ေက်းဇူးရွင္သို႔ေႀကကြဲဝမ္းနည္းေႀကာင္း

တစ္လုပ္စားဖူး သူ႔ေက်းဇူးတဲ့။ ကိုယ္ကသိသိ မသိသိ ကိုယ့္ကိုထမင္းေကၽြးခဲ့ဖူးတဲ့ သူဟာ ကိုယ့္ေက်းဇူးရွင္ပါ။ ကိုယ္က ေက်းဇူးၿပန္ မဆပ္ခ်င္ေနပါ သူေကၽြးခဲ့ ဘူးတဲ့ ထမင္းတလုပ္ စာကိုေတာ့ မေစာ္ကား ပါနဲ႔တဲ့။ ေၾသာ..ေတြ႔ဆံုႀကံဳကြဲ မၿမဲတဲ့ ဒီေလာကႀကီးမွာလဲ က်ေနာ့္ကို ထမင္းေကၽြးခဲ့ဘူးတဲ့ ေက်းဇဴးရွင္ ေတြထဲက က်ေနာ့္ကို တူလို သားလို ခ်စ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ ေႀကြလြင့္သြားခဲ့ၿပန္ျပီ။ က်ေနာ့္ကို ထမင္းတစ္လုပ္မက ေမတၱာအၿပည ့္ေပးခဲ့တဲ့ အေမခင္ေဆြၿမင့္ ဒီေန႔ကစၿပီး လူ႔ေလာကထဲမွာ မရွိေတာ့ ဘူးတဲ့ေလ..

ေနာက္ဆံုးစကာၤပူလာတုန္းကရိုက္ခဲ့တဲ့အေမခင္ေဆြၿမင့္


သူဟာ က်ေနာ့္ရဲ႔ ထာဝရ အေမလဲၿဖစ္တယ္ ထာဝရေက်းဇူးရွင္ လဲၿဖစ္တယ္။သူနဲ႔က်ေနာ္က အမိ်ဳးလဲ မဟုတ္ဘူး ဘယ္လိုမွ ဆက္စပ္လို႔မရ အိမ္မက္ထဲ မွာေတာင္မမက္ ဖူးတဲ့သူႏွစ္ေယာက္က အေမေဆြ နဲ႕ က်ေနာ္ ေရွးဘဝမွာ သားအမိ ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္ခဲ့မွာ။ အေမေဆြကို က်ေနာ္စသိတာက ႏိုင္ငံၿခားသာဘာ တကၠသိုလ္တက္ ေနတဲ့ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာပါ။ က်ေနာ့္နဲ႔ တတန္းထဲ အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း သူဇာထြန္းရဲ႔ အေဒၚေလး ေက်ာင္းၿပီးခါနီးၿပီးမို႔ ”နင္ေက်ာင္းၿပီးရင္ ဘာလုပ္မလဲ ငါမွာေတာ့ ဒီလိုအစီအစဥ္ ေတြရွိတယ္။ နင့္ကို ငါခင္ေတာ့ နင္လုပ္ခ်င္ လုပ္လို႔ရေအာင္” ဆိုၿပီးသူငယ္ခ်င္း စိတ္ဓာတ္အၿပည့္နဲ႔ ကူညီအားေပး အေရာက္ပို႔ လမ္းၿပေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက သူဇာထြန္းပါ က်ေနာ္လဲ သြားဖို႔စိတ္ဝင္စား တာနဲ႔ သူဇာ့အစီအစဥ္ထဲမွာ ဝင္ပါခဲ့တယ္။ သြားဖို့လုပ္ေတာ့ က်ေနာ္ရယ္ သူဇာရယ္ဆိုေတာ့ အန္တီေဆြက လူမ်ားရင္ စိတ္ခ်တယ္ဆိုၿပီး အန္တီရဲ႔ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးမအိမ်ိဳး ေနာက္အန္တီတို႔ အမ်ိဳးမကင္းတဲ့ အကိုဇြဲမာန္အားလံုး ေလးေယာက္ ႏိုင္ငံၿခား ထြက္ႏိုင္ဖို႕ စတင္လွဳပ္ရွား ႀကတာေပါ့။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေလးေယာက္ေပါင္းလုပ္ေတာ့ အန္တီေဆြအိမ္က က်ေနာ့္ထမင္းစား အိမ္ၿဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေဗဒင္ယံုတဲ့ မမေတြက ေဗဒင္တြက္ႀကေတာ့ ဒီလူေတြ ေပါင္းေနရင္ ေပါင္းသြားရ မယ္ဆိုေတာ့ ခက္ခက္ခဲခဲ မဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး အားလံုးစု လို႔ရတဲ့ အန္တီေဆြ႔ အိမ္မွာေနလိုက္တယ္။ သံေယာဇဥ္ေတြက စကားေၿပာပါတယ္ က်ေနာ့္ကုိ စေတြကတည္းက နာမည္မေခၚပဲ သားလို႔ပဲ ေခၚခဲ့တာ က်ေနာ့္ကို အန္တီက သားတစ္ေယာက္လိုကို ခ်စ္တယ္ လံုးဝလံုးဝကို မၿငိဳၿငင္ဘူး။ က်ေနာ္ရွိလို႔ အိမ္စည္လာ တယ္တဲ့ေလ က်ေနာ္က ေပါက္ကရ ေလးဆယ္ေၿပာ ေပါက္ကရလုပ္ၿပေတာ့ အိမ္က အရမ္းကိုစည္တယ္ ဘယ္ေလာက္ထိ လဲဆိုရင္ က်ေနာ့္ အိမ္က်ေနာ္ ၿပန္တဲ့ေန႔ဆို အန္တီေဆြက မ်က္ရည္က်ၿပီး ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ က်ေနာ္မၿပန္ပဲ အေဖတို႔ အေမတို႔က အန္တီေဆြ အိမ္ကို လိုက္လာရတဲ့ အၿဖစ္ အေဖနဲ႔ အေမနဲ့ကေတာ့ ပီတိၿဖစ္တာေပါ့ သားလုပ္သူကို ဒီလုိခ်စ္တာ ၿမင္ေတာ့ က်ေနာ့္ကိုလဲ ေက်းဇူးရွင္ကို မၿပစ္မွားဖို႔ အၿမဲေၿပာပါတယ္။

က်ေနာ္လဲ ဘာသံေယာဇဥ္ ေရစက္လဲေတာ့ မသိဘူးေလ အန္တီ့ကိုအ ရမ္းခ်စ္တယ္ အေမတစ္ေယာက္လိုကို ခ်စ္တာ သူထမင္းေကၽြး ထားလို႔မဟုတ္ဘူး ရင္ထဲက ကိုခ်စ္တာ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အဂၤလန္ဗီြဇာဝင္ဖို႔ လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ အန္တီ့မွာ ေရာဂါတစ္ခုၿဖစ္တယ္။ ဘယ္ဘက္ရင္သားမွာ အႀကိတ္ၿဖစ္တယ္ေပါ့ က်ေနာ္တို႔ ကိစၥေတြ လံုးပန္းေနရေတာ့ သူ႔ကိုယ္တိုင္လဲ သတိမထား မိဘူးေလ ေနာက္ပိုင္း နာလာတဲ့အခါက်မွ က်ေနာ္တို႔ ကိုၿပေတာ့ အႀကိတ္က ေတာ္ေတာ္ႀကီး ေနၿပီးေလ မွတ္မိေသးတယ္ အဲဒီတုန္းကေတာ့ က်ေနာ္ေဆး လိမ္းေပးေတာ့ သူကငိုတယ္ အန္တီမွာ သားရွိရင္ အဲလိုၿပဳစုမွာတဲ့ က်ေနာ္ကလဲ ေၿပာပါတယ္ အခုလဲ သားပဲေလလို႔ ငိုတယ္ဗ်ာ တစ္ညလံုး က်ေနာ္တို႔ အဲဒီညက အိပ္လို႔ မရႀကဘူး။ သူကေရာဂါက နာလို႔ငိုတာ မဟုတ္ဘူးတဲ့ သူ႔ဘဝမွာ သူ႔ကိုအဲလို ႀကင္နာတဲ့ သူရွိတာ သိလုိ႔တဲ့ေလ အေမနဲ့ သမီးႏွစ္ေယာက္တည္း ေနတာဆိုေတာ့လ ဲခံစားလို႔ရပါတယ္ က်ေနာ္တို့ အားလံုးမ်က္ရည္ က်ရပါတယ္ က်ေနာ့္ကိုလဲ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး အန္တီက ပိုခ်စ္လာတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ အနာက ပိုရင္းလာေတာ့ ေဆးစစ္တယ္ ကင္ဆာတဲ့။ ဒါနဲ႔ခ်က္ခ်င္းပဲ ကုဖို႔အဆင့္ မွီေသးတယ္ဆိုေတာ့ ေဆးရံုးကိုတင္တယ္.. ဂရင္းခေရာစ့္ကိုပါ။ ညတြင္းခ်င္း ခြဲစိတ္ခန္း ဝင္တယ္ အန္တီရဲ႔ ဘယ္ဘက္ရင္သား တၿခမ္းလံုးအၿဖတ္ခံ လိုက္ရတယ္ေလ။ ခြဲစိတ္ၿပီးေတာ ့ဆရာဝန္ေတြ အန္တီရင္သားကို ၿပတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ဘယ္လိုမွ ခံႏိုင္ရည္ မရွိဘူး။ မ်က္ရည္ဆိုတာမွ အၿပိဳင္းၿပိဳင္း က်ဆင္းလာတာ။ က်ေနာ့္အေမလဲ ကင္ဆာၿဖစ္ ဖူးတယ္ေလ ဒါေႀကာင့္မို႔ ေရာဂါခံစားရမယ့္ လူနာရဲ႔ အေၿခအေနကို ခံစားမိပါတယ္ အေမကေတာ့ ကံေကာင္းတယ္ အခုထိ က်န္းမာေနတုန္းပဲ ဒါေပမယ့္ အေမတုန္းကလဲ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ႀကာ နာလန္ၿပန္ထူဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ ရတာေလ က်ေနာ္ ကိုယ္ခ်င္းစာ မိပါတယ္။ အန္တီ ခြဲစိတ္ခန္းထဲက ထြက္လို႔သတိရ ရၿခင္းနာမည္ ေခၚတာ ဘယ္သူထင္လဲ က်ေနာ့္နာမည္ ေမြးထုတ္ထားတဲ့ သမီးအရင္း ကိုေတာင္ အရင္မေမးဘူး။ က်ေနာ္အနားမွာ ရွိလားမရွိလား ဆိုတာ ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ ေမးတာေလ အဲဒီေန႔ ကစလို႔ ေဆးရံုမွာ ေနတဲ့တစ္လ ခြဲလံုးလံုးကို က်ေနာ္အန္တီနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေနခဲ့ပါတယ္ က်ေနာ္အန္တီ့ကို အေမတစ္ေယာက္လိုကို ၿပဳစုခဲ့ပါတယ္။ ခ်ီသြားခ်ီ ပိုးတာကအစ အိမ္သာတက္တာ အဆံုးက်ေနာ္ လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လဲ ၿပဳစုခ်င္ပါတယ္။

အန္တီ နားမွာေနၿပီး အားေပး စကားေတြ ေၿပာခဲ့ပါတယ္ အန္တီက က်ေနာ့္ကို အားနာၿပီး နာပ္စ့္ငွားခ်င္ ေပမယ့္က်ေနာ့္ကို သူ႔အနားရွိ ေစခ်င္တယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္သိပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ က်ေနာ္ပဲ အနားမွာ ေနေရာ ညေရာ ေနခဲ့ပါတယ္ ဟာသ ေၿပာလိုက္ စလိုက္ တရားစာဖတ္ ၿပလိုက္နဲ႔ အရင္က်ေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေလးေတြနဲ႔ အန္တီနာလန္ ၿပန္ထူခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္လဲ အဂၤလန္ ဗီြဇာမရတာ တစ္ေႀကာင္း အန္တီ ဒီလုိၿဖစ္ေနတာက တစ္ေႀကာင္းဆိုေတာ့ အန္တီအိမ္မွာပဲ ဆက္ေနခဲ့တယ္ေလ အန္တီကင္ဆာ ေဆးေတြသြင္းၿပီး ဓာတ္ေရာင္ၿခည္ ကင္ၿပီးတဲ့ အထိအန္တီအနားမွာ က်ေနာ္ ရွိေနခဲ့တယ္ အန္တီသြားတဲ့ ေဆးခန္း ေဆးရံုတိုင္းကို က်ေနာ္လိုက္ခဲ့တယ္။ မသိတဲ့ သူေတြက က်ေနာ္တို႕ကို သားအမိလို႔ ထင္တာ အဲလိုထင္လို႔ အေမးခံရရင ္အန္တီမ်က္ႏွာက လမင္းတစ္ရာ ဝင္းလို႔ အိမ္ၿပန္ရင္လဲ သမီးလုပ္သူ အၿမင္ကတ္ ေလာက္ေအာင္ကို ၿပန္ေၿပာတာေလ ဒီလုိနဲ႔ အန္တီနာလန္ ၿပန္ထူလာခဲ့တယ္။

က်ေနာ္တို႔ ေလးေယာက္လံုးလဲ ဆိုက္ပရပ္စ္ကို အၿဖစ္အပ်က္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ၿပီး ေရာက္လာရတယ္ေပါ့ က်ေနာ္တို့ မလာခင္ဆိုညတိုင္း အန္တီငိုတယ္ က်ေနာ့္ကို ကတိေတာင္းတယ္ ဘယ္အခ်ိန္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၿမန္မာၿပည္ ၿပန္လာရင္ သူ႔နဲ့ပဲ လာေနပါ က်ေနာ့္ကို ေမြးစားမယ္တဲ့ က်ေနာ့္နဲ႔ ေနရတာ ေပ်ာ္တယ္ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ တဲ့ေလ က်ေနာ္လဲ ကတိေပး ထားပါတယ္ ၿပန္ေရာက္လာရင္ ေနမယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ဒီ ေရာက္ၿပီး မႀကာဖူး သူဇာတို႔ သံုးေယာက္လံုး ၿပန္ေတာ့ က်ေနာ္ပဲ က်န္ခဲ့တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္မွာမွ အန္တီက ညာဘက္ ရင္သားကိုကူးၿပီး ကင္ဆာ ထပ္ၿဖစ္လို႔ စကာၤပူမွာ ေဆးလာကုရတယ္ ဘယ္ဘက္လက္လဲ မသန္ေတာ့ဘူးေလ။

က်ေနာ္နဲ႔ အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႔တိုင္း မ်က္ရည္ဝဲၿပီး က်ေနာ့္လို ၿပဳစုတဲ့သူ အနားမွာ ရွိေစခ်င္ ပါတယ္တဲ့ေလ က်ေနာ့္ကို လြမ္းတယ္တဲ့ မအိမ်ိဳးကလဲေ ၿပာပါတယ္ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္သူနဲ႔ ေတြ႔ေတြ႔ က်ေနာ့္အေႀကာင္းကို ေၿပာတယ္တဲ့ေလ။ က်ေနာ္လဲ ဘယ္လိုမွ ၿပန္လို႔မၿဖစ္ဘူးေလ က်ေနာ္လဲ ၿပဳစုခ်င္ပါတယ္ ကိုယ့္ေက်းဇူးရွင္ကို အခုလဲ လြန္ခဲ့တဲ့ လကမွ စကာၤပူကေန ေဆးကုၿပီး ၿပန္သြားတာ မၿပန္ခင္ က်ေနာ္နဲ့ ခ်က္တင္ဝင္ေတာ့ ပထမက ငိုေနေသးတယ္ ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္ေပါက္ကရ ေနာက္ေတာ့ ရယ္လာတယ္ေလ သူကေတာ့ က်ေနာ့္ကို ၿပန္လာဖို႔နဲ႔ သူနဲ့အတူ ေနဖို႔ပဲ ေၿပာေနပါတယ္။

အဲဒါေနာက္ဆံုး အေမေဆြနဲ႔ စကားေၿပာၿခင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးၿမင္ လိုက္ရၿခင္းပါ အခုေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ ဒီေန႔ညေန ေစာင္းေလာက္က ဘဝတစ္ပါးကို ကူးသြားၿပီးတဲ့။ က်ေနာ့္ ေက်းဇူးရွင္ရဲ႔ ဆႏၵေလး တစ္ခုကို မၿဖည့္ဆည္း ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ၿမင္ခ်င္တဲ့ က်ေနာ့္ကို မၿမင္လိုက္ရ အတူတူ ေနခ်င္တဲ့ အေမ့ေဆြဆႏၵေတြ မၿပည့္ေတာ့ဘူးေလ။ က်ေနာ္အရမ္းကို ဝမ္းနည္းမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ေက်နပ္ ႏိုင္ပါေသးတယ္။ က်ေနာ္သူ႔ကို ၿပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ ရခဲ့တဲ့ အတြက္ပါ။

အေမခင္ေဆြၿမင့္ ဆံုးတဲ့အခ်ိန္မွာ အသက္(၅၄)ရွိပါၿပီး က်ေနာ့္မွာ အေမခင္ေဆြၿမင့္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေၿပာစရာ စကားေတြက ရင္ထဲမဆန္႔ေအာင္ ရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၿပာရမွန္း မသိေလာက္ေအာင္ ဆြံအေနပါတယ္။
အေမခင္ေဆြၿမင့္ေရ...ေကာင္းရာ သုဂတိ လားပါေစ

ဝမ္းနည္းေႀကကြဲစြာၿဖင့္
သား
ဖိုးစိန္