန႔ ႏွစ္ခါသတိရေနမွာပါတဲ့။ ထမင္းစားတိုင္းေပါ့တဲ့။ ဘယ္အခ်ိန္ထိ သတိရေနရမလဲ သားစိန္ရယ္လို႔ ေၿပာေတာ့ က်ေနာ္ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်မိတယ္ေလ။ မိသားစု ထမင္းဝိုင္းေလးမွာ သားစိန္တစ္ေယာက္ေလွ်ာ့ သလို စားတဲ့ဟင္းခြက္ေတြက ပံုစံမတူေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ေမေမကလည္း ငိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေၿဖသာခဲ့ပါတယ္။ မိသားစု ထမင္းဝိုင္းမွာ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ ကလြဲလို႔ အခုထိ စံုစံုညီညီ စားေနႀကတုန္းဆုိေတာ့လဲ။ စားတိုင္းလဲ က်ေနာ္ခ်က္တဲ့ ဟင္းေတြကို တမ္းတရင္း က်ေနာ္ထိုင္ေနက် ခံုကို ဝိုင္းႀကည့္ႀကမယ့္ က်ေနာ့္မိသားစု မ်က္ႏွာကို ၿမင္ေယာင္ရင္း ေၿဖသာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆိုက္ပရပ္စ္ေရာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ေနၿဖစ္တာက တစ္ေႀကာင္း၊ အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ ပင္ပန္းၿပီး မခ်က္ခ်င္တာက တစ္ေႀကာင္း ဆန္ၿပဳတ္၊ ေခါက္ဆြဲၿပဳတ္ေတြနဲ႔ ငါးႏွစ္လံုးလံုး နပန္းလုံးခဲ့ရတယ္ေလ။ တကယ္ေတာ့ ေဖေဖေၿပာခဲ့တဲ့ စကားက က်ေနာ့္အတြက္ၿဖစ္ေနပါလားဆိုၿပီး ဆန္ၿပဳတ္ေသာက္တိုင္း မ်က္ရည္က်ရၿပန္ေပါ့။
အခုေတာ့ စကာၤပူကို လာလည္ရင္းနဲ႔ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ညီ၊ ညီမေတြ ၊ အမေတြနဲ႔ ခ်စ္ကိုႀကီး ကိုဘို တို႔ေႀကာင့္ မထင္မွတ္ပဲ စကာၤပူမွာ အေၿခခ်ဖို႔ ဆံုးၿဖတ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီဆံုးၿဖတ္ခ်က္ကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ၿပတ္ၿပတ္သားသား ဆံုးၿဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အခု က်ေနာ္ ဘေလာဂါေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ အတူတူ ေနၿဖစ္ပါတယ္။ ဘာတစ္ခုမွ မထင္မွတ္ထားေပမယ့္ ႀကံဳလာ ဆံုလာရတဲ့ ေရစက္ကို တားမရဘူးေလ။ အခု ေမာင္ႏွမေတြ စုေနႀကတယ္။ စုေနႀကေတာ့ စုၿပီးခ်က္စားၿဖစ္ပါတယ္။ တူတူေနမွ ကူညီရိုင္းပင္းတတ္တဲ့ စိတ္ထားၿဖဴစင္တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြ ကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေပါင္းသင္းဆက္ဆံခြင့္ရခဲ့တယ္ေပါ့။ ဘေလာ့ဂါ အားလံုးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသလို ကူညီတတ္ႀကပါတယ္။ တစ္ေယာက္ မရွိ တစ္ေယာက္ေဖးမႀကတယ္။ စကားနဲ႔ တတ္ႏိုင္တဲ့သူက စကားနဲ႔၊ ေငြေႀကးတတ္ႏိုင္တဲ့သူက ေငြေႀကးနဲ႔ေပါ့။
ဒါေႀကာင့္လဲ က်ေနာ္ေနၿဖစ္ခဲ့တယ္ထင္ပါတယ္။ အခု မိသားစုနဲ႔ ေဝးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိသားစု အသစ္ရသလုိပါပဲ။ အကုိေတြ၊ အမေတြ ညီ၊ ညီမေတြနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပလီၿပီး အခ်စ္ၿပိဳင္ႀကတယ္။ ရန္ၿဖစ္ႀကတယ္။ မနာလုိၿဖစ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ႀက၊ စိတ္ေကာက္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ႀကတာေပါ့။
အထူးသၿဖင့္ ညေနတိုင္း ထမင္းလက္ဆံုစားရတာကို ေပ်ာ္တယ္။ စေန၊ တနဂၤေႏြလို ေန႔မွာစုစုရံုးရံုးနဲ႔ တစ္ခုခု လုပ္စားရတာကိုေပ်ာ္တယ္ေပါ့။က်ေနာ္က ခ်က္ႀကီးပါ။ ညေန ရံုးဆင္းခ်ိန္ဆိုရင္ ဘယ္သူ အိမ္လာမလဲဆိုတာ ဂ်ီေတာ့ကေန ေခၚလိုက္၊ ဖုန္းဆက္လိုက္နဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ မမၿပာက မအားရပါဘူး။ က်ေနာ္ ေနာက္ေဖးမွာ ဟင္းခ်က္ေနခ်ိန္ဆိုရင္ မမၿပာက အြန္လိုင္းေပၚကေန လာမယ့္သူ စာရင္း ေကာက္ေနတာေပါ့။ ေတာင္ေပၚလာမယ္ေဝ့ လုိ ့ေၿပာရင္ က်ေနာ္က အသားတစ္တံုးပိုတံုးရသလို၊ ေပါက္ေပါက္လာမယ္တဲ့ေဝ့လို႔ ေၿပာရင္ ဥတစ္လံုးပိုၿပဳတ္နဲ႔ ေပ်ာ္ေနရတာေပါ့။ ညေနထမင္းစားရင္လဲ ဗိုက္ဆာေပမယ့္ လာမယ္လို႔ ေၿပာထားတဲ့ လူစံုတဲ့ထိ ေစာင့္ႀကပါတယ္။ လူဆယ္ေယာက္၊ ဆယ့္ငါးေယာက္ကို အိမ္လံုးၿပည့္ထိုင္ၿပီး ရယ္ႀက ေမာႀက ဟင္းလုႀကနဲ႔ စားရတာကို ၿမင္တိုင္း က်ေနာ္အိမ္ကို သတိရသလို သူတို႔ စားက် ေပ်ာ္က်တာကို ႀကည့္ၿပီးလဲ ဝမ္းသာပီတိ ၿဖစ္ရပါတယ္။
ထမင္းစားၿပီးရင္လဲ အိမ္မၿပန္ပဲ တခန္းထဲမွာ တိုးေဝွ႔ၿပီး ကြန္ၿပဴတာသံုး၊ ရုပ္ရွင္ႀကည့္တဲ့သူႀကည့္၊ ခ်ီးေပါက္တဲ့သူေပါက္နဲ႔ ညံဆူ ပြက္ေလာ ရိုက္ေနပါတယ္။ ကုတင္ေပၚမွာ တိုးေဝွ႔ၿပီး လုအိပ္ႀကတယ္။ မိသားစုနဲ႔ ေဝးေနသူေတြ မို႔လို႔ ခုလိုခ်ိန္မွာ ညီအကိုေတြလို အစားထိုးခ်စ္ႀက သံေယာဇဥ္ၿဖစ္ႀကရတာကိုး။
တေနကုန္ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ အလုပ္ကေန စိတ္ဖိစီးမွဳေတြနဲ႔ အိမ္ၿပန္လာရင္ လူတိုင္း အေမာေၿပခ်င္သလို ရယ္ေမာခ်င္တယ္၊ ထမင္းဟင္းကို ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ စားခ်င္ႀကတယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ခ်စ္ခင္တြယ္တာရတဲ့ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၿဖည့္ဆည္းေပးခ်င္ပါတယ္။သူတို႔ ထမင္းစားေကာင္းတာ ေပ်ာ္တာကို ၿမင္ရတိုင္း က်ေနာ္ ေမာထားသမွ် ေၿပပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ညစ္ေနပါေစ သူတို႔အားလံုးက က်ေနာ့္ကို ၿပံဳးေအာင္၊ ရယ္ေအာင္ လုပ္ႀကပါတယ္။ အိမ္ကိုလာတဲ့သူအားလံုးလဲ ေပ်ာ္ႀကမယ္ဆိုတာ ယံုႀကည္ထားပါတယ္။
ဒါေႀကာင့္လဲ က်ေနာ္တို႔ ရွိေနတဲ့ အိမ္ေလးကို မိသားစုနဲ႔ ေဝးေနတဲ့ သူအားလံုးကို ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ဘေလာ့ဂါပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဘေလာ့ဂါ မဟုတ္သူပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္၊ စကာၤပူက ပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ တၿခားတေနရာကပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ အိမ္ကို လာလည္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ ဆင္းရဲ၊ ခ်မ္းသာ၊ ခ်စ္သူ၊ မုန္းသူ မေရြးပါဘူး။မည္သူအတြက္မဆို တံခါးဖြင့္ထားပါတယ္။ ထမင္းစားဖိတ္ပါတယ္။ အခုလက္ရွိေနေနတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ဒီအိမ္ကို တံခါးမရွိ ဓားမရွိဝင္ထြက္ေနတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုးလဲ တတ္ႏိုင္တဲ့ အကူအညီေပးဖို႔ အဆင္သင့္ရွိ ေနႀကပါတယ္။ အနည္းဆံုး မိသားစုနဲ႔ တူတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ ထမင္းဝိုင္းက ထမင္းတစ္လုပ္စားၿပီး ခဏတာ စိတ္ခ်မ္းသာ သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ ဘရက္ဒယ္္ကို ေရာက္ရင္ အိမ္မွာ ထမင္းဝင္စားၿပီး ခရီးတစ္ေထာက္နားဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။က်ေနာ္နဲ႔ အတူတူ ခုေနေနတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြ ရွိေနသ၍ ထမင္းလာစားႏုိင္တယ္၊ စိတ္အပန္းေၿဖႏိုင္ပါတယ္။ ထမင္းကုိအလကားေကၽြးတာပါ။
မွတ္ခ်က္၊ ထမင္းကို အလကားေကၽြးတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြ အိမ္ရဲ႕ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ စည္းကမ္းေတြကိုေတာ့ လိုက္နာရပါတယ္။ အိမ္ေရွ႔ ဘုရားစင္ ေအာက္မွာ အေႀကြပံုးရွိပါတယ္။ လာတဲ့သူေတြက အလိုက္တသိ ပါလာတဲ့ အေႀကြ အကုန္လံုးကို ပံုးထဲ ထည့္ရပါတယ္။
ဆိုဖာမွာ ထုိင္ရင္ စကာၤပူ ေဒၚလာ တစ္က်ပ္ေကာက္ပါတယ္။
ေနာက္ေဖးမွာ ေၿခေထာက္ဝင္ေဆးရင္ တစ္က်ပ္။
အိမ္သာထဲဝင္ရင္ ႏွစ္က်ပ္။
ေရခ်ိဳးရင္ ႏွစ္က်ပ္။
အဲယားကြန္းခန္း ႏွစ္ခန္းထဲက ပထမ အခန္းမွာ ကြန္ၿပဴတာ သံုးခ်င္ရင္ ငါးက်ပ္။
ဒုတိယ အခန္းမွာ သံုးက်ပ္။
ထမင္းစားၿပီး ပန္းကန္ေဆးစရာ မလိုဘူး။ ပန္းကန္ေဆးခ တစ္က်ပ္။(ေဆးသူ ယူပါတယ္)
ညအိပ္ရင္ တစ္ဆယ္။
အိမ္လာရင္ အေအး(သို႔) အပူ ဝယ္လာရပါတယ္။
စသၿဖင့္ စည္းကမ္းခ်က္ေတြကို လိုသလို ထုတ္ၿပန္ေကာက္ခံပါတယ္။
ထမင္းကိုေတာ့ အလကားေကၽြးပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အိမ္လာရင္ ဒီလို သူထက္ငါလုၿပီး ပိုက္ဆံေတာင္းခံ ေနတတ္တာကို နားနဲ႔ မဆံ့ေအာင္ ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ ႀကားရပါလိမ့္တယ္။
အိမ္မွာ ဧည့္သည္ရွိတဲ့ ေန႔ေတြက အလွဴ အိမ္နဲ႔တူေနၿပီး ဧည့္သည္မရွိတဲ့ ေန႔ကမွ အိမ္နဲ႔တူစြာ ေခ်ာက္ကပ္ေနပါတယ္။ ေခ်ာက္ကပ္ေနတဲ့ရက္က တစ္ပတ္မွာ တစ္ရက္ေလာက္ပါ။ ဧည့္သည္ကို ေန႔တိုင္းေမွ်ာ္တတ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြ အၿမဲ ဖိတ္ေခၚပါေႀကာင္း သတင္းေကာင္းေပးပါတယ္။ လမ္းႀကံဳရင္အိမ္ဝင္လည္ဖို႔လည္း ဖိတ္ေခၚပါတယ္ေနာ္။
BLK 98, #07-309,
LORANG 1, TOAPA YOH.
SINGAPORE,310098,
66401017
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္
Comments
ဟာ......
ဟယ္......
ဗုေဒၶါ.......
:o
စကၤာပူကုိေျပာင္းသြားျပီလား ။ ဇူလုိင္ ၊ ၾသဂုတ္ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ဆုိက္ပရပ္စ္ကုိ လာလည္ဖို႕လုပ္ေနတာ ။ က်ေနာ္က ဒီမွာ ဗမာလူမ်ိဳးမရွိေတာ့ ကုိဖုိးစိန္ တုိ႕ကုိ အရမ္းအားက်ေနတာ အခုေျပာင္းသြားျပီဆုိေတာ့ ငုိခ်င္သြားျပီ ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆိုက္ပရပ္စ္ထက္ စာရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းသြားမွာပါ.
ကံေကာင္းေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ.........
ဖိုးစိန္အိမ္ကို လာလည္ရင္ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ ယူလာခဲ့မယ္။ က်န္တာေတြ free ရမလား။ ;)
မလြယ္ပါဘူး .... ကိုယ္႔ေရွ႔မွာတင္ အတူေနတဲ႔ ရြန္းမိတ္ ႏွစ္ေယာက္ စကားမ်ားၾက တာ ၾကံဳဖူးခဲ႔ပါတယ္ ( ေယာက္က်ားေလးႏွစ္ေယာက္ ) ေနာက္ဆံုး တေယာက္ က အိမ္ေပၚကေန ရွယ္ယာ စု၀ယ္ထား တဲ႔ ပစၥည္းေတြ ခြဲ ယူ ျပီး ( အိမ္သာသံုးစကၠဴ က အစ ) ဆင္းသြားလိုက္တယ္... ဖိုးစိန္တို႔ ေတြ ခုလို ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ ေနႏိုင္ ၾကတာ ကို ခ်ီးက်ဳးမိပါတယ္ ...
အိမ္ အေၾကာင္း ေရး ထားတာ ဖတ္ျပီး ၾကည္ႏူးမိတယ္... အေမ႔အိမ္က ထမင္း၀ိုင္း ေလး ကိုလည္း လြမ္း သြားမိတယ္ ...
mie nge
ေရးလုိက္ရင္ အဲလိုၾကီးပဲ ငိုရမလို ရီရမလိုနဲ႕ ..
ခုလိုပဲအျမဲေပ်ာ္ရႊင္ျပီးသာယာခ်မ္းေျမ့တဲ ့အျပင္ျပီးျပည္ ့စံုတဲ့ဘဝကို ပိုင္နိုင္ပါေစ။
မိုး
ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
ေရာက္ဖူးေပမယ့္...သိပ္မမွတ္မိလို႔....
ဘာမွာပါအကိုရယ္...ဒီလိုေမာင္ႏွမေတြ...
စုစုရံုးရံုးနဲ႔မိသားစုလို႔ခင္မင္တြယ္တယ္ခြင့္ရတာ...
နည္းတဲ့ေရစက္လား(၅ေကာင္အား...)...
အေပၚကမိသားစုထမင္း၀ိုင္းေလးအေၾကာင္းဖတ္ၿပီး
မ်က္ရည္လည္မိေၾကာင္း၀န္ခံပါတယ္....
အဲဒါေတြနဲ႔ေ၀းေနတာၾကာပါၿပီဗ်ာ...
အခုေတာ့ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္လာမယ္...စားမယ္...
ေပ်ာ္မယ္....ေပးမယ္(ျမန္မာေငြနဲ႔ေနာ္)...လို႔
ဆံုးျဖတ္ထားတယ္...
ကဲ...ဘယ္သူပါအံုးမလဲ....
စကားမစပ္ဂိမ္းကအလကားေပးေဆာ့တယ္ထင္တယ္.
ဟီးဟီး..ေပ်ာ္စရာႀကီးကြယ္...
ဟုတ္ကဲ့... အခြင့္သင့္ရင္ လာလည္ပါဦးမယ္ ကိုဖိုးစိန္ေရ ...
ဒီေလာက္လူစုံတဲ့အိမ္ ကုသုိလ္လဲရ ဝမ္းလည္းဝေအာင္ ထမင္းလာစားၿပီး အလွဴလာခံဦးမယ္။ :P
အေၾကြဗူးေတာ႔ေတြ႕ခဲ႔တယ္။
ေနာက္တစ္ခါလာမွ ေကာ္ဖီမစ္ႏွစ္ထုပ္ျပန္ယူလာခဲ႔မယ္။
ျပီးသြားလို့ကေတာ့ .........
လာလည္တိုင္းလဲ အိတ္ထဲ အေၾကြေစ့ေတြ မ်ားမ်ား ထည့္ခဲ့ၾကပါ...
(ဒါမွ. အေၾကြေစ့ဗူး ျမန္ျမန္ျပည့္မွာ)
ေမ်ာက္ငိုေရးတာ တစ္ခု က်န္သြားတယ္...
အိမ္လာလည္ပီး စားဖိုမွဴးလက္ရာ.. စားေကာင္းလို႔ ကိုယ့္အိမ္အတြက္ ပါဆယ္ေလး ထည့္သြားခ်င္ရင္ တစ္ထုပ္ကို ေလးက်ပ္ က်ပါတယ္ ဆိုတာ ဘယ္က်န္ခဲ့တာတုန္းးး.....
:-P
ေပ်ာ္စရာ အိမ္ကေလး...
ခ်စ္စရာ ေမာင္ႏွမေတြ....
ေရစက္......
အင္း.. လိပ္စာလဲ သိျပီဆိုေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ကိုဖုိးစိန္ တို႕ အိမ္ကိုေတာ့ အလည္လာခ်င္သားဗ်။
စည္းကမ္းခ်က္ေတြကေတာ့ အမ်ားသား။ :) :) :)..
အစဥ္ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစလို႕ ....
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုမ်ဳိး
မမိုးကမ်ား သိပ္ကတ္စီးကုတ္တာပဲ...Pet Ville ထဲက သမီးကို ခါခ်ရင္ေတာင္ အေႀကြေတြထြက္က်တယ္...
=))
မလာႀကနဲ ့ေနာ.. အဲလိပ္စာအမွားႀကီး..
ေမသူဆိုလဲ မလာဘူး... (ရုပ္ရွင္ႀကည့္၊ ထမင္းစား၊ ေကာ္ဖီေသာက္၊ အိုက္စရင္စား၊ ရရာ ႀကံဳရာ ဝင္က်ံဳးအိပ္ ရံုေလးတင္ပါ)... လံုးဝ မလာတာပါ။
ၿမန္မာ ပိုက္ဆံ
တန္ဖိုး ရိွမွန္း သိလာရတယ္ ... :D
ဟိုေန႕ က အဲ့အိမ္က ၿပန္ခါနီး
ကိုဖိုးစိန္
ကိုဘို
ကိုေဆာင္းခ်မ္းမိုး
မၿပာ
မမိုးခါး တို႕
ထမင္း၀ိုင္းမွာ ထမင္းစုစားေနတာ ၾကည့္ၿပီး
MRT ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္း
အိမ္က ထမင္း၀ိုင္းကို သတိရလုိက္တာ ... :((
ခု ဒီစာဖတ္ရင္း လည္း
အိမ္က ထမင္း၀ိုင္းကို သတိ၇တယ္ ..
အိမ္မွာ လည္း အၿမဲတမ္း
ညေန ထမင္းစားတိုင္း
မလာမခ်င္း ေစာင့္ၿပီး စားၾကတယ္ ...
တနဂၤေႏြ ဆိုလည္း
အိမ္မွာ ဆူညံလို႕ ...
အိမ္နားက ရိွရိွသမွ်
ကေလးေတြ အိမ္ကို အလည္လာတယ္ ..
မုန္႕လာစားတယ္ ..
ထမင္း လာစားတယ္ ..
ေန႕လည္ လာအိပ္တယ္ ..
ကိုဖိုးစိန္ ေရးထားတာ
သဲ တို႕ အိမ္နဲ႕
နဲနဲ ဆင္တယ္ ...
ကိုယ္တိုင္ ထမင္း၊ဟင္း ခ်က္တာ ပဲ မတူတယ္ ..
အိမ္ကို သတိရတယ္ ...
အိမ္ကို သတိရတယ္ ... :((
ေမာင္ႏွမေတြစားေနတာကုိ ပီတိနဲ ့ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကုိခ်က္ၾကီးတုိ ့အိမ္က အဲဒီလိပ္စာကုိးးးး မွတ္ပစ္လုိက္ပီးးးး :P
လည္လည္လာလ်က္
လည္လည္လာၿမဲ
တဝဲလည္လည္ႏွင့္
ဘေလာ႕ဖတ္မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား
နည္းတယ္မ်ားတယ္ မဟုတ္ပါဘူး။
ဟုတ္ကဲ႕
ေစတနာသဒၵါတရား နည္းမ်ားမဆို ကုသိုလ္ေတာ္ ပါဝင္ႏိုင္ၾကပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ႕
ဘယ္ဘက္က တဆုတ္ၾကဲ (အေၾကြေစ႕)ၿပီး
ညာဘက္က တဝစြဲ(ထမင္း)ႏိုင္ၾကပါေစလို႕။
ဟုတ္ကဲ႕
ဂေလာက္
ဂေလာက္
ဂေလာက္
:P
(ပိုစ့္ေတြမွာ အရင္ပိုစ့္ေရာ ခုပိုစ့္ေရာခ်ီးေပါက္တယ္ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္း သိပ္တြင္က်ယ္ေနတာ္ေနာ္...ဆရာေလး...)
ဆိုေတာ့ ဖ်ာေပၚမွာပဲ ထိုင္ေတာ့မယ္ေနာ္... free မွတ္လား
အိမ္သာထဲဝင္ရင္ ႏွစ္က်ပ္ ဆိုေတာ့ MRT မွာထဲက အိမ္သာဝင္ခဲ႔မယ္... ကိုဖိုးစိန္တို႔အိမ္မွာ မဝင္ေတာ့ဘူး
ထမင္းစားၿပီး ပန္းကန္ေဆးစရာ မလိုဘူး။ ပန္းကန္ေဆးခ တစ္က်ပ္။(ေဆးသူ ယူပါတယ္)
ေဆးသူဆိုတာ ေဆးၿမိဳ႔သူကိုေျပာတာလား မႏၱေလးသူတို႔ ရန္ကုန္သူတို႔နဲ႔ ဘာကြာလဲဟင္....:D
အိမ္လာရင္ အေအး(သို႔) အပူ ဝယ္လာရပါတယ္။
အေအးဆုိတာ ေရခဲေရကိုေျပာတာျဖစ္ၿပီး အပူဆိုတာ လက္ဖက္ေျခာက္ယူလာၿပီး အိမ္ေရာက္မွ ေရေႏြးအို က်ိဳလိုက္ရင္ ျဖစ္တယ္မွတ္လား...
စည္းကမ္းခ်က္ေတြက မ်ားလိုက္တာ....မီးမီးေႀကာက္ေႀကာက္....လာေတာ့ဘူးးးးး
:(
Could I come?
CTM
နိုင္ငံသားကို ယူရင္ နိုင္ငံသားျဖစ္တယ္ ဟုတ္
စေတး ၃ေလာက္ေတာ႕ ေအးေဆးရတယ္ေနာ္..
ကဲေတာင္ေပၚေရ..
ဟိ ဟိ..
နင္လဲ ဘရက္ဒဲလ္ရီးယန္းမၾကီး ကိုသာ....အပိုင္ၾကံလိုက္ေပါ႔ဟာ... စေတးေကာင္းတယ္
......ခိခိ...
စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းေအာင္ လာမန္႕သြားသည္..။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေနလုိ႔လဲ ေရာေပ်ာ္သြားတယ္
ေမာင္ေလးစိန္ ေနရာသစ္မွာ အဆင္ေျပပါေစ
ဟုတ္တယ္ဟုတ္
အိမ္ရွင္ေတြအားရက္မွာ အရင္ဆံုး ေမာင္ဖုိးစိန္တို႔
အိမ္ဘက္ကိုေျခဦးလွည့္ၿပီး အလည္သြားမယ္
စိတ္ကူးတယ္။ စည္းစည္းလံုးလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္
အိမ္ေလးမို႔ (အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုအျဖစ္ :P)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္