ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူး..


ငါးႏွစ္ရွိေနၿပီး..ငါးႏွစ္ၿပည့္သြားၿပီး..
ဒါေပမယ့္
အၿမဲတမ္းလြမ္းဆြတ္ေနရတတ္တာ က
အဲဒီတုန္းကအခ်ိန္….

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဆို တစ္သက္တာေမ့မရမဲ့ အမွတ္တရ ေလးေတြ…
(၂၀၀၄) ေဖေဖာ္ဝါရီလက
ကၽြန္ေတာ္တုိ ့သူငယ္ခ်င္းေတြ အမိေၿမပင္မတကၠသိုလ္္မွာ
ဘြဲ ့ဝတ္စံုေလးေတြ ကိုယ္စီဝတ္လို ့ မိဘေမာင္ႏွမေတြ နဲ ့ေပ်ာ္ရြင္စြာ
ဘြဲ ့ႏွင္းသဘင္
ခမ္းမကိုတက္ခဲ့တဲ့ေန ့ၿဖစ္သလို …
သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားေသာက္ႏွဳတ္ဆက္ပြဲလုပ္ရင္း ကေန
ငါတို ့ဒီလို ဘဝမ်ိဳးကိုေနာက္ရက္ေတြ..လေတြ..ႏွစ္ေတြမွာထပ္မရႏိုင္ေတာ့ပါလား
ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ.. အသိေတြက ..ဦးေႏွာက္ထဲဝင္လာေတာ့..မ်က္ရည္စေတြစိုလို ့..
အငိုၿပိဳင္ပြဲ အလားထင္ရေအာင္ မ်က္ရည္မိုးေတြရြာ ဝမ္းနည္း ခဲ့တဲ့ ေန ့ရက္ေတြလဲၿဖစ္ပါတယ္..
အခုေတာ့…
ကန္ေရၿပင္ေၿမနီလမ္းလဲေဝး…
အင္းယားကန္ေစာင္း ကို သတိရမိတယ္…
ပေဒသာ ကိုလဲလြမ္းတယ္…
အသည္းပန္းလဲ မေမ့ဘူး..
ဦးတင္ေအာင္တုတ္ထိုး လဲ စားခ်င္ေသးတယ္..
ရန္ကုန္ႏိုင္ငံၿခားဘာသာတကၠသိုလ္တက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့အဖို ့ေတာ့
ရန္ကုန္ပင္မတကၠသိုလ္ က ကၽြန္ေတာ့္တို ့အတြက္လံုးဝမစိမ္းပါဘူး…
ႏိုင္ငံၿခားဘာသာတကၠသိုလ္စဖြင့္တုန္းက လူသိပ္မသိဘူး..
ကၽြန္ေတာ္တို ့က (၉၇) ဆယ္တန္းေအာင္
ဆိုေတာ့ဒုတိယအသုတ္ၿဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေရွ ့က
(၉၆)ေအာင္ကိုကိုမမေတြပဲေက်ာင္းမွာရွိတယ္..
ကိုကိုမမေတြ နဲ ့တစ္ႏွစ္သာကြာတယ္..
သူတို ့ကအရမ္းေအးေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို ့(၉၇) ေအာင္ေတြ စေရာက္တဲ့ ႏွစ္မွာ
(YUFL) ကေတာ္ေတာ္ေလးကိုစည္လာတယ္…
လူလဲညီတယ္…ေမဂ်ာေတြကြဲေပမယ့္..
အပိုဘာသာရပ္ ေတြကို ေပါင္းယူရတဲ့အတြက္..
တစ္ေမဂ်ာနဲ ့တစ္ေမဂ်ာ ရင္းႏွီးၿပီး
အကုန္လံုးကစည္းလံုးႀကတယ္…
ကေလးလဲ မက လူႀကီးလဲမက်တဲ့
(၉၇)ေအာင္ တဲ့အသုတ္ ကို
ဆရာဆရာမေတြ က ပိုခ်စ္ႀကတယ္..
ဆိုးတယ္…ဒါေပမယ့္မမိုက္ဘူးေပါ့…
အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို ့က
ကိုယ္သင္ခ်င္တဲ့ ဘာသာစကားကိုသင္ရတဲ့အၿပင္
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ရဲ ့အရိပ္အာဝါသေအာက္မွာေနရတယ္ဆိုေတာ့
ကိုယ့္ကို ကိုယ္ဂုဏ္ယူလို ့မဆံုးေပါ့…
အရင္က ကိုကိုမမေတြေၿပာသလို မင္းတို ့အခုတက္ေနတာေပ်ာ္ေနတာ
ငါတို ့အရင္တုန္းက စည္ကားေပ်ာ္ရြင္တာရဲ ့တစ္ဝက္ေတာင္မမွီဘူးဆိုေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ့္တို ့အတြက္ေတာ့
ကိုယ့္အတိုင္းတာနဲ ့ကိုယ္
အရမ္းကိုေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့ပါတယ္..
တကၠသိုလ္ဆိုတဲ့အရသာကိုအၿပည့္အဝ မရမက ႀကားထဲကေန
မရ..ရေအာင္ယူၿပီးေပ်ာ္ခဲ့ႀကတယ္….
ႏိုင္ငံၿခားသာဘာတကၠသိုလ္ က ေက်ာင္းဝင္းေသးတယ္ဆိုေပမယ့္..
တကၠသိုလ္ရဲ ့အရည္အခ်င္းေတြနဲ ့အားလံုးၿပည့္စံုတယ္…(ကၽြန္ေတာ္တို ့အတြက္ေပါ့)
အဝင္အဝက ေနၿပီး…ငုဝါပန္းေတြ က ဝါထိန္ေနေအာင္ ပြင့္တတ္ႀကသလို..
ေက်ာင္းဝင္းတစ္ခုလံုးလဲ ကံံံ့ေကာ္ပန္းရနံ ့ေတြနဲ ့ထုန္မႊန္ေနတတ္ပါတယ္..
ကန္တင္းေသးေသးေလး သံုးဆိုင္တြဲ မွာ ဒီပလိုမာတန္းက အကိုအမေတြ..နဲ ့..
ေကာ္ဖီလုေသာက္ရတဲ့အရသာကလည္း ဘာနဲ ့မွလဲလို ့မရဘူး..
ေက်ာင္းၿမက္ခင္းၿပင္ႏွစ္ခုကလည္း ကၽြန္ေတာ့္တို ့အနားေၿဖလွဲစက္ရာ
အိပ္ယာႀကီးႏွစ္ခုလို ၿဖစ္ခဲ ့သလို မန္က်ည္းပင္ ကိုခဲနဲ ့ေပါက္ လို ့
ဗံဒါသီးထုစားခဲ့တာေတြ ကလည္းအႀကိမ္ႀကိမ္ပါ…
ဘာသာရပ္ေတြ အမိ်ဳးမ်ိဳးကြဲေပမယ့္..
အကုန္လံုးက စည္းစည္းလံုးလံုးရိွႀကတာကေပ်ာ္စရာတစ္ခုပါ….
ပိုၿပီးေကာင္းတဲ့ဓေလ့တစ္ခုက ေတာ့
ကန္းတင္းမွာအေႀကြးစားလို ့ရတဲ့အၿပင္
ဆရာဆရာမေတြက ေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္တို ့ေကာ္ဖီဖိုးေတြ ရွင္းေပးတာပါ…
ၿပတ္တုန္းလပ္တုန္းတစ္ခ်ိန္လံုးဆိုတဲ့ကၽြန္ေတာ္တို ့အတြက္
အားတက္စရာေပါ့..
ရန္ကုန္ပင္မတကၠသိုလ္နဲ ့နီးတဲ့အတြက္လည္း
တကၠသိုလ္အႏံွ ့ေနရာမထပ္ေအာင္ေၿခဆန္ ့ခဲ့ႀကတယ္…
ကဗ်ာေတြကို ေမဂ်ာ အလုိက္ ရႊန္းရႊန္းေဝေအာင္ေရးခဲ့ႀကၿပီး..
ခ်စ္သူကိုလက္ေဆာင္ေပးလို ့လက္ဖက္ရည္ဖိုးၿပန္ေတာင္းခဲ့ႀကတယ္…
စာေမးပြဲနားနီးရင္..ဆရာမ်ားေဆာင္မွာ အိပ္လို ့
ဂစ္တာတစ္လံုးကိုင္ၿပီး..ဘယ္နားသြားတီးရမွန္းမသိလို ့ရြာလည္ခဲ့တဲ့ရက္ေတြ…
စာေမးပြဲရက္ေတြမွာ သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာစုၿပီး..
စား ေသာက္ အိပ္ ေၿဖ ကိုသာလုပ္ခဲ့တာကို အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့ႀကတယ္…
ေက်ာင္းကိုအလာ မိုးေတြရြာလို ့ ထီးမပါပဲနဲ ့မိုးေရထဲမွာ ေဆာ့ႀကတာေတြ...
မိုးေရေတြစိုလို ့ အကုန္လံုးခၽြတ္ပီး မိုးကာေလးနဲ ့လံုေအာင္
တေနကုန္ေနရတဲ့အရသာေလးေတြ
မိုးေရထဲမွာ ထြက္ကစားရင္း
စိတ္ပါလို ့ဟိုတစ္ေယာက္ဒီတစ္ေယာက္နဲ ့ ေဘာလံုးပြဲၿဖစ္သြားလို ့
ေမာ္ကြန္းထိန္းေခၚဆူခံရတာေတြ..

ေက်ာင္းေပါင္းစံုေလွၿပိဳင္ပြဲကို ယူအက္ဖ္အယ္ က အႏိုင္မခံဘဲနဲ ့အရွံဳးေပးခဲ့ တာကို
တစ္ေက်ာင္းလံုးက အားေပးခဲ့ႀကတာေတြ..က ၿပန္စဥ္းစာရင္ရယ္ခ်င္စရာေကာင္းပါတယ္
မိုးလင္းလို ့ေက်ာင္းကိုေၿခလွမ္းစတာနဲ ့
(UFL)ကန္တင္း မွာ ေကာ္ဖီကိုေသာက္
ေန ့လည္စာကို ပေဒသာ(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ စာႀကည့္တိုက္နား) မွာစား
ညေနေက်ာင္းလစ္ရင္ ဦးခ်စ္ဆိုင္ထိုင္
အသည္းပန္းမွာထိုင္…
ၿပန္ခါနီးပင္းယေဆာင္နား က ဦးတင္ေအာင္ဆီမွာတုတ္ထိုး စား (တုတ္ခိုးစား)…
အေၾကာင္းမရွိအေႀကာင္းရွာၿပီး ပါရမီကားစီးၿပန္…
တေန ့တာေန ့ရက္ေတြကိုမရိုးေအာင္ အိမ္ၿပန္စဥ္းစား
အရွဳပ္မလုပ္ပဲနဲ ့အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနခဲ့တာကိုက
ကၽြန္ေတာ္တို ့အတြက္ေပ်ာ္စရာပါ…

အခုေတာ့ (OB)ေလးလဲကၽြန္ေတာ္တို ့နဲ ့ေဝးခဲ့ပါၿပီး…
(LRC)မွာ ခိုးအိပ္ခဲ့တာကိုလဲသတိရမိပါသည္…
ၿမဝတီေဆာင္မွာ အတန္းလစ္ပီးခိုးပုန္းတာကိုလဲ မေမ့ပါဘူး…
(၂၀၀၀) ကေနစလို ့ (၂၀၀၄)ခုႏွစ္ထိက
ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးေန ့ရက္ေတြပါ..
ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ပါဘူး….
ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူး….

ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က
ဒါရိုက္တာခ်ိဳတူးေဇာ္ရဲ ့လက္ရာ.. ရံြ ့ ကိုႀကည့္ၿပီး ေတာ့
အလြမ္းဓာတ္ခံရွိတဲ ့ကၽြန္ေတာ္က အရမ္းကိုေနမထိထိုင္မသာၿဖစ္ေနတယ္..
တေန ့က မေနာ္ ရဲ ့တကၠသိုလ္ပံုရိပ္တစ္ခ်ိဳ ့ကိုေတြ ့လိုက္ရေတာ့
ဒီပို ့စ္ေလးကိုေရးခ်င္တာနဲ ့ မွတ္မွတ္ရရေရးလိုက္တာပါ….
ကၽြန္ေတာ့္နဲ ့အတူ ၿပင္သစ္စာကိုေလ့လာသင္ယူခဲ့တဲ့
သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ ့႒ာနကဆရာမမ်ားအေႀကာင္း
(၉၇)ေအာင္ေမဂ်ာေပါင္းစံုက
ယူအက္ဖ္အယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေႀကာင္းကိုလဲ
ဆက္ေရးပါမယ္....
ဖိုးစိန္

Comments

MANORHARY said…
ၿပင္သစ္ဌာနကဆရာမဆိုရင္ ေဒၚမို႔မို႔၀င္းနဲ႔ေဒၚမီမီၿပံဳးေရာ
ပါဦးမွာလားဟင္..း) ေဒၚခင္ေဆြ၀င္းေရာေပါ့..း)
မေနာ္လည္းၿပင္သစ္တက္ခဲ့ဖူးေတာ့..သတိရစရာေလး
ေတြပါ..။ၿပီးေတာ့..တကယ့္ University life
စစ္စစ္ကိုရႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ထင္ပါတယ္။
WWKM said…
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀အေၾကာင္းေလးေရးထား
တာ ေကာင္းတယ္ ေမာင္ဖိုးစိန္ေရ။
အစ္မလဲေရးမလို႔ မေနာ္ဆီကေန ဓါတ္ပံုေတြေတာင္း
ထားတာေလ။ ကူးထားျပီးျပီ။ အားမွပဲ ပို႔စ္ေလးေရး
ျဖစ္ေတာ႔မယ္။ ကြန္ဘိုေကးရွင္းၾကီးကို ျမင္ရင္ ေက်ာင္း
သားဘ၀ကို ပိုလြမ္းမိတယ္။
ေမာင္ဖိုးစိန္က ၉၇ ဆယ္တန္းေအာင္တာလား။ အစ္မက
၈၇ မွာ ၁၀ တန္းေအာင္ခဲ႔တာေလ။ ၁၀ နွစ္တိတိကြာတာ
ေပါ႔။
ေက်ာင္းသားဘ၀အေၾကာင္းေလးေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔
ဖတ္သြားပါတယ္ကြယ္။
Unknown said…
Your story are have to remember our uni life.They also like it.Now we cannot get it.There are still in our past.But we will remember our happy time in UFL.
Dream said…
ေအာ္..ဂယိုလား... ေက်ာင္းတုန္းက တသိရာေလးေတြ ျပန္ေတြးၾကတဲ့ သူတုိင္း အခုလုိျပံဳးေပ်ာ္ေနမွာပါ .. အခုလုိ သတိရစရာေလးေတြ ကုိမွ်ေ၀ ေဖာ္ျပေပးတာ ေကး်ဇူးပါ ဦးဦးဖုိးစိန္ေရ...
Anonymous said…
အင္း ဖတ္ရတာ အားက်မိပါရဲ့ ဗ်ာ
အဲ့လို ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ အေၾကာင္းကို ၀ထၳဳေတြထဲမွာလည္း ခဏ ခဏ ေတြ႕တယ္ အျပင္မွာလည္း ခဏ ခဏ နားေထာင္ရတယ္
ဘယ္ေတာ့မွ ရိုးမသြားဘူး ျပီးေတာ့ တစ္ခါ ဖတ္ရတုိင္း နားေထာင္ရတုိင္း ပိုျပီး သိခ်င္တယ္ တစ္ကယ္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းမွာပါ ...
လူငယ္ဘ၀ ဆိုတာ ဘာမွန္း မသိလိုက္ပါဘူး ကိုဖိုးစိန္ေရ ....
ဒါနဲ႕ ကိုဖိုးစိန္က က်ေနာ့္ထက္ ၾကီးမယ္ထင္တယ္ဗ်..
က်ေနာ္က 2001 ဆယ္တန္းေအာင္ဗ်ိဳ႕
( ငယ္ေၾကာင္းၾကြားတာ :D )
အစ္ကိုၾကီး ဖိုးစိန္ေပါ့ဗ်ာ အေဟးေဟး
Anonymous said…
aဟး……fri …..တကယ္ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးလား…..
ျပင္သစ္ဘာသာက တစ္ေယာက္အေျကာင္းေရာမေရးဘူးလား….. ဟိဟီး …စတာေနာ္……
Anonymous said…
စိန္လွ်ံ..
အဲဒီအခိ်န္ေတြကို ငါဘယ္ေတာ့မွေမ့လို ့ရမွာမဟုတ္ပါဘူး..ေက်းဇူးၿပဳၿပီးေတာ့ ဒီ အေႀကာင္းေတြကို ဆက္ေရးေစခ်င္တယ္..
ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ေအာင္ေပါ့..
ၿပန္ဖတ္ရင္းနဲ ့ေဆြးေနခ်င္တယ္...
ေပ်ာ္စရာ ေက်ာင္းသားဘ၀ပဲ
ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ အဲ့ေလာက္ မေပ်ာ္ခဲ့ရပါဘူး
Anonymous said…
စိတ္ကူးထဲမွာျပန္ငယ္သြားသလိုပဲ..သိလား..ဒါေပမဲ့ ငါက ေက်ာင္းၿပီးေအာင္မတက္ခဲ့ေတာ့ အားလုံးကိုေတာ့မခံစားလိုက္ရဘူးေလ.. အဲဒီအခ်ိန္ကို လြမ္းတယ္..
Anonymous said…
final မွာအတန္းလစ္ျပီး မိန္းထဲမွာ တစ္အုပ္စုလံုးဓာတ္ပံုရုိက္ျပီး အင္းယားမွာ ေလွလႊတ္ရင္း အတြဲေတြနဲ႕ ခံုတန္းလုထိုင္ရတာ မွွတ္မိေနပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန့တီခ်ယ္ၾကီးေကၽြးတဲ့မုန့္ဟင္းခါးကုိ ငါးဖယ္ေတြ၊ အစာပလာအစံုအလင္နဲ့ တ၀တျပဲတီးလုိက္ရတာ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ေခါင္းေတာင္မေဖာ္ႏုိင္ေအာင္ေပါ့။ ဓာတ္ခဲ ကုိ တန္းလံုးလစ္ျပီး အားေပးခဲ့တာလည္း မွတ္မိေနပါတယ္။ မုန့္စားဆင္းရင္ အတန္းထဲမွာ အားလံုးစုျပီး သူ့ဟင္းကုိယ္စား ကုိယ့္ဟင္းသူစားနဲ့ လုစားခဲ့တာေတြ၊ ဆရာမဒီဘက္က၀င္ရင္ဟုိဘက္အေပါက္ထြက္ေျပးတာေတြ အားလံဲုးကသတိရစရာေတြခ်ည္းပါပဲ။ အခုဆုိ OB ေဆာင္ေနရာမွာ အစားထုိးေဆာက္လုိက္တဲ့ အေဆာက္အဦးကုိျမင္တုိင္း တစ္ခ်ိန္က သူငယ္ခ်င္းေတြကုိလည္း သတိရပါတယ္။ အခုဆုိ ေက်ာင္း၀င္းထဲက ကံ့ေကာ္ပင္မွာ ကံ့ေကာ္ပန္းေတြ ပြင့္ေနျပီေလ။ တစ္ခ်ိန္မွာ အခြင့္ရွိခဲ့ရင္ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးကို ျပန္ဆံုခ်င္ပါတယ္။ (seulement mes amis qui ont appris la langue françaises) :)
Anonymous said…
ငါရဲ ့အတိတ္ကၿဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ယူအက္ဖ္အယ္မွာ
ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရတဲ့ေန ့ရက္ေတြကိုလြမ္းတယ္..
ငါ့ဘဝမွာအခြင့္အေရးတစ္ခါထပ္ေပးမယ္ဆိုရင္..
ေတာင္းဆိုခ်င္တာက ငါ့ရဲ ့ေက်ာင္းသားဘဝကို
ငါခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့
ငါခ်စ္တဲ့ယူအက္ဖ္အယ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ
တစ္ကေနၿပန္စၿပီးေပ်ာ္ခ်င္ေသးတယ္ဟာ..
ငါတစ္ေယာက္တည္းလြမ္းတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ
ငါေသခ်ာေပါက္ေၿပာရဲပါတယ္..
သူငယ္ခ်င္းရယ္..
Anonymous said…
အခ်ိန္ေတြကိုသာ ေနာက္ၿပန္ဆုတ္လို ့ရခဲ့မယ္ဆိုရင္
ငါရည္းစားမထားေတာ့ဘဲ
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ေနရတဲ့အရသာကို
ပဲ အၿပည့္အဝၿပန္လို ခ်င္တယ္
ငါလဲအရမ္းလြမ္းတယ္
အရင္တုန္းကအခ်ိန္ေတြကို

Popular Posts