ဒိုင္ယာရီထဲကအုတ္ဂူ
ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ ရွိလွတဲ့ ေဆာင္းအဝင္ ႏွင္းအေငြ႔အသက္တို႔နဲ႔အတူ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ ေနတဲ့ဒီေနရာေလးက ၿငိမ္းခ်မ္းလွပါသည္... ဒီေနရာကို မေရာက္ၿဖစ္တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ နီးပါးၾကာသြားခဲ့ေပမယ့္ အရာရာတုိင္းက မေၿပာင္းလဲ ေသးပါ... ၿမင္ေနရတဲ့ အရာ တစ္ခုက ေနပူဒဏ္ေၾကာင့္ ေဆးသားေတြ အေရာင္ေမွးမွိန္သြားတာရယ္ ႏြမ္းေခ်ာက္ ပ်က္ေၾကြေနတဲ့ ပန္းေလးေတြ ပန္းအိုးကေန ဟိုတစ္စ ဒီတစ ၿပန္က်ဲေနတာရယ္ လြင့္ေၾကြက်ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေခ်ာက္တစ္ခ်ိဳ ့ကႏွင္းေငြ ့ရုိက္ၿပီး ေလနဲ႔အတူ ေၿခာက္ကပ္ကပ္ စြတ္စိုလြင့္ပ်ံ႔ ေနတာရယ္ကလြဲ လို႔ ဘာမွထူးၿခားမွဳမရွိပါ… ေသခ်ာတာကေတာ့ တစ္ႏွစ္လံုးလံုး ဒီေနရာကို ဘယ္သူမွ မေရာက္လာခဲ့ဘူးဆိုတာ သက္ေသ အၿပဆံုးကေတာ့ သံေခ်းစြဲ မြဲေခ်ာက္ေနတဲ့ ဆီမီးခြက္ေလးပါပဲ...
ဖုန္သားကိုႏွင္းေငြ႔ ထုနက္မွဳေၾကာင့္ ဝိုးတဝါးၿဖစ္ေနတဲ့ အုတ္နံရံေပၚက ပံုေလးကို ကၽြန္ေတာ့္လက္နဲ႔ ပြတ္သတ္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၿပံဳးၿပေနတဲ့ အေမႀကီးပံုကို ေရးေရးေလၿမင္ရတယ္… ႏွစ္ေခါက္သံုးေခါက္ ေလာက္ေၿပာင္ေအာင္သုတ္လိုက္ေတာ့ ေအးခ်မ္းမွဳရွိလွတဲ့ အေမႀကီးမ်က္ႏွာ ကိုရွင္းရွင္းၿမင္လိုက္ရတယ္... အေမႀကီးကိုၿပံဳးၿပရင္း ပထမဆံုးအႀကိမ္အေနနဲ႔ ဂရိလို “ေကာင္းေသာ နံနက္ခင္းပါအေမႀကီး” လို႔ႏွဳတ္ဆက္မိတယ္… အေမႀကီးက ဂရိလုိ ႏွဳတ္ဆက္သံ ၾကားရင္ဝမ္းသာမွာပါ…
“ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ေတြမ်ားၿပီးမလာအားတာကိုခြင့္လႊတ္ေပးပါ… မေန႔ က အေမႀကီးသမီး အဂၤလန္ကေန ဖုန္းဆက္မွ ဒီေန႔ အေမႀကီး ဆံုးတာ (၄)ႏွစ္ၿပည့္တယ္ဆိုတာသိရတယ္.. အေမႀကီးသမီးလာလိမ့္မယ္… ဘယ္အခ်ိန္လဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္လဲမသိဘူး အေမႀကီး..အခု ေတာ့ တစ္ႏွစ္စာပ်က္ကြက္ခဲ့တာကို အေၾကြးဆပ္ပါရေစအေမႀကီး”...
ကၽြန္ေတာ္စကားဝေအာင္ေၿပာၿပီးေတာ့ အသင့္ယူလာတဲ့ အဝတ္စုတ္ နဲ႔ အုတ္ဂူေပၚမွဖုန္ေတြကို သုတ္ေနမိတယ္... ႏွင္းေငြ႔ ေၾကာင့္ဖုန္ေတြဗြက္လိုထေန လို႔ သုတ္ရတာမလြယ္လွပါဘူး..ရွင္းသြားတဲ့အုတ္ဂူေပၚက ပန္းအိုးေခ်ာက္ရယ္ ဆီမီးခြက္ရယ္ကို အမိွဳက္ေတာင္းထဲ ထည့္လိုက္ၿပီးေတာ့ အသင့္ယုူလာေသာ ေဆးနဲ႔ အုတ္ဂူကို ၿပာလြင္လြင္အေရာင္ေလး သုတ္လိုက္ဖို႔ ေဆးေဖ်ာ္တယ္… ေဆးသုတ္ေနခ်ိန္မွာ အေတြးေတြက ဟုိးအရင္ (၄)ႏွစ္ေက်ာ္ကာလဆီကို........
ဆိုက္ပရပ္စ္ကို ေရာက္တာ တစ္လ နီးပါးရွိသြားေပမယ့္ အခုထိ အလုပ္ဆိုတာမယ္မယ္ရရမရွိဘူး... ေက်ာင္းကလည္း အလုပ္ရွာေပးမယ္ေၿပာေပမယ့္ အလုပ္လို ခ်င္တဲ့သူေတြက အမ်ားႀကီးဆိုေတာ့ ကုိယ္အလွည့္က ဘယ္ေတာ့လဲဆိုတာ မေသခ်ာဘူး... ဒီကိုေရာက္သာေရာက္လာတယ္ ... ပိုက္ဆံက အပိုဆို လို႔ ေဒၚလာ(၅၀)ေတာင္ မက်န္ေတာ့ဘူး.. ေရာက္တာနဲ႔ ေနာက္ေန႔က် အလုပ္ရ ေအာင္ေက်ာင္းက တာဝန္ယူတယ္ဆိုတဲ့ ေအးဂ်င့္ စကားကို အၿပည့္အဝယံုမိတာရယ္… မိဘ ကို ထပ္မေတာင္း အပူမကပ္ခ်င္ေတာ့ တာရယ္ေပါင္းၿပီး ေရာက္ရင္ၿပီးေရာ ထြက္လာလိုက္တာ အခုေတာ့ အခက္ေတြ ့ေနၿပီး… တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ဆို ပိုက္ဆံက လံုးဝကို သံုးစရာ မရွိေတာ့ မယ့္အေၿခအေန... ရွိတဲ့ၿမန္မာေတြကလည္းသူ ့အပူနဲ ့သူဆိုေတာ့ မေခ်းခ်င္.. ႀကိတ္မွိတ္ၿပီး အလုပ္ကိုသာ အပူတၿပင္းထြက္ရွာမိတယ္... ရွိတဲ့အလုပ္ ရရာအလုပ္ လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးၿဖတ္ထားေတာင္မွ.. ေက်ာင္းသားဆိုရင္အလုပ္လုပ္ခြင့္မရွိလို႔ ေခၚမခိုင္းရဲဘူး... ဂရိစကားမတတ္ရင္ အလုပ္ရဖို႔ မလြယ္ဘူးဆိုတဲ့ စကားေတြရယ္… ၿမိဳ ့အေနအထားနဲ ့လူ ေတြအထာကိုမနပ္ေသးတာရယ္ေၾကာင့္ ေၿခတုိေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ တေနကုန္ အလုပ္လိုက္ေမးေပမယ့္ အိမ္ကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေမာၿပီးၿပန္လာတာပဲ အဖတ္တင္တယ္… စိတ္ဓာတ္ေတြ အေဝစိေရာက္လို႔ မ်က္ေရေတြက်ခဲ့ရတယ္... ဒါေပမယ္ေနာက္ေန႔ ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ အတင္းအိပ္ၿပီး ေနာက္ေန႔ ခရီးေတြကို ဆက္ခဲ့တယ္..
တစ္ရက္ေတာ့ အလုပ္လိုက္ရွာရင္းနဲ႔ မ်က္စိလည္ၿပီး သင္းခ်ိဳင္း တစ္ခုနားကိုေရာက္လာခဲ့တယ္... ကိုယ္ႏုိင္ငံ ကိုယ္ၿမိဳ႕ကလို သင္းခ်ိဳင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေနေတာ့ စိတ္ဝင္စားၿပီး စပ္စုခ်င္တာနဲ ့သင္းခိ်ဳင္းထဲကိုဝင္မိတယ္... စီစီရီရီရွိလွတဲ့အုတ္ဂူေတြမွာ အမည္နဲ႔အသက္ေတြ ဓာတ္ပံု ေတြကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနမိတယ္.. တစ္ခ်ိဳ ့အုတ္ဂူ က ပန္းေတြေဝေနေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႔ တစ္ေလက်ေတာ့ ရွင္းလင္းပံု ပင္မရ… ဒါေပမယ္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေတာ့ရွိေသးတယ္.. ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက္ၾကည့္ရင္း တံမ်က္စည္းလွည္းေနတဲ့ဂရိ အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ကိုေတြ ့ေတာ့ စိတ္ကူးတစ္ခုရၿပီး
အရဲ စြန္႔ ကာ အဂၤလိပ္လို
“ဟဲလို ဦးေလး.. ဒီမွာ အလုပ္ေလး ဘာေလးရႏိုင္မလား..ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ တစ္ခုေလာက္လို ခ်င္လို႔”
ထိုဦးေလးက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးေမာ့ႀကည့္ၿပီး
“မင္းကဘာလုပ္တတ္လို႔လဲ ” လို ့အဂၤလိပ္လို ၿပန္ေမးတယ္..
ကၽြန္ေတာ္လည္းသူ အဂၤလိပ္လို ေၿပာတယ္ဆိုေတာ့အားတက္ၿပီး
ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ရွာေနတာ ဦးေလးလို တံမ်က္စည္းလွည္းတဲ့ အလုပ္ရႏုိင္မလား” လို ့ေမးေတာ့
အဘိုးႀကီးက “ေကာင္ေလး… မင္းအလုပ္ရွာရမွာဒီေနရာမဟုတ္ဘူး..မင္းနဲ႔လဲမဆိုင္ဘူး ..ဒီမွာက ဝန္ထမ္းေတြအလွည့္က်လုပ္တာ..”
“ၿဖစ္ႏိုင္ရင္လုပ္ပါဦးေလးရယ္ တစ္ရက္ရရ တစ္နာရီရရ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခ်င္လို႔ပါ”
“ေအး..မင္းတကယ္လုပ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဟိုမွာေတြ႔လား အုတ္ဂူအသစ္ ..ေဆးအၿပာေလးသုတ္ထားတယ္... ဆံုးတာ မေန႔ တစ္ေန႔က ..သူတုိ႔က အဂၤလန္က... ဟိုေန႔ကေတာ့သမီးလုပ္သူ ကငါ့ကိုေမးဖူးတယ္… တစ္ပတ္တစ္ခါၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္လတစ္ခါၿဖစ္ၿဖစ္ လာရွင္းႏိုင္တဲ့သူ... မင္းကို သနားလို႔ငါသူ႔ ဖုန္းနံပတ္ေပးလိုက္မယ္ သူ သေဘာက်ေတာ့လုပ္ေပါ့… နင့္သေဘာဘဲဆိုၿပီး” ဖုန္းနံပတ္ေပးၿပီးထြက္သြားတယ္..
(ေနာက္ရက္ေတြမွာအဘိုးအို ကုိလိုက္ရွာမိေပမယ့္လံုးဝကို မေတြ ့ေတာ့ဘူး.....)
ကၽြန္ေတာ္လဲဝမ္းသာအားရနဲ႔ အုတ္ဂူေလးဆီကို အေၿပးသြားလို႔ ၾကည့္မိတယ္..
ပထမဆံုးအၾကိမ္ အေမႀကီးမ်က္ႏွာကို ၿမင္ဖူးတာ … အေမႀကီး ဆံုးေတာ့ အသက္က (၆၃)ႏွစ္ .. အေမႀကီးေရ..အေမႀကီးသမီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီအလုပ္ေပးေအာင္ဆုေတာင္းေပးပါ..ကၽြန္ေတာ့္ ေသခ်ာရွင္းေပးပါမယ္ဗ်ာ..လုပ္ပါဗ်ာလို႔ စိတ္ထဲကဆိုရင္ ဖုန္းေခၚမိတယ္..ဖုန္းစကားေၿပာေတာ့ အေမႀကီးသမီး က အနည္းဆံုးႏွစ္ပတ္တစ္ခါလာရွင္းေပးႏိုင္ရင္ လုပ္လို႔ ေၿပာတယ္... ကၽြန္ေတာ္ၿဖစ္ေပ်ာ္လိုက္တာ ..
လုပ္ရမွာကအုတ္ဂူဝန္းက်င္ကို တံမ်က္စည္းလွည္းေပးရမယ္… ပန္းလဲေပးရမယ္… ဆီမီးအေမႊးထြန္းေပးရမယ္ဆိုတာပါ… လာတဲ့ရက္ကို (၂၀) ေပါင္ေပးၿပီး ပန္းဖိုးနဲ ့ဆီမီးဖိုး က (၁၀)ေပါင္.. အားလံုး ေပါင္(၃၀)..ပိုပိုလိုလို ၿပန္ေပးစရာမလိုတဲ့ ... (အဲဒီတုန္းက ေပါင္(၂၀) က တစ္လ စာလံုေလာက္တယ္ ေခၽြတာစားရင္... အဲဒီလိုလဲ ေခၽြတာခဲ့ပါတယ္)
အလုပ္ရမယ္ဆိုလို႔ ဝမ္းသာေပမယ့္ အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့
“အင္... မိဘက ပညာသင္ဖို႔ရွိသမွ် ေငြေတြ အကုန္ခံၿပီးလာေစခဲ့တာ အခုေတာ့ သင္းခ်ိဳင္းမွာ အလုပ္လုပ္ရမယ္..သုဘရာဇာ မ်ားၿဖစ္ေနၿပီးလားမသိဘူး အေမသိရင္ ရင္က်ိဳးမွာဘဲ..ငါ..မိဘသိကၡာခ်သလိုမ်ားၿဖစ္ေနပီလား...”
“ေဟ.. နင္မလုပ္လို႔ရွိရင္ ဘယ္က ပိုက္ဆံရမလဲ နင္ၿပန္မွာလား..ဆက္ေနၿပီးဘဝကိုစမွာလား...နင္ေရြးခဲ့တဲ့လမ္း နင္ေလွ်ာက္ရမယ္ ..ဘာမွ လာၿပီး မိဘကို ဆြဲမထည့္ေနနဲ ့.. နင္အလုပ္မရွိလို ့ၿပန္ရင္ နင္ရလာဒ္ကဘာလဲ ... အလုပ္ဟူသမွ်ဂုဏ္ရွိစြကြ”
“မဟုတ္ေသးပါဘူး... ရွက္စရာႀကီးေနာ္..သင္ခိ်ဳင္းမွာလုပ္တာ..ပညာေတြသင္ထားၿပီးေတာ့ ..တၿခားလူေတြသိရင္နင့္ကို ေၿပာၾကေတာ့မွာ..နင္လုပ္စရာမလိုဘူး...နင့္မွာမိဘရွိေသးတယ္”
”ေဟ့ေကာင္..ရွည္ရွည္ေဝးေဝးမစဥ္းစားနဲ႔ မနက္ၿဖန္သြား...ခိုးစားတာမဟုတ္ဘူး..
အလုပ္လို႔ သေဘာထား..နင့္ေဆြမ်ိဳးလို႔ သေဘာထားလုပ္..ဒါဘဲ ..နင္ဘာေကာင္လဲဆိုတာ နင္ဆံုးၿဖတ္ဖို႔ မလိုဘူး...ဆံုးၿဖတ္ရမွာက မနက္ၿဖန္သြားဖို႔” ဆိုတဲ့အေကာင္းအဆိုးအေတြးေတြက မိုးလင္းထိပါပဲ......
ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ အေမႀကီးဆီကိုေရာက္ခဲ့ရတယ္... ဒီလိုနဲ႔ လတိုင္းႏွစ္တုိင္းမွာ အေမႀကီးဆီကို လာၿဖစ္တယ္..
ေမတၱာပို႔တယ္… အမွ်ေဝတယ္… ကၽြန္ေတာ္ေၿပာခ်င္တဲ့ စကားေတြ လိုခ်င္တာေတြ ေတာင္းတာကိုလဲ အေမႀကီးက နားေထာင္ေပးတယ္ေနာ္... လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ကလြဲလို ့ေပါ့..အေၾကာင္းက သမီးလုပ္သူက အဂၤလန္ကို အလုပ္နဲ႔ ေၿပာင္းသြားတဲ့အခ်ိန္ကစလို႔ မလာၿဖစ္ေတာ့တာပါ...
စဥ္းစားေနလိုက္တာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ပင္ ႀကာသြားသလဲ မသိ… ေဆးေတြေတာင္ေခ်ာက္ေနၿပီး... အခုမွ အုတ္ဂူေလးက ၿပာလြင္လြင္နဲ႔ ေနေရာင္ရကာစ မနက္ခင္းေအာက္မွာလွပလို႔ေနတယ္... အသစ္ဝယ္လာတဲ့ ဂႏၵမာပန္းၿဖဴၿဖဴေတြကို အေမႀကီး ဓာတ္ပံုနားမွာထားၿပီး ပန္းနံ႔ပါတဲ့ ေရေမႊးေလးကိုဖ်န္းလိုက္တယ္... ၾကာၾကာခံတဲ့ ဂႏၵာမာပလတ္စတစ္ပန္းၿဖဴၿဖဴေတြကိုလည္း
အုတ္ဂူရဲ႔ေခါင္းရင္းမွာထားလိုက္တယ္.. ဆီမီးခြက္အသစ္ေလးကိုလည္း ထြန္းလိုက္ေတာ့ အုတ္ဂူေလးက ေအးခ်မ္းမွဳအေပါင္းနဲ ့ၿပည့္စံုသြားတယ္...
အေမႀကီးဆီေရာက္ရင္ လုပ္ေနက်ထံုးစံအတိုင္း ေမတၱာသုတ္ကိုရြတ္ၿပီး အေမႀကီးနဲ ့တကြ ရွိရွိသမွ်ကိုေမတၱာပို႔ အမွ်ေဝလုိက္တယ္ ဦးသံုးႀကိမ္ခ်ၿပီးထုိင္ေနခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကို အက္ကြဲကြဲ နဲ႔ ငိုသံေရာေခၚလိုက္တာက အေမႀကီးရဲ ့သမီး… လွည့္ႀကည့္ၿပံဳးၿပၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အနမ္းနဲ႔ ႏွဳတ္ဆက္ၿပီး..
“အို...ဆိြတီ... ငါလံုးဝမထင္ထားဘူး... ငါအခု ေလယာဥ္ဆိုက္ဆိုက္ခ်င္း ဒီကိုတန္းလာတာ… လူရွာၿပီးဒီေနရာေလးကို ရွင္းခိုင္းမလို ့… အခုငါ့အေမရဲ ့အုတ္ဂူကို ဒီလိုၿမင္လိုက္ရေတာ့ ဝမ္းသာလိုက္တာ.. ဝမ္းနည္းၿပီးလဲငိုခ်င္တယ္... ငုိလဲငိုမိတယ္...ေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္...”
”မဟုတ္တာ..ေက်းဇူးတင္ရမွာက ငါ..ေက်းဇူးရွင္က နင့္အေမအုတ္ဂူ… နင့္အေမအုတ္ဂူေလးက ငါ့ကိုဒီႏိုင္ငံမွာ ပထမဆံုး ပိုက္ဆံေပး...အလုပ္ေပးတဲ့အုတ္ဂူေလ... နင့္အေမအုတ္ဂူေၾကာင့္နင္နဲ႔သိၿပီး နင္ေပးတဲ့အလုပ္ေတြရခဲ့တယ္… ဘဝလမ္းဆိုတာကို ဟန္ခ်က္နဲ႔ မာန္မပ်က္ေလွ်ာက္ႏိုင္လို႔ ငါဒီလိုၿဖစ္လာတယ္ေလ....ၿပီးေတာ့ ငါ့ကိုနင့္ဖုန္းနံပတ္ ေပးခဲ့တဲ့ဦးေလး ဒါေတြဟာ ငါ့ဘဝရဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွေမ့လို႔ မရမဲ့သူ နဲ႔ ေန႔ရက္ေတြ”လို ့ၿပန္ေၿပာခဲ့တယ္..
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔အိမ္အၿပန္လမ္းမွာေတာ့ ဝမ္းနည္းမွဳေတြ နဲ႔ အတူ ၾကည္ႏူးမွဳေတြ ေရာလို႔ ၿပံဳးေနရင္းနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြက တသြင္သြင္... ေလႏုေအးေလး မ်က္ႏွာေပၚၿဖတ္တိုက္သြားေတာ့ စီးက်ေနတဲ့ မ်က္ရည္မ်ားက ေအးၿမလို႔ ေနေလရဲ႔…..
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ ဒိုင္ယာရီထဲ ကအုတ္ဂူေလးပါ...... မေမ့ပါဘူး.....
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္
Comments
သိကၡာရွိပါတယ္။ သူတစ္ပါးကိုလွည့္ဖ်ား တာမွမဟုတ္တာ ခုမွဖတ္ရ
ေပမယ့္ တကယ့္ကိုေကာင္းတဲ့ပို႔စ္ေလးပါ ေက်းဇူးဆိုတာ မေမ႕တတ္
သူေတြတြက္သာၿဖစ္ပါတယ္။
ပီတိေတြလည္းျဖစ္ရပါတယ္ ဇြဲေတြကုိလည္း
ေတြ ့ရပါတယ္ ေက်းဇူးတရားေတြကုိလည္း
ေလးစားရပါတယ္ ေျဖာင့္မွန္တဲ ့အသက္ေမြး
မွုကုိ လုပ္ဖုိ ့ဘယ္ေတာ့မွ မရွက္ဘူးလုိ ့လည္း
မွတ္သြားပါတယ္
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အစ္ကုိ အေရးအသားက
ေကာင္းလြန္းလုိ ့အဲဒီ အျပာေရာင္ အုတ္ဂူေလးနားကုိ ေရာက္
သြားသလုိ အထင္းသားအလင္းသားျမင္ေနရ
ပါတယ္
ခင္တဲ ့
ရန္ကုန္ :D
အဆင္ေျပပါေစ
အလုပ္ကိုေစတနာပါပါလုပ္ခဲ့သလို
ေက်းဇူးတရားကိုလည္း မေမ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း အျမဲတမ္း အဆင္ေျပမွာပါ။
ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကို..ေသေသသပ္သပ္တိတိက်က်လွလွပပေရးရးျပသြားတာေရာ..
ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကိုေရာေပါ့..
အားတင္းထား..
အေရွ႔မွာ..ေရာင္ျခည္..လက္တကမ္းထဲ..
မေ၀းေတာ့ဘူးေလ...
သမၼာအာဇီဝ အလုပ္ေတြ နဲ့ ဘဝကို ရင္ဆိုင္ရဲတဲ ့ ဖိုးစိန္ေလး ။
က်န္းမာပါေစ ။ အရာရာ အဆင္ေျပပါေစ ။
(က်န္းမာေရးက အေရးၾကီးတယ္ ေနာ္ ။ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဂရုစိုက္ ေနပါ )
ခင္တဲ့
မကိ...
ေယာက္ဖေျခရာမီွေအာင္ အေတာ္လွမ္းရအုန္းမယ္ထင္တယ္ဗ်
ဘာအလုပ္ျဖစ္ျဖစ္ အားတင္းျပီးအားေမြးျပီးလုပ္တတ္တဲ့ခ်စ္ကိုေယာက္ဖကိုလည္း အားကိုးတယ္ အားက်တယ္
ျပီးေတာ့ေစတနာ ေပးျပီးအေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးတယ္ေနာ္
ေစတနာအက်ဳိးေပးတာ ဒီထက္မက ပိုရပါေစလို ့ဆုေတာင္းေပးတယ္ခ်စ္ကိုၾကီးေယာက္ဖေရ
ရင္ထဲမွာအျမဲခံစားရတယ္...
တိမ္ငယ္စရာ..အားငယ္စရာဘာမွမရွိပါဘူး...
ကိုယ္ေတာ႕ ဖိုးစိန္ရဲ႕စာေတြဖတ္ျပီးအျမဲခြန္အားယူတယ္..
ဇဲြရွိျပီး တကယ္ၾကိဳးစားနိဳင္တဲ႕သူမုိ႕ေပါ႕....
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ....
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
အရမ္းေကာင္းတဲ့ပုိ႔စ္ေလးပါ...
ေစတနာေကာင္းရင္ ကံေကာင္း၏တဲ့
ဒါေၾကာင့္ ေမတၱာေတြ ေရာင္ျပန္ဟတ္ေစတာေပါ့ဗ်ာ...
ေလးစားခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္...
ခင္တဲ့
ျပည့္စုံ (ေ၀ါသားေလး)
နတ္ေကာင္းမမွာပါ ဖိုးစိန္ရာ...
ေနာက္ျပီး ဒီအလုပ္မ်ိဳးဆိုတာ မြန္ျမတ္ျပီး ကုသိုလ္ရပါတယ္...
ေလးစားပါတယ္.. ေယာက်ာၤးဆုိတာ အဲဒါပဲဗ် ဘဝကုိ ေဒါင္က်က်၊ ၿပားက်က်ရင္ဆုိင္ရဲတာ အဲဒါမ်ဳိးကုိ ၾကိဳက္တာ.. ေတာက္... ႏွမမရွိလုိ႔ ရွိရင္ ေပးစားၿပီး ဂုဏ္ၿပဳလုိက္ခ်င္ေသးတယ္ဗ်ာ...။.. ဒါမွမဟုတ္ အကုိ႔မွာ ရွိလားဟင္.... ဂုဏ္ၿပဳခ်င္လုိ႔ပါေနာ္... ဟီးဟီး
ဒါလည္း မြန္ျမတ္တဲ့အလုပ္တခုပါ။ လူတိုင္းကိုဖုိးစိန္လို စိတ္မ်ိဳးနဲ႕မလုပ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒီလိုစိတ္ထားေလးနဲ႕ လုပ္ႏိုင္တာ ဂုဏ္ယူပါတယ္။
ကိုယ့္က်န္းမာေရးလည္းဂရုစိုက္ပါေနာ္
အလုပ္ဟူသမွ် ဂုဏ္ရွိစြ တဲ့။ (မၾကီး ေျပာသလို သမာအာဇီဝ အလုပ္အားလံုးကို ဆိုလိုပါတယ္)
ေနာက္ပီး သူတထူးရဲ႔ ေက်းဇူးကို သိတတ္သူရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မတိမ္ေကာဘူး တဲ့။ (ေက်းဇူးသိတတ္သလို ေက်းဇူးျပဳတတ္၊ တံု႔ျပန္တတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို တကယ္ပဲ ခ်ီးက်ဴး ေလးစားပါတယ္)
မ်က္ရည္ကလဲ ထစ္ခနဲဆို က် က်ႏိုင္လြန္းတယ္။ က်တဲ့ မ်က္ရည္တိုင္း ၀မ္းေျမာက္ပီတိေတြ အတြက္သာ ျဖစ္ေစဖို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
ေမ်ာက္ေမ်ာက္ကို
ခ်စ္ခင္ေလေသာ
ကိုေမာင္ဟန္
ဘ၀ဟာေက်နပ္စရာ
ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရတဲ႔ဘ၀ထဲမွာ
အခို္က္အတန္႔ေက်နပ္၀မ္းေျမာက္မႈဟာ
ျပန္သတိရတိုင္း အေမာေျပေစပါတယ္
ဂ်ဴ
ပထမဆံုး အလုပ္ကို ဖတ္ရေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူး မ်က္ရည္ေတာင္ ၀ဲမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အကို့ ေစတနာစိတ္ကို ေလးစား အတုယူသြားပါ့မယ္။
ေစတနာရဲ့ အသီးအပြင့္ေတြ ျမင္ရမွာပါ။
စိတ္ဓာတ္ကို ေလးစားခ်ီးက်ဴးပါတယ္ အကို။
ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္။
ေလးစားခင္မင္စြာျဖင့္..
ဟုတ္ပ
ဘာလို႕ မ်က္ရစ္က ထစ္ခနဲဆို ေတာက္ခနဲ က်ရတာလဲလို႕ :P
ဖတ္ရတာ တကယ္ေကာင္းတယ္
ေပ်ာ္ရႊင္ က်န္းမာ ပါေစ
က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ပါ း))
ေလးစားစရာပါပဲ..
အလုပ္ဆိုတာ ဘယ္လို အလုပ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႐ိုးသားျခင္း ႀကိဳးစားျခင္းေတြနဲ႔ သမာအာဇီဝက်ဖို႔ အေရးႀကီးတာပါပဲ..
အလုပ္ေပၚမွာ ထားတဲ႔ ေစတနာေလးကလည္း အတုယူစရာပါ..
ဒီပိုစ္႔ေလး အရမ္းကို ေကာင္းပါတယ္..
မိဘနဲ႔ ေဝးေနရတဲ႔ သားတစ္ေယာက္၊ ဘဝကို ႐ိုးသားႀကိဳးစားေနသူတစ္ေယာက္၊ အလုပ္ေပၚမွာ ေစတနာထား ျဖဴစင္သူ တစ္ေယာက္ ဆိုတာ ေပၚလြင္ပါတယ္...
အဲ႔ဒီ ေစတနာေတြက တစ္ေန႔ေတာ႔ အက်ိဳးေပးလိမ္႔မယ္..
စိတ္ဓါတ္မက်နဲ႔ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္..
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္..
ဦးေနာ္၊ တီငယ္
လုပ္စားတာပဲ အကိုရာ
စကားေတာင္ရွိေသး
အလုပ္ဟူသမွ်ဂုဏ္ရွိစြတဲ့
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္ရာအရပ္မွာ
အရွံဳးမေပးပဲ ေနတတ္တဲ့ ကိုကိုစိန္ကုိေတာ့
ေလးစားဂုဏ္ယူပါတယ္ ဗ်ာ
(ေနာက္က်မွေရာက္လာလို ့ခ်ိတ္ခ်ိဳးနဲ ့ဟီး)
ခင္တဲ့
ညီ၀သန္
စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ.
ေနာက္.လွပျပီးသန္မာတဲ့ စာေလးေတြ ဖတ္ရတာ
ေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္..
ဒီစာေလးကို အခုမွ ဖတ္ျဖစ္တယ္။
ရင္ထဲကုိ ေရာက္သြားေစတဲ့ အေရးအသားေလးနဲ႕ ထိခိုက္ခံစားေစတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလး...။