ဝကၤပါ



ငယ္ငယ္တုန္းက
ဝကၤပါပတ္ဖူးတယ္…
ေဖ့ေဖ့နဲ႔တူတူ…
ဘယ္ရစ္ပတ္… ညာရစ္ပတ္ရမယ္မသိ
ေဖ့ေဖ့ေနာက္ကလိုက္လို႔
အားလံုးကိုေက်ာ္တက္သြားရတယ္..
ကိုယ္တိုင္က ၿပံဳးလို႔ ေပ်ာ္လို႔
ထြက္ေပါက္နားေရာက္ေတာ့
ထြက္ေပါက္နံရံေတြကၿပံဳးၿပီး ေၿပာတယ္…
ဒီသားအဖ ေတာ္တယ္တဲ့……။

ခု…

ဘဝဝကၤပါ ပတ္ေနရတယ္
တစ္ေယာက္တည္း
ဘယ္ရစ္ပတ္… ညာရစ္ပတ္ရမယ္မသိ
ကိုယ့္လိုလူလဲရွိရဲ႕
ကိုယ့္ေရွ႔မွာလဲတစ္စုတစ္ေဝး
ကိုယ့္ေနာက္မွာလဲ အံုလိုက္ခဲလိုက္
တြန္းတိုက္ သူလဲရွိရဲ႕
ေက်ာ္ခြခုန္ထြက္သူလဲရွိရဲ႕
ကိုယ္တိုင္က စမ္းတဝါးဝါး….
တံုးတိုက္တိုက္ ႀကားကိုက္ကိုက္ေပါ့
ထြက္ေပါက္နံရံေတြကို ေမွ်ာ္ႀကည့္လိုက္တယ္
ထြက္ေပါက္နံရံေတြက ၿပံဳးၿပီးေၿပာတယ္
ေလာကရဲ႕ဝကၤပါမွာ
ထြက္ေပါက္ဆိုတာ မရွိဘူးတဲ့…………….။



ဒီကဗ်ာေလးကုိေရးၿပီး ကဗ်ာေလးကို ၿပည့္စံုေစခဲ့တဲ့အတြက္ ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ မႀကီး(မေနာ္ဟရီ) ႏွင့္ ကဗ်ာအတြက္ ပံုရွာပို႔ေပးတဲ့ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ ကိုကို(မိုးကုတ္သား)ကို ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္

photo by ZOMBIZI from Flickr

Comments

Mogok Thar said…
အဆံုးမဲ့တဲ့ ဝကၤပါ တိုင္းမွာ ထြက္ေပါက္ ဆိုတာ ရွိေနတတ္ပါတယ္။
ျငိမ္းေအးတဲ့ ထြက္ေပါက္ေတြကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလွ်က္

ခ်စ္ခင္ေလးစားေသာ

ကိုေမာင္ဟန္
Mogok Thar said…
အမ္.. တစ္ ရေနပါလား။

ဝကၤပါထဲ တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနဲ့အား၊ စိတ္ေတြစုစည္းျပီး ေလွ်ာက္လာတဲ့ လမ္းေတြ မွတ္သားပါ။


(မသိပဲ ဆရာလုပ္သြားတယ္)

ဟဲဟဲ

ခ်စ္ခင္ေသာ

ကိုေမာင္ဟန္
mae said…
ေကာင္းတယ္ ကဗ်ာေလး

အားတင္းထားပါ၊ အစ္ကုိေတြ အစ္မေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြက အၿမဲအားေပးေနမွာပဲ
Vista said…
ဝကၤပါ တိုင္းမွာ ထြက္ေပါက္ ဆိုတာ ရွိကိုရွိတယ္
ေလွ်ာက္လာတဲ့လမ္းတိုင္းကိုေသခ်ာမွတ္ပါ
ဝကၤပါကို အေပၚကေနၿမင္တဲ့အၿမင္နဲ ့ၾကည့္ပါ
ပိုရွင္းသြားလိမ့္မယ္ ..
အဝင္ အထြက္ေတြေသခ်ာၿမင္လာလိမ့္မယ္
အိျႏၵာ said…
အစရွိတဲ့ အရာရာတိုင္းမွာ..

အဆံုးသတ္ဆိုတာရွိပါတယ္..ဖိုးစိန္ရယ္..

ဒီလို႔ပဲ...

ဘာမွတည္ျမဲမေနတဲ့ ေလာကမွာ..
စိတ္ညစ္စရာေတြၾကာၾကာမေနသလို..
ေပ်ာ္စရာေတြလည္း.အခ်ိန္တန္ရင္..ေပ်ာက္ပ်က္ရတာပါပဲ...

လက္ရွိအေျခအေနကို..အေကာင္းဆံုးလို႔..
ယူဆျပီး..
အေျပလည္ႏိုင္ဆံုးေျဖရႈင္းႏိုင္ခဲ့ရင္..

အဲသည့္ ရလာဒ္ဟာ.

ဘယ္လိုမွ တန္ဖိုးျဖတ္ႏိုင္တဲ့..

ဘ၀ရဲ႕ ဆု ပဲေပါ့...
Anonymous said…
မဆံုးဘူးတဲ႔လား...
စည္သူ said…
အေတြးေလးစ္ခု
ရသြားတယ္ဗ်ာ

ေပ်ာ္ရႊပါေစ..

ခင္မင္စြာျဖင့္
စည္သူ။
ဝကၤပါထဲမွာ ေရွးေရစက္ကေလးေတြနဲ႔ေရာ ဆံုခဲ့ေသးလား။ထည္႔ေရးဦးေလ။
ကဗ်ာေကာင္းေလးကို ခင္မင္သမွူနဲ႔ က်ီစယ္သြားတာ စိတ္မရွိပါဘူးေနာ္။=)
emayarKhin said…
ကဗ်ာေလးကုိဖတ္ရတာ...
စိတ္ထဲမွာခံစားရတယ္....
ယံုၾကည္ခ်က္တခုကုိပ်ိဳးၿပီး...
ထြက္ေပါက္ကုိ..ရွာေဖြႏိုင္ပါေစ...
Ree Noe Mann said…
ထြက္ေပါက္ကိုရွာနိုင္ေသာ သူျဖစ္ပါေစကြာ

ခ်စ္တဲ့သယ္ရင္း
ရီနို
kiki said…
အစ ရွိရင္ အဆံုး ရွိတာေပါ့
အဝင္ရွိရင္ အထြက္ရွိတာေပါ့...
ဝင္ေပါက္ ရွိေတာ့ ထြက္ေပါက္လည္း ရွိပါတယ္ ..ကဖိုးစိန္ရယ္ ...

စိတ္ရွည္ရွည္ ေခါင္းေအးေအး နဲ့ ဆက္ေလွ်ာက္ ..
ေမွာင္ေနရင္လည္း မေၾကာက္နဲ့..
အထဲမွာ ကိုယ္လို လူေတြ အမ်ားၾကီးရယ္ ..
အေဖၚေတြ တျပံဳၾကီးပါေလ...
ထြက္ေပါက္ ???
၀င္ခဲ့တဲ့လမ္းကေန ျပန္ထြက္ခ်င္တာလား ဒါမွမဟုတ္ တျဖားတစ္ဖက္ကေန ထြက္ခ်င္တာလား... ???
အင္း ... စဥ္းစားစရာေတာ့ရသြားျပန္ၿပီ...
ရႈပ္ေထြးလွတဲ့ ဘဝဝကၤပါထဲက အစနဲ႕ အဆံုးကို ေျဖာင့္ျဖဴးစြာေတြ႔ႏိုင္ပါေစဗ်ာ။:)
ကဗ်ာေလးက အေတာ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ဖတ္ရင္းနဲ႔ အေတြးေလးေတြပါသယ္သြားတယ္။
ဖိုးသူေတာ္ လိုမ်က္ေစ့လည္ေလ ဆြမ္းဆန္ ရေလ..
ေအာက္ေမ့လိုက္ပါ..
လမ္းဆံုးရင္ေတာ့ ရြာေတြ႔မွာပါ..
ရြာအ၀င္..သုႆန္မွာတင္ဆံုးသြားရင္လည္းးး)))
လူတုိင္းကေတာ့ ဘ၀ ၀ကၤပါေလးထဲမွာ လည္ေနဆဲပါပ၊ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ထြက္ေပါက္ကုိေတြ႕ရမွာေလ ဒါေၾကာင့္လဲ ၀ကၤပါလုိ႕ ေခၚတာေပါ့ အားမငယ္နဲ႕ ၀ကၤပါေလးထဲမွာ တူတူဆက္လည္ၾကဦးစုိ႕ တခ်ိန္မွာ ေအာင္ျမင္မူေတြနဲ႕ ျပည့္စုံတဲ့ ထြက္ေပါက္ကေန ျပန္ထြက္ၾကမယ္

ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
ဝကၤပါထဲကေန ထြက္ေပါက္တစ္ခု ရွိကုိရွိတယ္။ ေက်ာ္သြားခဲ့တာလား ။ မေရာက္ေသးတာလား။
တစ္ေန ့ေန ့ေတာ့ ထြက္ေပါက္တစ္ခုေတာ့ေတြ ့မယ္။ အခ်ိန္တစ္ခုေတာ့ လုိတယ္ ထင္တယ္။ ဇြဲရွိရွိႏွင့္ ၾကဳိးစားၿပီး ရွာေဖြၾကစုိ ့။

ခင္မင္ၿခင္းမ်ားႏွင့္
တူရီးေတာ္
MANORHARY said…
ေလာကရဲ႕ဝကၤပါမွာ ထြက္ေပါက္ဆိုတာ မရွိဘူး
စိတ္၏ေစရာအတိုင္းပ်ံသန္းလြတ္ေၿမာက္ႏိုင္ပါေစ။
yangonthar said…
ဝကၤပါရဲ ့ေရွ ့တစ္ေကြ ့အတြက္ လုိအပ္တာေတြ ၾကဳိတင္ျပင္ဆင္ခြင့္ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ ..... ဒါေပမယ့္ .... ျပင္ဆင္ခြင့္ ေတြ သိပ္နည္းေနခဲ့ တယ္ ... က်ဆုံးေႏွာင့္ေႏွးရတာ ဆန္းေတာ့ မဆန္းပါဘူးေလ .... ဒါ့ေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ ဘဝတဲ့ အေရးရွင္းသေလာက္ သေဘာရွုတ္ေလျခင္း အစ္ကုိရာ ..... ကဗ်ာေလးက အဓိပၸါယ္ေရာ အဖြဲ ့အေလးပါ ေကာင္းမြန္လွပါတယ္ ....
ခင္တဲ့
ညီငယ္ ရန္ကုန္သား :))
အဆင္ေျပပါေစ
စိတ္မပူနဲ႔သူငယ္ခ်င္း ဟတ္စကီးနဲ႔ လာကယ္မယ္။

ဒီကဗ်ာေလးကို ႏွစ္သက္တယ္ ဘ၀ရဲ႕ ၀ကၤဘာ အၾကီးၾကီးထဲမွာမွ ၀ကၤဘာ အေသးေလးေတြ ထပ္ရိွေနေသးတယ္ တခ်ဳိ႔အရာေတြ ခုထိ ထြက္ေပါက္ ေပ်ာက္ေနတယ္ ။

ခံစားခ်က္ေတြကို ေလ်ာ့ခ်နိင္ခဲ့ရင္ ထြက္ေပါက္နဲနဲေတာ့ ေတြ႔မယ္ထင္မိတယ္။

ဘ၀ရဲ႕လြတ္ေျမာက္ရာကို ရွာေတြ႔ေစခ်င္ပါျပီ။
ထြက္ေပါက္ရွာမေတြ႕ရင္ နံရံကုိဖက္တက္...
ငါကမယူ၊ "ေ၀ဖန္သူ"သာ
ေဖြ႐ွာေတြ႕လို႕၊ လက္ကမ္းႀကိဳခဲ့
ညဆိုအိပ္ပ်က္၊ လန္႕လ်က္ထႏိုး
တစ္မိုးလည္းေသာက္၊ တစ္ညဥ့္ေရာက္ျပန္
ၾကိမ္ဖန္ဖန္ပင္၊ သြားျပန္လမ္းဆံု
၀ိညာဥ္ဘံုက၊ သံစံုဟစ္ေအာ္
ေသမင္းေခၚသံ၊ ေစာင္းသံေလလား
ေထြျပားစိတ္မွာ၊ ငါ့လကၤာကို
ဖတ္ပါေသမင္း၊ သူပင္ညွဥ္း၍
ငိုခ်င္းႏွင့္ေတး၊ ႀကိဳက္ရာေ႐ြးရ
နံနက္ထေသာ္၊ ေရးစလကၤာ
စာ႐ြက္ျပာသည္
ေလမွာလြင့္လြင့္၀ဲ၀ဲတည္း ။

ေက်ာ္တက္ ရရဲ႕ သားနဲ႕…အလွ်ားလိုက္ လိုက္ေနတာကို…:D
Eleven. said…
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဝကၤပါ ထဲမွာပဲ ကိုစိန္ ..
စမ္းတဝါးဝါး သြားေနတာေတာ့ ၾကာပီ ..
ထြက္ေပါက္လည္း ခုထိ မေတြ႕ေသးဘူး ..
လမ္းမွာ ေတြ႕လည္း ေခၚဦးေနာ္ ..
တစ္ေယာက္တည္း သြားရတာထက္ စာရင္ ၂ ေယာက္
ဆိုေတာ့ စကားေျပာေဖာ္ေလး ရတာေပါ့ .. :)

ေနေဒး။
Anonymous said…
အရင္က ကစားေနတာ.. အခုလက္ရွိက လက္ေတြ႔ေလ.... ဒီေတာ့ မတူဘူး ဆရာ... အားမေလ်ာ့နဲ႔ လုပ္ထား...။

Popular Posts