ေသာ့ခ်က္တစ္ခုရဲ ့ေကာက္ေႀကာင္း ရာဇဝင္

ေသာ့ခ်က္တစ္ခုရဲ ့ေကာက္ေႀကာင္း

တစ္ခါတစ္ရံေပါ့
ေကာင္းကင္ကိုခုန္တက္တဲ့
လမင္းတစ္စင္းလို
မာန္ဝင့္စြာ လင္းလက္လိုက္ခ်င္တယ္..

ရံဖန္ရံခါ
ေတာင္ပံမပါတဲ့
ပန္းေလးတစ္ပြင့္လို
ေလအေဝွ ့မွာ ေႀကြလြင့္လိုက္ခ်င္ခဲ့တယ္..

(အခုေတာ့)
လေရာင္ေအာက္က
ၿမစ္တစ္စင္းရဲ ့မ်က္ႏွာေပၚမွာ
ပိုက္ကြန္မိေနတဲ့ငါးလို
တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခုန္ေနတဲ့ငါ..

ေလဟာနယ္ထဲ
မင္းကို
တြန္းထုတ္ဖို ့ မႀကိဳးစားမိတဲ့ငါ..

စဥ္းစားမရစြာ
ရင္ထဲမြန္းႀကပ္ေပမယ့္
စြန္ ့ခဲ့တဲ့အနမ္းပြင့္နဲ ့အတူ
မင္းကိုရွိေနခ်င္ခဲ့..

ခံစားမွဳ ဦးေႏွာက္တို ့ညြတ္ကြင္းမိရင္း
မင္းကိုသတိရေနခဲ့တယ္…

ေသာ့ခ်က္တို ့ေၿဖေလ်ာ့ရင္းနဲ ့
ရင္ထဲပြင့္ထြက္ အေၿဖထြက္ခဲ့တယ္..

ေသခ်ာတယ္ …မင္းကို”ခ်စ္” ေနတယ္…

”ရင္ထဲတကယ္ခ်စ္မိသူတစ္ေယာက္အတြက္”

...........
ကဗ်ာေတြကိုခ်စ္ေပ မယ့္ ကဗ်ာ မေရးတတ္တဲ့
ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာ က ကဗ်ာေတာ့မဆန္ပါဘူး..
ကေလးအေတြးသာသာေပါ့ဗ်ာ…
ဒါေပမယ့္
ဒီကဗ်ာေလးက ၂၀၀၂ ေဖေဖာ္ဝါရီ လက
သူငယ္ခ်င္းေတြပထမဆံုးထုတ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာ စာအုပ္(စာရြက္သာသာပါ) ေလးထဲက
ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးပါ..
အဲဒီကဗ်ာေရးခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းကေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ အရွဳပ္ေတာ္ပံုအေနနဲ ့
ၿပင္သစ္ -ရုရွား(ေမဂ်ာ)
ေပါင္းကူးေရးလုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ၿဖစ္သလို
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ၿဖစ္ေနတဲ့ၿပည္တြင္းစစ္ကလည္း
ရွိေနတယ္ေလ…
ဒါေႀကာင့္
တစ္ေယာက္ေယာက္ ကိုရည္ရြယ္ၿပီး ေပးမယ္လို ့စိတ္ကူးထားေပမယ့္
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ႏွစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနတဲ့အတြက္
ဘယ္သူ ့ကိုေပးရမလဲဆိုတာ
ေဝခြဲမရခဲ့ဘူးေလ…. :D

အဲ..ကဗ်ာစာအုပ္လဲထြက္လာေရာ..
စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ ့ႏွစ္ေယာက္လံုးကိုေပးလိုက္တယ္…
ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္စီိကုိေတာ့
ခ်စ္ေလးအတြက္ရည္ရြယ္ၿပီးေရးတာပါ
ဘာညာ သာရကာ ဆိုၿပီး
အေပ်ာ့ဆြဲေလးနဲ ့ သေဘာေခြ ့ေအာင္
ခ်စ္သက္ေသလက္မွတ္ေလးထိုးေပးလို ့
အၿမတ္တႏိုးနဲ ့အမွတ္တရေလး
သိမ္းထားခိုင္းလိုက္တယ္ေပါ့…
ႀကာႀကာမခံပါဘူးဗ်ာ...
တစ္ပတ္အတြင္းမွာပဲ
လက္မွတ္ထိုးထားေပးခဲ့တဲ့ကဗ်ာ စာရြက္ေလးႏွစ္ရြက္က
အတို ့အေထာင္ အေလွာ္ေတြ
( ႏွစ္ေယာက္လံုးကိုသိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ)ႀကားက
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိေရွ ့တည့္တည့္ေရာက္လာပါတယ္..

ေသခ်ာတယ္..မင္းကို ”ခ်စ္ ”တယ္ဆိုတဲ့အပိုဒ္က
ဘယ္သူ ့ကုိေၿပာတာလဲ
တစ္ေယာက္ပဲၿဖစ္ရမယ္ ဆိုၿပီး

ႏွစ္ေယာက္လံုးက ၿပႆနာရွာတယ္ေလ..
ဒါနဲ ့ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္လိုမွေၿဖရွင္းမရတဲ့အဆံုး
စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ ့မ်က္ႏွာေၿပာင္တိုက္ၿပီး
ပတ္ေၿပးခဲ့ ရတယ္ေလ..
ကၽြန္ေတာ့္ကို
မယ္ကုဝဏ္ နဲ ့ ဒႆဂီရိ ညီမ စိတ္ဝင္သြားတဲ့
အဲဒီႏွစ္ေယာက္က
ေတြ ့ရာသခ်ိ ၤဳင္း ဓားမဆိုင္ဆိုလို ့
ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ေက်ာင္းဝင္းထဲၿပန္မဝင္ရဲဘူး..
မေရးခဲ့..မေပးခဲ့ေကာင္းသားလို ့ေနာင္တရမိတယ္..
ေနာက္ေတာ့လဲ
ၿပည္တြင္းစစ္ကိုၿငိမ္းေအာင္လုပ္လို ့
ရွရွားေပါင္းကူးေရးကိုလည္းပိုမိုခိုင္မာေစခဲ့ပါတယ္…
ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္….
အခုခ်ိန္ထိလဲ
ပတ္ေၿပးရတာဝါသနာကိုပါတယ္

ေႀသာ္ေမ့ေနတယ္..
သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ကိုေပးလိုက္တဲ့ ကဗ်ာစာရြက္ေလးေတြက
ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တဲ့ သူတို ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးက
ခ်စ္သက္ေသအေနနဲ ့ ယူအက္ဖ္အယ္ မွာပဲ
မေပ်ာက္မပ်က္သိမ္း ထားႀကတယ္ဆိုပဲ..
ေနရာေတာ့မတူဘူးေပါ့…

တစ္ရြက္က ၿမဝတီေဆာင္ က မိန္းကေလးအိမ္သာခြက္ထဲမွာတဲ့..
ေနာက္တစ္ရြက္ကေတာ့
ကန္တင္း ေဘးက အပင္ေအာက္မွာ ေၿမဆီေကာင္းေအာင္မီးပံုရွိဳ ့လို ့ၿမွဳပ္ထားခဲ့တယ္ဆိုပဲ…
လမ္းႀကံဳရင္ယူအက္ဖ္အယ္ကိုဝင္ႀကည့္လိုက္ေပါ့…
ကဗ်ာစာအုပ္အတြက္ပိုက္ဆံစိုက္ေပးခဲ့သူကေတာ့
သိသိခ်င္း အေႀကြးအၿဖစ္ေန ့ကူးမခံဘူး
ၿပန္ေတာင္းေတာ့တာပဲ…
(သူ ့တစ္ေယာက္တည္းကိုသာေပးခဲ့ရင္ ပိုက္ဆံၿပန္ေပးရမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္..) :P
ကဗ်ာဆရာေအာင္ၿမင္ခ်က္က ကမ္းကုန္တယ္..
အရွဳပ္ေတာ္ပံုႀကီး
ဖိုးစိန္

သူငယ္ခ်င္းေတြစုေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးေတြအားလံုးကို တေပါင္းတစည္းထဲေဖာ္ၿပေပးပါမည္..