ကံ အလွည့္ဆိုတာ

ကၽြန္ေတာ္ ဆိုက္ပရပ္စ္မွာ ေန တာ ၾကာလာတာ နဲ ့အမွ် ရခဲ့တဲ့ ဘဝေပးအေတြ ့ အႀကံဳေတြက
အသက္နဲ႔ မမွ်ပါလားလို႔ ေတြးမိတယ္... ေလွခါးတစ္ဆင့္ကို လွမ္းတက္တိုင္းမွာလဲ လက္တန္းမပါလို႔ ထိန္းၿပီးတက္ရတယ္... တစ္ဆင့္ေရာက္တိုင္းလဲ ႏွစ္ဆင့္သံုးဆင့္ေလာက္ကို ၿပန္ၿပဳတ္က်ေနသလို ခံစားမိတယ္...တစ္ခါတစ္ေလ အေပၚအဆင့္မွာရွိေနတဲ့သူ က ေၿခေခ်ာ္သလို သေရာ္တာခံရသလို ..ကိုယ္ေအာက္အဆင့္က သူ က ကိုယ္ေၿခကိုလွမ္းဆြဲၿပီးေခၚပါ ဆိုတာမိ်ဳးလဲရွိတယ္ေလ.... ေၾသာ္..ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ .... ဒီေလွကားက ငါတက္မွၿဖစ္မယ္ဆိုတဲ့မာန နဲ႔ ဇြဲ ေလး က်န္ေသးလို႔သာ ဆက္တက္ၿဖစ္ေနတယ္....အနည္းဆံုးေတာ့ ..ကိုယ္လွမ္းမိတဲ့ အဆင့္ကို မက်ိဳးက်ေအာင္...မၿပဳတ္က်ရေအာင္လုပ္ႏိုင္ရင္ဘဲ..အသက္ရွဴ ေခ်ာင္လွပါပီ...


ငယ္ငယ္က သင္တဲ့မပုၾကြယ္နဲ႔ ခရုငယ္မွာ ခရုငယ္က ၿခံတုိင္ထိပ္ကို ေရာက္ေအာင္တက္ႏိုင္တာ ခရုငယ္မွာ သူ႔ရဲ႔ လံု႔လ အၿပင္ သဘာဝတရားက ေပးထားတဲ့ တုိင္ကို ကပ္ေနႏိုင္တဲ့ သဘာဝ အရည္ၾကည္ေၾကာင့္ လဲ ပါတယ္လို႔ေတြးမိတယ္... တစ္ခ်ိဳ႔လူေတြမွာ ဒီလို သဘာဝတရားက ေပးတာကို မရတဲ့ လူေတြလဲရွိပါတယ္.....

“လံု႔လနဲ႔ ႀကိဳးစားေနၾကတာပဲ ..ၿဖစ္မလာတာက ကံတရားေပါ့လို႔” ေၿပာ ၾကတဲ့လူေတြကို “ကံဆိုတာအလုပ္လို႔ ”ေၿပာၾကတဲ့ လူေတြကဘယ္လို ေၿဖရွင္းခ်က္မ်ားထပ္ေပးမွာလဲ....


ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေလ လူဆို တာ ကိုယ့္ယံုၾကည္မွဳ႕ နဲ႔ေတာ့ကိုယ္ရွိၾကတာပဲ..ရည္မွန္းခ်က္ေတြ အနာဂတ္ေတြ ကို အၿမဲတမ္းပံုေဖာ္မွန္းဆၿပီးႀကိဳးစားေနၾကတာပဲမဟုတ္လား.... ကံဆိုတာ အလုပ္ပါဆိုတာမ်ိဳးေပါ့...
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အလုပ္ေၾကာင့္ၿဖစ္လာတဲ့ကံက အကိ်ဳးေပးတာလား.. ကံေၾကာင့္ၿဖစ္လာတဲ့အလုပ္က အက်ိဳးေပးတာလားဆိုတာေၿပာၿပခ်င္တယ္

လက ၾသဂုတ္လ ..

ၾသဂုတ္လဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ ဆိုက္ပရပ္စ္မွာ အပူဆံုးလ..

ေန ့အပူခ်ိန္က (၄၀) ဒီဂရီလို ့ေၾကၿငာေပမယ္...တကယ္က်ေတာ့ အပူခ်ိန္က အနည္းဆံုး(၄၆) ဒီဂရီ မွာရွိတယ္ေလ.. ဒါေၾကာင္ဒီႏိုင္ငံကလူေတြက ဒီလတစ္လလံုး ကို “အားလပ္ရက္”အၿဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး အလုပ္ေတြ ေက်ာင္းေတြ အကုန္ရပ္ဆိုင္းၾကတယ္...စားေသာက္ဆိုင္ေတြကလြဲလို႔ ေပါ့...)

ေန႔က ေသာၾကာေန႔..

တစ္ေယာက္ေယာက္ က ကၽြန္ေတာ့္ တံခါးကိုေခါက္ေနပါလားဆိုတဲ့ အသိစိတ္ ဝင္လာၿပီးကၽြန္ေတာ္ႏိုးလားတယ္... အခိ်န္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္(၈) နာရီ.. အားလပ္ရက္မို ့ ညဥ့္နက္မွအိပ္ၿဖစ္ေတာ့ ထတာေတာင္ မူးေနာက္ေနာက္နဲ႔ အံ့ၾသမိတာက ဒီလို အခ်ိန္ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ဘယ္ဧည့္သည္မွမလာဘူးတာပဲ... လာမယ္ဆိုရင္ေတာင္ဖုန္းေလးလွမ္းေတာက္မွာ ေသခ်တာ္တယ္...

ေတြေဝ အံ့ႀသစိတ္နဲ႔ တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တခါမွမေတြ႔ ဘူးတဲ့သူတစ္ေယာက္ စာအိတ္တစ္လံုးကိုင္ၿပီး ရပ္ေနတာကိုေတြ႔တယ္... စာပို ့သမားနဲ႔ လဲမတူတဲ့ ဒီလူက ကၽြန္ေတာ္ကို “မင္းက စိန္လား” လို႔ ေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ “ဟုတ္တယ္”လို႔ ေၿပာေၿပာခ်င္း ကၽြန္ေတာ္ကို စာအိပ္လွမ္းေပးၿပီးထြက္သြားတယ္... စာအိတ္ကိုအာရုံေရာက္ေနလို႔ စာအိတ္ေပးသူကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေတာင္မေၿပာလိုက္ရဘူး...
ဘာေႀကာင့္လဲဆိုရင္ စာအိတ္ေပၚမွာ အဂၤလိပ္လို ေရးထားတဲ့စာေၾကာင့္ စာအိတ္ယူလာသူ ဆီကိုအာရုံမေရာက္ႏိုင္တာပါ..


စာအိတ္ေပၚမွာေရးထားတာက

” စိန္

ယူရုိေငြသား (၂၅၀)

ေကာ့စတာစ္”

စာအိပ္ကိုဖြင့္ရင္းကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးမိတယ္...စိတ္ကလည္းလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္ ၾသဂုတ္လ အစဆီကို ေရာက္သြားတယ္..


........................................


ၾသဂုတ္လစစခ်င္းမနက္တစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းၿမည္လာလို႔ လွမ္းကိုင္လိုက္ေတာ့သူ က ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲ ၿခံသြားသြားရွင္းေနတဲ့ အိမ္က အိမ္ရွင္ ဝမ္းကြဲ ေမာင္ရဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ပါ... နာမည္က ေကာ့စတာစ္ပါ ... ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္းနံပတ္ကို သူ႔ သူငယ္ခ်င္းဆီကရတာပါဆို ၿပီးမိတ္ဆက္တယ္..

အေၾကာင္းအရင္းက သူ႔အိမ္ေနာက္ေဖးက ဂုိေဒါင္ေလးကို ၿဖိဳခ်င္လို႔တဲ့… ၿပီးေတာ့ သူ ဂရိကို ေဟာ္လီးေဒး မသြားခင္လဲ ၿပီးခ်င္တယ္တဲ့ဆိုၿပီး အလုပ္တစ္ခုအပ္တယ္ေလ.. ကၽြန္ေတာ္က ဒီေရာက္ကတည္း က လုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္မွန္သမွ် ၿငင္းေလ့မရွိဘူး..ကၽြန္ေတာ္ စားေသာက္ဆိုင္မွာ အခ်ိန္ၿပည့္ အလုပ္လုပ္ေပမယ့္ အားရင္အားသလို အခိ်န္ပိုင္းအလုပ္ကို လုပ္ေနတာ ေနသားက်ေနပါၿပီး… အခုဟာကလဲ ေက်ာင္းပိတ္ရက္လည္းၿဖစ္.. ပူေတာ့လဲ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ရွားေန ခ်ိန္ဆိုေတာ့ လုပ္ဖို ့ဆံုးၿဖတ္လိုက္တယ္… သူ ကမလုပ္ခင္တစ္ရက္ အိမ္ကိုလာၾကည့္ပါ..ဘာလို လုပ္ႏိုင္တယ္ ဘယ္ႏွရက္ၾကာမလဲ… ဘယ္ေလာက္ယူမလဲ… ဆိုတာ ေစ်းညိွခ်င္တယ္ဆို လို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္းသူလမ္းညႊန္တဲ့ လိပ္စာအတုိင္း ဆိုင္ကယ္နဲ႔ သြားခဲ့တယ္...ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ (၅)ၿပန္စာေလာက္ ေဝးတဲ့ရြာေလးမွာ.. အိမ္ကိုေတာ္ေတာ္ေလး ရွာလုိက္ရတယ္.. ၿဖိဳမဲ့ ဂိုေဒါင္ေလးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိုေနၿပီးဆိုေပမယ့္ အုတ္တစ္ဝက္ သစ္တစ္ဝက္နဲ႔ ေဆာက္ထားတာ... ေတာ္ေတာ္ေလးၿဖိဳယူရမယ္ ေတာ္ေတာ္ေလးလဲရွင္းရမယ္ဆိုတာသိလိုက္တယ္...


က်ေရာက္ေနတဲ့ အပူခ်ိန္ကို ရင္ေလးမိေပမယ့္ အားခိ်န္မွာ နားမေနခ်င္တာေပါင္းၿပီး ဒီအလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ ဆံုးၿဖတ္လိုက္တယ္.. သူ ဒီအလုပ္ကိုေပးတယ္ဆိုတာကလဲ သူတို႔ ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း ေခၚခိုင္းမယ္ဆိုရင္ ရက္ကၾကာမယ္… ေငြပုိေပးရမယ္... စိတ္တုိင္းက်ခိုင္းလို႔ မရႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၿမင္တာေပါ့... အမွန္ ဒီ အလုပ္က လူ ႏွစ္ေယာက္လုပ္မွ အဆင္ေၿပႏိုင္မယ့္အလုပ္မိ်ဳး… တစ္ေယာက္က ၿဖိဳ..တစ္ေယာက္က ၿဖိဳထားသမွ်ကို ”စကစ္ပ္”လို႔ ခၚတဲ့ အမွိဳက္ကားႀကီးထဲ ထည့္ရမွာ.. ဒါေပမယ့္ လူရွာရမယ္ဒုကၡရယ္..ရလာရင္လည္းကိုယ့္ကို ဆရာလာလုပ္မယ့္ အေၿခအေနရယ္ေတြးၿပီး စိတ္ေအးေအးနဲ႔ တစ္ေယာက္ဘဲလုပ္ဖို႔ ဆံုးၿဖတ္လိုက္တယ္..

သူ က ဘယ္ေလာက္ယူမလဲလို႔ ေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ က ဖ်က္တာက ႏွစ္ရက္ သိမ္းတာ ကသံုးရက္ ေလာက္.. တစ္ရက္ကို (၈) နာရီ ေလာက္လုပ္ (၅၀)ႏွဳန္းနဲ ့ယူရင္ (၅)ရက္ဆို (၂၅၀) ေတာင္းရင္ေကာင္းမယ္လို ့စိတ္က ေတြးၿပီး ”ငါ့့ကို(၂၅၀) ေပး ရက္ကေတာ့ အနည္းဆံုး (၅) ရက္(၆)ရက္ ေလာက္ၾကာမယ္ ဆိုေတာ့ သူ က သေဘာတူၿပီး သူ ဂရိမသြားခင္ၿပီးရင္ ေက်နပ္ေၾကာင္းေၿပာတယ္..

ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ေန႔မွာဘဲ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္စတယ္.. သူ႔ကို မနက္ (၇) နာရီအလုပ္စမယ္ေၿပာထားေပမယ့္ ေနပူရင္မလုပ္ႏိုင္မွာစိုးတာနဲ႔ မနက္ (၄)နာရီ အိပ္ယာထ ..ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ဆို သူ ဆီ နာရီဝက္နီးပါး သူ႔ဆီကို (၅)နာရီမထိုးခင္ ေရာက္ေအာင္ သြားၿပီးအလုပ္စတယ္.. အလုပ္ကိုလဲ ညေန (၅) နာရီမွသိမ္း ၿပီးစားေသာက္ဆိုင္ကို အေၿပးလစ္ရတယ္.. အခိ်န္ဆြဲ နားၿပီးမလုပ္ခ်င္ဘူး … ပူမယ့္တူတူ အပူခံလုိက္မယ္.. အေမာခံလိုက္မယ္… ပင္းပန္းႏွဳံးခ်ိေနေပမယ့္ ၿပီးမွပဲေပါင္းနားေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္တာဆိုခဲ့တာ (၃)ရက္အတြင္းကို လက္စသတ္ႏိုင္တယ္... ေမာလိုက္တာ..ပင္ပန္းတာ ေတြ အၿပင္ လက္ေတြလဲ စုတ္ၿပတ္သတ္လို႔ ေပါက္ၿပဲ လူက လည္းအပူရွိန္နဲ႔ ပိန္ေခ်ာက္ေနတဲ့ ေမ်ာက္အိုႀကီး ေနေလာင္ထားတဲ့ရုပ္ထြက္လာတယ္..ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားတဲ့ ရက္ထက္ေစာၿပီးလို႔ ကိုယ္ကို ကိုယ္ ငါတယ္လုပ္ႏိုင္ပါလား ဆိုၿပီးဂုဏ္ယူေက်နပ္မိတယ္... (ကၽြန္ေတာ့္စားေသာက္ဆိုင္က သူေဌးမိန္းမဆို သနားလို ့ငိုေသးတယ္)

ေနာက္ေန႔ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ ဆီကိုသြားၿပီး ပိုက္ဆံသြားေတာင္းေတာ့သူ အိမ္မွာမရွိဘူး… ကၽြန္ေတာ္လာမယ္ ဆိုတာဖုန္းႀကိဳဆက္ၿပီးသား…ဒီခရီးက ေဝးတယ္ ၿပီးေတာ့ (၃)နာရီ္္ေက်ာ္ေက်ာ္ သူ႔ အိမ္ေရွ႔မွာထိုင္ေစာင့္ေနရတယ္… “ေရာက္လာေတာ့လဲ ခဏေစာင့္ဦး… ဘဏ္သြားၿပီးေငြထုတ္ရမယ္”ဆို လို႔ ေနာက္တစ္နာရီထပ္ေစာင့္လိုက္ရတယ္... ဖုန္းေခၚေတာ့လဲ မေၿဖၿပန္ဘူး.. ၿပန္လာေတာ့ကၽြန္ေတာ့ကို ေပးတာ က (၁၅၀)ယူရို..သူ ့မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီးေနာက္ထပ္(၁၀၀) ကိုေတာင္းေတာ့သူ က

“နင္လုပ္တာက (၃)ရက္ ပဲ ..နင္ေၿပာေတာ့ (၂၅၀) ကို (၅)ရက္ အခု နင္က (၃)ရက္ပဲလုပ္ေတာ့ (၁၅၀)ေပါ့...ဒီပိုက္ဆံက နင့္အတြက္မ်ားပါေသးတယ္.. နင္တို႔ဒီလို လိုလြယ္လြယ္ရလို႔ ေလာဘတက္ေနတာ..သြားသြား..ၿပန္ေတာ့” လို႔ ေၿပာတယ္ေလ... ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ဝမ္းနည္းသြားတယ္... ပင္ပင္ပန္းပန္း ႀကိဳးစားခဲ့တာ အခုသူ က ဒီလို တြက္ၿပီးေပးတယ္... ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေန႔ စားအေနနဲ ့သေဘာတူထားတာမွမဟုတ္တာ... ပုတ္ၿပတ္ ေၿပာထားတာပဲ... ကၽြန္ေတာ္က “ဘာၿဖစ္ၿဖစ္နင္နဲ႔ငါက (၂၅၀) နဲ႔ သေဘာတူထားတာ ငါဘယ္ေလာက္ ပင္ပန္းလဲဆိုတာ နင္လဲၿမင္တယ္ေလ..နင္ငါ့ကို ေပးသင့္ပါတယ္..ငါ့မွာမိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္ နားခ်င္ေတာင္မနားပဲ ၿပီးခ်င္ေဇာနဲ႔ ႀကိဳးစားလိုက္ရတာ … နင္တၿခားလူကိုခိုင္းရင္ ငါ့ကို ေပးတာထက္နင္ပိုေပးမယ္ဆိုတာသိရက္သားနဲ႔ နင္အတြက္ဒီေငြကလည္း နင္ေပးႏိုင္လို ့သေဘာတူထားတာ” ဆိုေတာ့ သူ က“ဒါဆို နင္က ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ရဲ ေခၚခ်င္လား ေခၚ..သတ္ခ်င္လား… လာသတ္ ငါကနင့္လိုေကာင္ကို ဂရုစိုက္မယ္ထင္လား ရီစရာႀကီး” ဆိုၿပီးရယ္ေနလိုက္တာဗ်ာ..

စိတ္လဲပ်က္ စိတ္လဲတို ေဒါသထြက္လာတဲ့ကၽြန္ေတာ္က“ေအး ေကာင္းၿပီး… နင့္ကို ငါဘာမွမလုပ္ဘူး..ရဲေခၚရေလာက္ေအာင္လဲ ဒီကိစၥက ေသးေသးေလး… သတ္ရေလာက္ေအာင္လဲ ေငြကမမ်ားဘူး..ဒါေပမယ့္..နင္သိထားဖို႔ က နင့္စိတ္ကိုငါသတ္ႏိုင္တယ္… နင္ငါ့ကိုအထင္ေသးတယ္… စိတ္ပ်က္စိတ္ဆိုးေအာင္လုပ္တယ္… ေရာ့ နင္ေပးတဲ့ပိုက္ဆံကိုနင္ၿပန္ယူ..နင့္အတြက္ငါၿပန္ေပးခဲ့တယ္...အမွတ္တရေပါ့..ငါလဲမလိုခ်င္ေတာ့ဘူး… ဒါေပမယ့္တေန႔ေန႔မွာ နင္က ဆိုးဆိုးရြားရြား ေဝဒနာတစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ရင္ အခက္အခက္တစ္ခု ခံစားရလိမ့္မယ္… ခံစားရတိုင္းလဲ ငါလုပ္ေနတာပါဆိုတာအမွတ္ရပါ… နင့္ကို ဒီနည္းနဲ႔ သတ္မွာ… ဒါကငါရဲ့ကလဲစားပါ... နင့္ေၾကာင့္လဲမဟုတ္ဘူး… ငါေၾကာင့္လဲမဟုတ္ဘူးေနာ္.. နင္ငါ့ကိုေပးခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာေၾကာင့္..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္“ဆိုၿပီး သူ႔ ပိုက္ဆံကိုေပးၿပီး ကၽြန္ေတာ္ၿပန္လာခဲ့တယ္..

ကၽြန္ေတာ္ၿခံရွင္းေနက် အိမ္ရွင္ကိုေၿပာၿပေတာ့သူ က ပိုက္ဆံအစား ထုိးေပးေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လက္မခံခဲ့ဘူး… တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့လဲ တၿခားအလုပ္ေတြနဲ႔ ပံုမွန္လည္ပတ္သြားတယ္ ဆိုေတာ့ ေမ့သြားသေလာက္ၿ ဖစ္ေနပါၿပီး..
စိတ္ဆိုးတုန္းမို႔ ေၿပာခ်င္ရာေၿပာခဲ့ေပမယ့္ သူ႔ ကိုဘာေတြေၿပာခဲ့တယ္ဆိုတာ မမွတ္မိဘူး.. အခုဒီစာကိုဖတ္ရင္းနဲ႔ မွကၽြန္ေတာ့္သူ႔ ကို ဘာေတြေၿပာခဲ့သလဲဆိုတာ သတိၿပန္ရလာတာ..
သူေရးတဲ့စာက

”စိန္

ေနေကာင္းရဲ ့လား....
ပထမဆံုးအေနနဲ႔ ငါေၿပာခဲ့သမွ်ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္..ၿပီးရင္အခုစာအိပ္နဲ႔ ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ နင့္လုပ္အားခကို လက္ခံေပးပါ… ငါ့ကိုက်ိန္ခဲ့ တာေတြကိုလဲ ေခ်ေပး ပါ.... ငါဂရိကို ေဟာ္လီးေဒးသြား ကတည္းက စ ၿပီးဖ်ားတယ္.. ငါမရွိတုန္းအိမ္မွာလဲ လွ်ပ္စစ္မီးက ေရွာ့ၿဖစ္တယ္...ေနမေကာင္းလို႔ ၿပန္လာေတာ့လဲ ေရွာ့ၿဖစ္ထားတာမသိဘဲ မိုက္ခရုိေဝ့ကို သံုးမိလို႔ ငါမီးဖိုေခ်ာင္မီးေလာင္တယ္… တစ္ခုခ်င္းစီသာ ခ်ေၿပာရရင္ အမ်ားႀကီး… ေတာ္ေတာ္ေလး ဒုကၡေရာက္တယ္.. နင္လုပ္တာမဟုတ္ဘူး ဆိုတာသိေန ေပမယ့္ နင္ေၿပာခဲ့သလို တစ္ခုခုၿဖစ္တိုင္းမွာ နင့္ကို အမွတ္ရေနတယ္… ငါအတြက္မေကာင္းဘူး..မွားခဲ့သမွ်ေတာင္းပန္ပါတယ္… ေငြနဲ႔ စာကိုရၿပီးရင္ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္ေပးၿပီး နင္ထားခဲ့တဲ့ကလဲ့စားကို ဖ်က္ေပးပါ..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..
ေကာ့စတာစ္

စာကို အႀကိမ္ေပါင္းမနည္းဖတ္မိေနတယ္..ကိုင္ထားတဲ့ပိုက္ဆံကိုလဲ လက္ထဲမွာပြတ္သတ္ေနမိတယ္… အခုကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးေနမိတယ္… ဒါကေတာ့ သူအရင္ကတည္းက လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရသင့္ရထုိက္တာပါ… သူ႔ ကိုကၽြန္ေတာ္စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ေဒါသေရွ႔ ထားေၿပာခဲ့မိေပမယ့္ သူ႔ အတြက္ တစ္ခုခုၿပန္လုပ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္မွာ မေကာင္းတဲ့ စိတ္မထားမိခဲ့ဘူး..


ကၽြန္ေတာ္ စာဖတ္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းသိလိုက္တာက ၿမတ္ဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ၿပံဳးေနမယ္ဆိုတာပါဘဲ...

ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္

မွတ္ခ်က္... ကၽြန္ေတာ္ ” MY REVENGE ” ဆို တဲ့ ပိုစ့္ကို အဂၤလိပ္လို ေရးခဲ့ဘူးတယ္... ေရးခဲ့တဲ့ ပိုစ့္ကို အေႀကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႔ ၿပန္ခံစားတင္ၿပထားတာပါ