အလြမ္းစီးခ်င္း

ေနဝင္စ ေမွာင္ၿပၿပ အလင္းေရာင္ ခပ္ဆြဆြေလး ေရးေရးၿမင္ေနတဲ့ တစ္ခုေသာ ညေနခင္းမွာပါ.. မထင္မွတ္ထားပါဘူး... မရည္ရြယ္ခဲ့ပါဘူး... တမင္တကာ ႀကံစည္ မိရေလာက္ေအာင္ စိတ္ေတြ မယိုင္နဲ႔ ခဲ့ပါဘူး... မထင္မွတ္ပဲ ဆြတ္ပ်ံ႕ပ်ံ႕ ေကာင္းကင္တေနရာက အနားသတ္ကင္းမဲ့တဲ့ တိမ္ညိဳညိဳေတြကတစ္ဆင့္ ၿပိဳက် စီးဆင္းလာခဲ့တဲ့ မုိးသားေတြက က်ေနာ့္ရဲ႕ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ေနခဲ့တဲ့ ရင္ကို လွဳပ္ႏိုးရင္း ပကတိ စီးဆင္းလာလိုက္တာ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ အလြမ္းတစ္ခု ျဖစ္တည္လာခဲ့ရတယ္။

လြမ္းတတ္ဖို႔ အတြက္ အလြမ္းမွာ ဇာတ္ညြန္းေတြ ဇာတ္အိမ္ေတြ မလိုအပ္ဘူးေလ.. ခ်စ္မိတာ မွားတယ္လို႔ မထင္မိေပမယ့္ အၿပစ္ရွိႏိုင္တဲ့ မ်က္ရည္ခံ အခ်စ္ညေတြကို အံတုၿပီး တစ္ကိုယ္တည္း အထီးက်န္ေနမိတယ္...။ အတၱေျပးလမ္းေပၚက အရွိန္ၿပင္းစြာ ေမာင္းႏွင္လာတဲ့ က်ေနာ့္ မာနေတြ တိမ္ေတြလို ဖရိုဖရဲနဲ႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာလား...။ ရုတ္တရက္ေပၚလာတဲ့ အႀကင္နာေရာင္စံု သက္တန္႔ တစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရၿပီးတဲ့ အခါမွာ နွလုံးသားက ေပါက္ဖြားလာခဲ့တာက အလြမ္းေတြဆိုရင္လဲပဲ က်ေနာ္ဒီအလြမ္းေတြကို ျမတ္ႏိုးခင္တြယ္ မိမွာပါ…။

က်ေနာ့္ မ်က္ဝန္းအိမ္မွာ မ်က္ရည္ေတြ ဝဲေနသလား...။ ဟန္ေဆာင္ၿပီး မခံစားခ်င္ခဲ့ဘူး...။ ငိုခ်င္ေနမိသားၿဖစ္ေနေပမယ့္ စိတ္ကိုတင္းခံ ၿပီး ႀကားေနရတဲ့ တဖြဲဖြဲ မိုးသံေတြကို ၿပံဳးမိရင္း အဆံုးမဲ့ အလြမ္းေတးတစ္ပုစ္္ကို ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ ညည္းေနတာ စိတ္ေၿပသြားေရာတဲ့လား...။ ဘာမွန္းမေရရာတဲ့ အလြမ္းေတြ က်ေနာ့္ရင္ထဲ ႏူးညံ့စြာ စီးဆင္းလာခဲ့ခ်ိန္မွာ အရာရာ ေနာက္က်ေနခဲ့ပါၿပီ ။ သံသရာ အဆက္ဆက္က ဆုေတာင္းမွားခဲ့တာေၾကာင့္ ဒီအလြမ္းေတြက ဘ၀ဂ္ထိတိုင္ေအာင္ ေဝေနဦးမည္ ဆိုရင္ေတာင္ မ်ားစြာေသာ မနက္ျဖန္ေတြနဲ႔အတူ အလြမ္းေတြ တမ္းတမက္ေမာ ခံုမင္ေနမိဦးမွာပါ..။

လြမ္းေနလွ်က္နဲ႔ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ၿပံဳးရတဲ့ ဘဝဟာ မြန္းက်ပ္လြန္းပါတယ္ေလ... က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ သက္ျပင္းေတြကို အခါခါ ခိုးခ် တမ္းတလြမ္းဆြတ္မိတိုင္း ေပါက္ကြဲ ခံစား လာတဲ့ အခ်စ္ေႀကာင့္ ၿဖစ္တည္ေသာ အလြမ္းေတြက ႏြမ္းလ်လ် သက္ၿပင္းရွိဳက္သံ ေတြၾကား မ်က္ရည္ေတြအၿဖစ္နဲ႔ တင္းကနဲစီးက်လာၿမဲပါ…။

“ႀကင္နာစြာ ခ်စ္ခဲ့သမွ်ကို
ေသခ်ာစြာနားမလည္ခဲ့ရင္
ေဝဒနာေတြ အၿပည့္နဲ႔
ဒီရင္မွာ လြမ္းေနရမယ္...။
ေျပးၾကည့္လုိ႕လဲမရ
နားစြင့္လုိ႕လည္းမၾကားႏိုင္တဲ့မင္းကို
ငါ့အခ်စ္ေတြ အေနေတာင့္ဖို႔
ဒီည…. ေကာင္းကင္အနမ္းနဲ႕
ငါမင္းကုိ လြမ္းေနတယ္
မင္းအိပ္ေပ်ာ္ပါေစကြယ္။”


ခံစားမွဳမဲ့ ဒီအလြမ္းကဗ်ာ တစ္ပုစ္္ကို အေခါက္ေခါက္ ညည္းဆိုေနရင္း ဘယ္ဆီက ျမစ္ဖ်ားခံေလသလဲမသိတဲ့ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုအတြက္ အလြမ္းေတြ မွိဳင္းေနေအာင္ ညိဳေနခဲ့ရတဲ့ ဒီညေနခင္းေလးကို က်ေနာ္ တမ္းတလြမ္းဆြတ္ေနတတ္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စိတ္ဝိဥာဥ္ေတြ တျမည့္ျမည့္ ေလာင္ကၽြမ္း .. အားအင္ခ်ိနဲ႔ လို႔ အဆံုးမရွိတဲ့ ဒီအလြမ္းေတြကို က်ေနာ့္ ႏွလံုးသားက အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ခံုမင္တက္မက္ေနမိျပန္တယ္။ အခု ေနသားက်ေနတဲ့ ဒီအလြမ္းေတြနဲ႔ က်ေနာ္ ေပ်ာ္တတ္ေနခဲ့ပါၿပီး...။

မေရရာတဲ့ ဘဝမွာ အစကတည္းက အႏွဳတ္လကၡဏာ နဲ႔ က်ေနာ္ပါ…။ ႀကင္နာၿခင္းေတြ ရဖို႔ ဆုေတာင္းရင္း တခါတရံ နားလည္မွဳ မရခဲ့တဲ့ ညေတြမွာ အလြမ္းေတြကိုပဲ အိပ္မက္ တစ္ခု လို လိုခ်င္တမ္းတေနတတ္ခဲ့တယ္…။

ျမင္လဲလြမ္း… မျမင္လဲလြမ္း… အခ်ိန္တိုင္းလြမ္းေနမိလို႔ တားဆီးမရႏိုင္ေသာ ရူးသြပ္ျခင္းေတြ နဲ႔ စြဲလမ္းေနမိတာက က်ေနာ့္ ႏွလံုးသားရဲ႕ေတာင္းတခ်က္တစ္ခု ျဖစ္လာျပန္တယ္…။ က်ိန္စာသင့္ေနတဲ့ လြတ္လပ္မွဳေတြက ျမတ္ႏိုးစြာ ခ်စ္တတ္လြန္းတဲ့ က်ေနာ့္အသက္ ရွင္မွဳကို ခါးသီးစြာ ရပ္တန္႔ သြားမိေစတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေမွ်ာ္လင့္မိတာ တစ္ခုက က်ေနာ္ေျပာေနက် …အသံတိတ္ေျပာမိေနဆဲ အလြမ္းပံုျပင္ေဟာင္း တစ္ပုစ္ ၿဖစ္ပါေစ ေပါ့…။

ႏွလံုးသားက ေတာင္းဆိုတဲ့ လိုအင္ဆႏၵေတြကို သက္ျပင္းမ်ားအျဖစ္ ခဏခဏ ေျခြခ် ။ ကာရံ ေတြ သံစဥ္ေတြမညီတဲ့ ေကာင္းကင္မွာ တိမ္ေတြ ေရြ႕လ်ား ေနာက္..တျဖည္းျဖည္း ေငြ႔ရည္ဖြဲ႕ရြာခ်လိုက္ၾကသလို အလြမ္းေတြ မ်က္ရည္အျဖစ္ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ကုန္တာ..ဘယ္ႏွစ္ရာသီလဲ...။ က်ေနာ့္ အလြမ္းေတြ မ်က္ရည္အေရာင္နဲ႕ ရြာခ်ေနခဲ့ပါေရာကြယ္...
က်ေနာ့္ အလြမ္းေတြ ပုလဲအေရာင္နဲ႕ ရြာခ်ေနခဲ့ပါေရာကြယ္... ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ အခ်စ္ေတြ ကာရံထားတဲ့ ဒီအလြမ္းေတြ ဖ်က္ဆီးဖို႔ ႀကိဳးစားတိုင္း ဘယ္ေတာ့ မွ ဖ်က္ဆီးမရခဲ့သလို ဘယ္ေတာ့မွလဲ ဖ်က္ဆီးပစ္မိမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ…။

အခ်စ္ေတြ သယ္ေဆာင္လာတာ လြမ္းဆြတ္မႈဆိုရင္ ရြာရန္ ရာႏွဳန္းအၿပည့္အ၀ တရိုတေသ သိုေလွာင္ ထုပ္ပိုးသိမ္းဆည္းထားမယ္ေလ။ က်ေနာ့္ ရင္ခြင္ ဘူတာရံုေလးမွာ ေနာက္ထပ္အလြမ္းရထားေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား..က်ေနာ္ ၀မ္းသာ အားရလင့္ႀကိဳကမ္းဆင့္ေနဦးမွာပါ..။

ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ့ အလြမ္းေတြကို ေၿဖခ်ရင္း သံေယာဇဥ္မ်ားနဲ႔ မခ်ည္ေႏွာင္ပါနဲ႔…။ ႏူးညံ့တဲ့စကားလံုးတိုင္းမွာ က်ဆံုးရေလာက္ေအာင္ အလြမ္းေတြ မေပးပါနဲ႔လို႔ ႏွဳတ္က တဖြဖြေရရြတ္ေနရင္း ရခဲ့တဲ့အလြမ္းေတြကို သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔အတူ ခ်ည္ေႏွာင္ယူငင္ေနမိဦးမွာပါ။ အလြမ္းစီးခ်င္းေလးတစ္ခု အၿမဲတမ္းရွင္သန္ေနဖို႔ လြဲမွားစြာ ဆုေတာင္းေနမိဦးမွာပါ..။

ခ်စ္သူ...
မင္းဟာ အလင္းမ်ားရဲ႕သခင္
ငါ့ေကာင္းကင္ရဲ႕ ဘုရင္တစ္ပါးၿဖစ္တယ္..။
ရွတတေန႔ရက္ေတြ
ပံုၿပင္ဆန္လြန္းတဲ့ညေတြမွာ
အလြမ္းနဲ႔ တင္ဆက္ခဲ့တဲ့
ငါ့ရဲ႕ေမွာ္သံစဥ္ကို မင္းနားဆင္ရင္း
အႀကင္နာဆုလာဒ္ေတြ ေပးတဲ့
မင္းဟာ
ငါ့ဘဝရဲ႕ထာဝရ အရွင္သခင္ပါ...။
ငါကေတာ့
မင္းဆီမွာ တဖဝါးမွ မကြာ ခစားေနမယ့္
အလြမ္းရဲ႕ေက်းကၽြန္တစ္ေယာက္..။





ဖိုးစိန္
(၂၂.၁၀.၂၀၀၉)




(၂၂)ရက္ေန႔မွာ ေမြးတဲ့က်ေနာ္က (၄)ဂဏန္းသမားတဲ့... (၄)ဂဏန္းသမားေတြက ကံေကာင္းတာ နည္းသလားမသိဘူး... တိုက္ဆိုင္တာ တစ္ခုက ဘဝမွာ အမွတ္တရ ၿဖစ္ပ်က္တဲ့ အၿဖစ္အပ်က္မွန္သမွ် (၂၂)ရက္ေနမွာပဲ ၿဖစ္ေနတယ္... အစြဲရွိေနလို႔ စြဲေနရင္ေတာင္မွ တိုက္ဆိုင္လြန္းပါတယ္... ေမြးေန႔ကအစၿပဳလို႔ ဗီဇာဝင္တဲ့ရက္ေတြအလည္ အခ်စ္တစ္ခု ၿဖစ္တည္တာအဆံုး မထင္မွတ္ပဲ (၂၂)ရက္ေန႔ ၿဖစ္ေနတတ္ပါတယ္... ထူးဆန္းလြန္းတာက ခင္မင္မိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႔လဲ (၂၂)ရက္ေန႔ ၿဖစ္ေနတတ္သလို (၄)ဂဏန္းသမားေတြ ၿဖစ္ေနတတ္ပါတယ္... အခုတခါ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ ၿမတ္ၿမတ္ႏိုးႏိုး လြမ္းဆြတ္တမ္းတခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္က (၂၂)ရက္ၿဖစ္ေနပါတယ္... ခုဆို တစ္စံုတစ္ခုက စလို႔ လြမ္းေနခဲ့ရတာ (၅)လ တုိင္ခဲ့ပါၿပီး... က်ေနာ္လြမ္းဆြတ္မိတဲ့သူ ဒီအလြမ္းစီးခ်င္းကို ဖတ္ၿပီး ခံစားနားလည္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းမိတယ္... အခ်စ္ေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့ရတဲ့ ဒီအလြမ္းကို လြမ္းဆြတ္ေနရတာေတာင္ ခ်စ္တဲ့စိတ္ေႀကာင့္ ခံစားရတဲ့အတြက္ ထိုက္တန္စြာ ေက်နပ္မိပါတယ္...

ထပ္တူခံစားသြားသူမ်ားကိုလဲ ရင္ထဲက လိွဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္မိမွာပါ... အထူးသၿဖင့္ (၄)ဂဏန္းေမြးေန႔ ရွင္ေတြေပါ့....

အလြမ္းစီးခ်င္းမွာ က်ေနာ့္ရင္ထဲ အမွတ္တရ ရွိသူေတြရဲ႕ အေငြ႕အသက္ေတြပါတယ္... အလြမ္းစီးခ်င္းမွာ ပါဝင္နစ္ေမ်ာသူေတြရွိတယ္...

ဒီအလြမ္းစီးခ်င္းေႀကာင့္ ခံစားရမယ့္သူေတြရွိတယ္... ဖတ္ၿပီး ၿပံဳးမယ့္သူရွိတယ္... ဖတ္ၿပီးေက်နပ္မယ့္သူရွိတယ္.. ဖတ္ၿပီး ရယ္မယ့္သူရွိတယ္... ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ အလြမ္းစီးခ်င္းဝိညာဥ္ကို ဝင္ပူး သူမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္

(ေမ်ာက္ေမ်ာက္)

ေခတၱ

အလြမ္းမင္းသား