မရွိသံုး

က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္က သင္ရတဲ့ စီးပြားေရး ပညာရပ္ တစ္ခုမွာေပါ့… ပစၥည္း ေစ်းႏႈန္း ကအရမ္း ခ်ိဳသာ တယ္၊ သံုးစြဲ သူမ်ား ကလည္း မူးစု ပဲစု ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီပစၥည္း မ်ိဳး အလြန္ ေရာင္း ေကာင္းတတ္ တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြ ရဲ ႔ ဘ၀ ေတြ အဆင္ေျပ၊ လူေန မႈေတြ အဆင့္ျမင့္ ၊၀င္ေငြ ေတြတိုး လာတာ နဲ႔ အမွ် ၀ယ္ လိုအား ကဖုတ္ကနဲ ျပဳတ္က် တတ္တဲ့ ပစၥည္းမ်ိဳး ကို မရွိသံုး ကုန္ပစၥည္း (Inferior goods) လို႔ ေခၚတယ္တဲ့။ ဥပမာ အားၿဖင့္ အသင့္စား ေခါက္ဆြဲ ထုတ္တို႔၊ ေကာ္ဖီမစ္ တို႔လို ကုန္အမ်ိဳးအစားေပါ့။

တဖက္မွာ ၀ယ္သူ ေတြက ၀င္ေငြ အလြန္ ေကာင္းခ်ိန္ မွာ ၀ယ္လိုအား အတန္ အသင့္ ရွိမယ္၊ ပစၥည္း ေစ်းႏႈန္း ကေတာ့ ထိလု မိုးဆီ တိမ္သို႔မွီ။ ၀င္ေငြ နည္းနည္း ေလွ်ာ့သြား တာနဲ႔ လံုး၀ ကိုမေရာင္း ရေတာ့တဲ့ ပစၥည္း မ်ိဳးေတြ ကိုဇိမ္ခံ ကုန္ပစၥည္း (Luxury goods) ေတြလို႔ သတ္မွတ္တယ္။ ဥပမာ- ေရႊ၊ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာ၊ ဇိမ္ခံကား မ်ား စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ဒါေတြက ဘဝမွာ မရွိမၿဖစ္ မဟုတ္ေပမယ့္ ရွိသင့္တာေတြပါ။


တကယ္တမ္းက် သိန္းငါးရာ ထီေပါက္ ရင္ ေခါက္ဆြဲ ေျခာက္ ကို ဂိုေဒါင္ အၿပည့္ သိုေလွာင္ထားမယ္။ ေကာ္ဖီမစ္ကို တစ္ႏွစ္စာ ေလွာင္ထားမယ္လို႔ စိတ္ကူး ယဥ္တဲ့ လူမ်ိဳးေတြ မရွိပါဘူး။ ၿခံဝယ္မယ္၊ ကားဝယ္မယ္ ဆိုၿပီး တာစူ ေနႀကတဲ့သူေတြ။ မရွိသံုးေတြက တကယ္တမ္းက် အၿမဲ မလို အပ္ပါဘူး လို႔ထင္ေနႀကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘဝနဲ႔ ယွဥ္ရင္ အခ်ိန္ အတိုင္း အတာ တစ္ခုမွာ မရွိမၿဖစ္ လိုအပ္ေနပါတယ္။

အိမ္မွာ ဘာမွ စားစရာ မရွိရင္ ဒီေခါက္ဆြဲ ေၿခာက္ေလးက ဗိုက္ၿပည့္ ဝမ္းဝေစပါတယ္။ အဲလို ဝမ္းဝသြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဒီေခါက္ဆြဲေလးက ေကာင္းတယ္၊ အဆာေၿပတယ္၊ အၿမဲတမ္းေဆာင္ထားသင့္တယ္ ဆိုၿပိး စိတ္ကူးေတာ့ ၿဖစ္တတ္ႀကပါတယ္။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ဒီေခါက္ဆြဲေၿခာက္က မလိုအပ္ၿပန္ဘူး။ ခဏတာ ေမ့ထားလိုက္ႀကၿပန္တယ္။ ဘာမွ စားစရာ မရွိမွသာ ေခါက္ဆြဲေၿခာက္ကို ၿပန္တမ္းတ တတ္ႀကၿပန္တယ္။

လူေတြရဲ႕ အက်င့္အတိုင္း မရတာကို လိုခ်င္တတ္ႀက၊ ေတာင့္တတတ္ႀကတယ္။ မရေသးတာ တစ္ခု ကို တန္ဖိုးထားတတ္ၿပီး ရေနတာ၊ ရွိေနတာကို တန္ဖိုးထားဖို႔ ေမ့ေနတတ္ႀကၿပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို ရွိသင့္တာကို ရွိလာဖို႔ အတြက္ ဇိမ္ခံကားေတြ၊ ေရႊေတြ ဝယ္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ မရွိသံုး ပစၥည္းေတြ ၿဖစ္တဲ့ ေခါက္ဆြဲေၿခာက္လို ေစ်းေပါ လြယ္ကူ သက္သာတာကို စားၿပီး လိုခ်င္တာကို ရယူပိုင္ဆိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ႀက ၿပန္တယ္ မဟုတ္လား။( သေဘာၿဖစ္သာ ေၿပာပါတယ္။ လူတိုင္းက ေခါက္ဆြဲေၿခာက္စားရတယ္ မဆိုလိုပါဘူး။) အနီးစပ္ဆံုး ဥပမာ ပါ။

လိုခ်င္တာ ရသြားရင္ေတာ့ မရွိသံုးေလးေတြကို ေမ့တတ္ႀက၊ ဥေပကၡာၿပဳတတ္ႀကပါတယ္။
ေန႔တိုင္းစားေနရလို႔ ႀကိဳက္လွ ပါတယ္၊ စားတာ ေနသားက်ေနပါၿပီးဆိုတဲ့ ေခါက္ဆြဲေၿခာက္ေတြဘဝက လိုခ်င္တာရၿပီးရင္ ေခါက္ဆြဲေၿခာက္ညေတြက ဟိုတယ္စာ ညေတြေအာက္မွာ ႀကက္ေပ်ာက္၊ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားႀကၿပန္တယ္။ ဟုိတယ္စာေတြ ညည္းေငြ႕လာတဲ့အခါက် မရွိသံုး ေခါက္ဆြဲေတြကို သတိရတတ္ႀကၿပန္တယ္။ ေခါက္ဆြဲေၿခာက္ေတြ အသစ္တဖန္ အသက္ဝင္လာတတ္ႀကၿပန္တယ္။ ဒါကလဲ လူ႔စိတ္၊ လူသေဘာ သဘာဝ ဆိုေတာ့ ဒီလုိပဲ လည္ပတ္ေနရတာပဲေလ။

က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မရွိသုံုး ကုန္ပစၥည္းနဲ႔ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြကို ယွဥ္ရင္ မရွိသံုး ၿဖစ္ရတာကို သေဘာက်တယ္။ ဇိမ္ခံပစၥည္းဆိုတာ လူတိုင္းအတြက္ ဆိုင္သာဆိုင္ မပိုင္ရတာမ်ိဳး ႀကီးပါ။ မရွိသံုးက်ေတာ့ ပိုင္ခ်င္ ဆိုင္ခ်င္ရင္ လက္ေတြ႕က်က် ဝယ္ယူ လြယ္ကူတတ္ပါတယ္။ တစ္စံု တစ္ေယာက္ လိုအပ္ေနခ်ိန္မွာ လွ်ပ္တပ်က္အတြင္း ၿဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တယ္။ အဓိက ကေတာ့ ကိုယ္က တၿခားလူ အတြက္ မရွိသံုး အၿဖစ္ အဆင့္သင့္ ရွိေနဖို႔ပါ။ လိုအပ္ရင္ သံုးမယ္။ မလိုအပ္ေတာ့ရင္ ေမ့သြားမယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လုိအပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ အတိုင္းအတာ တစ္ခုမွ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၿဖည့္စြမ္း ေပးႏိုင္ရင္သာ အဲဒီခဏတာ အတြက္ သူတို႔ဆီက မရွိသံုး အေပၚ အသိအမွတ္ ၿပဳသြားရင္ ၊ လိုအပ္တတ္မွန္းသိသြားရင္ ေက်နပ္ႏိုင္ပါတယ္။

လူတိုင္း အတြက္ မရွိမၿဖစ္ဆိုေပမယ့္ ရွိသင့္တယ္၊ မရွိရင္လည္း ၿဖစ္တဲ့ ဇိမ္ခံ ပစၥည္းေတြလိုေတာ့ မိုးထိလုဆီ မာန္တက္ၿပီး မေနခ်င္ဘူး။ အေပၚစီးကေန ေခါင္းငံု႕႔ ၿပီး မၿပံဳးၿပခ်င္ပါဘူး။ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြကို ေရာင္းခ်တဲ့သူေတြက သူတို႔ ပစၥည္းကို ဝယ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ လူေတြအၿမဲတမ္း ေဇာတိက လို ခ်မ္းသာဖို႔ ဆုေတာင္းေနႀကရမွာ၊ စိုးရိမ္ပူပန္ေနႀကရမွာေလ။

မရွိသံုးက်ေတာ့ မပူရဘူး။ ပစၥည္းကိုသာ ၿဖည့္ထားလိုက္။ သူတို႔လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ ေစာင့္။ သူတို႔ အရမ္းေတာင္းတတာကို ခဏေလးအတြင္းမွာ ၿဖည့္စြမ္းေပးႏိုင္ခဲ့ရင္၊ ခဏတာ စိတ္ခ်မ္းသာသြားရင္ ေက်နပ္ႏိုင္ေနပါၿပီ။
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ဘဝမွာ မရိွသံုး ၿဖစ္ခြင့္ရခဲ့တာ မ်ားေနပါၿပီ။ ေနသားလဲ က်ေနပါၿပီ။မရွိသံုး ၿဖစ္ခြင့္ရတာကိုလဲ ေက်နပ္ပါတယ္။ အၿမဲတမ္းလဲ သူတပါးအတြက္ မရွိမၿဖစ္ ထက္ မရွိသံုးပဲ ၿဖစ္ခ်င္ပါတယ္။

လူတိုင္းလဲ မရွိသံုး ဘဝေလးေတြကို တန္ဖိုးထားတတ္ၿပီး မရွိသံုး ၿဖစ္ခြင့္ေတြ ရႏိုင္ႀကပါေစ။ တကယ္တမ္းေတာ့ မရွိသံုး ဆိုတာ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုမွာ မရွိ မၿဖစ္လိုအပ္ေနတာ တစ္ခုပါ။

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္