သံေယာဇဥ္အနမ္းမ်ားနွင့္ အတူ

ဒီဝတၳဳ တုိေလး ေရးထားတာ တစ္ႏွစ္ၿပည့္သြားၿပီး။ ဒီထဲမွာ က်ေနာ့္ဆီမွာ ပူးကပ္ေနတဲ့ ဝိညာဥ္တခ်ိဳ႕ပါတယ္။ ရူးသြပ္မွဳ တစ္ခုပါတယ္။ ဒီထဲမွာ သံုးထားတဲ့ သီခ်င္းေတြမွာ အမွတ္တရေတြပါတယ္။ ဒီသီခ်င္းနားေထာင္ၿပီး ဒီဝတၳဳကို ဖတ္ရတိုင္း စိတ္ထဲ မွာ ခံစားမွဳ တစ္မ်ိဳးရမိတယ္။ (ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္ပါ)။ ခုလဲတစ္ႏွစ္ၿပည့္ အမွတ္တရ ၿပန္တင္ထားတယ္။ တစ္ေယာက္ေသာသူကို ရည္ညြန္းပါတယ္။

London Bridge City Pier


5.4.2007

ေဖ်ာ့ေတာ့စြာ တိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့မယ့္ လန္ဒန္ၿမိဳ႔ရဲ႔ ဆည္းဆာ ေနေရာင္ၿခည္ ေအာက္မွာ ေအးၿမစြာ တိုက္ခတ္ေနတဲ့ ေႏြဦးေလေႀကာင့္ လိွဳင္းႀကက္ခြပ္ ကေလးမ်ား တဖ်တ္ဖ်တ္ လူးလွိမ္႔လို႔… သက္ဝင္လွဳပ္ရွားေနတဲ့ သိမ္းၿမစ္ႀကီးရဲ႔ မ်က္ႏွာေပၚကို ၿဖတ္ေဆာက္ထားေသာ လန္ဒန္တံတားေပၚက ေၿပးသြားေနတဲ့ ႏွစ္ထပ္ကားႀကီးေတြကို ေငးႀကည့္ရတာ က်ေနာ္အရမ္းသေဘာက်မိတယ္…

စိတ္ညစ္တိုင္း လန္ဒန္ တံတားႀကီး နားက ဆိတ္ၿငိမ္လြန္းတဲ့ ဒီေနရာေလးကို အေဖာ္ၿပဳလို႔ စီးကရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ခဲရင္း အထီးက်န္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႔ ဘဝတစ္စိတ္တပိုင္းကို စိုၿပည္ေစခဲ့တယ္… က်ေနာ္ ခ်စ္တဲ့ မ ကိုဆံုဆည္းခြင့္ ရခဲ့တာ ဒီေနရာ မွာပဲေပါ့…

မ ကိုပထမဆံုးစေတြ႔တဲ့ေနက စီးကရက္ဝယ္ၿပီးလို ့ ပိုက္ဆံႏွိဳက္ေနခ်ိန္မွာ ပိုက္ဆံက ထြက္မလာတဲ့အတြက္ ပ်ာသြားတဲ့ က်ေနာ္… ေနာက္ကမိန္းကေလးက “ေဆးလိပ္ဖိုးပါ ယူလိုက္ပါလို႔” ဆိုင္ရွင္ကိုေၿပာ သံႀကားလို႔ ရွက္စိတ္နဲ႔ အတူတူ လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေကြးညြတ္ေအာင္ ၿပံဳးေနတဲ့ ႏွဳတ္ခမ္းတစ္စံုနဲ႔ အတူ ပုခံုးေက်ာ္ေက်ာ္ ေပ်ာ့စင္းတြဲက်ေနတဲ့ ဆံပင္ေလးေတြနဲ႔ ရိုးရိုးေလးလွေနတဲ့ မကိုက်ေနာ္ စေတြ႔မိတယ္… မ က မထင္မွတ္ပဲ “မင္းလဲ ၿမန္မာမဟုတ္လား ”လို႔ ၿပံဳးၿပီးေမးေတာ့ အံ့အားသင့္ရၿပန္တယ္… ဒီေလာက္လူေပါင္းစံုတဲ့ လန္ဒန္ၿမိဳ႔ေတာ္ႀကီးမွာ က်ေနာ္ ၿမန္မာမွန္း ဘယ္လိုသိလဲ ေမးေတာ့… မ က မင္းရဲ႔ ၿမန္မာၿပည္ ေၿမပံုပါတဲ့ တီရွပ္ေႀကာင့္တဲ့… က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဝတ္ထားၿပီး သတိမထားမိတဲ့ အတြက္ ဥာဏ္ေၿပးတဲ့ မ ကို သေဘာက်စြာ ၿပံဳးမိတယ္… အဲဒီေန႔က စီးကရက္ဖိုး ၿပန္ေပးေတာ့ မယူတဲ့ အၿပင္ ေခ်ာကလက္တစ္ခုကိုေတာင္ ေကၽြးခဲ့ေသးတယ္… ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ရက္ေတြမွာ က်ေနာ့္ရဲ႔ ေၿခာက္ေသြ႔ အထီးက်န္ေနတဲ့ ဘဝေလးကို မ ဝင္လာခဲ့တယ္… ခုေတာ့ ဒီေနရာမွာပဲ မ ကိုထားသြားရေတာ့ မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးက က်ေနာ့္ရင္ကို နာက်င္ပူေလာင္ေစတယ္...

သက္ၿပင္းေလးခ် နာရီေလးကိုင႔ံုႀကည့္စဥ္ ေနာက္ဖက္ ေၿခသံေတြႀကားထဲက ထူးၿခားစြာ သိသာတဲ့ ေၿခသံတစ္စံု နဲ႔အတူ(GIVENCY) ေရေမႊးန႔ံေလး ကိုပါညင္သာစြာ ရလိုက္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္လွည့္မႀကည္ပဲ လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ ၿပံဳးလိုက္မိတယ္… ေၿခသံတိတ္လို႔ ရပ္သြားေပမယ့္ ရင္ထဲမွာထာဝရ စြဲက်န္ေနမယ့္ ဒီေရေမႊးနံံ႔ေႀကာင့္ အလုိုလုိေနရင္း ဝမ္းနည္းလို႔ က်ေနာ္ မ်က္ရည္က်ခ်င္ ေနမိတယ္….

“ဟိတ္” “ေကာင္ေလး”…..
……….
က်မႏွစ္သက္စြာ ၿပံဳးမိတယ္… ဒီလို ေခၚလို႔ကေတာ့ က်မကို ေမာင္ တစ္သက္လွည့္ ႀကည့္မွာ မဟုတ္မွန္း သိရက္နဲ႔ ေမာင္ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္တာ ကိုၿမင္ခ်င္လို ့တမင္တကာေခၚလိုက္တာ
“ေမာင္ မ ကိုၿပန္မထူးဘူးလား စိတ္ေကာက္ေနတာလား” လို ့လွမ္းေမးမွ က်မဘက္ကို လွည့္ၿပီး ၿပံဳးၿပတဲ့ ေမာင့္ရဲ႔ေဖ်ာ့ေတာ့တဲ့ အၿပံဳးေလးကို ၿမင္ေတာ့လဲ က်မငိုခ်င္ရက္္ လက္တို ့ ၿဖစ္သြားတယ္…

ညိွဳးငယ္စြာ ပိန္သြယ္က်ဆင္း ေနတဲ့ ၿဖဴေရာ္ေရာ္ ေမာင့္ရဲ႔မ်က္ႏွာေပၚက ခပ္တင္းတင္းေစ့ထားတဲ့ႏွဳတ္ခမ္းတစ္စံု… ထူထည္နက္ေမွာင္ေနတဲ့ မ်က္ခံုးတစ္စံုရဲ႔ေအာက္က စူးရွတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စံု…. ဒါေတြမွလြဲလို႔ က်မေတာင္မွတ္မိနုိင္မွာ မဟုတ္ေအာင္ ႏွစ္လေက်ာ္ သံုးလ အတြင္း ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ေမာင့္မ်က္ႏွာေလးကို ေငးရင္း ရင္ထဲဆို႔နစ္သြားမိတယ္…

“ေမာင္” “ဒီေန႔ေရာ ေနရတာ သက္သာလား… ေခါင္းေရာကိုက္ေသးလား”

ၿပံဳးစိစိနဲ႔ ေခါင္းညိတ္ ေခါင္းခါလုပ္တဲ့ ေမာင့္ကိုအားမရစြာ ခပ္တည္တည္ စူးစိုက္ႀကည့္ရင္း

“ေဆးေရာ ေသာက္ပီးပီးလား”
…………….
ေမာင္ထိုင္ေနတဲ့ ခံုတန္းေဘးမွာ အတင္းတိုးကပ္ထိုင္ရင္း ဆက္ေမးေတာ့..မညိတ္ခ်င္ ညိတ္ခ်င္ နဲ႔ေမာင့္ပံုစံေလး ... ႀကည့္… ေမာင္ က်မ အသည္းယားေအာင္ လုပ္ေနတယ္….
………..
က်မ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးၿပီး “ဒီေန႔ေရာ ဘာစားၿပီးၿပီးလဲ” ေမးေတာ့ ေမာင့္ရဲ႔ ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ မိုးၿပာေရာင္ ဂ်ာကင္အိတ္ထဲက ေႀကမြ တြန္႔လိန္ေနတဲ့ ေခ်ာကလက္ အခြံေလးကို ထုတ္ၿပေတာ့ က်မမရယ္ဘဲနဲ႔ မေနႏိုင္… ေမးတိုင္း ဒီဂ်ာကင္အိတ္ထဲက ဒီေခ်ာကလက္ အခြံေလးကို ထုတ္ၿပေနက် (က်မ ေမာင့္ကို စေတြ႔တုန္းက အမွတ္မထင္ ေကၽြးမိတဲ့ ေခ်ာကလက္ခြံေလးကို ေမာင္က သူအၿမဲဝတ္တဲ့ ဂ်ာကင္ အိ္တ္ေလးထဲကို ထည့္ထားတာ အမွတ္တရတဲ့… )

ေမာင္ က်မကိုႀကည့္ၿပီး “ေမးခြန္းေတြက မ်ားလိုက္တာ မရယ္… မ မပါဘဲ ေမာင္ဘာမွ စားခ်င္စိတ္ မရွိဘူး ဆိုတာ သိရက္သားနဲ႔” ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာေလးကို လႊဲလိုက္ေတာ့ က်မ ေမာင့္ ေနာက္ကေန ေမာင့္ရဲ႔ခါးကိုတင္းက်ပ္စြာ တုိးဖက္လို႔ ေမာင့္ပုခံုးေပၚ ေခါင္းအပ္ၿပီး ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္နံ႔ သင္းေနတဲ့ ေမာင့္ဆံပင္ေတြကို ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ခိုးနမ္းလို့ က်မငိုခ်င္ေနမိတယ္…..

မရယ္ က်ေနာ့္ကို ဖက္ထားစမ္းပါ အားနဲ႔ဖက္ထားစမ္းပါဗ်ာ… က်ေနာ္ မနဲ႔ တစကၠန္ ့ေလးေတာင္ မေဝးခ်င္ဘူး မရယ္… မ ကိုက်ေနာ္အရမ္းခ်စ္တယ္ မ ကိုအရမး္ၿမတ္ႏိုးတယ္ မရယ္… မနဲ႔ က်ေနာ္မခြဲႏိုင္ဘူးဗ်ာ.. စိတ္ထဲက ေရရြတ္ရင္း က်ေနာ္လိမ့္က်လာတဲ့ မ်က္ရည္မ်ားကို အံႀကိတ္လို႔ (Escape Club)ရဲ ့ Just think of me(I’ll be there) သီခ်င္းေလးကို ညည္းမိတယ္…….

သီခ်င္းေလးကိုစညည္းေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႔ ညာဘက္ေနာက္နားေလးမွာ ေႏြးေထြးတဲ့ ႏွဳတ္ခမ္းတစ္စံုထိကပ္တာကို ခံလိုက္ရတယ္… က်ေနာ့္ ပခံုးေပၚကို က်ဆင္းလာတဲ့ ပူေႏြးတဲ့ မ်က္ရည္တစ္ေပါက္ေႀကာင့္လဲ က်ေနာ္ လွည့္မႀကည့္ပဲ “ မ ငိုေနလား ေမာင့္ ကိုခ်စ္ရင္မငိုနဲ႔ေနာ္… ေမာင္ မရွိေတာ့တဲ့ တေန႔မွာလဲ မငိုရဘူး… တကယ္လို႔ မ ငိုရင္ မမ်က္ရည္နဲ႔အတူ ေမာင္ လြင့္ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္… ၿပံဳးေနလိုက္စမ္းပါ မရယ္ ႏူးညံ့လြန္းတဲ့ မ အၿပံဳးေတြမွာ ေမာင္ထာဝရ တြဲလြဲေလး ခုိပါရေစ… ေမာင့္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ မငိုပါနဲ႔…”

အရင္က (Escape Club) ရဲ့ ဒီသီခ်င္းကို နားေထာင္ဖူးေပမယ့္ အႀကိဳက္ႀကီးမဟုတ္ခဲ့တဲ့က်မ… ေမာင္နဲ႔ေတြ႔တိုင္း ေမာင္ညည္းညည္းၿပေနတဲ့ လြမ္းစရာေကာင္းတဲ့ ဒီသီခ်င္းကို က်မ ႏွစ္သက္လာတယ္ ေမာင့္ကိုေၿပာၿပေတာ့ “ေမာင္ဆိုလို႔ ႀကိဳက္တာမဟုတ္လား မၿငင္းနဲ႔ ႀကီးေဒၚ”လို႔ ခပ္ရႊတ္ရႊတ္ေလးေၿပာတတ္တဲ့ ေမာင့္ကို မ်က္ေစာင္းထိုး အရွံဳးေပးရတယ္… ေမာင္က က်မကို ခ်စ္ၿမတ္ႏိုးစြာ က်မနာမည္တစ္လံုးမွ မပါတဲ့ “မ”လို႔ေခၚသလို အသက္(၃)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္သာႀကီးတဲ့ က်မကို “အဖြားႀကီး” “ႀကီးေဒၚ” ဆိုၿပီး နာမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ သေဘာက်စြာ ေခၚတတ္ေပမယ့္ ေမာင့္ကို “သူငယ္ႏွပ္စားေလး”လို ့ေခၚေတာ့ ေမာင္က စိတ္ေကာက္တတ္ ေသးတယ္… က်မကိုလဲပြစိပြစိ နဲ႔ တကယ့္အဖြားႀကီးအတိုင္းပဲတဲ့… က်မ ေမာင့္ကို ေဆးေသာက္ဖို႔ ညဘက္ ေစာေစာအိပ္ဖို႔ ေဆးလိပ္မေသာက္ဖို႔ မွာတာေတြ… ၿပန္မေၿပာ နားမေထာင္လုပ္တာေတြအတြက္ ပြစိပြစိလုပ္တတ္လြန္းတဲ့ က်မကို ေမာင္စိတ္မရွည္တဲ့ အခါ က်မဘက္လွည့္ႀကည့္ၿပီး က်မ ႏွဳတ္ခမ္းေတြကို ဖိကုိက္ နမ္းတတ္တဲ့ ေမာင့္အနမ္းေတြမွာ က်မ မိန္းေမာခဲ့ရပါတယ္… ဒီအနမ္းေတြကို ေမာင့္အနား ထိုင္ရင္း က်မ လြမ္းေနမိတယ္လို႔ ေၿပာရင္ လြန္မလားေမာင္…

ေနလံုးႀကီးဝင္သြားလို႔ မီးေရာင္မ်ားနဲ႔ ေမွာင္အတိ က်လာတာမို့ ေအးလာတဲ့ က်မ လက္ကေလးေတြကို ေမာင္က ေႏြးေထြးစြာ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ေမာင့္ပါးကိုအပ္ကာ
“မ ေမာင့္ကို ခ်စ္လားဟင္”….

“ေမာင့္ကုိလြမး္ေနမွာလား” ….

“ေမာင္ မကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ ေမာင့္ဘဝမွာ မ ကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မစြဲလမ္းခဲ့ဖူးဘူး… ေမာင္ေနေကာင္းသြားမွာပါဗ်ာ… ေမာင့္ေမြးေန႔မတိုင္ခင္ ေမာင္ၿပန္လာမွာပါ… ဒီေနရာေလးမွာ ခုလိုထိုင္ၿပီး ေမာင့္ကိုေမြးေန႔လက္ေဆာင္အၿဖစ္ မ နမ္းရမယ္ေနာ္… ေမာင့္ေမြးေန႔ကိုဆက္ဆက္ၿပန္လာခဲ့မယ္ မသာ သစၥာရွိရွိေစာင့္ေနပါေနာ္”….

က်မ ေခါင္းညိတ္ရံုမွ တပါး ငုိေနမိတယ္… “ေမာင္” က်မကို တတြတ္တြတ္ ေၿပာေနတာကို ႀကားေနရတာ က်မခံႏိုင္ရည္ မရွိေတာ့ဘူး ေမာင္ရယ္… မနက္ၿဖန္ ေမာင္ရန္ကုန္ ကိုၿပန္ရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့အသိတစ္ခုနဲ႔ အတူ လြန္ခဲ့တဲ့ လက ဆရာဝန္က“လူနာက ဦးေႏွာက္ အေၿမွးပါးေရာင္ေနတယ္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားပါ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔မိသားစု နဲ႔ အနီးဆံုးေနရာကို ၿပန္ပို႔ပါ လူနာစိတ္ခ်မ္းသာပါေစ” ဆိုတဲ့စကားေတြ … ေမာင့္ကို ေသသည္အထိ က်မအနားမွာ ေခၚထားခ်င္ေပမယ့္ တကုိယ္ေကာင္းဆန္လြန္းတဲ့ အေတြးေတြကို ၿဖတ္ ေမာင့့္္မိဘကို ဖုန္းေခၚၿပီး ေမာင့္ကို ၿမန္မာၿပည္ ၿပန္ပို႔ဖို႔ ရင္နာနာနဲ႔ ဆံုးၿဖတ္ခဲ့ရတယ္…

ေမာင္ ကိုယ္တိုင္ကလဲ က်မကို မခြဲခ်င္ေပးမယ့္ “ေမာင္ မကိုခ်စ္တယ္ ဆိုတာ သက္ေသၿပခ်င္ရင္ ေမာင္ ၿပန္သြားလိုက္ပါ… မ ေမာင့္ကို ေစာင့္ေနမွာပါ မအသက္ဝိညာဥ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားခ်ိန္ထိ ေမာင္ တစ္ေယာက္ပဲ မကို ပိုင္ဆိုင္ေစရမွာပါ”ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းတည္းနဲ႔ ေမာင္ ၿပန္ဖို႔သေဘာတူခဲ့ ေပမယ့္ က်မရင္ထဲ ဘယ္ေလာက္နာက်င္ ခံစားေနရမလဲ ဆိုတာေမာင္သိပါတယ္… က်မအေပၚ အခြင့္အေရး မယူပဲ ၿမတ္ႏိုးစြာ ခ်စ္တတ္တဲ့ ေမာင့္ကို က်မ အရမ္းခ်စ္တယ္ က်မအရမ္းေလးစားၿမတ္ႏိုးပါတယ္ ေမာင္ရယ္… ဒီတစ္ညတာ ဆံုဆည္းၿပီး ေမာင့္နဲ႔ ထာဝရ ခြဲရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အသိေႀကာင့္လားမသိ က်မတတြတ္တြတ္ ေၿပာေနတာကို ေမာင္ ဘာတစ္ခြန္းမွ ၿပန္မေၿပာပဲ ေခါင္းသာတြင္တြင္ ညိတ္ေနေတာ့လည္း ေမာင့္ကို အားမလို အားမရ ၿဖစ္ရၿပန္တယ္…

ဒီလိုနဲ႔ မိုးခ်ဳပ္ေမွာင္လို႔ ရထားစီး ၿပန္ေတာ့လဲ ေမာင္က က်မအိမ္ေရာက္တဲ့ အထိ စကားတစ္လံုးမွ်မေၿပာ က်မကိုသာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္လို႔…

“ေမာင္ က်မ္းမာေရးဂရုစိုက္ပါ ေမာင့္ကို မ ထာဝရခ်စ္ေနမွာပါ”လို႔ေၿပာရင္း ငိုေတာ့ ေမာင္ က်မ ေမးေစ့ေလးကို အသာကိုင္ၿပီး က်မႏွဳတ္ခမ္းအစံုကို မလြတ္တမ္း ငံုနမ္းတယ္… ၿပီးေတာ့ ႏွဳတ္မဆက္ပဲ က်မေရွ႔က ထြက္သြားတယ္ … ဒါေနာက္ဆံုးအနမ္း မ်ားလား ေမာင္ရယ္… ေနာင္လာမယ့္ ရက္ေတြကို ေမာင္မရွိဘဲ က်မဘယ္လို ရင္ဆိုင္ရမလဲေမာင္…

က်ေနာ္ တစ္သက္လံုး ၿပန္မရႏိုင္ေတာ့မယ့္ မ ဆီက ဒီအနမ္းကို ယူၿပီးတဲ့ေနာက္ က်ေနာ္ ထာဝရ ေက်နပ္ေနမွာပါ… က်ေနာ္ မကိုခ်စ္တယ္… မ ငိုေနတာမႀကည့္ရက္ဘူး… မကိုထာဝရ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္… မ ဆီကက်ဆင္းလာမဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို က်ေနာ္ မႀကည့္ရက္သလို က်ေနာ့္မ်က္ရည္ေတြကို လဲ မမၿမင္ေစရပါဘူး… ထာဝရ အတြက္ နာက်င္စြာနဲ႔ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္… ဒါေပမယ့္ မ အနား ေမာင္ ဆိုတဲ့က်ေနာ္ ထာဝရ ရွင္သန္ေနမွာပါ….

22.7.2007

ဒီမနက္ က်မ အေစာႀကီး ထတယ္… ေမာင့္ေမြးေန႔ ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ ဆြမ္းကပ္ဆီးမီးကပ္ဖို႔ အတြက္ေပါ့… ေမာင္ၿပန္သြားၿပီး ကတည္းက ေမာင့္ မိသားစု ဆီက ေမာင္ တစ္ေယာက္ ေကာင္းတစ္ေန႔ ဆိုးတစ္ေန႔ သတင္းေတြကို ႀကားေနရေပမယ့္ ေမာင္ေၿပာခဲ့တဲ့ စကားအတိုင္း ေမာင့္ေမြးေန႔မွာ ေမာင့္ကိုေတြ႔ခ်င္ေနမိတယ္… ေမာင္ လူ႕ေလာကႀကီးမွာ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနတယ္ ဆိုတဲ့အသိက က်မအတြက္ အားၿဖစ္ေစခဲ့သလို ေမာင္ ခံစားေနရမယ့္ ေဝဒနာကိုေတြးႀကည့္ရင္း စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရပါတယ္… ဒီေန႔ေတာ့ အလုပ္ေန႔တစ္ဝက္ ခြင့္ယူၿပီး ေမာင္နဲ႔တူတူ ထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ လန္ဒန္တံတားနားက ခံုတန္းေလးမွာ ရူးသြပ္စြာ ေမာင့္ကိုေစာင့္ေနခဲ့မိတယ္…

ေမာင့္ကုိ ေန႔တိုင္းလြမ္းတယ္ ေမာင့္ရဲ႔အၿပံဳးေလးေတြ ေမာင့္ရဲ႔ အနမ္းေလးေတြ ေမာင္စိတ္ေကာက္ တာေလးေတြ ကို အရမ္းလြမ္းတယ္… ေမာင္ေပးထားခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပံုကိုႀကည့္ၿပီး ေမာင္ခုေန ဘယ္လိုရုပ္မ်ိဳး ၿဖစ္ေနမလဲလ႔ိုေတြးရင္ ရင္ေမာစြာ လြမ္းရပါတယ္ေမာင္….

က်မဘယ္ေလာက္ ႀကာႀကာ ထိုင္မိတယ္ေတာ့ မသိ… ေအးစက္လာတဲ့ လက္ဖ်ားေတြေႀကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို သတိၿပဳလိုက္မိေတာ့ အေမွာင္ရိပ္ေတြေႀကာင့္ က်မအိမ္ၿပန္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီး ဆိုတာ သိရက္နဲ႔ ေမာင့္ကို ဆက္ၿပီး ေစာင့္ေနမိခ်င္တယ္… ေမာင္လိုခ်င္ခဲ့တဲ့ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ အနမ္းေလးကို က်မေပးခ်င္ခဲ့တယ္…

ခုေတာ့ ..ခုေတာ့.. က်မ မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္မ်ား က်ဆင္းလာခါနီးမွ

“မငိုပါနဲ႔... မရယ္… မ ငိုလိုက္တဲ့အခါ မ မ်က္ရည္နဲ႔အတူ ေမာင္လြင့္ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္… ၿပံဳးေနလိုက္စမ္းပါ မရယ္ ႏူးညံ့ေႏြးေထြးလွပလြန္းတဲ့ မ အၿပံဳးေတြမွာ ေမာင္ထာဝရ တြဲလြဲေလး ခုိပါရေစ ေမာင့္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ မငိုပါနဲ႔…”
ႀကားေယာင္လာတဲ့ ေမာင္စကားေႀကာင့္ က်မက်ဆင္းလာမယ့္ မ်က္ရည္ေတြကို ၿပန္သိမ္းလို ့ အိမ္ၿပန္ဖို႔အထ က်မ ႏွာေခါင္းထဲ တုိးဝင္လာတဲ့ က်မရင္ခုန္ရတဲ့ ေမာင့္ရဲ႔ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္အနံ႔နဲ႔ အတူ…

“မ”....

ေလးတြဲစြာေခၚလိုက္တဲ့ ေမာင့္ရဲ႔ အသံ… က်မ မယံုသကာၤ မ်က္လံုးမ်ားနဲ႔လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့…
ဘုရားေရ… ေမာင္မွ ေမာင္အစစ္… က်မ ဟန္မေဆာင္ ႏုိင္ပဲ ေမာင့္ဆီကို အေၿပးသြားၿပီး ဖက္ထားလိုက္ေတာ့ ေမာင္ကထံုးစံအတိုင္း ၿပံဳးၿပံဳးေလး လက္ကမ္းဆီးႀကိဳလို႔ က်မေမးေစ့ေလးကိုကိုင္ ၿပီး က်မရဲ႔ ႏွဳတ္ခမ္းကို မလႊတ္တမ္း ဖိကပ္လို႔….

“မ… မကို ေမာင္ အရမ္းခ်စ္တယ္… မနဲ႔ ေဝးေနရတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း ကိုအရမ္းလြမ္းမိတယ္… ဒါေႀကာင့္ ေမာင့္ေမြးေန႔မွာ မကိုေပးထားတဲ့ ကတိအတိုင္း ေမာင္အေရာက္ ၿပန္လာတာ… ေမာင္ေသမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ မရဲ႔ ထာဝရ ရင္ခြင္မွာပဲ ေခါင္းခ်ပါရေစ မရယ္… ေမာင္ ကတိတည္တယ္ေနာ္.. ေမြးေန႔ကုိ အေရာက္ျပန္လာတယ္”

ဘာပဲေၿပာေၿပာ ေလာကႀကီးက က်မကို ေက်နပ္မွဳ တစ္ခု ေပးခဲ့ပါတယ္… ခုခ်ိန္မွာ ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းေလးတိုး ေမာင့္ခါးကိုဖက္… ေမာင္ကက်မ ပုခံုးေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ကိုင္ဆုပ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေမာင္ကဆိုေနက် သီခ်င္းေလးကိုတိုးတိုးညည္းလို႔…

....Don't be afraid,
oh my love
I'll be watching you from above
And I'd give all the world tonight, To be with you
Because I'm on your side,
And I still care I may have died,
But I've gone nowhere
Just think of me, And I'll be there
In the breath of a wind that sighs Oh, there's no need to cry
Just think of me, And I'll be there.......


ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္

(၂၀၀၄) ေလာက္တုန္းကေပါ့.... အဂၤလန္ ေရာက္ရင္ အဲဒီေနရာေလးမွာထိုင္ၿပီး စာေရးမယ္လို႔စိတ္ကူးခဲ့ဖူးပါတယ္.. ခုေတာ့ မေရာက္ေသးတဲ့ အတြက္ ဒီလန္ဒန္တံတားနားက ေနရာေလးကို ဓာတ္ပံုႀကည့္ ခံစားေရးမိတာပါ... က်ေနာ့္ ခံစားမွဳနဲ႔ တထပ္တည္းက်ေအာင္ ပံု ပို႔ေပးတဲ့ Mae ကို ဒီေနရာကေနေက်းဇူးတင္ပါတယ္။