ၿပဇာတ္

ကံ ဆိုတဲ့ ခဲတံကို ကိုင္ၿပီး ဘဝ စာရြက္ေပၚမွာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ အသာေလး ေရးၿခစ္ေနတယ္။ ဒီလို ေရးေနရင္း လိုအပ္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြ ေရြးဖို႔စဥ္းစားတယ္။ ကိုယ္တိုင္ ဇာတ္လမ္း ေကာင္းေကာင္း တစ္ပုစ္ ကို ႏွစ္ႏွစ္ ကာကာ စိတ္တိုင္းက် ဖန္တီးခ်င္ခဲ့တာ။

ၿဖစ္ခ်င္တာေတြ မ်ားေနတယ္။

ၿဖစ္ေစခ်င္တာေတြ ရွိေနတယ္။

လုပ္ခ်င္တာေတြက ဒုနဲ႔ေဒး...။

တၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းသဲ့ယူ လုပ္ယူေနရေတာ့ အားမရဘူး။ ရလာေလ ပိုလုပ္ခ်င္လာေလပဲ။ ဒါေႀကာင့္ ေလာဘႀကီးတယ္လို႔ ၿဖစ္လာတယ္။ ေလာဘ ဆိုတာ တကယ့္ေတာ့ ဗီလိန္ ဆန္တဲ့ လူႀကမ္းႀကီးေတြ..။

ေလာဘႀကီးတယ္ပဲ ထား..။

ၿဖစ္သင့္တာကို ၿဖစ္လာေအာင္ အေကာင္ထည္ေဖာ္ရင္း ၿဖစ္လာတဲ့ ေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနရတယ္။ ေလာဘေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနရတဲ့ ေမာဟေတြ။ လူႀကမ္းေတြ ေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနရတဲ့ လူရႊင္ေတာ္ေတြ။

ၿဖစ္လာတဲ့ အေပၚ ေပ်ာ္ေနလားလို႔ ေမးႀကမလား။ ၿပံဳးရယ္ေနတာကို ၿမင္ရေပမယ့္ ဝမ္းနည္းမွဳေတြ ရင္မွာၿပည့္က်ပ္ေနတာကို ၿမင္ရင္ၿမင္ႏိုင္မွာပါ။

ကိုယ္က ၿမင္ေစခ်င္ေနရင္ ကိုယ္က အတၱ ေတြ မ်ားေနၿပန္ၿပီး..။ သူကေတာ့ မင္းသားေပါ့။

ေဒါသေတြႀကီးေနတယ္။ ထစ္ခနဲ ဆို ေဒါသထြက္ေနၿပီ။ ေဒါသကထြက္ၿပီး ထိန္းလို႔သိမ္းလို႔ မရ။ မရေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၿပန္ထုႏွက္။ ရလာဒ္က ကိုယ္ပဲနာတယ္။ နာလဲ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ကိုယ့္ေဒါသကို ကိုယ္ထိန္းဖို႔က ကိုယ့္အသားနာမွပဲ ၿငိမ္းမွာကိုး။

ဘာေႀကာင့္ ေဒါသထြက္လဲ ေမးရင္လဲ ကိုယ့္အတၱ အတြက္ပဲ။ ေဒါသႀကီးတတ္မွန္း သိလို႔ ထိန္းသိမ္းၿပီးေနပါတယ္။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာ ဆက္ဆံပါတယ္။ အၿမဲတမ္းၿပံဳးေနၿပီး အေပ်ာ္နဲ႔ ဖံုးေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒါသထြက္ရင္ေတာ့ မ်က္စိထဲ ဘာမွ မၿမင္ေတာ့ဘူး။ မ်က္စိထဲရွိတာ လုပ္ခ်င္တာကို ေဒါသေနာက္ လိုက္မိတယ္။ ေနာင္တရလားေမးရင္ မရဘူး။ ေနာင္တ ရေနတဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေဒါသ ဘယ္ထြက္ေတာ့မလဲ။ ဒါကလည္း ကိုယ့္အတၱနဲ႔ ကိုယ္ပဲေလ..။ မင္းသားနဲ႔ တြဲရမယ့္ မင္းသမီးဟာ ေဒါသ ပါပဲ။

“တရားေလးထိုင္၊ ဘုရားမ်ားမ်ားရွိခိုး” ေပါ့လုိ႔ ဆိုေတာ့လဲ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိပဲ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႕ မွာ အတၱ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ေတြ က ထင္သေလာက္ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ေသဘူး။ မာနကေတာ့ မရွိသေလာက္ ၿဖစ္ေနၿပီး။ အဲဒီအတြက္ေတာ့ ဇာတ္က နည္းနည္းနာတယ္။

“ကိေလသာ ကုန္ခမ္းသြားၿပီး” ဆိုေတာ့လည္း က်န္တာက တဏွာ လို႔ပဲ ေၿပာရမလိုလို...။

တကယ္ေတာ့....

အတၱမင္းသားက ေဒါသ မင္းသမီးကို ေမာဟ လူပ်က္ အကူအညီကိုယူ ေလာဘလူႀကမ္းေတြလက္က ကယ္တင္ဖို႔ ကိေလသာ ဆိုင္းတီးၿပီး တဏွာဆန္တဲ့ ေလာက ဇာတ္ႀကမ္းႀကီးကို ဘဝဇာတ္ခံုေပၚမွာ ဆံုးခန္းတိုင္တဲ့ အထိေတာ့ ကႀကရမွာ။


တကယ္ေတာ့...

ဘဝဟာ ၿပဇာတ္ဆန္တယ္။ မင္းသား၊ မင္းသမီး၊ လူႀကမ္း၊ လူရႊင္ေတာ္ ေတြနဲ႔ ဆိုင္းတီးၿပီး ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ကရတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္။


တကယ္ေတာ့

ကိုယ္တိုင္က ဇာတ္ညြန္းေရးဆရာ...။ ကိုယ္တိုင္က ဒါရိုက္တာ..။



ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္












Comments

kaungkinpyar said…
ဒါရိုက္တာ ဇာတ္ညႊန္းေရး ဆရာၾကီး ေရ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ေလွ်ာ့ပါ၊ ေဒါသၾကီးလြန္းရင္ ကိုယ္ပဲ ခံစားရတာေလ...း)
ေရတမာ said…
ေဆးစက္ေလးေတြ တခုခ်င္း ခ်ရင္း ပံုေဖာ္သြားတဲ့ ပန္းခ်ီကားလုိပဲ။ ပထမ ေအာက္ခံအေရာင္ခ်ယ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ တခုခ်င္းျဖည့္လိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတဲ့ ပန္ခ်ီကားေလးျဖစ္လာတယ္။ ဒီလုိ အေရးသားမ်ိဳးကို သေဘာက်တယ္။ ေကာင္းလုိက္တဲ့ အက္ေဆးး။ ဒီျပဇာတ္မွာ ေတာထြက္ခန္းထည့္လိုက္ေအးးးေရာ အဲဒါ။ အကုိ လက္တက္လာျပီ မ်ားမ်ားေရးပါ ဟိ။ းP
စြယ္စံုရေလ :D
noblemoe said…
အေရးသားေလး ဖတ္လို ့ေကာင္းပါ၏။
ေဒါသဆိုတာ လူတိုင္းျဖစ္တတ္တာပါတယ္။
လူဆိုတာမ်ိဳးက ေလဘ ေဒါသ ေမာဟ ေတြကေနကင္းနိုင္တာမွမဟုတ္တာ အနည္းန ့ဲ ့အမ်ားလူတိုင္းမွာရွိတတ္တာပါပဲ။
"စိတ္ရွည္သည္ခံျခင္းသည္ ဥာဏ္ပညာရွိျခင္းနွင္ ့မိမိကိုယ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္တတ္ျခင္းတို ့ျဖစ္စနစ္တက် ပူေပါင္းထားျခင္းျဖစ္သည္" အဲဒီ အေခါင္းစည္းေလးထင္တာ ဖတ္မိတာကေန ကိုဖိုးစိန္စာေတြကို ဆက္ဖတ္ျဖစ္တာပါ။
အဲဒီေခါင္းစဥ္ေလးတိုင္းပဲေလ ေဒါသစိတ္ကေလးကို
လည္းသည္းခံလိုက္ပါ။ အဲဒီစာတန္ေလးကို အရမ္းလည္းနွစ္သက္လို ့ပါ။
ကိုယ္ကိုကိုယ္ထုရိုက္မေနပဲ ေဒါသမီးေတြကို စိတ္ေအးေအးေလးနဲ ့ျငိမ္းနိုင္ပါေစ။
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစေနာ္
မိုး
ဖုိးစိန္ေရ...လူေတြက တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ေလာဘ၊ ေဒါသေတြနဲ႔ပဲ ရွင္သန္ေနထုိင္ၾကတာ မဟုတ္လား။ အဲဒါေတြက အကုသုိလ္စိတ္ေတြပဲေလ။ တတ္ႏုိင္သေလာက္ အကုသုိလ္ျဖစ္စိတ္ေတြအျဖစ္မခံဖုိ႔ အသိေလးကပ္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိေပးၾကည့္ပါ။

ခင္တဲ့
မဇြန္
ဘာေတြ ေျပာသြားၾကတာလဲ ဘာအေရးအသားက ေကာင္းတာလဲ မသိေတာ့ပါဘူး အေဟးေဟး သိတာက တခုပဲ ေဒါသထြက္တယ္ ကုိယ့္အတၱနဲ႕ကုိယ္ပဲ း) ဒါရုိက္တာလဲ ကုိယ္၊ ဇာတ္ညြန္းေရးတာလဲ ကုိယ္တဲ့ .. ကဲ က်ေနာ္က ဘာလုပ္ရမွာတုန္း ခန္းဆီးဆြဲတဲ့ ပိတ္ကားနားက လူလုပ္ေပးရမလားးးး ေျပာ...... ေျပာ....... ေျပာ........ ေျပာ............

အတတ္ႏုိင္ဆုံး စိတ္ကုိေလွ်ာ့ စိတ္ကုိမလြတ္ေပးနဲ႕ တခုခုျဖစ္လာရင္ ေအာ္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ ဆုိတဲ့ စိတ္ကေလး ေတြးးးးးးးးးးးးး မွတ္ထားးးးးးးးးးး ကုိယ္ေျပာရင္ မွတ္ထားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ၾကားလားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ၾကားးးးးးးးးးလားးးးးးးးးးးးးး ၾကားးးးးးးးရဲ႕လားးးးးးးးးးးးးးးး


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
Mogok Thar said…
ျပဇာတ္ထဲမွာ ေပၚေပၚက... လိုက္ကာ ဆြဲတဲ့သူ လုပ္မယ္ဆိုေတာ့ က်န္တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြလဲ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာက... ျပဇာတ္ ကို ပြဲဆူ (အဲေလ) ဝိုင္းကူျပီး....
ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္.. ကလိုက္ၾကရေအာင္ဗ်ိဳ႕....

ကဲ...
ဇာတ္ညြန္းေရးဆရာၾကီး...ဒါရိုက္တာၾကီးေရ..။

ထုခ်င္သလိုထု.. ရိုက္ခ်င္သလိုရိုက္ (မွားျပန္ျပီ)

“ျပဇာတ္” ကို... ေရးခ်င္သလိုသာ.. ေရးပါဗ်ိဳ႕....။

ပရိတ္သတ္ဆိုတာ ရွိပါမွ... “ျပဇာတ္”.. ဆိုတာကလဲ အသက္ဝင္တာမလား...။

ဒီေတာ့

ဘဝဆိုတဲ့ “ျပဇာတ္” ကို ပရိတ္သတ္ၾကီးဆီ ကျပ အသံုးေတာ္ခံဖို႔အတြက္...

ေပ်ာ္... ေပ်ာ္.... ပါးး... ပါးးး....

က...
လိုက္.....
ၾက.........
စို႔...............
လားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

းးးး)))))

( ေမ်ာက္ငို ဘဝကေန ဦးစိတ္တို...ဘဝ ေျပာင္းသြားတာေတာင္ မသိလိုက္ဘူး... :-P )

ကိုေမာင္ဟန္
ေၾသာ္ ...
ေလာဘ ေတြ ၊
ေမာဟ ေတြ ၊
ေဒါသ ေတြ ၊

သိဘူးး .. ဘာေတြ မွန္းကို
လူတိုင္းမွ မကင္းတာ ... :P
ထြက္ေတာ့ လည္း ထြက္တယ္ေပါ့ ..

လြတ္လြတ္လပ္လပ္
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ပဲ ..
Angel Shaper said…
ဖတ္ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ ဆင္ျခင္ဖို႔ပဲ အားေပးေနမိပါတယ္။ သမီးလဲ ေဒါသေတာ့ ႀကီးတတ္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ဇာတ္ညႊန္းဆရာ ဒါရိုက္တာႀကီးေရ... ေဒါသေလးေလ်ာ့ေပါ့ေနာ့္။ ဘဝေမာေမာေလးေတြ ေျပပါေစ။
Ree Noe Mann said…
သယ္ရင္း ဘယ္အရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္
အလြန္အကၽြံ ျဖစ္ရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူး။
အဓိက က စိတ္ပဲ
Anonymous said…
ကိုယ္တုိင္ဇာတ္ညႊန္းေရး ကိုယ္တုိင္ ဒါရိုက္တာ ကိုယ္တုိင္မင္းသား ဆုိေပမယ့္ တကယ့္တကယ္က်
ကံဇာတ္ဆရာဆိုတဲ့ ငနဲၾကီးကို မေက်ာ္ႏိုင္တာနဲ႔ပဲ ..
မၾကာခဏ လဲၿပိဳေနၾကရ ..
မၾကီး
အိျႏၵာ said…
ကုိယ့္အသားေတာ့ အနာ မခံနဲ႔ နီးရာလူဆြဲထုလိုက္ းP
အခုတေလာ ဘဝဒႆနေတြ ေတာ္ေတာ္ ေရးျဖစ္ေနပါလား...

ရီႏိုေျပာတာ သေဘာက်တယ္...

တကယ္ေတာ့ “ဆိတ္” သာ အဓိကပါ ဖိုးစိန္ရာ...

ပဲ... ဟဲဟဲဟဲဟဲ...



ဖိုးစိန္ကို ေပ်ာ္ေစခ်င္သူ
းဝ)
Anonymous said…
ဖိုးစိန္ တရား ေပါက္သြားတာလား၊ တရား ရွာေတြ႕သြားၿပီ။ ေကာင္းေလစြ။

့ မင္းသား ဖိုးစိန္ပဲ ကိုယ့္ဇာတ္ကို ကိုယ္ နိုင္ေအာင္ ကတတ္ပါတယ္။:)

မအယ္
ေမေလး said…
မမအိၿႏၵာမဟုတ္တာေၿမွာက္ေပးေနပီ
နီးရာလူကဒီေမာင္ႏွမေတြထဲသီးခံတတ္တဲ႔ကိုဘုိလုိမ်ိဳးလုိဟုတ္တာေပါ႔
တၿခားအၿပင္လူဆြဲထုလုိက္လုိ႔ကေတာ႔ မမေနာ္ မမ

ကဲ ဘုန္းၾကီးတေစၦသိရင္ေလွ်ာ႔ကြယ္

Popular Posts