ကြဲက်သြားေသာ ထမင္းစားပြဲမွန္သည္ ပုိ၍ ခြ်န္ျမသည္.... (သို႔) ခံစားခ်က္စစ္စစ္မ်ား

ကြဲက်သြားေသာ ထမင္းစားပြဲမွန္သည္ ပုိ၍ ခြ်န္ျမသည္.... တဲ့..

ဒီေခါင္းစဥ္ေလးကို ညီေပါက္ေပါက္(ေရတမာ)က ေပးၿပီး သူကိုယ္တိုင္ အစၿပဳခဲ့တဲ့ ခံစားခ်က္ တခုပါ။ ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ကို အမ်ားႀကီး ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ဘာေႀကာင့္လဲ ဆိုရင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ မႀကာခဏ ထြက္တတ္တဲ့ ေဒါသစိတ္ တခ်ိဳ႔ေႀကာင့္ အဲဒီ ထမင္းစား စားပြဲ မွန္ ကြဲက် သြားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီေန႔ကလဲ မွတ္မွတ္ရရ ေန႔ေပါ့ဗ်ာ။ ခုထိ အမွတ္တရအေနနဲ႔ ထမင္းစား စားပြဲကို မွန္ ၿပန္မထည့္ပဲ ေနာက္ထပ္ စားပြဲ တလံုးကို အေပၚကေန ထပ္ထည့္ၿပီး ေမာင္ႏွမေတြ ထမင္းစားေနႀကတုန္းပါ။

ဒီပိုစ့္ေလးကို တင္ေပးတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိပါတယ္။ အသက္ (၂၀)ေက်ာ္တဲ့ထိ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မေတြ႕ဖူး မၿမင္ဖူးပဲနဲ႔ ဘေလာ့ေပၚမွာ စာေရးရင္း ခင္မင္ရင္းႏွီးရာကေန ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ခ်စ္ခင္သြားခဲ့တာကို မွ်ေဝေပးခ်င္ပါတယ္။ တခါတေလ လူတေယာက္က အၿပင္ပန္းခဏ ႀကည့္ရံုနဲ႔ ေကာင္းမေကာင္း တခါတည္း ဆံုးၿဖတ္လို႔ ရေပမယ့္ တခါတေလ ႀကေတာ့ တကယ္လက္ေတြ႕ က်က် ေပါင္းႀကည့္မွ ခရီးလမ္းတခုကို တူတူေလွ်ာက္ၿဖစ္ မေလွ်ာက္ၿဖစ္ သိႏိုင္ပါတယ္။ ခုလက္ရွိ က်ေနာ္တို႔ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြက ကိုယ့္ လမ္း ကိုယ္ေလွ်ာက္ ေနႀကတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ခ်င္း တူ တဲ့တူေတြ ၿဖစ္လို႔ အေကာင္းအဆိုး ကိုေဝမွ်ၿပီး ေနႏိုင္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ့္တို႔ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ ေရးတဲ့စာကို ဖတ္ၿပီးရင္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တခုခု ခံစားရမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ဒုတိယ အေႀကာင္းအရာကေတာ့ ဘေလာ့ေပၚမွာ အေႀကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေႀကာင့္ စာမေရးၿဖစ္ေသးေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ေတြ ေမးလ္နဲ႔ အၿပန္အလွန္ ပိုစ့္ေတြ ေရး၊ဟာသေတြ ေၿပာၿပီး နစ္နစ္နာနာ ေကာ့မန္႔ေတြ ေပးၿပီး တေန႔တာ အပန္းေၿဖႀကပါတယ္။ ဒီလူေတြ အိမ္မွာ မေတြ႕ရဘူးလားဆိုေတာ့ ညေနထမင္းစားရင္ စံုေနတာပဲ။ ခု ဘေလာ့ေပၚမွာ ေပ်ာက္ေနတာ ႀကာတဲ့သူေတြရဲ႔ အေရးအသားေတြ ကို တခါတည္း ၿမည္းလို႔ ရေအာင္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။




ကြဲက်သြားေသာ ထမင္းစားပြဲမွန္သည္ ပုိ၍ ခြ်န္ျမသည္....



ေရတမာ


ဒီေန႔ဆုိ အလုပ္ခ်ိန္ သိပ္ၾကာသည္။

ကား အရမ္းရႈပ္သည္။ ရထား သိပ္ေႏွးသည္။

လမ္းမ်ား ရွည္လ်ားသည္။ ဓါတ္ေလွခါးမ်ား ေႏွးလြန္းသည္။

ဖိနပ္သံ ၉ ခ်က္ျပည့္သည့္အခ်ိန္ အိမ္တံခါးပိတ္မည္။

“နင္မျပန္ေသးဘူးလား”

“မနက္ကတည္းက ထမင္းကို မစားရေသးဘူး”

“ငါ့က် ဖုန္းဆက္မေခၚၾကဘူး”

“အားဘြား” “အကုိေရ”တုိ႔ တိတ္္တိတ္ေလး ဝင္ဝင္ပုန္းတတ္ၾကေသးသည္။

“ကေလး ဒါေလး ဘယ္လုိလုပ္ရလဲ ျပေပးပါ့ဦး”

“ေတာက္ ကြန္ျပဴတာကလည္း”

“ယပ္ေတာင္ ယပ္ေတာင္!!!!!!!!!!!!”

“မလာခဲ့ၾကနဲ႔၊ ဒါပဲ ခ်က္မွာေနာ္”

ခ်ိဳခ်ိဳလြင္လြင္ ဂစ္တာသံေတြ ညည္းတဲ့အခါ ပင္ပန္းျခင္းမ်ား ကြာၾကတတ္သည္။

“အၾကီးေကာင္ ေရခ်ိဳးေတာ့ေလ”

“အကို႔ ေဘာင္းဘီေပးပါ့ဦး”

“လီေဗ်ာင္ဟြန္း နဲ႔တူတယ္ေနာ္ ဟိဟိ”



“ဝတ္ျပန္ျပီ ဒါၾကီးကို” တုိ႔စူစူပုပ္ပုပ္ျဖစ္ျဖစ္တဲ့အခါ အိမ္ေရွ႔ေရာက္၏။

“ဗုိက္ဆာေနျပီ၊ ထမင္းခူးၾကေတာ့ေလ”

“ပုဂံေတြ ေရေဆးဦး”

“သိပ္ဇီဇာေၾကာင္တာပဲ။ ဟင္းထည့္ေလ”

“အကုိ႔ ညီဇလံုနဲ႔စားမွာေနာ္”

“ငါ့ဖုိ႔ ထမင္းနည္းနည္းမ်ားမ်ားထည့္”

“ေရာ့”

“တခါလာလည္း ဒီဟင္းပဲ”

“သိပ္ခ်ီးမေပါက္နဲ႔ ေရာ့ ဟင္းထည့္၊ ဒါ စပန္းႏွစ္ဟင္းခ်ိဳ သံဓါတ္ေကာင္းတယ္ ေရာ့ မမစား”

“ဒါက ဒါနဲ႔ တြဲစားရတယ္”

“ညီ႔အတြက္ ေၾကာ္ထားတာ”တုိ႔ မနာလုိျဖစ္လွ်င္ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနပါ။

“ဟန္းးးးး တံေတြးေတြ ပန္းကန္ထဲဝင္ကုန္ျပီ”

“ေရေႏြးေပးပါ့ဦး၊ ထမင္းထပ္ထည့္ေလ”

“မမဖုိ႔ ဒုိးေလာက္ ဟမ္!!”

“ျပီးျပီလား ထားခဲ့ေလ ေဆးျပီးရင္ ပန္းကန္စင္ေပၚ”

“လီေဗ်ာင္ဟြန္း ျမန္ျမန္စား ေျမျပိဳေနျပီ” အစပ်ိဳးလွ်င္ တျခားကမၻာ့ျခမ္း၌ ေနထြက္ပါသည္။

တံတားေအာက္က အိပ္ယာလူစံုလွ်င္ ကုိကုိအလုပ္စျပီ။ ဘုတ္အီးစူပုပ္လွ်င္ ကစားပြဲ စျပီ။ ျမည္တြန္ေတာက္တီးသံၾကားလွ်င္ အၾကီးေကာင္ ကြန္ျပဳတာျပင္ျပီ။ ေတာက္ေခါက္သံၾကားလွ်င္ ေဘာပဲြစျပီ။ အကုိၾကီး ဟန္ေရးျပလွ်င္ ရုပ္ရွင္စျပီ။ ဆူဆန္စကားေျပာလွ်င္ ကိုကိုအိပ္ျပီ။ ဂစ္တာသံၾကားလွ်င္ နားပိတ္ထားၾကပါကုန္။

“အိုုက္လုိက္တာ၊ ကြမ္းတယာေလာက္”

“ဟိတ္ေကာင္ေတြ အလယ္လမ္းမွာလာကူဦး၊ အားးးးး ေသပါျပီ”

“ဟား ဟား ဟား ဟား”ဟု ရီရန္ မီတာခအလံုအေလာက္ရွိပါစ။

ထုိသုိ႔ အေျပာင္အပ်က္ေျပာလွ်င္ “သြားလုိက္ေတာ့ နင္သြားလုိက္ေတာ့”ဟု ျပန္အေျပာခံရပါမည္။ သူတုိ႔ထံတြင္ ေမတၱာအလံုအေလာက္ရွိေၾကာင္း ကြမ္းတရာညွက္ခန္႔ ၾကာသည္အထိ နားေသာတဆင္ၾကၾကရေပမည္။ ေျပာရတာေမာလွ်င္ ဘီယာေသာက္ခ်င္ေသာက္မည္။ ဝုိင္ေဖာက္လွ်င္ ေဖာက္မည္။ ဒီအတြက္ ေသာကမေရာက္ပါႏွင့္။

ညတကာတုိ႔ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားျပီးလွ်င္ မနက္ေရာက္လာပါလိမ့္မည္။ အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့သည္ အိပ္တန္းတက္ရန္ ေရာက္လာသလုိ၊ ေနမြန္းတည့္သည္လည္း ဆူဆူညံညံ တြန္တတ္ေသးသည္။

“မထၾကေသးဘူးလား၊ လုပ္စားမွာ ကိုင္စားမွာလား”

“ဘယ္အခ်ိန္ရွိျပီလဲ၊ ၁၁ နာရီ အေစာၾကီး ရွိေသးတယ္”

“ထမင္းေၾကာ္ထားတယ္၊ ေကာ္ျပန္႔ရွိတယ္၊ ေအး မက်န္ရင္ စိတ္မေကာက္နဲ႔ေနာ္၊ ျမန္ျမန္လာစား”

“မုန္႔ဟင္းခါးေလးစားခ်င္လုိက္တာ”

“ေနာက္ေန႔လုပ္ေပးမယ္၊ ထမင္းေၾကာ္ကလည္း”

“ခ်ီးေပါက္ျပန္ျပီ” “ဘုရားအရင္မကပ္ဘူး ကိုယ့္ဗုိက္ထဲပဲ ထည့္ေန”

ၾသကာသ....ၾသကာသ......ၾသကာသ...................


ဤအရာ၌ နာမဝိေသသနအမ်ားအျပားရွိသည္။ ေပ်ာ္ရြင္ျခင္း၊ ၾကည္ႏႈးျခင္း၊ အံၾသျခင္း၊ ဝမ္းသာျခင္း၊ စိတ္ဓါတ္က်ျခင္း၊ စိတ္ေလျခင္းမ်ား ပါဝင္သည္။ ထုိ႔အတူ မ်က္ရည္၊ ေမတၱာ၊ လူသားဆန္မႈ၊ အလုပ္၊ တာဝန္ တေက်ာင္းတဂါထာ ဖြဲ႔တည္သည္။ ဘဏ္စာရြက္သည္ မ်က္ရည္တုိ႔ကို ျဖစ္ေပၚေစသလုိ၊ မီးတပြင့္သည္လည္း မ်က္ရည္တုိ႔ကို ျဖစ္ေပၚေစသည္။ ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ မစၦရိယစိတ္ရွိသလုိ ဂရုဏာႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ေဒါသရွိတတ္ျပန္သည္။ ဒုတိယဘုရားသခင္ ဝင္မရႈပ္လွ်င္ ေကာင္းေသာ္လည္း၊ ခဏခဏ ဝင္ဝင္ရႈပ္လွ်င္ မေကာင္း။ ၾကာေလရုိးေလ ျဖစ္လွ်င္ ၾကာရုိးစြပ္ျပဳတ္ေသာက္သည္က ေကာင္းမည္ထင္သည္။ လုိအင္မျပည့္ဝျခင္းအတြက္ မလုိအပ္ျခင္းမ်ား ျပည့္ဝလာမလား။

ဖိုးစိန္

ဒီေန႔ဆို ေက်ာင္းက ၿပန္လာတာ ေနာက္က်သည္။ ေခါင္းက ကိုက္သည္။ ေက်ာင္းတြင္ အဆင္မေၿပ ၿဖစ္သည္။ အဆင္မေၿပသည္မွာ ကိုယ္ဘာသာ ကိုယ္ အဆင္မေၿပခ်င္းသာ ၿဖစ္သည္။ ေက်ာင္းခန္းတြင္းရေသာ အနံ႕အသက္မ်ားသည္ ကိုယ့္ကို ေဒါသၿဖစ္ေစသည္။ အာရံုထဲကို တန္းကနဲ တန္းဝင္လာသည္။ ကိုယ္ မခံစားႏိုင္ေသာ အနံ႕အသက္မ်ားေႀကာင့္ ကိုယ္ ၿမင္သမွ် အရာအားလံုးသည္ ေဒါသကို ၿဖစ္ေစသည္။

ေဒါသသည္ အတန္းတြင္းသို႔ ကူးစက္သည္။ အတန္းတြင္ အမွိဳက္မ်ား ပြေနသည္။ ေန႔တိုင္း သန္႔ရွင္းေရး မလုပ္သည့္ စာသင္ခန္းကို ႀကည့္ရသည္မွာ အေႀကာ္သည္ မီးဖိုႏွင့္ တူေနေလသည္။ မွန္မ်ားသည္ သည္လဲ ေၿပာင္လက္ေတာက္ပမွဳ မရွိသလို ကိုယ့္အၿမင္မ်ားလည္း မႀကည္ေတာ့။

ကြန္ၿပဴတာေရွ႔ထိုင္ၿပီး အခန္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ဖို႔ စာရြက္ေတြ အမ်ားႀကီး ထုတ္မိသည္။ အခန္းၿပင္မွာကပ္သည္။ အခန္းတြင္းမွာ ကပ္သည္။ ရီစက္ရွင္တြင္ေပးသည္။ ဘာမွန္းမသိေဒါသထြက္သည္။ စိတ္သည္ အိမ္ၿပန္ခ်င္သည္ကိုသာ သိေနသည္။ ဆရာမဝင္လာၿပီး ေၿဖရွင္းေပးသည္။ ခ်ိဳခ်ိုသာသာႏွင့္ ေႀကာက္လန႔္တႀကား ေၿပာေနရွာေသာ ဆရာမကိုပင္ ရန္လုပ္ေသးသည္။ ကိုယ့္အၿပစ္မဟုတ္။ ကိုယ္မွန္တာလုပ္သည္ဟု ခံစားရသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ ေဒါသ ပိုလွ်င္ အၿပစ္ၿဖစ္ေစသည္။

အခ်ိန္ကို ႀကည့္သည္။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ကားေပၚမွာ ငိုက္ရဖို႔အတြက္ေပ်ာ္သည္။ အိမ္ၿပန္ရမည္ကို ေပ်ာ္သည္။ အိမ္ေရာက္လွ်င္ အိပ္မည္ဟု အားတင္ထားသည္။ ေခါင္းကို ခဏ အနားေပးမည္ဟု စိတ္ကူးႏွင့္ရူးလာသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေနေစာင္းေနၿပီး။

အဝတ္အစားလဲၿပီး အခန္းတံခါးကိုပိတ္ က်ိတ္မွိတ္အိပ္ဖို႔ႀကံစည္သည္။ ၁၅ မိနစ္ ၊ မိနစ္(၂၀)........ လူးလဲထသည္။ ေက်ာင္းစာေတြ ေခါင္းထဲေရာက္သည္။ အလုပ္အေႀကာင္းေခါင္းထဲ ေရာက္သည္။ စိုးရိမ္မွဳေတြ ေခါင္းထဲေရာက္သည္။ အိမ္အေႀကာင္းေခါင္းထဲေရာက္သည္။ ကြန္ၿပဴတာဖြင့္ စာလုပ္မိသည္။ နာရီကိုႀကည့္သည္။ သည္အခ်ိန္ ဘယ္သူအလုပ္ဆင္းေလာက္ၿပီး။ သည္ေန႔ ဘယ္သူလာေလာက္သည္။

စာဆက္လုပ္သည္။ စိတ္ကဟင္းခ်က္ေနၿပီး။ ဒြိဟက ၿဖစ္ေသးသည္။ ဒီေန႔ ဘယ္သူမွ မလာေလာက္ဘူး။ မခ်က္ေတာ့ဘူး။ နားလိုက္ေတာ့မယ္။ ဟင္.... ငါမခ်က္ထားရင္ သူတို႔လာရင္ မစားရေတာ့ပဲေနမွာ...။ ငါဖုန္းဆက္ေမးရင္လဲ သူတို႔ငါ့ကိုအားနာက်ေတာ့မယ္။ မၿဖစ္ပါဘူး။ ကုန္းရုန္းထ။ အာရံုထဲေပၚတဲ့ဟင္းကို ခ်က္သည္။ သူတို႔ ကို စားေစခ်င္သည္။ သူတို႔ကိုလာေစခ်င္သည္။

ကိုယ့္ကို ဂရုစိုက္ ႀကင္နာလြန္းတဲ့ အကိုႀကီးကိုေမွ်ာ္သည္။ အခ်ိန္တန္ အိမ္ၿပန္မေရာက္ေသးလ်င္ အလိုလိုေနရင္းေဒါသထြက္ေနၿပီး။ သူ႔ကို ထမင္းစားေစာင့္ေနရတာ။ ဗိုက္ကဆာေနၿပီး။

အေဝးကေန လာၿပီး ကိုယ္ေအာ္ေငါက္တာကိုလာ ခံတဲ့ ညီကို ေမွ်ာ္သည္။ ေနေကာင္းသလား။ ေခါင္းကိုက္သလား။ ဖုန္းမေခၚခ်င္။ လူကိုသာၿမင္ခ်င္သည္။

ကိုယ့္ ကို သတိတရ မုန္႔ဝယ္ဝယ္လာတဲ့ ညီမကို ေမွ်ာ္သည္။ သူဘယ္မ်ားသေဝထိုးေနသလဲ။ ထမင္းေရာမွန္မွန္စားသလား။ gym ပဲသြားေနသလား။ ပိုက္ဆံေတြ ပိုကုန္ေနၿပီးလား။

ကိုယ့္အိမ္မွာ တတြတ္တြတ္နဲ႔ တအိမ္လံုးညံေအာင္ ခ်ီးေပါက္တတ္ေသာ ညီကို ေမွ်ာ္သည္။ တပတ္တခါ ပံုမွန္ေရာက္ေပမယ့္ ေန႕တုိင္းေမွ်ာ္မိသည္။ သူရွိလွ်င္ အိမ္စည္သည္။ ေပ်ာ္ႀကသည္။

အခ်စ္တြက္ တေယာက္တည္း က်ိတ္ခံစားေနတဲ့ အကိုႀကီးကိုလဲ အၿမဲေမွ်ာ္သည္။

တနလာၤေန႔မွေသာႀကာေနထိ မန္ေနဂ်ာ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ ေအာက္ေရာက္ၿပီး စေနတနဂၤေႏြတြင္ မိန္းမ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳေအာက္ ေရာက္ေနတတ္ေသာ ကေလးအေဖကို ေမွ်ာ္သည္။ သူလာရင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသမွ် အိမ္မွာ ပြင့္အံ ထြက္သၿဖင့္ ေၿပာသမွ် ရယ္ရသည္။ သူလဲ မိန္းမႏွင့္ စိတ္ေကာက္လွ်င္ အိမ္ေရာက္လာတတ္သည္။ က်ေနာ္တို႔ အဖို႔ ေနတိုင္း စိတ္ေကာက္ဖို႔ အတြက္ ဆုေတာင္းရမလိုပင္။

ကိုယ့္နဲ႔ အနီးကပ္ဆံုး တူတူေနေနတဲ့ ထမင္း အၿမဲမစားရဘူး ညည္းတဲ့ ညီကိုေမွ်ာ္သည္။ ဘယ္မွာ ဘာစားၿပီး ဘယ္လုိအိပ္ေနမလဲ အၿမဲ ပူေနမိသည္။

ကိုယ့္ ဆီကို တိတ္တိတ္ ဆိတ္ဆိတ္ ေရာက္လာတတ္သည့္ ညီကိုလဲ ေမွ်ာ္မိသည္။ စကားနည္းေပမယ့္ ကိုးရီးယားမင္းသားနဲ႔ တူတာကို ထပ္တလဲလဲ ေၿပာသည့္ ပ်င္းလွ်င္အိမ္ေရာက္လာသည့္ ညီကို ေမွ်ာ္သည္။ ခုေတာ့ အိမ္ေပၚ အၿပီးေရာက္ေနၿပီး။

ကိုယ့္ အခ်စ္ဆံုးတဲ့( အားလံုးက မသိမသာ သိသိသာသာဝိုင္းေၿပာႀကတာ.. ေက်နပ္၍မဟုတ္)။ အပလီဆံုး ညီ ကိုထပ္ေမွ်ာ္သည္။ လာရင္ အကိုဘာဟင္း ခ်က္ခ်က္ ေကာင္းတယ္ေၿပာၿပီး ထမင္းစားမည္။ ပလီမည္။ သူအိမ္ေရာက္လာလွ်င္ ဝိုင္းစမည္။ ဝိုင္းေကာင္းမည္။ အလွဴေပး၍ သေထးၿဖစ္မည့္သူထဲတြင္ သူပါသည္။

သာလိကာ ညီမတစ္ေယာက္ရွိသည္။ မေမွ်ာ္လွ်င္ေပၚေပၚလာတတ္သည္။ မထတမ္း ေၿပာၿပီး မနားတမ္းစားသည္။ သာလိကာႏွင့္ ခ်ီးေပါက္ေကာင္တို႔ ေတြလွ်င္ အိမ္စည္ၿပီး။

ရီးစားနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ ဗလေတာင့္ေတာင့္ ညီ အိမ္အၿပန္ေနာက္က်တာကို ေမွ်ာ္သည္။ ဘာမ်ားစား၊ ဘယ္ကိုသြားၿပီး ဘာေႀကာင့္ေနာက္က်သလဲစိတ္ပူသည္။ ေသေအာင္သတ္. ဘယ္ေတာ့မွာ သူ႔ကို မေမးပါ။ စိတ္က ေမွ်ာ္သည္။

ကိုယ့္နဲ႕အတူ လူေမွ်ာ္တတ္တဲ့ အမတစ္ေယာက္ရွိသည္။ လူစံုလွ်င္ ေပ်ာ္ေနတတ္ၿပီး အေႀကာင္းရွာ ရယ္ရသည္။ အသံက်ယ္လာသည္။ ကြမ္းထုတ္ေတြေပ်ာက္သည္။ အလုပ္မွ ရသမွ် လစာကို တခါတည္းလွဴသည္။ မူးလာလွ်င္ တစ္ေယာက္တည္း အခ်စ္ၿပိဳင္ေနၿပန္သည္။

တေန႔တာ ကုန္ဆံုးလို႔ ညေနေရာက္ရာလွ်င္ ကိုယ့္စိတ္အစဥ္သည္ ပံုမွန္ၿဖစ္သည္။

ေန႔တိုင္း ဒီအတိုင္း ပင္.။

ကိုယ္က ခံစားတတ္သည္။ေဒါသႀကီးသည္။

ကိုယ္က အႀကီးၿဖစ္ေနခဲ့လို႔လားေတာ့မသိ။ ကိုယ့္အိမ္မွာ ရွိတဲ့ သူအားလံုးကို ကေလးလို႔ပင္ၿမင္သည္။

ကုိယ္က ဘာၿဖစ္မွန္းကိုမသိေတာ့ပါဘူး။ ေပ်ာ္သလားေမးပါ။ ကိုယ္ေပ်ာ္တဲ့ အခ်ိန္ကို ေမးရင္း ေသာႀကာ စေန ပါ။ တနဂၤေႏြညေနႏွင့္ က်န္ေန႔မ်ားကိုမုန္းပါသည္။

ကြဲက်သြာေသာ ထမင္းစားစာပြဲမွန္သည္ ပို၍ခၽြန္ၿမသည္။

ထိုမွန္ထက္ ကိုယ္သည္ ပို၍ စူးရွေနသည္ ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုႀကည္သည္။




မိုးခါး

ဒီကေန႕မွ မဟုတ္ ..

ရံုးတက္ရေသာ အခ်ိန္တုိင္း နာရီေတြ အကုန္ေႏွးသည္ ..



ရံုးေရာက္သည္ႏွင့္ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္မည္ .. လူမရွိလွ်င္ မရွိသလို လစ္လွ်င္လစ္သလို မလစ္လွ်င္လည္း မလစ္သလို အြန္လိုင္းတက္သည္ .. ေဖ့ဘြတ္၀င္သည္ .. ခ်က္သည္ .. (မွတ္ခ်က္ - အလုပ္ေတာ့ အေၾကြးမရွိပါ .. အကုန္ျပီး၏)

မနက္ အလန္းမည္လွ်င္ ျပန္ပိတ္သည္ .. ျပန္အိပ္သည္ .. ၁၅ မိနစ္ ရေသးသည္ .. ၁၅မိနစ္ျပည့္လွ်င္ အလန္းထပ္ျမည္သည္ .. ထပ္ပိတ္သည္ .. ထပ္အိပ္သည္က မ်ားသည္ .. ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္တြင္ လူးလဲထသည္ .. မ်က္စိႏွစ္လံုး မပြင့္ပဲ ေရခ်ိဳးခန္း၀င္သည္ ..

သို႕ေသာ္ မ်က္ႏွာသစ္ သြားတုိက္မွ စ၍ မနက္မိုးလင္း လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို တခါမွ မေမ့ေလ်ာ့ .. (အကိုအၾကီးဆံုးကို ေစာင္းေျပာမွန္းသိေအာင္ ဒဲ့ေျပာသည္ .. :P)
ေတာ္ရံုတန္ရံု ေဒါသထြက္ေလ့မရွိ (အကိုေလးကို ေစာင္းေျပာသလိုနဲ႕ ဒဲ့ေျပာသည္ .. :P) တခါတရံေတာ့ စိတ္အခန္႕မသင့္ျဖစ္တတ္သည္ ..

ဘယ္အခ်ိန္ေတြ စိတ္အခန္႕မသင့္ဘူးလဲ .. ရံုးတြင္ ျပန္မည္အားခဲထားကာမွ အလုပ္ေပၚသည္ .. ဟိုလူရစ္ ဒီလူရစ္ ခံရသည္ .. ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္မရွင္းပဲ သူမ်ားပါ လာရႈပ္သည္ .. ဒီလိုအခ်ိန္ဆိုလည္း ဘုတ္အီးတို႕ မ်က္ႏွာဆူသည္ .. ပုတ္သည္ .. အလုပ္ကို ေဆာင့္ေအာင့္လုပ္သည္ .. :P


ခုတ္သည္ .. မူးသည္ .. ခ်ဳပ္သည္ .. အသံမ်ိဳးစံုၾကားရမည္ .. မာနာမူ ကို တသည္ .. သူတို႕ ဒိုတာ ခုတ္ေနျပီ .. မိုးလင္းလည္း ခုတ္သည္ .. မိုးခ်ဳပ္လည္းခုတ္သည္ .. ဒိုတာကိုက္လို႕ ပိန္သည္ .. ဒိုတာသည္လည္း ခုခံအားက်ေသာ ေရာဂါတခုေပပင္ .. (မွတ္ခ်က္ .. တျဖည္းျဖည္းပိန္လာသူတဦးအား ရည္ညႊန္းသည္ .. :D မမခ်ိဳႏြယ္သည္ ပိန္လွ်င္ မၾကိဳက္ .. အားကိုးရမည့္သူမ်ိဳးသာ လိုလားသည္ .. :P)

အလုပ္ဆင္းလွ်င္ သေ၀ထိုးသည္ .. တေနရာမဟုတ္ တေနရာ .. ေခါင္းစဥ္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ မိုးစုန္းစုန္းမခ်ဳပ္မခ်င္း မျပန္ .. အိမ္ေစာင့္နတ္ လက္မခံေသာေၾကာင့္ ..

ညေနဘက္ထမင္းစားေလ်ာ့သည္ .. (မွတ္ခ်က္ - ထမင္းတမ်ိဳးတည္းသာ :P) ခ်ီးေပါက္သူ ညီတေယာက္နဲ႕ ထမင္းစားသည္ .. အျပန္လမ္းတြင္ စိတ္ေကာက္တိုင္းေဆာ့သည္ .. အသားအျမန္ျဖဴလာေစဖို႕ ဆုေတာင္းပါသည္ .. :P ကိုရီးယားမင္းသားႏွင့္ မ်က္မွန္တပ္ထားတာခ်င္းတူသည့္ ညီတဦးရွိေသးသည္ .. သူကေတာ့ ေဘာ္ဒီကို ညဘက္အိပ္ခ်ိန္ေလ်ာ့ျခင္းျဖင့္ထိန္းသည္ .. (မွတ္ခ်က္ - ညဘက္ဟုသာမွတ္ထားပါရန္ .. ေန႕ဘက္ အိမ္သာထဲ ၀င္အိပ္သည္မ်ားမပါ ..)

အလြန္ေအးသလိုထင္ရသည့္ သူတဦးရွိေသးသည္ .. ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳးႏွင့္ သေဘာေကာင္းေလာက္သည္ဟုလည္း ထင္ရေသးသည္ .. (မွတ္ခ်က္ - ထင္ရျခင္းသာ .. မေသခ်ာ :P) .. လာတာလည္း မသိလုိက္သလို ပ်ံတာလည္း မသိလုိက္ ..

အကိုလတ္ဆိုသည္မွာ သူမ်ားဖုန္းေျပာလွ်င္ နားေတြကြဲထြက္မည္ဟု ေအာ္ေငါက္ေလ့ရွိသည္ .. ဒါကလည္း အရွက္ေျပမွ်သာ .. သူေလာက္ေတာ့ မေျပာႏုိင္ဆိုတာကို အားလံုးသိျပီးျဖစ္သည္ .. ယခုအခ်ိန္တြင္ ထို အကိုလတ္ဆိုသူသည္ .. ဗလေတာင့္လာေရး ၀လာေရးအတြက္ ၾကိဳးပန္းေနေလသည္ ..

တခုအၾကံေပးလုိသည္မွာ အမွန္တကယ္၀လိုလွ်င္ ေလကိုေျခြတာ သံုးစြဲပါရန္ .. :P

တဦးတည္းေသာ အစ္မတေယာက္ရွိသည္ .. အသံတိုးသည္ .. ကြမ္းစားေလ့မရွိ .. (၀ါးပဲ၀ါးသည္ .. :P) ခုေတာ့ သူေပ်ာ္ေလျပီ .. (အိပ္လို႕ :P) တေန႕တာကုန္ဆံုးလို႕ ညေရာက္လာလွ်င္ မအိပ္ခ်င္ .. မနက္ဆို မထခ်င္ .. ဒါသည္လည္း ဂ်ာေအးကို သူ႕အေမရိုက္ေနျခင္းပင္ .. မနက္ျဖန္ ရံုးတက္ရမည္ .. ေတာ္ေသးျပီ .. :D



မမၿပာ(ေကာင္းကင္ၿပာ)

ဒီေန့ အလုပ္စဝင္တာ ၃ ရက္ရွိပီ၊

အလုပ္ အရူပ္ဆံုးေနျ့ဖစ္ဟန္ တူသည္၊ ေရာက္တာ နဲ့ ေဘာ့စ္( ကုလားျကီး) က ေခါ္ပီး ၁ ၂ ၃ ၄ ၅ အမွတ္စင္( စာလံုးေပါင္း သီးခံပါ) နဲ့ ဘာလုပ္ ဘာလုပ္ လုပ္ခိုင္းသည္၊

ပထမ ဆံုးအလုပ္ က စာသြားထည့္ရမည္၊ ဒီေရာက္တာ ၃နွစ္ ျပည့္ေတာ့မည္၊ တခါမွ စာမထည့္ဖူး၊ အခ်စ္ကို အလြမ္းေျပ ဖုန္းဆက္ျပီး ( အိမ္တြင္ ဖုန္းဆက္ရင္ ေမာင္ေတြ ရဲ့ ကလိတာ ကို မခံနိုင္ ေသာေျကာင့္) ပို့စ္ေဘာက္စ္ ရွာ မေတြ့ေသာေျကာင့္ ေရာက္ေနတဲ့ လမ္းကို ေျပာျပျပီး ခ်ြဲနြဲ့စြာ ရွာခိုင္းမိသည္၊ သူ ရွာလို့ မေတြ့ခင္ပင္ ကိုယ္ဘာသာ ရွာေတြ့သြားသည္၊ စာတိုက္ပံုးထဲ အားပါးတရ စာ ၂ေစာင္ ထိုးထည့္လိုက္သည္၊ အျပန္ တလမ္းလံုးဖုန္းေျပာ လာသည္ :P

အလုပ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သေထးက ဘာျပီးပလဲ ေမးသည္၊ ဘာမွ မျပီးေသး အခုမွ စာထည့္ ျပန္လာသည္ ေျပာသည္၊ အရပ္က ပုပါတယ္ ဆို ခံုေပါ္ တတ္ပီး တိုင္းကဒ္ ေတြ တက္ယူခိုင္းသည္၊ ၆ နာရီ ျပန္ရမည့္ ကုလားမ ဒီေန့ ပရင့္ထုတ္ေသာ စာရြက္တပံုတေခါင္းျကီးနဲ့ မျပန္နိုင္ျဖစ္လို့ သနားပီး ကူလုပ္ေပးလိုက္သည္၊ ကုလားမ ၈ နာရီထိုးမွ ျပန္ရသည္၊ ဆူပုတ္ ပြစိျပီးျပန္သြားသည္၊ ကိုယ္ လဲ သူကို ကူေနေသာေျကာင့္ ကိုယ့္ အလုပ္ေတြလဲ မျပီးေပ၊ ေဘာ့စ္ က ထပ္ေမးျပန္သည္၊ ဘာေတြ ျပီးပလဲလို့၊ ဘာမွ မျပီးေသး :P၊

မျပီးတာကို အေျကာင္းျပလိုက္သည္ ေဘာ့စ္ ေရးထားေသာ အင္ဂလိ စာကို မဖတ္တတ္ပါလို့၊ သူ့မုတ္ဆိတ္ေမြးမ်ားနွင့္ တူေအာင္ တြန့္လိန္ ေကာက္ေကြးေနေသာ လက္ေရးကို ျကည့္ျပီး လက္ေရးအလြန္လွေသာ မ်က္မွန္ နဲ့ ညီရယ္ အငယ္မ ရယ္ သတိရသြားသည္၊
ရန္ျဖစ္စရာ ၊ စကားေျပာစရာ လူ မရွိလို့ ပရင္တာ နဲ့ စကားေျပာသည္၊ ရန္ျဖစ္သည္၊ ဆင္ကာပူ တြင္ ကိုယ့္ထက္ အင္တာနက္ သံုးတာ ည့ံေသာ သူေတြ ေတြ့သည္၊ ကိုယ္ သိပ္ေပ်ာ္သည္၊

ကိုယ္ အလုပ္လုပ္ေသာ အင္တာနက္ ဆိုင္တြင္ ubuntu ရွိသည္၊ အဲ့သည္ အတြက္လဲ ေပ်ာ္သည္၊ ကိုယ့္ အရင္ အလုပ္လုပ္ေသာ ကလားမသည္ ubuntu ကို မသိေပ၊ သူဖြင့္လိုက္တဲ့ စက္တိုင္း Window XP တက္မလာပဲ ubuntu ျကီးတတ္လာရင္ စက္ပ်က္သည္ဟု ေျပာကာ ေနာက္စက္ ေျပာင္းခိုင္းသည္၊ ကိုယ္ လုပ္ေပးလို့ ရသြားေသာ အခါ ကိုယ့္ ကို ubuntu ကို မိတ္ဆက္ ေပးေသာ ညီ တေယာက္ကို သတိရသည္၊ ေက်းဇူးလဲ တင္သည္၊ ကိုယ္ သူ့ထက္ က်ြမ္းက်င္ေအာင္ လုပ္မည္၊ သူခ်ီးေပါက္တာ ျပန္ေပါက္ နိုင္ေအာင္ျကိုးစားမည္၊


ကိုယ့္ဆိုင္တြင္ အေအးအမ်ိုးအစား ၅၀ ၆၀ ေလာက္ ရွိမည္၊ အေအးျကိုက္တတ္ေသာ ေမာင္ ကို သတိရရင္း ကိုယ္ျပန္ရင္ သူ့အတြက္ တဗူး ယူသြားဖို့ သတိရသည္၊သတိရတိုင္း တဗူး ယူ ယူ ေသာက္တာ ခနခန ရူရူ ေပါက္ခ်င္သည္၊ ရူရူ ေပါက္ခ်င္ရင္ အေပါ္ထပ္ကို တက္ရေသာေျကာင့္ လူေစာင့္မရွိလို့ မသြားရေပ၊ ထို့ေျကာင့္ မေလးရွားမွ လာေသာ ေရသန့္ဘူးနဲ့ ကိုယ္လက္ေဆးသည္( ဟမ္ ဘာမွ လဲ မဆိုင္ဘူး) :P


snack ထုတ္ေတြ အမ်ားျကီး ရွိေသာေျကာင့္ ခနခန သေရစာ အထုတ္ေလးေတြ ဝယ္ စားတတ္တဲ့ အကိုျကီးကိုသတိ ရမိေသာ္လည္း ကိုယ္မျကိုက္ေသာ အရာေတြ ျဖစ္ေနေသာေျကာင့္ တခုမွ ယူ မစားမိေပ၊ ကိုယ္ျကိုက္ေသာ အရည္ေတာ့ ကိုယ့္ ဆိုင္မွာ မရွိ၊ ေဘးဆိုင္က စားေသာက္ဆိုင္မွာ ရွိေနတာေတာ့ ေတြ့မိသည္၊

ပရိုးမိုးရွင္းလို့ ေရးထားတာ ေသခ်ာ ဖတ္ပီး ကိုယ္နဲ့ အျကိုက္တူတဲ့ တေန့တေန့ ဘာမွ မစားရေသးတဲ့ ညီ ကို သတိရသည္၊
ထမင္းစားေသာ အခ်ိန္ ကိုယ့္ အိမ္ကို သတိရမိသည္၊

အလုပ္က ေမာပန္းျပန္လာတဲ့ အကုိျကီးက စာဖိုမူး ျကီးနဲ့ ရန္မ်ားျဖစ္ေနမလား၊

ကိုယ့္ ကို ဆရာလုပ္ ေအာ္ေငါက္တတ္ေသာ အေဝးမွ ညီငယ္ေလး ဒီေန့ ေရာက္ေနေလ မလား၊

စားဖိုမူး ျကီးေရာ ဒီေန့ ဘာဟင္းေတြ ခ်က္ပါလိမ့္၊

အငယ္မေရာ အားကစားပဲ သြားသလား လစ္တဲအင္ဒီယ ေရာက္ေနသလား၊

ညီညီ ဗလ ေရာ အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ရင္ ျပတင္းေပါက္ေတြမွ ဖြင့္ထားပါ့မလား၊

တေန့တေန့ ဘာမွ မစားပဲ အိမ္သာထဲ အိပ္အိပ္ ေနတဲ့ ညီေရာ ေရာက္ေနေလာက္ပလား၊ အိမ္မွာေနရတာ ပ်င္းတယ္ ဆိုတဲ့ ကိုရီးယား မင္းသားေရာ လာမွာလား၊

အိမ္ကို လြမ္းရင္း စင္းစားရင္း ထမင္းဘူးကို ဖြင့္လိုက္တာ နွေျမာျပီးထည့္သြားတဲ့ ျကက္O ေျကာ္ ေတြ သိုးေနပါေပါ့လား........


၁၁ နာရီ ထိုးရင္ ကိုယ္နဲ့ ဂ်ုတီ ခ်ိန္းေသာ ကလားေလး ေရာက္လာမည္၊ သူ့ကို ေဘာ့စ္ ခိုင္းထားေသာ အလုပ္မ်ာကို ျပပီး နက္ျဖန္ အတြက္ ဒီ ညထဲက လုပ္ထားစရာေတြ ျပမည္၊ ကိုယ့္ နဲ့ ရန္ျဖစ္ရေသာ ပရင္တာျကီး ကို ျပျပီး မသိတာေတြ ေမးမည္၊ ကိုယ္ အိမ္ျပန္ခ်င္ေနျပီ စာရင္းေတြ အျမန္အပ္ မပီးခဲ့တာေတြ ကို လမ္းမွာ ဖုန္းနဲ့ ေျပာလာရင္း mrt ကို သူမ်ားေတြ လို ကယ္လီဖိုးနီးယား သြားစရာ မလိုေအာင္ အေျပး ကေလးသြားလိုက္မည္၊ ဘုရား....ဘုရား ေနာက္ဆံုးရထားမွီပါေစ၊ ရထားေပါ္ ေရာက္ရင္ အိမ္ေရာက္ေတာ့မည္၊ အိမ္ ေရာက္ရင္ လူ အစံု ေတြ့ခ်င္လိုက္တာ.........:)



ေတာင္ေပၚသား
ခ်ဳပ္လွခ်ည့္လား ကြယ္ရုိ႕ အေဟးေဟးးးးးး ငါ လဲ ခ်ဳပ္ဦးမွ း)

က်ေနာ္.... က်ေနာ္သည္ ေလာဘၾကီးတတ္သူ တေယာက္ မဟုတ္။ ျခံနဲ႕ ကားနဲ႕ ေနခ်င္လွသူလဲ မဟုတ္ သူေဌးတေယာက္လုိ ေမာ္ၾကြားခ်င္သူလဲ မဟုတ္.... က်ေနာ္သည္ အေပါင္းအသင္း ခင္မင္တတ္သည္...

စင္ကာပူကုိေရာက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းဆုိတာ ေ၀းလုိ႕ တူတူလာတဲ့ လူအခ်င္းခ်င္းေတာင္ စကားေတြ သိပ္ေျပာျဖစ္ၾကခဲ့သည္ မဟုတ္ ( အလုပ္ရဖုိ႕သာ အာရုံထားခဲ့ၾကသည္) ခု လြန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ကုိ ျပန္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က်ေနာ့္ blog ထဲမွာ ေျပာခဲ့သလုိ ေျပာင္းလဲခဲ့ျပီ။ အတိတ္သည္ လက္ရွိ ပစၥပၸဳန္ (မမျပာ ေျပာသလုိ) နဲ႕ မတူေတာ့..

က်ေနာ္မွာ အရင္က ခင္တြယ္စရာ အေမ၊အမ မိသာစုေလး ရွိခဲ့သည္။ အေ၀းတေနရာ ေရာက္ေနေတာ့ က်ေနာ္ ခင္တြယ္ ျမတ္ႏုိးေသာ မိသားစုရဲ႕ အရသာကုိ တမ္းတတတ္ခဲ့သည္။
အခုဆုိ က်ေနာ္ ခ်စ္ေသာ မိသားစုနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ (မတူပါ) တူေသာ မိသားစု ေမာင္ႏွမ အသုိင္းအ၀န္းထဲ က်ေနာ္ မထင္မွတ္ပဲ ေရာက္လာခဲ့ရျပန္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ညီအကုိ ေမာင္ႏွမေတြ စိတ္ခ်င္းေပါင္းလုိ႕ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ေဖးမကူညီခဲ့သည္။ လုိတာျဖည့္၍ ပုိတာေတာ့ မေလွ်ာ့ခဲ့ေပ(အေျပာ၊ ခ်ဳပ္ျခင္းမ်ားကုိ ဆုိလိုသည္) ယခု က်ေနာ္တြင္ ေရာဂါတခု ရေနျပီျဖစ္သည္။ ထုိေရာဂါက က်ေနာ္သည္ ေသာၾကာညတြင္ ထုိ ေမာင္ႏွမမ်ားရွိရာသုိ႕ မသြားပဲ မေနႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္တတ္ေသာ ေရာဂါသာျဖစ္သည္။ တကယ္တမ္း က်ေနာ္သည္ ဂိမ္းကုိ ၀ါသနာပါလွသည္ မဟုတ္ေပ( အဟီး) က်ေနာ္ ေရာက္သြားလွ်င္ က်ေနာ္ေပ်ာ္သည္ အရင္တုန္းက မိသားစုနဲ႕ စကားေျပာရသလုိ စိတ္ထဲမွာ ရွိသမွ် က်ေနာ္တုိ႕ ေျပာၾကသည္။ ငယ္စဥ္တုန္းက ကေလးဘ၀ကေန လက္ရွိအေျခအေနသာမက ေနာင္ျဖစ္လာမဲ့ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ အရာအားလုံးကုိ က်ေနာ္တုိ႕ ေျပာၾကသည္။ မိသားစုနဲ႕ ထမင္းလက္စုံ မစားရတာ ၾကာျပီျဖစ္ေသာ က်ေနာ့္အဖုိ႕ ေမာင္ႏွမမ်ားနဲ႕ ထမင္းဟင္း တူတူစားရသည္ကုိက တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္ေသာ အရသာ.....

ထုိျငိမ္းခ်မ္းေသာေဂဟာေလးထဲမွာ လူမ်ိဳးစုံ စရုိက္စုံနဲ႕ ခ်စ္ၾကည္စြာ ေနထုိင္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိအိမ္ေလးထဲတြင္ အေနေအးေသာ အကုိၾကီးဆုံး ရွိသည္။ အေနေအးသေလာက္ ဂရုစုိက္လဲ အခံခ်င္ဆုံး၊ တီတီတာတာနဲ႕ သူ႕ကုိ လုပ္ေနလွ်င္ သူ႕ဘ၀မွာ က်န္တာဘာမွ မလုိေတာ့သည္ ပုံစံနဲ႕ စကားေလးမ်ား ဆူလာလုိ႕ ၾကားထဲက တခုခုေနာက္လုိက္လွ်င္ အမွန္ထင္၍ ပါးစပ္ေလး ဟေနတတ္သည့္ အကုိၾကီး... သူခ်စ္ေသာ ညီငယ္ေမ်ာက္က တခုခုဆုိ သူ႕ကုိ အျမဲ အႏုိင္ယူေနသည္ကုိက အျမဲ ေက်နပ္အားက်ပီး ျပဳံးေနတတ္သူသာ.......

သူသည္ မူးေနလွ်င္ တကုိယ္လုံး နီျမန္းကာ အိပ္ေပ်ာ္တတ္သည္။

အေဟးးးးး
ထုိလွပတဲ့ ေဂဟာေလးထဲတြင္ ေယာက်ာ္းမ်ားနဲ႕ တန္းတူ ယွဥ္ေပါင္တန္းႏုိင္ေသာ အာဂမိန္းကေလးတေယာက္လဲ ရွိိေနေပေသးသည္။ ေမးလုိက္လွ်င္ မသိတာမ်ားေပသည္။ အားေနလွ်င္ ကြန္ျပဴတာတလုံးနဲ႕ အိပ္ယာေပၚကေန မထေသာ တဦးတည္းေသာ အာဂ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေပသည္။ သူသည္ ဗုိက္ဆာျခင္းအလ်င္မရွိ သူ႕အတြက္ လုိအပ္သည္က က်ေနာ္တုိ႕ ေရွးဘုရင္မ်ားလက္ထက္ကတည္းက သုံးစြဲလာေသာ ကြမ္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ စား၏ ၀ါး၏ ေထြး၏ ျပန္စား၏ ေရေသာက္၏ စား၏ ၀ါး၏ ေထြး၏ နဲ႕ သူ႕ဘ၀ေလးကုိ သူ ေက်နပ္စြာ ျဖတ္သန္းေနပါသည္။ ခုေတာ့ သူ အူဘြန္းတူ ဆုိတာၾကီးကုိ သေဘာက်ေနေပသည္။ ရြာျပန္လွ်င္ က်ေနာ့္ အဖုိး ဦးဘြန္းတူးၾကီးနဲ႕ လပ္ထပ္ေပးယုံသာ ရွိေတာ့သည္။ သူသည္ မူးေနလွ်င္ သူ၏အခ်စ္ဆုံးမ်ားကုိ မွားေျပာတတ္သည္။


ထုိသာယာတဲ့ ေဂဟာေလးထဲမွာ စိတ္ၾကီးတတ္တဲ့ အကုိတေယာက္ ရွိေနေသးသည္။ သူသည္ မိမိစိတ္ကုိ မိမိ ဘယ္ေတာ့မွ ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႕ မစဥ္းစား ေပါက္ကြဲထြက္တတ္ဖုိ႕သာ စဥ္းစားေနတတ္သည္။ သူ ေပါက္ကြဲေနလွ်င္ အလကားေနရင္း တရားခံ ျဖစ္သူမွာ အေပၚဆုံးက အကုိၾကီးသာ ျဖစ္ေပသည္။ တခါတေလ သူတုိ႕ စကားသံ မၾကားရလွ်င္ မေနတတ္ေသာ က်ေနာ့္အဖုိ႕ ခြ်န္တုိးေလး လုပ္ေပးတတ္သည္။ ထုိအခါ သူတုိ႕၏ ခ်ီးေပါက္သံမ်ားကုိ က်ေနာ္ ၾကားရပါသည္။ က်ေနာ္ ေပ်ာ္ပါသည္။ သူသည္ ေက်ာင္းတြင္လဲ အျငိမ္မေန ေကာ္ပလိန္းေတြ တက္ေနက်ျဖစ္ပါသည္။ ယခုသူ႕၏ အေမြကုိ ဆက္ခံရန္ က်ေနာ့္ခ်စ္သူက ၾကံစည္ေနပါသည္။ အေဟးး ခုတေလာ သူျငိမ္ေနသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႕ အီကီစလီ လုပ္ခ်င္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ သူသည္ မူးေနလွ်င္ သူမ်ားစကားေျပာတာ နားေထာင္ျပီး ေဖာ္လုိး လုိက္တတ္သည္။

ထုိေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ေဂဟာေလးထဲတြင္ လူပိန္သေလာက္ အၾကံၾကီးေသာ လူတေယာက္ ရွိေနေပေသးသည္။ သူသည္ ေတာ္ကီက ေဂၚလီဆုိသလုိ သူ႕ရဲ႕ အေျပာေတြနဲ႕ ေကာင္မေလးမ်ားကုိ ျငိဳ႕ယူဖမ္းစားတတ္သည္။ သူသည္ အျပင္မွာ ျပန္လာလွ်င္ အလကားေန ရွက္ကုိးရွက္ကန္းနဲ႕ ၀ူးးး ၀ူးး ၀ါးး ၀ါးး လုပ္ျပီး အခန္းထဲ တန္း၀င္တတ္သည္။ ညမိုးခ်ဳပ္လုိ႕ ဂိမ္းေဆာ့လွ်င္ သူအျမဲ ရွဳံးသည္က မ်ားသည္ မရွဳံးပဲ ေနမလား ဂိမ္းေဆာ့ရင္း ဖုန္းေျပာ၍ ခ်ဳပ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဒီဇုိင္းပညာတြင္ ကြ်မ္းက်င္သလုိ ေနရာခ်တတ္သည့္အရာတြင္လဲ ကြ်မ္းက်င္လွေပသည္။ သူသည္ မူးလာလွ်င္ သူမ်ားနဲ႕ မတူေပ... ေဘာလုံးသမားေကာင္းတေယာက္လုိ ေလွ်ာက္ပတ္ ေျပးေနတတ္သည္။ သူ႕ကုိ ဖမ္းမိဖုိ႕ ဆုိသည္မွာ မလြယ္လွေပ......

ထုိခင္မင္မႈမ်ားနဲ႕ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ေဂဟာေလးထဲမွာ မ်က္မွန္နဲ႕ လူျပိဳၾကီး တေယာက္ ရွိေသးသည္။ သူသည္ လူသာျပိဳသာ စိတ္ကေတာ ့ဘယ္ေတာ့မွ မျပဳိေသးေပ... ထြက္က်လာေသာ စကားလုံးမ်ားသည္ သာမန္ သမီးရည္းစားမ်ား ၾကားမိလုိ႕ကေတာ့ ေၾကြသြားေလာက္ေပသည္။ သူ႕ဆီက သင္ယူစရာမ်ားကုိ သင္ယူရတတ္ေပသည္။ ရည္းစားမရွိ လူျပိဳၾကီး ျဖစ္ရသည့္အေၾကာင္းမ်ားစြာထဲတြင္ တခုက သူသည္ အအိပ္မမွန္ျခင္းပင္... ညဆုိမအိပ္တတ္သေလာက္ ေန႕လည္ေလာက္ထိ မထတတ္ေသာ လူၾကီးမ်ား ခိုိင္းႏႈိင္းသည့္ ကာလနဂါးတမ်ိဳးသာ ျဖစ္ေပသည္။ နဂါးကုိ ဘယ္ေကာင္မေလး ယူ၀ံ့သလဲ.... သူသည္ ဂိမ္းမာစတာ တေယာက္လဲ ျဖစ္ေပသည္။ သူမပါေသာ အဖြဲ႕သည္ ရွဳံးသည္က မ်ားေပသည္။ သူမေဆာ့ဘူးတဲ့ ဂိမ္းမရွိသေလာက္ပင္ မ်ားလွေပသည္... သူသည္ ဂိမ္းထဲတြင္ အသတ္ခံရသည္ မ်ားပါကလဲ ေဒါသထြက္တတ္ေၾကာင္း က်ေနာ္ အရင္တပတ္ေလာက္ကမွ သိခြင့္ရခ့ဲပါသည္။ အေဟးးး သူသည္ မူးေနလွ်င္ စကားမေျပာ ျပဳံးျပဳံးျပဳံးနဲ႕ ေနတတ္ပါသည္။

ထိုေဂဟာေလးထဲတြင္ မိသားစုကုိ ခင္တြယ္တတ္ေသာ ညီငယ္တေယာက္ ရွိေနပါေသးသည္။ သူသည္ အေ၀းကေန လာသည္ မလာသည္ကမ်ား၏ သူ႕အေၾကာင္းကေတာ့ သူလဲ လီခ်ိန္လြဲသာ ျဖစ္ေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ သူသည္ စင္ကာပူတြင္ နာမည္ၾကီးေနေသာ ျမန္မာေမာ္ဒယ္မေလးကုိ ခ်စ္ေနပါသည္။ ဒါေပမဲ့ ေျပာခြင့္ရယ္မၾကဳံ လင္ယူလို႕ ကေလးသာ ေမြးေတာ့မည္ ခုထိ သူ႕အေျပာက မခ်ေသးပါ... သူသည္ မိသားစုကုိ ဖုန္းေခၚသလုိနဲ႕ သူ႕အမၾကီး သူ႕ေကာင္ေလးဆီ ေခၚရန္ သိမ္းထားေသာ ႏုိင္ငံျခားေခၚမ်ားကုိ သူ႕မန္းတေလးက ေကာင္မေလးလုိလုိ ဘာလုိလုိ ညာလုိလုိကုိ ဖုန္းေခၚျပီး ျဖဳန္းတီးတတ္ပါသည္။ သူသည္ အိမ္ေရာက္လာလွ်င္ ပလီတတ္ပါသည္။ က်ေနာ္ ခ်စ္သူ႕ကုိလဲ စတတ္ပါသည္။ သူေၾကာင့္ က်ေနာ့္ခ်စ္ရသူမွာ လူစင္စစ္မွ ေၾကာင္မေလးဘ၀သုိ႕ ခဏတာ ေရာက္ခဲ့ဖူးပါသည္။

ေသာၾကာေန႕ဆုိ က်ေနာ္နဲ႕ သိပ္မျခား ေနာက္ေရာက္လာေတာ့ ညီတေယာက္ ရွိေနပါေသးသည္။ သူသည္ စကားသိပ္မေျပာ ျပဳံးျပဳံးသာ ေနတတ္ေပသည္။ သူသည္လဲ က်ေနာ္ထင္သည္ ဂိမ္းေဆာ့သည္ ဆုိသည္ထက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းေသာ မိသားစုေလးနဲ႕ ေနရသည္ ပလီပလာ လုပ္ခ်င္သည္က ပုိမ်ားေနေပမည္။ သူသည္ တခါတေလ အပ်င္းၾကီးတတ္ပါသည္။ တနဂၤေႏြေတာင္ အိမ္မျပန္ အလုပ္သြားလွ်င္ေတာင္မွ အ၀တ္မလဲပဲ သြားတတ္ပါသည္။ သူသည္ အေပၚက အကုိေတြ ေျမွာက္ေပးလုိ႕ LAN ဂိမ္းေဆာ့ရာမွ အားမရသျဖင့္ အင္တာနက္ေပၚတြင္ တက္၍ တပည့္ခံကာ ေဆာ့ေနေၾကာင္း ခုိင္လုံေသာ သတင္းရပ္ကြက္မွ သတင္းရရွိထားပါသည္။ သုိ႕ေပသိ သူသည္ က်ေနာ္တုိ႕ အဖြဲ႕၀င္ေတြကုိေတာ့ အႏုိင္ယူႏုိင္စြမ္းရွိပါသည္။ သူသည္ အရက္ေသစာ မေသာက္ေသာ ဘုရားဒကာ တေယာက္ ျဖစ္ေပသည္။

ထုိအိမ္ထဲသုိ႕ ေရာက္လာရာ အေၾကာင္းမ်ားစြာထဲတြင္ တအိမ္လံုး ဝိုင္းခ်စ္ႀကေသာ ညီမတစ္ေယာက္ ရွိေသးသည္။ စိတ္သေဘာထား ျဖဴစင္သေလာက္ ေဒါသလဲ ၾကီးတတ္ပါသည္။ ေဒါသလဲ ေပ်ာက္တာ ျမန္လွပါသည္ (ျပန္ခ်ဳပ္မွ မဟုတ္ရင္) သူသည္ ယခုတေလာ အလုပ္မ်ားေနတတ္ေပသည္။ ပတ္တုိင္း အလုပ္သြားလုိက္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္လုိက္နဲ႕ အလုပ္မ်ားစြာကုိ တေယာက္ထဲ လုပ္ေနတတ္ေပသည္။ သူ႕ဆီက ပင္ပန္းတယ္ဆုိတဲ့ အသံ တခါမွ က်ေနာ္ မၾကားဖူးေပ ဂုဏ္ယူလွေပသည္။ သူသည္ အားလံုးၾကိဳက္တတ္ေသာ အရာမ်ားကုိ နားလည္ေပသည္။ အားလံုးအေပၚတြင္လဲ အလြန္မွ သံေယာဇဥ္ ၾကီးပါသည္။ က်ေနာ္ တခါတေလ ေဒါသထြက္လုိ႕ ေျပာမိရင္လဲ စိတ္မဆုိးတတ္ပါ။ ဆြဲေတာ့ ဆိတ္တတ္ပါသည္။ က်ေနာ္ ယခု အသားျဖဴေအာင္ လုပ္ေနပါသည္။ ဒါမွ သူ႕ဆြဲဆိတ္ေသာ အရာမ်ားကုိ ျမင္ရေပမည္။ ထုိခါမွ သူ႕၏ ေမာင္ႏွမမ်ားက က်ေနာ့္ အေျပာ ယုံေပလိမ့္မည္။ း)

ျပန္စဥ္းစားလုိက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕သည္ အရင္ဘ၀က ျပဳခဲ့ေသာ ေရစက္ေၾကာင့္ ယခုလုိ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထုိင္ေနၾကရျခင္းသာ ျဖစ္ေပမည္။ က်ေနာ္တို႕ အရင္က ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးသည္ ယခုဆုိ က်ေနာ္တုိ႕ အရင္ကေလာက္ သာယာမႈေတြ မရွိေတာ့သာ အမွန္ပင္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ေဖးမကူညီစြာနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆက္လက္ သြားေနဦးမည္သာ ျဖစ္ေပသည္။ က်ေနာ္တို႕ ညီအကုိ ေမာင္ႏွမစိတ္ဓါတ္နဲ႕ တသက္လုံး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းသြားၾကဦးမည္သာ ျဖစ္ေပသည္။ က်ေနာ္သည္ ဂိမ္းမက္သူမဟုတ္ မိသားစုအရသာကုိ ငတ္ေနေသာ အေ၀းေရာက္ သားတေယာက္ သာ ျဖစ္ေပသည္.. ထုိေၾကာင့္ က်ေနာ္သည္ မိသားစုနဲ႕ တူေသာ ထုိအိမ္ေလးကုိ ေရာက္ေနဦးမည္သာ ျဖစ္ေပသည္.......

ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

ကိုဘို(မိုးကုတ္သား)

ဒီကေန႕ ေဆးခြင့္ယူသည္။

ေနမေကာင္းလို႔ ေဆးခြင့္ယူျခင္း မဟုတ္ပါ။

တစ္ရက္ကို ကိုးနာရီ အနည္းဆံုး (မနားတမ္း) အလုပ္ လုပ္ရေသာ ရံုးကို တစ္ရက္တာမွ် ပစ္ကာ အိပ္ေရး၀၀ အိပ္ပလို္က္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

အပါတ္တိုင္း ေဆးခြင့္ယူေလ့ရွိေသာ ညီမ ရံုးမသြားခင္ အမွီထျပီး ေဆးခြင့္ယူမည့္အေၾကာင္း ၾကြားလိုက္ေသးသည္။ ဘုတ္အီးကပါ `ညီမလည္း MC´ ဟု မေျပာတာ ေတာ္ေသး၏။ သူက ဒီတနလၤာမွာ ေဆးခြင့္ယူထားျပီးဘီ...။ `ေခာတ္မီစြာ အိမ္စီ ယူထားသည္။ ေကာ္ဖီေလးေသာက္၊ သီခ်င္းေလး နားေထာင္ရင္း ဒီလို နံနက္ခင္းမွာ အိပ္ယာထဲ ဇိမ္ကေလးႏွင့္ နားနားေနေန ႏွပ္ေနရသည္မွာ အရသာရွိေလစြ။

´
အိမ္မွာ ေအးေအးလူလူ၊ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း နားေနခိုက္ က်န္သည့္သူမ်ား ေက်ာင္းမွာ စာသြားသင္ရ၊ အလုပ္မွာ ပင္ပန္းေနရတာ ေတြးျပီး စိတ္မေကာင္းေလေသာေၾကာင့္ ဂ်ီေတာ့မွာ ထိုစာေလးကို တင္ထားလိုက္သည္။

`မနာလိုဘူး´

`အျမင္ကတ္တယ္´

`အားက်လိုက္တာ´

`ဟြန္႔၊ ၾကည့္လို႔ကိုမရဘူး´ ရံုးေရာက္လို႔မွ အလုပ္မလုပ္ရေသး၊ ကြ်န္ေတာ္တင္ထားေသာစာေၾကာင့္ ထြက္လာေသာ ခ်ီးေပါက္သံေတြ ေနာက္မွာ.. တကယ္ မနာမလိုၾကမွန္း၊ အျမင္မကတ္ၾကမွန္း ကြ်န္ေတာ္ သိေနခဲ့ျပီ..။

ရံုးတက္ေနရေသာ က်န္ေမာင္ႏွမေတြ တစ္ေနကုန္ ကလိကလိျဖစ္ေအာင္ ဂ်ီေတာ့ကေန တစ္ခုျပီးတစ္ခု ဘာေတြၾကြားရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတုန္း

`အျပင္ထြက္မွာလား ဘယ္သူနဲ႔ခ်ိန္းထားလဲ´
စားဖိုမွဴးက ရံုးမသြားတာ သိသိခ်င္း ခ်ီးစေပါက္ေလျပီ။

`အိမ္မွာ အလကား ေနမေနနဲ႔၊ အိပ္ယာခင္းေတြေလွ်ာ္ထား၊ အိပ္ယာခင္း အသစ္လဲျပီး အခန္းရွင္းထား´

`တိန္´ (စိတ္ထဲမွာ စားဖိုမွဴး ေခါင္းကို တူႏွင့္ ထုပလိုက္သည္)

စားဖိုမွဴးက ေရခ်ိဳးကာ ေက်ာင္းသြားဖို႔ အလွျပင္ေနသည္မွာ ဆယ့္ငါးမိနစ္မက ရွိျပီ။ ဘုတ္အီးကေတာ့ ဒီအခ်ိန္ဆို ရံုးေရာက္ေနေလာက္ေရာေပါ့။ ညီေလးဗလ ႏိုးျပီ။ ေရခ်ိဳး၊ အ၀တ္လဲ တာ ငါးမိနစ္အျမန္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္သို႔ေလ့က်င့္ထားေလသည္မသိ။

စားဖိုမွဴးေတာင္ ေက်ာင္းမသြားရေသးခင္ သူက အလုပ္သြားဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္လို႔ေနျပီ။

မနက္ ဂစ္တာ ထ မတီးပံုေထာက္လွ်င္ေတာ့ သူ စိတ္ၾကည္ပံုရေလသည္။

ခုတေလာ သူက ဗလအားကိုးႏွင့္ သူ႔ ရံုးက သူေ႒း ကိုေရာ၊ မန္ေနဂ်ာကိုေရာ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ပါမက်န္ ပတ္ျပီး ရန္ျဖစ္ေန၏။ ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ ဖိလုပ္ျပီး ဗလ ပိုၾကီးလာေအာင္ ၾကိဳးစားေနတာ ဒါေၾကာင့္ကိုးဟု သေဘာေပါက္သြားျပီ။

`ဒီတစ္ေန႔လံုး ထမင္း မစားရေသးဘူး´ အျမဲေျပာေသာ ညီ အတာ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ႏိွဳးစက္သာ အသံျပာခ်င္ ျပာလာမည္။ အိပ္ယာကေန မထေသး။ သြားႏိွဳးျပန္ေတာ့ `ဇိမ္ပ်က္တယ္၊ ခဏေလာက္ ႏွပ္ပါရေစ´ ဟု ႏွဳတ္ခမ္းကို တေတာင္ေလာက္ ခြ်န္ကာ စိတ္မရွည္စြာ ေျပာ၏။

သို႔ေသာ္ အိပ္ယာကမထ။ ဒီလိုနဲ႔ ရံုးေနာက္က်လို႕ ကားငွားစီးရေပါင္း မ်ားေသာ္လည္း သူက မနက္တိုင္း ႏွပ္ျမဲ။ ဘုတ္အီးက အလာမ္းပိတ္ျပန္အိပ္ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးခ်ိန္မွာ လူးလဲထႏိုင္ေသးသည္။ ဒီညီကေတာ့ အလာမ္းသာ ဆယ့္ငါးမိနစ္ျခား တခါ တစ္အိမ္လံုး ဆူညံခ်င္ညံမည္။ အိပ္ယာက မထတမ္း ရံုးေနာက္က်ခံကာ ႏွပ္သည္။

`လူဆိုးမဂ်ီးေရာ သြားဘီလား´

`မသြားေသးဘူး၊ အိပ္ေနတုန္း´

မေန႔ညက လူဇိုးမဂ်ီး သန္းေခါင္ေက်ာ္မွ အလုပ္က ျပန္လာရလို႔ ပင္ပန္းေနျပီလား။ ဒီေန႔ သူ ေက်ာင္းရွိလွ်င္ေတာ့ အတန္းခ်ိန္ အမွီ ႏိွဳးရအံုးမည္။

စာဖိုမွဴး ေက်ာင္းသြားျပီ။ အိမ္ကမထြက္မခ်င္း မွာစရာေတြ အထပ္ထပ္ကို ေျပာလို႔မျပီး..။ သူေက်ာင္းသြားျပီးသိပ္မၾကာ။

အိပ္ယာထဲမွာ ႏွပ္ေနေသာ အတာ ဖုန္းလာလို႔ ဖုန္းေျဖသည္။

ေကာင္မေလးမ်ား ဖုန္းဆက္လာသလား ေပ်ာ္ကာ မ်က္လံုးျပဴးသြားဟန္ ရွိ၏။ အမွန္ေတာ့ ရံုးက ဖုန္းဆက္ေခၚျခင္း ျဖစ္သည္။

`ရံုး မသြားေသးဘူးလား´ အတာ ေရသြားခ်ိဳးေနတုန္း ေခါင္းစုတ္ဖြား၊ အိပ္မွဳန္စံုမႊားႏွင့္ တံခါး၀မွာ လာေမးသူက လူဇိုးမဂ်ီး။ သူ႔ခမ်ာ ေက်ာင္းတဖက္၊ အလုပ္တဖက္ႏွင့္ ပင္ပန္းကာ အနည္းငယ္ပင္ ပိန္သြားသည္ပင္ ထင္ရ၏။

`ဒီေန႔ ေက်ာင္း မသြားရဘူးလား´

`အိုင္က ေန႔လည္မွ သြားရမွာ´ ဟု ျပန္ေျဖကာ သူ႔အခန္းထဲ ျပန္၀င္သြားသည္။

မနက္ ေစာေစာထကာ အလုပ္ေလွ်ာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားရအံုးမည္ေလ..။

တစ္ေနကြယ္လို႔ တစ္မိုးေသာက္ခဲ့ၿပီ လြမ္းရက္႐ွည္မွာ လြမ္းမ်က္ရည္ တစ္စို႔စို႔နဲ႔ ထားခဲ့တာလည္းမဟုတ္ သြားပါလို႔လည္းမေျပာ အိပ္မက္႐ွည္ၾကားထဲ အိပ္ပ်က္ဖန္မ်က္လံုးေတြက ေဆြးလို႔ပဲ ငိုငို ငိုလို႔ပဲ လြမ္းလြမ္း ငဲ့သနားေသာအားနဲ႔ လွမ္းလွည့္က ျပန္လာခဲ့ပါလို႔ ႏြမ္းငယ္တဲ့ ဘ၀င္ႏွလံုးရယ္က သဲငယ္ရယ္ ျပန္လာမယ့္လမ္းဆီသို႔ တစ္ေနလည္း ကြယ္ျပန္ၿပီ တစ္မိုးလည္း ေသာက္ခဲ့ျပန္ၿပီေကာ.......


အသည္းကြဲ စိုင္းစိုင္းက အလုပ္မသြားခင္ သူ႔ကဗ်ာေလး ဂ်ီေတာ့ကေန ပို႔ကာ ဘာမွ ျပန္မေျပာရေသးခင္ ေပ်ာက္သြား၏။



သူလည္း ဒီေန႔ေတာ့ ေန႔ဆိုင္း ဆင္းရမည္ထင္သည္။ `ခ်စ္သူႏွင့္ ခဏ ခြဲေနရတာ အသည္းကြဲကဗ်ာေတြ အျမတ္ထြက္လာတယ္´

ဟု ေျပာဆို ရယ္ေမာႏိုင္သည့္ ေန႔တေန႔ကို ေရာက္ေစခ်င္လွျပီ။

မဟုတ္ပါက `ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ ခ်စ္သူ႔မ်က္ႏွာေလးပဲ ျမင္ေယာင္ေန၊ သတိရေနတယ္´ ေျပာေျပာေနေတာ့.. သူေမာင္းသည့္ကားမွာ သိပ္စိတ္ခ်ရမည့္ပံု မေပၚ။
`ေသခ်ာရတယ္ေနာ္´ စိုင္းစိုင္း


ကားေမာင္းသည့္ အေၾကာင္း ေတြးေနတုန္းမွာ ညီေတာ္ေမာင္ တီတီက ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ ေမးေတာ့ ဘာ ေသခ်ာရမွန္း ခ်က္ခ်င္း သေဘာမေပါက္။ ျပီးေတာ့မွ မေန႔က ဖုန္းဆက္ေျပာထားေသာ အေၾကာင္းကို သတိရျပီး ရတယ္ ျပန္ေျဖရသည္။ ဒီလိုဆိုလွ်င္ေတာ့ တီတီ ဘယ္ေန႔လာမွာလဲ ေမးဖို႔၊ ေမွ်ာ္ဖို႔ မလိုေတာ့ေခ်။

တီတီ ဆိုမွ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀တုန္းက ကားေမာင္းတမ္းေဆာ့တိုင္း ဟစ္ခဲ့ဖူးေသာ... တီတီ ေပၚေပၚ... ကို ေအာက္ေမ့ကာ ေပၚေပၚ့ကို အမွတ္ရသည္။

ဥပုဒ္လထဲမွာ ဒီညီေတာ္ေမာင္လဲ ပင္ပန္းေနေလာက္ျပီ။ စားခ်ိန္တန္မစားရသည့္အထဲမွာ အိပ္ခ်ိန္တန္ မအိပ္ႏိုင္တာေၾကာင့္လားမသိ..။ လူက ပါးေခ်ာင္နဲနဲ က်ခ်င္ေနျပီ။ အလုပ္သစ္မွာေရာ အဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေလစ။ အလုပ္မွာ ဗ်ာမ်ားေနေသာ သူ႔ကို ဒိုတာခုတ္တုန္းကလိုမ်ိဳး အလုပ္ေတြ လမ္းေၾကာင္းရွင္းေပး၊ ခြန္အားျဖည့္ေပးလို႔ ရလွ်င္ ေကာင္းပါလိမ့္မည္။

တဆက္တည္းႏွင့္ အလုပ္မွာ တစ္ရက္တစ္က်ပ္ လစာတိုးေလေသာ၊ တီတီတာတာစကားဆိုတတ္ေသာ ေက်းတမာကို သတိရသည္။ ထို ငွက္ ေက်းတမာသည္ အေတာင္လဲ မပါသလို ပ်ံတတ္ပံုလဲ မရပါ။

အေထြးဆံုးေသာ ညီ အငယ္ဆံုးမို႔ အလိုလိုက္တာ၊ ဦးစားေပတာ ခံရလွ်င္ အင္မတန္ ေက်နပ္တတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဒိုတာမ်ား ခုတ္ေနရလွ်င္ အကိုေတြကို ခြ်ဲဖို႔ သူ သတိမရတတ္သလို သူ၏ မန္ဒါလီေတြ ဘာေတြကိုလဲ သူ..ေမ့ေလျပီ။
နီမေန၊ စိမ္းမေနေသာ သူ႔ ဂ်ီေတာ့ကို လွမ္းေခၚေတာ့ ဘာမွ ျပန္မလာ။ အလုပ္ထဲ မေရာက္ေသးဘူးလား..။

ညက အအိပ္ေနာက္က်ျပီး မနက္မထႏိုင္လို႔ အလုပ္ မသြားႏိုင္ျပန္ေပဘူးလား..။
တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ အလွ်ိဳလွ်ိဳ သြားခဲ့ၾကေတာ့ အိမ္မွာ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ေနခဲ့မွာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ ပ်င္းလာျပန္သည္။ ဒီေတာ့ ဘာလုပ္ရရင္ ေကာင္းမလဲ အၾကံထုတ္ရျပီ။ ၾကက္သားနဲ႔ အာလူးပူရီ လုပ္စားရရင္ ေကာင္းေလမလား။ ဒီိေမာင္ႏွမေတြ စားတတ္ၾကရဲ႔လား။ ၾကိဳက္ၾကရဲ႔လား..။

မုန္႔လုပ္စားမည္ ေတြးမိျပန္ေတာ့ အစားမက္ေသာ ညီမ မူေသကို လြမ္းရျပန္၏။ အိမ္ဘက္ ေရာက္မလာပဲ ေပ်ာက္ေနသည္မွာ တစ္လပင္ မကေတာ့ဘူးလား မသိ။

ညီမ်ိဳးႏွင့္ ေလွ်ာက္လည္ေနသည္လား။ အားကစားေတြလုပ္ျပီး ပင္ပန္းေနေလျပီလား..။ စကားသိပ္မေျပာသေလာက္ တစ္ခြန္းေျပာလိုက္လွ်င္ ထိုတစ္ခြန္းတည္းႏွင့္ပင္ လံုေလာက္စြာ ခ်ဳပ္တတ္ေလေသာ ညီမ်ိဳးႏွင့္ မဲတူ အဲေလ မူေသတို႔ကိုလည္း မုန္႔လုပ္စားေလတိုင္း၊ တခါတေလ.. ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မရွိပါပဲ သတိရလို႔ ေနမိတတ္ျပန္သည္။


အရပ္ရွည္ရွည္ႏွင့္ညီမ၊ ၀ိုင္း၀ိုင္းလံုးလံုးႏွင့္ ညီမကိုလဲ မၾကာခဏ ကြ်န္ေတာ္ သတိရတတ္ေသာ္လည္း ဆံုျဖစ္ၾကဖို႔ မၾကိဳးစားမိတတ္ပါ။
အလုပ္မ်ားေလေသာ၊ အလုပ္၀န္ဖိစီးမွဳေတြ မ်ားေလေသာ ေခာတ္ကာလၾကီးထဲမွာ လူတစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကို အခ်ိန္ေပးႏိုင္ဖို႔ ဆိုသည္မွာ အဖိုးတို႔ ေခာတ္၊ အေဖတို႔ေခာတ္ကေလာက္ မလြယ္ကူေတာ့။

တစ္အိမ္တည္းမွာ အတူေနျပီး အခန္းမတူရံုမွ်ႏွင့္ပင္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ မေတြ႔ျဖစ္ၾကေသာ ေန႔ရက္ေတြ ရွိေနၾကသည္ပဲ။ ကံၾကမၼာ ေရစက္ ဆံုေလခ်ိန္မွာ တစ္မိုးတည္းေအာက္ အတူရွိေနၾကခ်ိန္ေလးေတြကို ကြ်န္ေတာ္ အင္မတန္ တန္ဖိုးထားသည္။ အတိတ္သည္ စိတ္ကူးႏွင့္သာ ျပန္ေလွ်ာက္လို႔ ရေသာလမ္း ျဖစ္ျပီး ျပန္လိုခ်င္တိုင္း ရႏိုင္သည္ မဟုတ္။ အနာဂါတ္သည္ ေမွ်ာ္မွန္းဆႏိုင္ခြင့္ႏွင့္ ၾကိဳတင္စီစဥ္ႏိုင္ခြင့္သာ ရွိ၏။ ကိုယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ မပိုင္။ လက္ရွိ ပစၥဳပန္သည္သာ ကိုယ္ ေသခ်ာစြာ ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ေသာ အရာမဟုတ္လား။

ဒီေတာ့ ခုလို ေန႔ရက္၊ အခ်ိန္ေလးမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ တန္ဖိုး အထားႏိုင္ဆံုး ထားသည္။
အိမ္ေရွ႕ ထမင္းစားပြဲက မွန္ ကြဲေၾကသြားခဲ့ဖူးျပီးျပီ။ တစ္စစီ မြေၾကြသြားေသာ မွန္ခ်ပ္ အပိုင္းအစမ်ားသည္ ေကာင္းမြန္ေသာ မွန္တစ္ခ်ပ္ ျပန္ျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ့ေသာအခါ အမိႈက္ပံုးထဲ ေရာက္သြား၏။ မွန္အသစ္တစ္ခ်ပ္ ထပ္၀ယ္ျဖစ္ဖို႔ အက်ိဳးအေၾကာင္းကလည္း ခုခ်ိန္ထိ မတိုက္ဆိုင္ႏိုင္ေသးပါ။ ထမင္းစားပြဲ မွန္သည္ အသစ္ျပန္လဲလွ်င္ရႏိုင္သည္။ သံေယာဇဥ္ႏွင့္ ေမတၱာတရားသည္ က်ိဳးပဲ့သြားပါက... မြေၾကသြားပါက... အသစ္ျပန္ တပ္ဆင္ႏိုင္သည္လား မတပ္ဆင္ႏိုင္ဘူးလား ကြ်န္ေတာ္ ေသခ်ာမသိပါ။ ညီေထြးေလးက အဆို တင္သြင္းလာ၏။
ကြဲက်သြားေသာ ထမင္းစားပြဲမွန္သည္ ပုိ၍ ခြ်န္ျမသည္....


တဲ့...။ မွန္ ခ်င္း တူၾကေသာ္လည္း မွန္လို ကြဲေၾကတတ္ေသာ သံေယာဇဥ္ႏွင့္ ေမတၱာတရားကို ထားမိပါက အခန္႔မသင့္လွ်င္ ကြဲေၾကႏိုင္သည္။ ဒီ့ထက္ပိုျပီး အခန္႔မသင့္လွ်င္ ထိရွ ဒဏ္ရာရႏိုင္သည္။ မွန္ကန္ေသာ သံေယာဇဥ္ႏွင့္ ေမတၱာတရားကိုသာ ထားႏိုင္လွ်င္ေတာ့ ေအးလွ်င္လည္း အတူ၊ ပူလွ်င္လည္းအမွ်.ျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ၾကမည္။


ကြ်န္ေတာ့္ ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုးကို ျငိမ္းခ်မ္းေသာ ရိပ္ျမံဳေလး တစ္ခုသာ ဖန္တီး တည္ေဆာက္ေပးလိုသည္။ ကိုယ္တိုင္က ခ်မ္းသာသူ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားသူ မျဖစ္လိုလွပဲ ေအးေအးေဆးေဆး၊ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေလး ေန ေန ရလွ်င္ ေက်နပ္ေနေသာ္လည္း သူတို႔ေလးေတြကိုေတာ့ ဘ၀မွာ ေအာင္ျမင္ ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားသူေတြ အျဖစ္ ျမင္ခ်င္သည္။ တစ္မိုးတည္းေအာက္ အတူ ဆံုျဖစ္၊ ေနျဖစ္ၾကခ်ိန္မွာ ေႏြးေထြးေသာ မိသားစုရိပ္ျမံဳေလး ထဲ လံုျခံဳ ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္လြန္းလွသည္။ ထိုအခါ အၾကီးဆံုးေသာ အကိုၾကီး ကြ်န္ေတာ္သည္ အကိုၾကီးတစ္ေယာက္ ပီသစြာ သူတို႔ေလးေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ပါရဲ႕လား အေတြးတခ်ိဳ႔ မၾကာမဏ ၀င္တတ္သည္။ သူတို႔ေလးေတြ မေပ်ာ္ရႊင္မွာ၊ အဆင္မေျပမွာ စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်သည္။


ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀မွာ မွတ္တိုင္ေလးေတြ စိုက္ထူခဲ့သည္ ဆိုပါစို႔။ သူတို႕တစ္ေယာက္ခ်င္းစီသည္ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ထဲမွ အစိတ္အပိုင္းေလးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထို အစိတ္အပိုင္းေလးမ်ားသည္ ဘ၀၏ နာမ္ခႏၵာကို ျပည့္စံု ၾကြယ္၀ေစ၏။ သူတို႔ေလးေတြသည္ ေအးအတူ၊ ပူအမွ် ဆိုေသာ ဘ၀အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုကို ခုခ်ိန္မွာ အတူ ရင္ဆိုင္ေနၾကေသာ ဘ၀ခရီးသြား မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားလည္း ျဖစ္ၾက၏။





ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္





Comments

ေအာ္.....အခုမွသိေတာ့တယ္....
ဘရယ္ဒယ္အိမ္က ထမင္းစားပြဲႏွစ္လံုးဆင့္ေန
တာ ဦးစိန္လက္ခ်က္ကိုး.... ဟီး
Unknown said…
သံလြင္....ရွာျကည့္ပါ ရွာျကည့္ပါ အဲ့လိုစားပဲြမ်ိုး...:D
အသစ္ တင္ပါဗ်ိဳ႕.. ေဇာ္ဝင္းထြ႗္ တို႕လို႕ အေဟာင္းေတြ ျပန္မထုတ္နဲ႕...
ZT said…
လာဖတ္သြားတယ္။ အၾကာၾကီး ဖတ္လိုက္ရတယ္။ :D
သီးခ်င္းသစ္ေတြေရးပါ.. အေဟာင္းၾကီးေတာ့မလုပ္နဲ႕ အားလံုးကသိတယ္..လိုခ်င္တာအသစ္.. တခုခုေတာ့ေပးပါ..
Unknown said…
ဟုတ္တယ္ ကိုဖိုးစိန္
အေတြးကမၻာမွတ္တမ္းေျပာသြားတာ မွန္တယ္။
ကိုဖိုးစိန္ဆီက တက္လာတဲ့ ပို႕စ္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္
စင္ကာပူေရာက္ျပီးကတည္းက စင္ကာပူက အေၾကာင္းေတြ
နဲ႔ မကင္းေသဘူး။ မကင္းတာထက္ တစ္ခါလာလည္း
ဒီလူ အေၾကာင္း ဟိုလူ႕အေၾကာင္းေတြၾကီးပဲ ထပ္ေနတယ္။

အကိုဆီမွာ က်ေနာ္ ဖတ္ဖူးတဲ့ စိတ္ကူးဇာတ္လမ္းေတြ
အရမ္းမိုက္တယ္။ အဲလိုမ်ိဳးေတြေရးပါအံုးဗ်ာ။

အားေပးလွ်က္
Christ
ဖတ္သြားျပီ...။ေပ်ာ္စရာ အသိုက္ေလးတစ္ခုပါ။
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အဲ့အသိုက္ေလးကို သေဘာက်တယ္..။

Popular Posts