စိတ္ ႏွင့္ ေရာဂါ

ကၽြန္ေတာ္ သိတတ္စအရြယ္ကတည္းက ေခါင္းကိုက္တတ္တဲ့ ေရာဂါရွိတယ္။ ေမေမ ေၿပာသလိုဆို ဝဋ္နာကံနာေပါ့။ ေခါင္းက မ်ားေသာ အားၿဖင့္ ညာဘက္ အၿခမ္းက စကိုက္ပါတယ္။ ေခါင္းစကိုက္ေတာ့ၿပီ ဆိုရင္ ညာဘက္ နားထင္က ေသြးေႀကာေတြ သိသိသာသာ ေဖာင္းလာပါတယ္။ မ်က္ႏွာက အမ္းလာတယ္။ မ်က္လံုးေတြ နီၿမန္းလာတတ္ပါတယ္။ နည္းနည္းႀကာရင္ေတာ့ ညာဘက္ အၿခမ္းက ေခါင္းထဲမွာ အပ္နဲ႔ ထိုးသလို တစ္ဆစ္ဆစ္နဲ႔ ကိုက္ခဲေနရင္းနဲ႔ ဘယ္ဘက္အၿခမ္းနာက်င္ၿပီး ကိုက္ခဲေနပါတယ္။ ေသြးေႀကာကေန တစ္ဆစ္ဆစ္ ကိုက္ေနတဲ့အတြက္ ေခါင္းကိုက္လာၿပီးဆိုရင္ နံရံလို ေနရာမ်ိဳးမွာ ေခါင္းကို ဖိကပ္ၿပီးထားရတတ္တယ္။ တခါတရံ ကိုက္ခဲတာ မခံႏိုင္ရင္ေတာ့ နံရံနဲ႔ ေဆာက္ေလ့ ရွိတတ္တယ္။ ခံရခက္တယ္။ ၿဖစ္လာၿပီးဆိုရင္ ႏွစ္ရက္၊ သံုးရက္ ရက္ရွည္ၿဖစ္တတ္တယ္။

ေခါင္းစကိုက္ေနၿပီးဆိုရင္ စိတ္ေတြ ေၿပာင္းလဲသြားတယ္။ စိတ္တိုတယ္။ ေဒါသေတြ ၿဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ကို ေကာင္းတာေၿပာေနရင္ေတာင္ စိတ္ထဲ သိပ္မႀကည္ဘူး။ အဲဒါေႀကာင့္ ေခါင္းကိုက္လာရင္ တစ္ေယာက္တည္း ေနခ်င္တဲ့စိတ္ၿဖစ္မိတယ္။ ဘာေႀကာင့္လဲ ဆိုရင္ အမွားပါတတ္လို႔ပါ။ ပင္ကိုယ္ စိတ္ကိုက ထစ္ခနဲဆို တစ္ခုခု လုပ္လိုက္မယ္ဆိုတာ ခ်ည္းပဲ။ ၿပီးရင္ ေဒါသေနာက္ လိုက္တတ္တယ္။ ေခါင္းကိုက္တဲ့ အခ်ိန္ဆို ပိုဆိုးၿပန္တယ္။ ဒါေႀကာင့္ စိတ္ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေအာင္ ေနတယ္။ စိတ္ကို အၿမဲေလွ်ာ့ထားမိတယ္။ ဘာေႀကာင့္ ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့၊ ေခါင္းကိုက္တဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္တိုၿမဲ၊ ေဒါသထြက္လြယ္ၿမဲပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေခါင္းကိုက္တတ္တဲ့ ေဝဒနာေႀကာင့္လဲ မိသားစုနဲ႔ အတူ အနားပတ္ဝန္းက်င္က ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္တဲ့ ညီအကို ေမာင္ႏွမ သူငယ္ခ်င္းေတြက နားလည္ေပးတတ္ႀကတယ္။ က်ေနာ္ စိတ္တိုေနတဲ့ အခါ၊ ေဒါသထြက္ေနတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္စိတ္ထဲ ရွိသလိုေနခြင့္ေပးတတ္တယ္။ ေတာ္ရံုခ်ိန္ဆို က်ေနာ္က ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေနတတ္ေပမယ့္ ေဒါသထြက္လာၿပီးဆိုရင္ ထိန္းရခက္တတ္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆို ဘယ္သူမွ မတားႀကဘူး။ မလြန္ေအာင္ေတာ့ ထိန္းေပးတတ္ႀကတယ္။ ေဒါသ ေၿပသြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္က ၿပန္အားနာရတယ္။ စိတ္မေကာင္း ၿဖစ္ရတတ္တယ္။ ေဒါသကလဲ ေခါင္းကိုက္တဲ့ အခါက်မွ ထြက္တတ္ပါတယ္။ ေခါင္းဘယ္အခ်ိန္ ကိုက္လဲ ဆိုရင္ တစ္ပတ္မွာ (၄)ေလာက္က ကိုက္တယ္။ လံုးဝ အကင္းအရွင္းေကာင္းတဲ့ရက္က တစ္ပတ္မွာ တစ္ရက္ေတာ့ အနည္းဆံုး ရွိပါတယ္။

အဲဒီလို ေခါင္းကိုက္တတ္တဲ့ အတြက္လဲ စိတ္ညစ္မိတယ္။ဘုရားကု လဲ ကုပါတယ္။ ဘုရားစာေတြလဲရြတ္ပါတယ္။ တရားထိုင္ ဆိုတုန္းကလဲ ထိုင္တာပဲ။ ဟိုနည္း ဒီနည္းနဲ႔ နည္းေပါင္းစံုေအာင္ ဆရာဝန္ေတြ ဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔ ကုပါတယ္။ ခုထိေတာ့ မေပ်ာက္ေသးပါဘူး။ ေပ်ာက္ဖို႔လဲ မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး။( အသက္ကေတာ့ ေပ်ာက္မွာပါေလ)။

ဒီလို ေခါင္းကိုက္တတ္တဲ့ အတြက္လဲ က်ေနာ္ကိုယ္ က်ေနာ္ အသက္တိုမယ္ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒီေရာဂါနဲ႔ အသက္လဲ မရွည္ခ်င္ၿပန္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ မိသားစု မွာ အကုန္လံုးက က်မ္းမာေရး ကင္းကင္းရွင္းရွင္း မေကာင္းဘူးလို႔ ေၿပာရမယ္။ အေမက က်ေနာ္ငယ္ငယ္ေလး တည္းက သားအိမ္ကင္ဆာၿဖစ္ထားၿပီး ဓာတ္ေရာင္ၿခည္ ကင္ထားရသူဆိုေတာ့ အတြင္းကလီစာေတြ မေကာင္းဘူး။ တစ္ခုခု အၿမဲ ၿဖစ္ေနတယ္။ အေဖနဲ႔ ညီနဲ႔က ေက်ာက္ကပ္ မေကာင္းဘူး။ ညီမ က ႏွလံုးေအာက္တဲ့ ေရာဂါ ရွိတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေခါင္းကိုက္တာက လြဲရင္ အတြင္းကလီစာ ေကာင္းတယ္။

ဒါေႀကာင့္ မိသားစု တစ္ေယာက္ေယာက္က တစ္ခုခု ၿဖစ္ၿပီး အစားထိုး ကုဖို႔ လိုလာရင္ အလြယ္တကူ ရေအာင္ က်ေနာ္ က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္တယ္။ ေတာ္ရံု အစားစာေတြက တစ္ခုခုကို ထိခိုက္မယ့္ အစာဆိုရင္ မစားေတာ့ဘူး။ အရင္က ေဆးလိပ္ ေသာက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ မိသားစုမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ က အတြင္းကလီစာ မေကာင္းဘူး ဆိုကတည္းက ေဆးလိပ္ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရွာင္တယ္။ ဘီယာ၊ အရက္လဲ ဒီလိုပါပဲ။ တခါတရံ ေသာက္တာက လြဲလို႔ ေတာ္ရံု မေသာက္ၿဖစ္ဘူး။ ေသာက္တာရက္ဆက္ၿပီးဆိုရင္ မိသားစု မ်က္ႏွာကို ၿမင္မိတယ္။ “ေႀသာ္… တကယ္လို႔ တစ္ခုခု သူတို႔ အရမ္းလိုအပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ငါမေပးႏိုင္ခဲ့ရင္ ” ဆိုတဲ့ အေတြးက အရာအားလံုးကုိ ရပ္တန္႔ေစပါတယ္။ ကိုယ္ကေကာင္းမွ သူတို႔ လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္ေပးႏိုင္မွာေလ။

က်ေနာ္ အသက္(၂၀) ၿပည့္တဲ့ ႏွစ္က ရန္ကုန္မွာ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ေဆးရံုတက္တုန္း ေသြးလိုေနတာကို သြား လွဴရင္း က်ေနာ့္ ခႏၵာကိုယ္ကို ေဆးရံုမွာ လွဴခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က လွဴတယ္ဆိုေပမယ့္ က်ေနာ့္မွာ မိဘ အုပ္ထိန္းသူေတြ ရွိေသးတဲ့အတြက္ သူတို႔ ဆီက ခြင့္ၿပဳခ်က္ယူရတယ္။ လွဴမယ္ ေၿပာတုန္းက အေဖနဲ႔ အေမ ရုတ္တရက္ ေတြေဝသြားတယ္။ ရပ္ေဆြ ရပ္မ်ိဳးေတြက ဒီလို ခႏၵာလွဴရင္ ေနာင္ဘဝ လူၿပန္ၿဖစ္ရင္ တစ္ခုခု ေလွ်ာ့ေနတတ္တယ္၊ ဘာတယ္၊ ညာတယ္ေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒီအယူ မရွိခဲ့ဘူး။ ေသသြားၿပီးပဲ။ ေနာက္ဘဝက်ရင္ ေနာက္တစ္မ်ိဳးေပါ့။ ေလာေလာဆယ္ ပုပ္ပြ သြားမယ့္ ခႏၵာကိုယ္ထဲက အသံုးဝင္မယ့္ မ်က္ႀကည္လႊာေတြ၊ အသည္း၊ ႏွလံုး၊ ေက်ာက္ကပ္ စသၿဖင့္ တၿခားတစ္ေယာက္ အတြက္ အသံုးဝင္မယ္။ အနည္းဆံုး ေဆးေက်ာင္းသားေတြ သုေတသန ၿပဳလုပ္ဖို႔ အတြက္ အေထာက္အကူ ၿဖစ္မယ္။ လွီး၊ ၿဖတ္၊ လွန္ေလွာလဲ ဘာအေႀကာင္းလဲ။ ကိုယ္က တၿခားတစ္ေနရာမွာ ေရာက္ေနၿပီးပဲ။ ႀကိဳက္သလို လုပ္ပါေစေပါ့။ အဲဒီလိုနဲ႔ အေဖနဲ႔ အေမတို႔ဆီက သေဘာတူညီမွဳ နဲ႔ လွဴၿဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ပထမ ဦးစားေပးက မိဘ၊ ေမာင္ႏွမနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြ အတြက္ေပါ့။ က်ေနာ္မေသခင္ က်ေနာ့္ မိသားစု အတြက္ တစ္ခုခု လိုအပ္ေနရင္ ေပးႏိုင္ဖို႔ရယ္…ကၽြန္ေတာ္ေသသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိသားစု ေဆြမ်ိဳးထဲမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က အမွန္တကယ္ လိုအပ္ေနၿပီးဆိုရင္ က်ေနာ့္ ခႏၵာကိုယ္ထဲက ေပးမယ္ဆိုတာရယ္ေပါ့။ အကယ္၍ တစ္ေယာက္ေယာက္ ကမွ မလိုအပ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ သေဘာအတိုင္းပါပဲ ဆိုၿပီး လက္မွတ္ထိုးခဲ့ပါတယ္။ ဆိုက္ပရပ္စ္ ကိုေရာက္ေတာ့လဲ ဒီႏိုင္ငံမွာ ေသသြားခဲ့ရင္ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ လွဴ ၿဖစ္ခဲ့တယ္။ ေသြးလည္း လွဴၿဖစ္ပါတယ္။ အၿမဲတမ္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာက္ကပ္၊ အသည္းနဲ႔ ႏွလံုးကို အၿမဲ က်မ္းမာေအာင္ ထားမိတယ္။ ေဆးအၿမဲစစ္တယ္။

တကယ္တမ္း ညီေလးက လွ်ပ္စစ္ဓာတ္လိုက္ၿပီး ေၿခေထာက္ေတြ မီးေလာင္သြားခ်ိန္မွာ ဘာမွ မလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေတြးတိုင္း စိတ္မေကာင္း ၿဖစ္ရတယ္။ အခုလမ္းၿပန္ေလွ်ာက္ေနၿပီ၊ အလုပ္ေတြ ၿပန္လုပ္ေနၿပီး ဆိုေတာ့ ဝမ္းသာရေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ တာဝန္မေက်ဘူးလို႔ ခံစားရတယ္။ ခုခ်ိန္မွာ သူက ေက်ာက္ကပ္မေကာင္းလို႔ ေက်ာက္ကပ္လဲရမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္ဘက္က အဆင္သင့္ပါပဲ။ အၿမဲတမ္းလည္း အဆင္သင့္ပါလို႔ ေၿပာထားၿပီးသားပါ။

အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ထိေရာက္တဲ့ ေပးဆပ္မွဳမ်ိဳး မိသားစု အတြက္ ခ်စ္သူ ခင္သူ အတြက္ မေပးႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အၿမဲတမ္း အဆင္သင့္ ၿဖစ္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားထားပါတယ္။ အသံုးမက် တဲ့ ေခါင္းကို သယ္ထားရတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ ခႏၵာကိုယ္ထဲက တစ္ခုခု ကို အသံုးက်ေစခ်င္တယ္။ ဒီဘဝမွာ ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းက မေကာင္းေပမယ့္ ေနာင့္ ေနာင္ဘဝတစ္ခုခုမွာ ေကာင္းခ်င္ေကာင္းမွာေပါ့။ ေနာင္ သံသရာ အဆက္ဆက္ ဘာေတြ ၿဖစ္လာမလဲ ဆိုတာ မေတြးထားဘူး။ ဘာေတြ ၿဖစ္ပါေစလို႔ လဲ မဆုေတာင္းမိပါဘူး။ ဒီဘဝကို ဒီမွ်နဲ႔ ေက်နပ္ပါတယ္။ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ဒီဘဝမွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္က က်ေနာ့္ေႀကာင့္ ေကာင္းသြားတာဆိုရင္လဲ ေက်နပ္မိမွာပါ။

ေခါင္းကိုက္တိုင္း ခံစားမိတဲ့ စိတ္ခံစားမွဳပါ။ အဲလိုခံစားရတိုင္း မိသားစုကို လြမ္းသလို မိသားစု အတြက္ တခုခု မလုပ္ေပးႏိုင္မွာ၊ မလုပ္ေပးႏိုင္တာ ေတြကို ေတြးၿပီး စိတ္ထဲ မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္။

စာဖတ္သူေရာ... မိသားစု အတြက္ ဘာေတြ လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့ၿပီးလဲ... ။ ဘာေတြ လုပ္ေပးႏိုင္မွာလဲ..။ မိသားစု ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ က တကယ္လိုအပ္လာရင္ ဘာေတြ လုပ္ေပးမွာလဲ ဆိုတာ ေတြးမိခဲ့လား...။

ကၽြန္ေတာ့အတြက္ကေတာ့ (psycho) လို စိတ္ေရာဂါ ရေနတယ္... ခုထိ မလုပ္ေပးႏိုင္ေသးတာကိုပါ...။



ဒါေပမယ့္ တေန႔ေန႔ေပါ့…

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္