ဝကၤပါ

ငယ္ငယ္တုန္းက
ဝကၤပါပတ္ဖူးတယ္…
ေဖ့ေဖ့နဲ႔တူတူ…
ဘယ္ရစ္ပတ္… ညာရစ္ပတ္ရမယ္မသိ
ေဖ့ေဖ့ေနာက္ကလိုက္လို႔
အားလံုးကိုေက်ာ္တက္သြားရတယ္..
ကိုယ္တိုင္က ၿပံဳးလို႔ ေပ်ာ္လို႔
ထြက္ေပါက္နားေရာက္ေတာ့
ထြက္ေပါက္နံရံေတြကၿပံဳးၿပီး ေၿပာတယ္…
ဒီသားအဖ ေတာ္တယ္တဲ့……။

ခု…

ဘဝဝကၤပါ ပတ္ေနရတယ္
တစ္ေယာက္တည္း
ဘယ္ရစ္ပတ္… ညာရစ္ပတ္ရမယ္မသိ
ကိုယ့္လိုလူလဲရွိရဲ႕
ကိုယ့္ေရွ႔မွာလဲတစ္စုတစ္ေဝး
ကိုယ့္ေနာက္မွာလဲ အံုလိုက္ခဲလိုက္
တြန္းတိုက္ သူလဲရွိရဲ႕
ေက်ာ္ခြခုန္ထြက္သူလဲရွိရဲ႕
ကိုယ္တိုင္က စမ္းတဝါးဝါး….
တံုးတိုက္တိုက္ ႀကားကိုက္ကိုက္ေပါ့
ထြက္ေပါက္နံရံေတြကို ေမွ်ာ္ႀကည့္လိုက္တယ္
ထြက္ေပါက္နံရံေတြက ၿပံဳးၿပီးေၿပာတယ္
ေလာကရဲ႕ဝကၤပါမွာ
ထြက္ေပါက္ဆိုတာ မရွိဘူးတဲ့…………….။

ဒီကဗ်ာေလးကုိေရးၿပီး ကဗ်ာေလးကို ၿပည့္စံုေစခဲ့တဲ့အတြက္ ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ မႀကီး(မေနာ္ဟရီ) ႏွင့္ ကဗ်ာအတြက္ ပံုရွာပို႔ေပးတဲ့ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ ကိုကို(မိုးကုတ္သား)ကို ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္

photo by ZOMBIZI from Flickr