သတိရစရာေတြထဲက

ဘာလုိလိုနဲ႔ စကာၤပူမွာ ေသာင္တင္ေနတာ သံုးပတ္ေက်ာ္သြားၿပီး… စကာၤပူကို က်ေနာ္ ခ်စ္ပါတယ္… စကာၤပူထက္ စကၤာပူက စုစည္းလွတဲ့ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြကို က်ေနာ္ပိုခ်စ္ပါတယ္… က်ေနာ္ေရာက္ၿဖစ္ေနတာ စစ္တီးေဟာဆိုေပမယ့္ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ဘယ္မွ မသြားခ်င္ပါဘူး…. ဘယ္မွ သြားခ်င္စိတ္လဲ လံုးဝ မရွိဘူး… ညေနတိုင္း ဒီေမာင္ႏွမေတြကို စစ္တီးေဟာမွာ ေတြ႕ေနရရင္ကိုေတာင္ ေက်နပ္ေနတတ္သူပါ… ရံုးဆင္းလို႔ ေမာေမာနဲ႔ လာတဲ့ သူတို႔ေတြရဲ႕ အၿပံဳးတစ္ခုကို ၿမင္တာနဲ႔တင္ၿပည့္စံုပါတယ္…

အားလံုး အလုပ္ထဲေရာက္ေနခ်ိန္မွာလည္း က်ေနာ္က ဂ်ီေတာ့ကေန တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းတယ္ဆိုတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ခၽြဲရင္ အားလံုးက ဖုန္းေတြ လွမ္းဆက္… မက္ေဆ့ေတြ ၿပန္ပို႔နဲ႔ က်ေနာ့္ တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ အလုပ္ကို မအားႀကပါဘူး… ညေနေစာင္းရင္စစ္တီးေဟာမွာ လူစုရတာကလည္း ေပ်ာ္စရာပါ… ဘယ္သူလာမယ္… ဘယ္သူမလာဘူး… ဘယ္မွာေစာင့္ ဆိုတာေတြနဲ႔ ညံစည္လို႔ေနတယ္…

ဒီလိုနဲ႔ သံုးပတ္ေက်ာ္လာေတာ့ စကာၤပူက ဖိုးစိန္ကို ခ်စ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့သူေတြ ခုခ်ိန္ဖိုးစိန္ကို ၿမင္ရင္ လွမ္းလွမ္းေမးႀကတယ္… ”ကိုဖိုးစိန္ဘယ္ေတာ့ၿပန္မွာလဲ”တဲ့… ၿပန္မဲ့ရက္ကိုေၿပာရင္ သူတို႔က တအံ့တႀသနဲ႔ “ဟယ္… အဲဒီရက္လား မသိပါဘူး… အဲဒီထက္ ေစာၿပန္မယ္ ထင္ထားလို႔”… “ဟင္… အႀကာႀကီးေနာ္… အဲေလာက္ႀကာမယ္ မထင္ဘူး” ဆိုတဲ့ ေလသံေတြ ကပ္ပါလာပါတယ္…

ခုရက္ပိုင္း ဖိုးစိန္က ေနာက္တပတ္ထပ္တိုးေနမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းလဲ ရေရာ..

ဘာ……………” ဆိုတဲ့ အသံရွည္ရွည္ေတြ

“ဟယ္…. တကယ္လား… တကယ္ဆိုရင္ ငါတို႔ေတာ့ ေတပီ” ဆိုတဲ့ စိတ္အားငယ္သံေတြ..

“ဘုရား… ဘုရား… သူသာဆက္ေနရင္ အားလံုး အလုပ္ၿပဳတ္ၿပီး ၿမန္မာၿပည္ ၿပန္ရေတာ့မယ္” ဆိုတဲ့ အားေပးစကားေတြ ကို တၿပိဳင္နက္ထဲ ႀကားရပါတယ္…

ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ သူတို႔ ရင္ေတြထဲမွာ ဖိုးစိန္အတြက္ ဘာရွိေနလဲ ဆိုတာ မေၿပာပဲနဲ႔ ဖိုးစိန္သိေနပါတယ္…။ အဲဒီအတြက္ ေက်နပ္ပီတိၿဖစ္သလို ဝမ္းနည္းၿခင္းကိုလဲ တၿပိဳင္နက္ခံစားရတယ္။

က်ေနာ္စဥ္းစားမိတယ္… ခုလို ဒီညီအကိုေတြ ေပါင္းလို႔ရတယ္… စုလို႔ရတယ္… ဘာေႀကာင့္လဲ… အေၿဖက တစ္ခုတည္းပဲ… တစ္ဦးကို တစ္ဦး အက်ိဳးအၿမတ္ မႀကည့္ပဲ စာနာ နားလည္ေပးတတ္လို႔… အနစ္နာခံတတ္လို႔ပါပဲ…

လူဆိုတာ အသိုင္းအဝန္းနဲ႔ပါ… ငယ္ငယ္ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက ခင္ရာမင္ရာစု အက်င့္တူ ဝါသနာတူတဲ့သူေတြ စုရင္း သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္း ေတြၿဖစ္လာႀက အခ်စ္ဆံုး အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြ ၿဖစ္လာႀကတယ္ေလ… တကၠသိုလ္တက္ေတာ့လဲ ဒီလိုပါပဲ… အက်င့္တူ ဝါသနာတူတဲ့သူေတြ စုစည္းရင္း မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြ ရခဲ့ႀကတယ္… ခုလဲ ဒီလိုပါပဲ… ဘဝ အခ်ိဳးအေကြ႕တစ္ခုမွာ ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာေပၚကေန တဆင့္ နားလည္ေပးတတ္တဲ့ ဘဝတူေတြအခ်င္းခ်င္း ေပါင္းမိ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ ၿဖစ္ခဲ့ႀကရတာပဲ…

စကာၤပူက ဘေလာ့ဂါေတြက စာမေရးႀကဘူး… ဟုိစုဒီစု… အေပ်ာ္အပါးလုပ္ဖုိ႔ေလာက္နဲ႔ သြားဖို႔ ေလာက္ပဲ သိတယ္… ဘေလာ့သိကၡာက်တယ္လို႔ဆိုႀကတယ္…

တၿခားလူေတြ အၿမင္ကတ္မယ္… ေၿပာမယ္ဆိုရင္လဲ ေၿပာခ်င္စရာပါ… ေတြ႔လိုက္တိုင္း ရထားတန္းႀကီးလို ဘယ္သြားသြား တန္းစီၿပီး တသီတတန္းႀကီး… စေနာက္ ေအာ္ဟစ္သံေတြနဲ႔ လမ္းလံုးၿပည့္… “ဟိုလူ႔ကိုေစာင့္ပါအံုး… ဟုိလူမပါေသးဘူး… ဟိုလူက ေရာက္ခါနီးၿပီး… ဟိုလူကိုပါေအာင္ေခၚ” ဆိုတဲ့ ေစတနာေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ရင္ထဲက ေဖးမ စကားသံေတြကို အၿမဲႀကားေနရမွာပါ…
ဒီလူေတြ အားလံုးက ရင္ထဲမွာ ခံစားေနရတာကို ဘေလာ့ေပၚမွာ ထြက္ေပါက္တစ္ခုအၿဖစ္ ထားသူမ်ားတယ္(က်ေနာ္အပါအဝင္ေပါ့) လို႔ထင္တယ္… သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ေနၿပီး အလုပ္ကို မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ သြားခ်င္လဲ သြား မသြားခ်င္လဲသြား ေနရတဲ့ ဘဝမွာ စိတ္ထြက္ေပါက္တစ္ခုအေနနဲ႔ ဒီလိုေတြ႕ဆံုပြဲေတြနဲ႔ စိတ္အပန္းေၿဖတာ မွားေနသလား… ဘယ္သူ႔ကိုထိခိုက္ေနလဲ… ဒီလိုစုစုစည္းစည္းၿဖစ္ေနတာ အားက်စရာ မေကာင္းဘူးလား… ဘေလာ့သိကၡာနဲ႔ ဘာမ်ားပတ္သက္ေနသလဲ… စဥ္းစားစရာပါ…

တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္… ဒီလုိေၿပာေနတဲ့သူေတြလဲ ဒီညီအကို ေမာင္ႏွမ ေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ အားလံုးရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရြင္ ခင္မင္သြားမွာ… စာနာနားလည္ေပးသြားႏိုင္မယ္ ဆိုတာေတာ့ အာမခံပါတယ္… ဘယ္ေနရာမွာ အေရာင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး… တဒဂၤေတြ႔ဆံုခ်ိန္မွာ အားလံုးက အၿဖဴေရာင္ေတြပါ… တၿခားလူေတြ အတြက္ေတာ့ မသိဘူး… တစ္ေယာက္တည္းေနလာတာႀကာတဲ့ က်ေနာ့္ အတြက္ေတာ့ သူတို႔အားလံုးက က်ေနာ့္ငယ္ငယ္ကတည္းက ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ခဲ့တဲ့ မိသားစုလိုပါပဲ… အၿပန္အလွန္ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြလို ေႏြးေထြးမွဳေတြ နားလည္မွဳေတြအမ်ားႀကီးရပါတယ္… အဲဒီအတြက္ ခုလာခဲ့ရတဲ့ ခရီးကို ေက်နပ္သလို က်ေနာ္နဲ႔ ရွိေနခဲ့တဲ့သူ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…

ခုေနတဲ့ သံုးပတ္အတြင္းမွာ ရင္ထဲမွာ က်န္ေနမယ့္ အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ အတူ သတိရစရာ လြမ္းစရာ အမွတ္တရေတြက အမ်ားႀကီး… ေရးစရာေတြကမွ အမ်ားႀကီး…

စေရာက္ကတည္းက အစည္းအေဝး အေႀကာင္းၿပ… အလွဴ အေႀကာင္းၿပၿပီး စုခဲ့ႀကတာေတြ… အလွဴမွာ ပီတိၿဖစ္ခဲ့တာေတြ… EAST COAST မွာ မိုးထဲေလထဲ အမွဳမထားပဲ ေကၽြးေမြးမယ့္ ဒကာေတြကိုေစာင့္ၿပီး ႏွစ္ရက္တိတိ ဘုန္းဘုန္းဘဝနဲ႔ ေနၿပီး ဒုကၡခံ လူစံုတက္စံု ေပ်ာ္ခဲ့ႀကတာေတြ… Reply to all ေမးလ္ထဲမွာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ စေနာက္ရင္း ေမးလ္ တစ္ေထာင္ေက်ာ္လို႔ ဆက္ေၿပာမရခဲ့ႀကတာေတြ… ဒီအေႀကာင္းကို စာၿပန္ေရးပါလို႔ ေၿပာႀကလို႔ စာေရးဖို႔ ကြန္ၿပဴတာဖြင့္ၿပီး စဥ္းစားလိုက္ရင္ ပထမဆံုး ေပ်ာ္ခဲ့တာေတြ စဥ္းစားရင္း ငါၿပန္ရင္လြမ္းေနရဦးမယ္ ဆိုတာကို စဥ္းစားမိလိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္က စို႔လာတယ္… ဘယ္လုိမွ စာေရးလို႔မရေတာ့ဘူး… ေရးမယ့္ စကားလံုးတိုင္းမွာ ဒီညီအကို ဒီညီအမေတြရဲ႕အေႀကာင္းေလ… ဒီညီအကို ေမာင္ႏွမေတြကို မခြဲႏိုင္ဘူး…

ဘဝဆိုတာ ေပ်ာ္ရာမွာ မေန ေတာ္ရာမွာ ေနရမယ္ဆုိေတာ့လဲ ဘဝအက်ိဳးေပးမေကာင္းခဲ့တဲ့ ကံႀကမၼာကို ရင္နာမိၿပန္တယ္… တေန႔ေတာ့ ၿပန္ရဦးမွာပါ… ၿပီးရင္ တေန႔ေတာ့ ၿပန္ဆံုဦးမွာပါ… ခုလိုႀကိဳေရးမထားခ်င္ဘူး… တကယ္ေတာ့ ေရးဖို႔ တာစူလိုက္တာက အလွဴၿပီးလို႔ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ခဲ့ႀကတဲ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ညအေႀကာင္း… ခုေတာ့ ေရးေနရင္းနဲ႔ ဝမ္းနည္းလာလို႔ စိတ္ထဲရွိတာပဲ ခ်ေရးလိုက္တယ္…

ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ အားလံုး လူစံု တက္စံုနဲ႔ အမွတ္တရ ရွိခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာ(၂၅) အလွဴနဲ႔ EAST COAT မွာတဲထိုးၿပီး တရားစခန္းဖြင့္ၿပီး ႏွစ္ညတိုင္တုိင္ ေပ်ာ္ခဲ့ႀကတဲ့အေႀကာင္းကိုေတာ့ စာေရးမွာပါ… ခုေတာ့ ဖိုးစိန္ကိုခြင့္လႊြတ္ပါ… က်ေနာ္ အားလံုးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားပါတယ္…။ က်ေနာ့္ကိုလဲ ခ်စ္ႀကမယ္လို႔ ယံုႀကည္ပါတယ္။

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္

ေမ်ာက္ေမ်ာက္

ဘုန္းဘုန္း



Comments

ဟာဗ်ာ..
အဲလို စိတ္မေကာင္းစရာေတြ မေရးပါနဲ႔လို႔
စိန္စိန္ မေကာင္းဘူး
ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ ေပ်ာ္စရာပဲေတြး..ေပ်ာ္ေအာင္ပဲေနပါ..
ကိုဖိုးစိန္ စိတ္ခ်မ္းသာရင္ က်ေနာ္တို႔ ေပ်ာ္ပါတယ္ဗ်..
ဆိုက္ပရပ္လည္း လိုက္လည္အံုးမွာဗ်ာ..
ဟုတ္ပီလား..
ငိုနဲ႔ တိတ္ေနာ္..ေနာ္..ေနာ္..ေနာ္လို႔
လူလဲ ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္မွန္း မသိေတာ႔ပါဘူး။
:P
Mogok Thar said…
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္၊ စိန္ေကာက္ေကာက္.. စိန္ငခြ်ဲ...
စိန္ခြ်န္တြန္း..... စပ္စုစိန္၊ ပ်ာကလပ္စိန္...

လုတရင္ စိန္စိန္...

ျပည္သူ႔ေမတၱာခံယူခ်င္တဲ့ ဇာတ္မင္းသား ဖိုးးစိန္........

သြားရေတာ့မွာလားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး.......


၀ါးးးးးးးးး ........ လို႔ေတာင္ ေအာ္ငိုဖို႔ အားမရွိေအာင္ ၀မ္းသာ (အဲေလ) ၀မ္းနည္းရပါတယ္။

ျပန္ပါအံုးကြယ္..ျပန္အံုးကြယ္.. ႏႈတ္ခြန္းဆက္ပါတယ္ လို႔.....
ဒီ ေမာင္ႏွမေတြ ဘယ္ႏွလံုးသားနဲ႔မ်ား ႏႈတ္ဆက္ႏိုင္အားၾကမွာလဲကြာ....

ခုေတာင္ ကိုယ္ေတြလက္ေတြ ကိုက္ခဲနာက်င္လို႔ ေဆးခြင့္ယူရတဲ့သူနဲ႔၊ အလုပ္ေျပာင္းဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကရတဲ့သူနဲ႔ ေနေလာင္ပီး အသားေတြမဲကုန္လို႔ အျပင္မထြက္ရဲရေတာ့တဲ့သူနဲ႔ ျဖစ္ကုန္ၾကဘီ ဆိုေတာ့ကာ.......။ ၾကာၾကာဆက္ေနရင္ေတာ့.. အင္းးးးးးးးးး............ (ပိုျပီး ေပ်ာ္ၾကရမယ္........ ေျပာခ်င္တာပါ)

ဘာပဲေျပာေျပာ.. တို႔ေတြ အားလံုး ေပ်ာ္ခဲ့ၾက၊ ေပ်ာ္ေနၾကပါတယ္။

အဲဒီအေပ်ာ္၊ သံေယာဇဥ္ နဲ႔ ခင္မင္မႈေတြ ေမတၱာေတြ...
ထာ၀ရ တည္ျမဲႏိုင္ၾကမယ္လို႔ ယံုၾကည္လ်က္....

ကိုေမာင္ဟန္
စည္သူ said…
ဟုတ္တယ္ ကိုဖိုးစိန္ႀကီးေရ..
စာမေရးျဖစ္လို႔ ဘေလာ့သိပ္ခါ မက်ပါဘူး..
က်တယ္လို႔ ယူဆသူေတြကလည္း ယူဆ ႏိုင္ပါတယ္..

အမွန္တကယ္ေတာ့ ကိုဖိုုးစိန္ေရာက္ေနလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ေတြ ၿငိမ္ေနႀကတာပါ.

တကယ္လည္း ေပ်ာ္ပါတယ္..
ခုလို ခြင့္ရက္မွာ အမိေျမကိုမျပန္ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီ လာလည္တာ အင္မတန္ကို သံေယာဇဥ္ရွိလို႔ဆိုတာ ညင္းမရပါဘူး..

ကၽြန္ေတာ္သာဆိုရင္ ကိုဖိုးစိန္လို လုပ္ႏိုင္ပါ့မလား... ဆံုးျဖတ္ရ အေတာ္ကို ခက္မယ္..

ဘာေျပာေျပာ ဝမ္းနည္းစရာေတြကို ခ်န္မထားပါနဲ႔...
ေရးလည္းမေရးပါနဲ႔..

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ခင္မင္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔
စည္သူ။
ေပ်ာ္ပါတယ္ စိန္..
khin oo may said…
ငိုမေနနဲ႕ေနာ္။
အားက်တယ္။
ေပ်ာ္တယ္ ..
ေပ်ာ္တယ္ ..

တစ္ပတ္တစ္ခါ သာ
တရားပဲြ က်င္းပလို႕ကေတာ့
လူလည္း
မီးေသြးခဲ ၊
ၿဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္ ..

ေနာက္တစ္ေခါက္ လာမယ္ဆို
ကိုဖိုးစိန္ လာမယ့္ လ အိမ္လခ မေပးေတာ့ဘူးးး ...
est coast (ဒါမွမဟုတ္)
တစ္ေနရာရာက ကမ္းေၿခ မွာပဲ
အိပ္လိုက္ ၊ စားလိုက္ ၊
အလုပ္သြားလိုက္ ၊ ၿပန္လာလိုက္
လုပ္ေတာ့မယ္ ..
အိမ္လခ တစ္လ စာ သက္သာလည္း
နည္းတာ မဟုတ္ဘူးးးး ...

ဆိုက္ပရပ္ကိုလည္း
ဒီအဖြဲ႕ ၾကီး လာလည္ မယ္ေနာ္ ...
ဘယ္ေတြ သြားရမလဲ ဆိုတာ
အခု ကတည္းက
စဥ္းစား ထားးးးးးးး ..... !
ေမေလး said…
ဘီနဲ႔ေၿပာတာပါလိမ္႔ကိုဖိုးစိန္ရယ္
အားလုံးေပ်ာ္ေနၾကတာပါ။
မေန႔ကေတာင္ေနာင္႔ေနာင္႔နဲ႔ေၿပာေနေသးတယ္
ၿမန္မာၿပည္ကမိသားစုၿပန္မေတြ႔ဘဲ
ဒီကေမာင္ႏွမေတြနဲ႔လာေနတာနည္းတဲ႔ သံေယာဇဥ္ခင္မင္မွဳမဟုတ္ဘူးလုိ႔။
စလုံးကဘေလာ႔ကာေမာင္ႏွမေတြကလည္း ကိုဖိုးစိန္ကိုခ်စ္ခင္ၾကပါတယ္။
ခုမွေရွာင္ေၿပးလဲမလြတ္ႏုိင္ေတာ႔ပါဘူးကြယ္။
ဆုိက္ပရပ္ကိုအကုန္လုိက္လည္ဖုိ႔ေခၚမယ္ ကတိေပးထားတယ္ေလ။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါ။ၿပဳံးေပ်ာ္ေနရင္ကို
ေမာင္ႏွမေတြေပ်ာ္ေနမွာပါ။
အားလံုးလဲေပ်ာ္.... ကိုဖိုးစိန္လဲေပ်ာ္....
ဘေလာက္(ဂ္)ဂါေတြလဲေပ်ာ္.....စာဖတ္သူေတြလဲေပ်ာ္.. စလံုးေတြလဲေပ်ာ္.... ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္.....
အင္း...မူးလိုက္တာ..
:)... ေပ်ာ္စရာၾကီးဗ်ာ
ေႏြးေနျခည္ said…
ကိုဖိုးစိန္ျပန္သြားရင္လည္း ဒီကလူေတြ ကိုဖိုးစိန္အေၾကာင္းေျပာရင္း တသသ ျဖစ္ေနမွာ...
ဖိုးစိန္လာတုန္းကေလ........
ဖိုးစိန္နဲ႕သြားတုန္းကေလ........
ဖိုးစိန္တို႕ ကဲပုံမ်ား.........
ဆိုၿပီး ေျပာစမွတ္ျပဳေနၾကမွာပါ။
အင္း..... ဒီလုိပါပဲ။ ဆုံေတြ႔ျခင္းဟာ ခြဲခြာဖုိ႔ပဲ မဟုတ္လား။ အဲလုိသာဆုိရင္ ခြဲခြာျခင္းဟာလည္း ျပန္ဆံုေတြ႔ၾကဖုိ႔အတြက္ပဲ လုိ႔ထင္ပါတယ္။ ခုလုိဆံုဆည္းေနရခ်ိန္ေလးမွာ ဝမ္းနည္းစရာေတြ ဘာလုိ႔ေတြးေနမွာလဲ။ ေပ်ာ္တၿပံဳးၿပဳံး မုိ႔သုိ႔ခ်ဳန္းေနစမ္းပါ။
အမကေတာ့ ဖိုးစိန္ တို႕နဲ႕ေတြ႕ဖို႕
ၾကိဳးစားေနပါတယ္ :P
ဒီလိုမွန္းသိရင္ east coast လာပါတယ္။ ေပ်ာ္ခ်င္လို႔။ ဒါေပမယ့္ ပူးေတက ဒီႏွစ္အတြက္ MC လဲကုန္ပီ။ leave ေတြကလဲ မဂၤလာေဆာင္ျပန္ဖို႔ယူထားတာ ေနာက္ ၂ ႏွစ္စာအထိ ကုန္ေနပီ.... leave ေတြ အေႀကြးတင္ေနတယ္။ ဒါေႀကာင့္ :(
ဒါနဲ႔ ကိုဖိုးစိန္ႀကီး ဘယ္ေန႔ျပန္မွာလဲ။ အလွဴဖိတ္မလို႔ေနာ္... သူတို႔လိုေမးတာမဟုတ္ဘူးေနာ္.. :)
ခင္တဲ႔
ပူးေတ
ဦးစိန္....ေနာက္ထပ္စလံုးမွာဆက္ေနဖို့
၂ပတ္ၾကီးမ်ားေတာင္က်န္ပါေသးတယ္ဗ်ာ....
ျပီးခဲ့တာေလးေတြကိုဆိုက္ပရက္စ္ေရာက္မွ
အိပ္ခါနီးနဖူးေပၚလက္တင္ျပီးမွေသခ်ာစဥ္းစား
သတိရတမ္းတလြမ္းေမာပါဗ်....
အခုကေတာ့ျပီးခဲ့တာေလးေတြကိုခဏေမ့ျပီး
က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ဘယ္လိုေပ်ာ္ေအာင္ေန
မလဲဆိုတာသာအၾကံထုတ္ၾကည့္ပါ.... း)
ဒီမယ္ဘုန္းဘုန္း... ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ... ေတာင္းဆိုတာက အေပ်ာ္ေရးပါလို ့မေန ့က ေတာင္းဆိုတာ... အခုေတာ့... ဟြင္းးးး

အဟီးးး Blog မွာစာမေရးတာလဲ အေႀကာင္းရိွတယ္ေလ... ကိုယ့္အေႀကာင္း၊ သူ ့အေႀကာင္းေတြ သိေနမွာေတာ့.. ျပီးေတာ့ အပတ္တိုင္း၊ ေန ့စဥ္ေန ့တိုင္းေတြ ့ေနမွေတာ့ ေရးခ်င္တဲ့ အေႀကာင္း အခ်င္းခ်င္းေျပာလိုက္ရံုမို ့ပါ.... ခြိ......

ျပီးေတာ့ ေကာ္မန္ ့လဲ LIVE မန္ ့တယ္ေလ... ကိုဖိုးစိန္ေျပာျပလိုက္ေလ..... မသိေသးတဲ့သူေတြကို =D
moekhar said…
း))
ေျပာသားပဲေနာ္
အလုပ္ရွာပါလို႕
ေျပာျပီးသားပဲေနာ္
အလုပ္ရရင္ေတာ့ အဲလို ၀ိုင္းျပီး အလို လုိက္ခ်င္မွ လုိက္ေတာ့မွာ :P
ေမဇင္ said…
မျပန္နဲ႕ဦး...........မျပန္နဲ႕ဦးကြယ္.... ေနပါဦးလုိ႕...မေျပာေတာင္မွ နားလည္ပါ...။
Anonymous said…
ေမ်ာက္ဖိုးစိန္တို႔မ်ား....

ပို႔စ္ေလးေရး ခြ်ဲျပီး ေခြေခါက္ေနလိုက္တာမ်ားးး....
အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ရွာလို႔....တညလံုး..... တေရးကိုမႏိုးဘူးဗ်ာ....

အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ျပံဳးျပံဳးၾကီး ငိုေနတာ.....

(ခ်စ္လို႔ ဖဲ့သည္။ အမွန္အကန္ေျပာသည္)

ကိုေမာင္ဟန္
ဖိုးစိန္ ဘယ္ေတာ့ၿပန္မွာလဲ...၀ါး...! (ငိုတာေနာ္...)
ကိုဖိုးစိန္ကေတာ႔ လုပ္ျပီဗ်ာ...မေျပာနဲ႔ ငိုခ်င္လာျပီ...
ကၽြန္ေတာ္လည္း အားလံုးကုိ ေက်းဇူးတင္ေနတာပါ...
ပတ္၀န္းက်င္ အေပါင္းအသင္းနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀မွာ ေပ်ာက္ေနခဲ႔တာ ၾကာပါျပီ...
ခုလို မျမင္ဘူးၾကေပမယ္႔ တကယ္လည္းေတြ႔ေကာ ေမာင္ႏွမ အရင္းအခ်ာေတြကုိ ဆက္ဆံေပးၾကတာ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ ကုသိုလ္ထူးတခုေပါ႔ဗ်ာ...

East Coast မွာ ကုိဖိုးစိန္ နမူနာပံုစံလုပ္ျပသလို လိုက္လုပ္ခဲ႔တာလည္း ေမ႔ႏုိင္မွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးဗ်ိဳ႕..အဟားဟား...
အိၿႏၵာ said…
ဖိုးစိန္ျပန္ရင္ မိုးကုတ္သားတစ္ေယာက္
ပ်င္းက်န္ေနရစ္ေတာ့မယ္...

ရန္မျဖစ္ရေတာ့လို႔
မျပန္ေသးဘူးလား အားးးးးးးးး အဲ့ေလာက္ထိ ေနဦးမွာလားးးးးးး ဒုကၡပါပဲ အလုပ္ေတာ့ ျပဳတ္ေတာ့မယ္ ေ၀းးးးးးးးးးး ျပန္မယ္ ဟုတ္လားးးးးးးးးးး အခုလားးးးးးးးးးးးး ေ၀းးးးးးးးးးးးး မဟုတ္ဘူးလားးးးးးးးးးးးးးးးးး ေ၀းးးးးးးးးးးးးး ဟုတ္လုိက္ပါ

အားလုံးအတြက္ အမွတ္တရေလးေတြပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္မူေတြ က်န္ခဲ့ပါေစ


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
ကုိဖုိးစိန္ ေပ်ာ္ေနပါေစဗ်ာ.
ျပန္လာခဲ႕ပါ အခ်စ္ဆံုး
အၾကင္နာမိုးေရစက္ေတြ ဖ်န္းပက္လို႕ေပးဦး

အလဲ႕
East Coast က ပိုး မေသေသးတာ

ခိခိ
Ree Noe Mann said…
သယ္ရင္းေရ

ဒီလိုပါပဲကြာ.
တစ္ခုခုေတာ့ ျဖစ္ရမွာေပါ့။
စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ပါနဲ႔။

ေရွးေရွးက ကံေပါ့ကြာ။
ဘာေတြေျပာေနမိမွန္ မသိေတာ့ဘူး
လြမ္းေတာ႕မလို႕လား
ေစာပါေသးတယ္
ေပ်ာ္စရာေတြ ပြန္းကုန္မယ္
ေရႊဟသၤာ ပ်ံမွာစုိး..
ပ်ံသာပ်ံပါ ေရႊဟသၤာရယ္..

ေပ်ာ္စရာရွိတုန္း ေပ်ာ္ထား လူ႔ဘ၀ကတုိတယ္

ခင္မင္စြာျဖင့္
ဦးသစ္
လြမ္းရင္ ဗီဗီ ရိုက္ေပးထားတဲ့ ဓာတ္ပံု အႀကီးႀကီးကို ၾကည့္ေနာ္ :)
ညခင္းမွာ လႏွစ္စင္းဆိုလားပဲ။ :)
ကိုကိုစိန္ေရ လြမ္းစရာကို ေပ်ာ္စရာနဲ႔ေျဖရတယ္ဗ်ေနာ္ ..... :)

Popular Posts