က်ေနာ္နဲ႕ယႀတာ

လူတိုင္း ေဗဒင္ ယႀတာ ေခ်ဖူး ႀကမယ္ထင္ပါတယ္။ အနည္းဆံုး မလုပ္ဘူး ဆုိရင္ေတာင္မွ တခါေလာက္ေတာ့ စိတ္ေၿပ လက္ေပ်ာက္ လုပ္ဖူးႀကမယ္ထင္တာပဲ။ ယံုတဲ့သူက ယံုသလို အက်ိဳးေပးမယ္။ အယံုအႀကည္ မရွိတဲ့သူကလဲ မယံုႀကည္လို႔ မလုပ္ႀကည့္ဖူး။ ဒါေပမယ့္ စမ္းသပ္ႀကည့္တဲ့ သူလဲ ရွိမယ္။ အိမ္မွာေတာ့ က်ေနာ္ငယ္ငယ္ သိတတ္စေလာက္ ကတည္းက အိမ္မွာ တခုခုဆို ယႀတာက ေခ်ရတယ္။ အဖြားကေန စတာပဲ။ အေမေနမေကာင္းလို႔ အေဖ အလုပ္အဆင္ေၿပဖို႔၊ စီးပြားတက္ဖို႔၊ အိမ္၊ ၿခံ ေရာင္းထြက္ဖို႔ စသၿဖင့္ေပါ့။ အဖြားက ဘုန္ႀကီး၊ ဘိုးေတာ္ ၊အႀကားအၿမင္ဆရာ၊ ေဗဒင္ယႀတာ ဆရာ အကုန္သြားတယ္။ ၿပန္လာရင္ ယႀတာေခ်ဖို႔ တေပြတပိုက္နဲ႔။ ေဖေဖကိုယ္တိုင္က ေယာက္ခမလုပ္ေနတာ အကုန္လံုးကို သေဘာမက်ေပမယ့္ သူ႕ေစတနာကို အသိအမွတ္ၿပဳတဲ့အေနနဲ႔ ယႀတာေတြကို လုပ္ပါတယ္။ ေဖေဖကိုယ္တိုင္ အယံုအႀကည္မရွိဘူး။ (ယံုႀကည့္သြားတဲ့ အတိုင္းအတာတခုလဲ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္)

ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ က်ေနာ္ကေတာ့ အဖြား ေဗဒင္ေမးဘာေမးၿပီး ၿပန္လာလို႔ ယႀတာ စာရြက္ရလာရင္ ေပ်ာ္တယ္။ တခါတေလ ထူးဆန္းတဲ့ ယႀတာမ်ိဳးေတြ ေခ်ရတတ္တယ္။ ပံုမွန္အားၿဖင့္ေတာ့ ယႀတာပါ ပစၥည္းေတြ လိုက္စုရတာ ေပ်ာ္တယ္။ ပိေတာက္ကိုင္း၊ ဇီးကိုင္း၊ သရက္ရြက္၊ မန္က်ည္းေစ့ ၊ငါးၿပားေစ့ စသၿဖင့္ စာရြက္ထဲမွာ အဖြားလိုခ်င္တာကို ကူရွာေပးရတာ။ အကုန္ရရင္ ေပ်ာ္တယ္။လိုခ်င္တဲ့ အကိုင္းအခက္ မရမခ်င္း စာရြက္ကိုင္ၿပီး ေမာင္ႏွမ သံုးေယာက္ ပတ္ရွာရတဲ့ အရသာကို ႀကိဳက္တာ။ ၿပီးရင္ အဝတ္ေတြနဲ႔ ေရာၿပဳတ္ရတာမ်ိဳး၊ ေၿမႀကီးထဲ ၿမွဳပ္ရတာမ်ိဳးနဲ႔ အဲလိုထူးဆန္းတာေတြ ႀကည့္ရတာလဲ သေဘာက်တာပဲ။ ေဖေဖက ေတာ့ ေၿပာပါတယ္ သူ႔ ဟာနဲ႔ သူေတာ့ အဆင္ေၿပေနတာပဲ တဲ့။ ဘာေၿပာေၿပာ ေဖေဖသေဘာက်သည္ ၿဖစ္ေစ မက်သည္ ၿဖစ္ေစ ေဖေဖကေတာ့ အဖြားက ဒါေလးလုပ္ဆို မၿငင္းဆန္ပဲ လုပ္ခဲ့တာပဲ။

မွတ္မိသေလာက္ က်ေနာ္ ေခ်ရတဲ့ ယႀတာ တစ္ခုက ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေၿဖတုန္းကေပါ့။ စာေမးပြဲ ေၿဖတဲ့ရက္မွာ တရက္ တမ်ိဳးစီ အေဆာင္ယူသြားရတယ္။ ဒီယႀတာက ေမေမ လုပ္ေပးတဲ့ယႀတာပါ။ ပထမရက္ က အုန္းပြင့္၊ အက်ၤီအိပ္ထဲ ထည့္သြားပါတယ္။ ဒုတိယရက္ ဇီးရြက္ ထည့္သြားပါေသးတယ္။ တတိယရက္ႀကေတာ့ ထန္းၿမစ္တဲ့။ ရွာလို႔ရတဲ့ထန္းၿမစ္ကို အေမက အေဆာင္အၿဖစ္ေပးတယ္။ ရွည္ရွည္ တုတ္တုတ္ဆုိေတာ့ ဘယ္ေနရာထည့္ရမလဲ။ ခါးပံုစထဲ ထည့္တဲ့။ ထည့္ေတာ့ အဆင္မေၿပၿပန္ဘူး။ ခါးႀကားထိုးဆိုေတာ့လဲ အေနာက္ကေန အၿမီးထြက္သလို ထြက္ေနမွာ။ ဒါနဲ႔ ခါးပံုးစထဲ မထည့္ပဲ ဒီတိုင္း ထိုးထည့္ခဲ့တယ္။ စာေမးပြဲခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အေဆာင္ယႀတာကို ေမ့ေနခဲ့တယ္။ စာေမးပြဲေၿဖရင္း စဥ္းစားမိတယ္။ ဒီေန႔ အတန္းေစာင့္တဲ့ ဆရာမက အေဝးကေန ကြက္ႀကည့္ကြက္ႀကည့္နဲ႔ မယံုသကာၤ ၿဖစ္သလို အနားလဲ လာမစစ္ဘူးေပါ့။ေဘးနာက ေကာင္မေလးကလဲ ခဏခဏ လွည့္ႀကည့္ ေတာ့ စိတ္က ေဒါသၿဖစ္လာတယ္။ မထင္မွတ္ပဲ မ်က္စိက ေအာက္ကို ငံု႕ႀကည့္မိတယ္။ ထန္းၿမစ္ႀကီးက လံုခ်ည္ႀကားကေန ေထာင္လို႔။ ရွက္လိုက္တာ .. ရွက္လိုက္တာ။ လံုခ်ည္ႀကားထဲက အဲဒီထန္းၿမစ္ကိုႀကီး လက္နဲ႔ ကိုင္ထားလို႔ကလဲ မၿဖစ္၊ ကာထားလို႔ကလဲ မၿဖစ္၊ ထလိုက္ဖို႔ကလဲ မၿဖစ္နဲ႔ သခ်ာၤကို ေကာင္းေကာင္းမေၿဖလိုက္ရဘူး။ ဆရာမေတာ့ ဘယ္လိုထင္သြားမလဲ မသိ။ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒါ ထန္းၿမစ္ႀကီးပါလို႔ သြားေၿဖရွင္းလို႔ကလဲ မၿဖစ္။ ေႀသာ္ ယႀတာမ်ာ… ထူးဆန္းပါေပတယ္။ ဆံုးၿဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တခါ ယႀတာေခ်ရင္ ထန္းၿမစ္ မေဆာင္ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္က ထန္းၿမစ္မွ မဟုတ္တာဘဲ။ (ဆိုလိုတာက ထန္းၿမစ္မွ မဟုတ္ ဘာအၿမစ္နဲ႔မွ အမွားမခံႏိုင္ဘူးေလ)ရွက္လို႔ပါ။

ေနာက္ယႀတာ တခုက အဂၤလန္ကို သြားဖို႔ လုပ္တုန္းကေပါ့။ ေဗဒင္ဆရာက အဂၤလန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပံုေတြ၊ ပစၥည္းေတြကို ေၿခသုတ္ခံု ေအာက္မွာ ႀသဇာရြက္နဲ႔ ေရာထုပ္ၿပီး သတိရတိုင္း သြားသြားနင္းေပးရမယ္တဲ့။ ေစ်းသြားတဲ့ေမေမနဲ႕ ညီမနဲ႕က ႀကံုတိုင္း အဂၤလန္တံဆပ္ပါတဲ့ ပစၥည္းတခုခုကို ဝယ္ခဲ့ေပးတယ္။ က်ေနာ္လဲ ႀသဇာရြက္နဲ႕ ပတ္ၿပီး ေၿခသုတ္ခံုေအာက္မွာထား နင္းတာေပါ့။ သတိရတိုင္း နင္းဆိုေတာ့ က်ေနာ္က ဒီကိစၥကိုလုပ္ေနေတာ့ သတိက တနာရီကို မိနစ္ (၆၀) သတိရေနတဲ့သူဆုိေတာ့ တခ်ိန္လံုး နင္းရံုတင္မကဘူး သြားရပ္ေနမိတယ္။ ယႀတာက လြန္သြားတာလား၊ လုိသြားတာလားမသိဘူး အဂၤလန္ မေရာက္ၿဖစ္ပဲ သူ႔အနီးအနားက အလွမ္းမကမ္းကို ေရာက္သြားရတာပါပဲ။ ညီမက အၿမဲ ေနာက္ပါတယ္။ အကိုႀကီးက သြားခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံကိုဖယ္ၿပီး က်န္တဲ့ႏိုင္ငံေတြကို နင္းရမွာတဲ့။ ေၿပာစရာ ၿဖစ္က်န္ခဲ့တဲ့ ယႀတာေခ်နည္းေပါ့ဗ်ာ။

ေနာက္တခု ရွိေသးတယ္။ က်ေနာ့္ကို ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ စုပ္ေရာ လာဘ္ ေရာပြင့္ကိန္းရွိတယ္ဆိုလို႔ ေမေမက သားမိန္းမရမွာ ေႀကာက္ၿပီး အရုပ္မကို တည လံုး ေပါင္ႀကားထားအိပ္ခိုင္းၿပန္ေသးတယ္။ တညလံုး ထည့္အိပ္ရမယ္ဆိုလို႔ အိပ္တာ ဒီအရုပ္မက စိတ္ထဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနတယ္လို႔ကို မထင္မိဘူး။ အရုပ္က ဆံပင္ေတြ ယားတာကို ေၿပာခ်င္တာပါ။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ အေမက အရုပ္မကို လာသိမ္းတယ္။ လႊင့္ပစ္ဖို႔ေပါ့။ ဆံပင္ေတြ ပြေနတဲ့ အရုပ္မကို ေကာက္ယူႀကည့္လိုက္ သားကို ႀကည့္လိုက္နဲ႕ အရုပ္မနဲ႔ေတာင္ အေမက သကာၤမကင္း ၿဖစ္ေနေသးတယ္။ က်ေနာ္လဲ ဘာမွ မလုပ္မိပါဘူး။ ေႀသာ္.. ဒါအရုပ္ပဲ ဆုိတာ စိတ္ထဲ အၿမဲ မွတ္ထားပါတယ္ေလ။ အေမေတြမ်ား သားေတြကို အဲလို သဝန္တိုတာ။(အဲဒီယႀတာေႀကာင့္ထင္တယ္ ခုထိ မစြံေသးတာ)

ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ဘဝမွာ အေမနဲ႔ အဖြားလုပ္လို႔ ေခ်လိုက္ရတဲ့ယႀတာေတြ ၊ နည္းေတြ အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီး။ တခ်ိဳ႕နည္းေတြက အေထာက္အကူ ၿပဳပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကေမာက္ကမ နဲ႔ ရယ္စရာေကာင္းပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ၿဖစ္ၿပီးလုပ္ရပါတယ္။ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ယံုႀကည္လွ်င္ ယံုႀကည့္သေလာက္ အတိုင္းအတာ တခုထိေတာ့ ယႀတာက အက်ိဳးေပးပါတယ္။ က်ေနာကေတာ့ ေမေမ ဘာေၿပာေၿပာ၊ အဖြားဘာေၿပာေၿပာ က်ေနာ့္အတြက္မို႔ က်ေနာ္ ေၿပာတိုင္းလုပ္ေပးပါတယ္။( ကိုယ္တိုင္ေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ ေမးၿမန္းမလုပ္ပါဘူး)။ ကိုယ့္ကိုေကာင္းေစခ်င္လို႔ လုပ္ေပးတာကို အသိအမွတ္ၿပဳတဲ့အေနနဲ႔ ယံုႀကည္မွဳ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုနဲ႔ေတာ့ ဟုတ္သည္ ၿဖစ္ေစ မဟုတ္သည္ ၿဖစ္ေစ တရိုတေသ လုပ္ေပးပါတယ္။


ခုထိစိတ္ထဲ ထစ္ေနရင္ ေဗဒင္မတြက္ မေမးမၿမန္းပဲ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဘာဆို ဘာလုပ္ရမလဲ ဆုိတဲ့ယႀတာ တခ်ိဳ႕ကို မွတ္မိေနတဲ့အတြက္ ဒီလို ေခ်လို႔လြယ္တဲ့ယႀတာေတြကိုေတာ့ ေခ်ေနမိပါေသးတယ္။


ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္