က်ေနာ္မႀကြားခ်င္ပါ

အခုတစ္ေလာ က်ေနာ္ က်မ္းမာေရးက မေကာင္းေတာ့ အြန္လိုင္းကို ေန႔တိုင္းမတက္ၿဖစ္ဘူး… ဖုန္းလဲပိတ္ထားရတယ္… ဘေလာ့လဲ မလည္ၿဖစ္… စာလဲမေရးၿဖစ္ဘူးေလ… အေႀကာင္းေတြက စံုတာကို… ခုခ်ိန္မွာ စာေရးဖို႔က မနည္းစဥ္းစားေနရတယ္… ကိုယ္ေရးလိုက္တဲ့စာ တစ္ေႀကာင္း ေခါင္းစဥ္တစ္ခုေလးကိုတင္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လို႔ ဆိုၿပီး ထုတ္ေဝသူေတြက ဖုန္းေတြဆက္ ေမးလ္ေတြပို႔ဆိုေတာ့ စိတ္ညစ္ရတယ္… က်ေနာ္က ဒါေတြ မက္လို႔ေရးတာမဟုတ္ဘူးေလ… စာေရးခ်င္တာ သက္သက္ပါ… ဒါေပမယ့္ ကံကိုက ဆိုးပါတယ္… က်ေနာ္ေရးတဲ့စာလံုးတစ္လံုး ကိုတင္ အဝယ္လိုက္ေနတာ ဆိုေတာ့ သတိထားရတယ္… သူတို႔ဘယ္ေလာက္ႀကိဳက္ႀကိဳက္ စာဖတ္သူကို က်ေနာ္ က ေလးစားရမယ္မဟုတ္လား…

က်ေနာ့္နာမည္ အသံုးခ်ခ်င္တာေႀကာင့္ ထုတ္ေဝသူေတြက က်ေနာ့္ေနာက္လိုက္ေနတာ.. က်ေနာ္ေရးတဲ့စာတစ္ေႀကာင္းကိုပဲ ေသာင္းခ်ီေပးေနႀကတာ အဲဒါေႀကာင့္ ခုေနာက္ပိုင္း ပိုစ့္တင္ရင္ ေတာ္ေတာ္ေလး စဥ္းစားယူရတယ္သလို စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ၿပီးေရးရတယ္ေလ... မေကာင္းဘူးေလ.. ထုတ္ေဝသူေပးတဲ့ ပိုက္ဆံက ဘယ္ေလာက္မွမဟုတ္ပါဘူး... က်ေနာ္ေရးတဲ့ စာတစ္ေႀကာင္းက စာဖတ္သူအတုယူ မမွာေစခ်င္ဘူးေလ... ဒါကေစတနာပါ… ဒါေႀကာင့္ ဖုန္းပိတ္ ေမးလ္ပိတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္းစြာ ၿငင္းလႊတ္ေနရတယ္…

ဘေလာ့ေပၚမွာလဲ ဒီလိုပါပဲေလ… ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာ ဆရာ ဆရာမႀကီးေတြရဲ႕ ကဗ်ာေတြရွိေနတာေတာင္ က်ေနာ္ကဗ်ာေလးက ရင္ထဲထိတယ္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ… က်ေနာ္ေရးတာကိုမွ သေဘာက်တယ္ဆိုတဲ့ အကိုေတြ အမေတြ… ဥပမာေပါ့… ဘေလာ့သက္ရင့္ေနတဲ့ ကိုအိမ္တို႔ ကိုၿမစ္က်ိဳးအင္းတို႔လို စာေရးေကာင္းသူေတြ ေရးတဲ့ အၿငိမ့္ကို ဖတ္ရတာ အားမရလို႔ ဖိုးစိန္ေရးတဲ့ အၿငိမ့္ကို ဖတ္ခ်င္ပါတယ္လို႔ ေနတိုင္းေတာင္းဆိုေနတဲ့ ညီငယ္ဝသန္မိုးတို႔လို အငယ္ေလးေတြကလဲ ရွိတယ္မဟုတ္လား… အမွန္ေတာ့ က်ေနာ္ ေအာင္ၿမင္ေက်ာ္ႀကားေနမွဳကို ကိုယ္တိုင္သိေနတဲ့အတြက္ ေၿပာခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး… စာဖတ္သူေတြကို ေစတနာထားတတ္တဲ့အေႀကာင္းကို ေၿပာခ်င္တာပါ…

မေန႔ညက ကိုအိမ္က အႀကိမ္ေပါင္းမနည္း သူ႔ဘေလာ့ကိုလာၿပီး အႀကြားၿပိဳင္ပြဲ ဝင္ဖို႔ အႏူးအညြတ္ ေၿပာဆိုလာတယ္ေလ… အႀကြားၿပိဳင္ပြဲ ဝင္ဖို႔ ခဏခဏ ဖိတ္ေခၚလာေတာ့ ဘေလာ့ဂါညီအကို ခ်င္း အားနာတယ္ဗ်ာ... က်ေနာ္ က မနက္ည အလုပ္လုပ္ေနရတယ္ေလ... ကိုယ္တိုင္က ခုေနတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ လုပ္ေနတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ရွယ္ယာဝင္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ လုပ္ကိုင္ေနရသလို လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခုကို ထူေထာင္ထားေသးတယ္ဆိုေတာ့ကာ အကိုအိမ္လို အားအားယားယား အႀကံအဖန္ ပိုစ့္တင္ဖို႔ အခ်ိန္မရွိတာ အမွန္ဗ်... မိုးလင္းရင္ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်ိန္ေတာင္ရတာ မဟုတ္ဘူး ... က်ေနာ့္လက္မွတ္ယူဖို႔ ေစာင့္ေနႀကတာဗ်ာ... က်ေနာ္လက္မွတ္ရမွ ဘဏ္ေၿပးသူက ေၿပး.. ေငြထုတ္သူက ထုတ္ေလ.. အဲေလ.. ဒါေတြ ထားပါ… ေၿပာရင္ရွည္လြန္းလို႔ ေၿပာဖို႕အခ်ိန္မရွိပါဘူးဗ်ာ..

အခု အကိုအိမ္ ေတာင္းဆိုလာတာကို အားနာလို႔ ပို႔စ္ေလးဖတ္လိုက္ေတာ့ အႀကြားၿပိဳင္ပြဲကို တက္ႀကြစြာ ပါဝင္ဆင္ႏြဲဖို႔ ဖိတ္ေခၚထားတဲ့ ပိုစ့္ေလးၿဖစ္ေနၿပန္တယ္.. ဖတ္ၿပီးေတာ့ဗ်ာ... ရင္ထဲေအာက္သြားတယ္… အကိုအိမ္ကိုလဲ အရမ္းသနားတယ္.. ဒီပိုစ့္ေလးၿဖစ္ေၿမာက္လာဖို႔ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ အခ်ိန္ယူၿပီး ယူရို တစ္ရာကို ေန႔စု ညစုနဲ႔ ကိုအိမ့္ဘဝေလးကို ေတာ္ေတာ္ေလး သနားမိတယ္ဗ်ာ.. ဘေလာ့ ညီအကိုအခ်င္းခ်င္းပဲ.. ကိုဖိုးစိန္ က်ေနာ့္ကို ေငြေလးမစပါ ဆိုရင္ က်ေနာ္ က အခ်ိန္မေရြးပါဗ်ာ.. ဟုတ္ဖူးလား.. ကဲပါေလ... ထားပါ... ဒါကလဲ အဓိက အေႀကာင္းအရင္းမဟုတ္ေသးပါဘူးေလ…

က်ေနာ္ကိုႀကြားခိုင္းတယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားႀကည့္ဗ်ာ… က်ေနာ္ ႏိုင္ရင္ ရမယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔ က်ေနာ့္ ရွိတဲ့စည္းစိမ္ေတြကို ႀကြားရတာ မတန္ဘူးဗ်ာ.. ရမွာက ယူရိုတစ္ရာဗ်ာ.. က်ေနာ့္ ဘိုးဘြားမိဘ လက္ထက္က အိမ္ႀကီးေတြ လယ္ႀကီးေတြ ေအာက္ၿမန္မာၿပည္ အႏွံ႔ ရွိတာ... မိဘ လက္ထက္ပြားမွာ ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ရွိေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္လံုးက်စီ မိဘက စီမံထားေပးတာ… အလုပ္အကိုင္က အိမ္မွာဗ်ာ ဆယ္ဘီးကား ၉ စီးက အထက္ေအာက္ ကုန္ကူးရင္းစီးပြားရွာေနတာ... ေမာ္လၿမိဳင္က စီးပြားေရးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ က်ေနာ့္အေဖကဘယ္သူ က်ေနာ္ဘယ္သူဆိုတာ ေမာ္လၿမိဳင္တခြင္ .. ရန္ကုန္တခြင္..အကုန္သိေနေတာ့ ဒီကိုပဲ ႀကြားလံုးထုတ္ရင္ က်ေနာ္သိကၡာ က်ရာေရာက္မွာေပါ့ဗ်ာ.. ရမွာက ယူရိုတစ္ရာေလ..

ေနာက္ၿပီး ရွိတဲ့ ဘဏ္ေတြ သာမက ႏိုင္ငံၿခားက ဘဏ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ပိုက္ဆံေတြ ကိုသိန္းခ်ီၿပီး အပ္ထားတာ လဲ လူသိခံလို႔ မရၿပန္ဘူးေလး… ဒါေတြကို ထုတ္ၿပီးႀကြားေနရင္ ဘယ္ၿဖစ္မလဲ… က်ေနာ္ပိုင္ဆိုင္သမွ် ေငြေႀကးနဲ႔ႏိွဳင္းယွဥ္ရင္ ဒီပိုက္ဆံေလးက မနက္လက္ဘက္ရည္ဖိုးေတာင္မရွိဘူးၿဖစ္ေနေတာ့ ဒီၿပိဳင္ပြဲကို ဝင္ၿပိဳင္ဖို႔ဆိုတာ က်ေနာ့္သိကၡာ တရားအရ စဥ္းစားရမယ္...

ဒါေႀကာင့္ အစစအရာရာ ၿပည့္စံုတဲ့ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကိုအိမ့္ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ဖို႔ စဥ္းစားရတယ္ေလ… ဒါေႀကာင့္ က်ေနာ္မႀကြားတတ္သလို ႀကြားခ်င္တဲ့ စိတ္မရွိေႀကာင္း ကိုအိမ့္ကုိဝန္ခံရင္ ဒီပိုစ့္ေလးကို ညီအကိုလို ခင္မင္မွဳအရ ခင္ဗ်ားရဲ ့ေတာင္းဆိုမွဳေတြကို လိုက္ေလွ်ာ လိုက္ပါတယ္… ေနာက္ၿပီး စာဖတ္သူေတြကိုလဲ သိေစခ်င္တယ္… က်ေနာ္ မႀကြားတတ္တဲ့အေႀကာင္းေတြ မႀကြားခ်င္တဲ့အေႀကာင္းေတြ က်ေနာ္ဘာေႀကာင့္ အြန္လိုင္းနဲ႔ ဘေလာ့မွာ ေပ်ာက္ေနရတဲ့ အေႀကာင္းေတြကို စာဖတ္သူေတြ သိေစေအာင္ ေရးလိုက္တာပါပဲ…

ဒါေႀကာင့္ ဒီပိုစ့္ေလးကို ဖတ္ၿပီး အကိုအိမ္ နားလည္ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္… ေနာက္ဆိုလိုတာရွိ ဖုန္းေခၚလိုက္ေလ... အကူအညီဆိုတာ က်ေနာ္အဖို႔ အခ်ိန္မေရြးေပးႏိုင္ပါတယ္... ဒီေလာက္ဆိုသေဘာေပါက္မယ္ထင္ပါတယ္…
ကိုအိမ္ေက်နပ္ေအာင္ တစ္ခုေတာ့ လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္… က်ေနာ္ အရင္တုန္းက ပိုစ့္တစ္ခုကို ေရးဖူးတယ္ အရမ္းေပါက္တယ္ဗ်ာ... အဲဒါအကိုအိမ္ သိေအာင္ဖတ္လိုက္ပါအံုးေလ... ႀကြားတတ္တာမဟုတ္ေပမယ့္ ႀကြားခဲ့ဖူးတာေလးပါဗ်ာ... အကိုအိမ္ဖတ္ၿပီး ေက်နပ္လိမ့္ မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္… ဒီပိုစ့္ေလးေရးဖူးပါတယ္..

ဒီပိုစ့္တုန္းကလဲ ထုတ္ေဝသူေတြ အငမ္းမရ လိုက္ေပမယ့္ မေရာင္းခဲ့ပါဘူး.. ဘေလာ့စာဖတ္သူေတြကို အမွတ္တရ အၿဖစ္ ေစတနာထားလိုက္တာပါ...

အႀကြားၿပိဳင္ပြဲ ဝင္ဖို႔ဆိုတာက က်ေနာ္မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့အေႀကာင္းေလး ႀကြားသြားပါတယ္။

အခုတစ္ေလာ ဖိုးစိန္တစ္ေယာက္ အလြမ္းဇာတ္ေတြ ခင္းေနတယ္လို႔ ေၿပာေနႀကလို႔ အႀကြားဇာတ္ခင္း (အဲေလ) မွားလို႔ မႀကြားတတ္တဲ့အေႀကာင္းကို မအားလပ္တဲ့ ႀကားက ရွင္းၿပလိုက္ပါတယ္။

ကိုအိမ္နဲ႔အတူ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ ဘေလာ့ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ တစ္ခ်က္ၿပံဳးရင္ ေက်နပ္ပါတယ္။

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္