အေမ့သားခ်ိဳ

အိမ္ေရွ ့ေပါက္ဝတည့္တည့္မွာ ဆိုက္ကားတစ္စီး ကၽြိ ကနဲ

ၿမည္ေအာင္ရပ္သံေၾကာင့္ မထင္မွတ္ပဲ ကၽြန္မ အိမ္ေပါက္ဝကို မင္သက္စြာေငးႀကည့္ေနမိတယ္...

ဆိုက္ကားေပၚက လူတစ္ေယာက္ ရွမ္းလြယ္အိတ္အႀကီးႀကီးထဲကေန

ဟုိရွာဒီေႏွာက္လုပ္ေနေပမယ့္ အသက္မပါလွတာကို ႀကည့္ရင္းစိတ္ပ်က္လာတဲ ့

ဆိုက္ကားသမား က ကၽြန္မအိမ္ထဲကိုလွမ္းႀကည့္ရင္းေခါင္းကုတ္ေနတယ္..

မိနစ္ေတာ္ေတာ္ႀကာေအာင္ ဆုိက္ကားေပၚကေနဆင္းဖို ့အားယူေနတာကိုလွမ္းၿမင္ ရေပမယ့္ ကၽြန္မ

အၿပင္ကိုမထြက္မိဘူး...

ေအးေလ..ဘာထြက္စရာရွိလဲလို ့..

ကၽြန္မဆီကိုဘယ္ဧည့္သည္ မွလာစရာမရွိသလို ..

ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ ့ဧည့္သည္ဆိုပိုလို ေတာင္ဆိုးေသး..

အိမ္နားပတ္ဝန္းက်င္ကၿဖစ္ႏိုင္တယ္ထင္တယ္..ပံုစံႀကည့္ရတာ ဆံပင္က ဖြာလန္ႀကဲ...
ႀကည့္မေကာင္းေအာင္ပိန္ ရတဲ ့ႀကားထဲကေန
ကုိင္းေနတဲ့ခါးေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ႀကည့္ရဆိုးေနတယ္..

အိမ္က လက္ႏွီးစုတ္ေလာက္မွ မသားနားေသာ
ညစ္ပတ္ေပက်ံေနတဲ့ ပင္နီအက်ီၤ အစုတ္ ကိုရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္းဝတ္ထား ၿပီး
မဲၿပာညစ္ေမွာင္ အေရာင္ခြဲလို ့မရတဲ့ နံငယ္ပိုင္းအတိုအစုတ္ကို

အရပ္နဲ ့မလိုက္စြာ ဒူးေပၚေအာင္ဝတ္ထားပီးလြယ္အိတ္လြယ္ထားပံု က

တကယ့္ကို ႀကည့္ရတာအက်ည္းတန္လြန္းေနတယ္...

အိမ္ကိုလွမ္းႀကည့္ေနတဲ့ သူ ့ကိုၿမင္ရေတာ့ ကၽြန္မရင္ေတြ
ဒိန္းကနဲ ေဆာက္မည္သြားသံကိုေတာင္ၿပန္ၾကားေနရတယ္..
လက္ကလည္း ထိုင္ေနတဲ့ခံုကို

က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ထားမိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ သတိမထားမိေပမယ့္ သိေနရတယ္..

ဘုရား..ဘုရား...

အခုခ်ိန္.ငါ့ေယာက်ားကလဲမရွိဘူး.. အေမကလည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားေနတယ္..

ခေလးနဲ ့ငါ့ဘဲရွိတာ..

ဒီအေကာင္အိမ္ေပၚတက္လာၿပီး..ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲလို ့ ေတြးေၾကာက္ေနမိတယ္...

စိတ္ထဲမွာလဲ..အေမနဲ ့ေယာက်ားကိုတ ေနမိတယ္..

ကုန္းကုန္းကြကြ နဲ ့ေခါင္းစိုက္ဝင္လာတဲ့ သူ ့ကိုႀကည့္ရင္းနဲ ့ကၽြန္မမွာ ေၾကာက္စိတ္ေတြနဲ ့အတူ

မေကာင္းဆိုးရြားတစ္ေကာင္
အိမ္ေပၚတက္လာေတာ့မယ္ဆိုတာကို ေတြးရင္းနဲ ့ငိုခ်င္လာတယ္..

ၿခံတခါးကိုတြန္းဖြင့္....ေလွကားကို တဆစ္ၿခင္းလွမ္းတက္လာၿပီး..

ဘာဂ်ာ တံခါးကို ဆြဲလွဳပ္ေနတဲ့သူ ့ ကို ကၽြန္မ မသက္မရွဳ ဘဲ ေၾကာက္စိတ္ေတြမႊန္ထူး

ၿပီး မင္သက္ေငးေမာမိ ေနခဲ့တယ္..

ၾကက္သီးေမြးညင္းေတြ ထလို ့ ဒါလူမဟုတ္တဲ့မေကာင္းဆိုးရြား တစ္ေကာင္ပါလားဆိုတာကို
သိေနသလို လို ခံစားေနရတယ္..

ဘာဂ်ာတံခါး ကို ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းဆြဲလွဳပ္ေနရာမွ စိတ္မရွည္ေတာ့တဲ့ သူ က
ဘာဂ်ာကိုအားကုန္ဆြဲလွဳပ္ေတာ့မွ

ကၽြန္မေၾကာက္စိတ္နဲ ့အသက္ၿပန္ဝင္လာခဲ့တယ္...

”ေမေမ.....တံခါးဖြင့္ပါဗ်ာ......ေမ့ေမ့သားခ်ိဳၿပန္လာၿပီးေလ.................”

”ဟင္.........ဒါ...သား.....သားးးး..ခ်ိဳ.....ဘုရားဘုရား..

ဘယ္လိုၿဖစ္ရတာတုန္း...ဒါ......ငါ့သားအသံ......”

အံံ့ႀသမင္သက္စြာမတ္တပ္ရပ္ ရင္းေၾကာက္စိတ္ေတြေပ်ာက္ ကာ

ေမေမလို ့ေခၚေနတဲ့ သူရွိရာ ဘာဂ်ာတံခါးစီသို ့အေၿပးအလႊားေရာက္ေတာ့..

”ေမေမ...သားကိုကယ္ပါအံုး...သားခ်ိဳေလ....

ေမေမ့ကို ေတြ ့ခ်င္လို ့ၿပန္လာတာပါ....သားကိုမၿပစ္ထားပါနဲ ့”
လို ့ငိုသံေႏွာလို ့ေၿပာေနတဲ ့သူကို ေသေသခ်ာခ်ာႀကည့္လိုက္မွ
မွတ္မိစရာဆိုလို ့သားရဲ ့ထူထဲမည္းနက္ေနတဲ ့မ်က္ခံုးတစ္စံု ...

နဲ ့သားရဲ ့အသံတစ္စံု....

ကၽြန္မလက္ေတြက လွ်င္ၿမန္စြာ သူ ့လက္ကို ဆြဲလွန္တင္ပီးႀကည့္လိုက္ေတာ့

လက္ေမာင္းမွာ ထိုးထားတဲ့ က်ားပံုတက္တူးကိုၿမင္ေတာ့မွ..

ကၽြန္မရင္ထဲကေန မ်က္ရည္ေတြ အလိမ့္လိမ့္က်ဆင္းလာတယ္...မထင္ရက္စရာ...

ညိဳမဲခ်ိဳင့္ခြက္ေနတဲ့ မ်က္အိမ္ႏွစ္လံုးႀကားမွ ဝါထိန္ထိန္ ၿပဴးထြက္ေနတဲ့

မ်က္လံုးတစ္စံုနဲ ့လိုက္ဖက္စြာ အရိုးေပၚတင္ေနတဲ့အေရၿပားက သရက္ခြံေၿခာက္လို ...

မၿမင္ရက္စရာ..ဘယ္လိုမွဆက္စပ္မေတြးမိတဲ့သားရဲ ့ရုပ္ရည္....

”ဘယ္လိုၿဖစ္ရတာလဲသားရယ္.....အေမကိုေၿပာစမ္းပါအံုး....”

”ေမေမ..သားမေသခ်င္ေသးဘူး...သားကိုခြင့္လႊတ္ပါေမေမ..

သားသူငယ္ခ်င္းပါတယ္..ေခၚလိုက္ပါ...”

အို..သူငယ္ခ်င္းကပါေသးတယ္..ဘယ္မွာလဲ..ေဘးဘီကိုဝဲႀကည့္လိုက္ေတာ့..

ဘာမွမၿမင္..ဆိုက္ကားသမားေတာင္ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ..

သားကိုၿပန္လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ေပၚမွာေမ်ာေနၿပီး..တံု ့တံု ့မွ်မလွဳပ္ေတာ့...

.....................................................

”ဦးနဲ ့ေမေမကိုသားကန္ေတာ့ပါတယ္”..

”ၿဖစ္ႏိုင္ရင္မသြားပါနဲ ့လားသားခ်ိဳ..မင္းကိုငါေႀကြးႏိုင္ပါတယ္..

မင္းကိုငါ့သားလိုငါဆက္ဆံတာပါ...

မင္းကိုငယ္ေသးတယ္လို ့ထင္တယ္..”

”ဟုတ္ပါတယ္သားရယ္..ေမေမတို ့ကိုခြဲမသြားပါနဲ ့အံုး..”

”ငိုမေနနဲ ့ေတာ့ေမေမ..သားဆံုးၿဖတ္ၿပီးၿပီး..ဦးေႀကာင့္လဲမဟုတ္ဘူး..

ဘယ္သူ ့ေႀကာင့္မွမဟုတ္ဘူး..သားခ်မ္းသာခ်င္လို ့...

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေက်ာက္ေအာင္ထားတယ္..သားလဲစမ္းလုပ္ႀကည့္မယ္..

မၿဖစ္ေတာ့လဲၿပန္လာမွာေပါ့..ေမေမ့သားဘဲ..အိမ္ၿပန္လာမွာေပါ့”

ကၽြန္မႀကားေယာင္ေနပါတယ္..ဒီစကားေတြကို..လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္က

သားေၿပာခဲ့တဲ့စကားေတြ..

အခုေတာ့..

အေမလုပ္တဲ့သူ ကတာဝန္မေက်သလိုၿဖစ္ရၿပီး...

ထြက္သြားခါစတုန္းကေတာ့ ဖုန္းဆက္စာေရးတယ္..

အဆင္ေၿပေႀကာင္း..ေနရထိုင္ရတာေပ်ာ္ေႀကာင္း..

ၿခင္မ်ားေႀကာင္းနဲ ့ေအးတဲ့အေႀကာင္းေတြကို

စာေရး..ဓာတ္ပံုေတြပို ့ေတာ့..သားအတြက္ေတာင္သူ ့ေၿခသူရပ္ႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး ႀကိတ္ၿပီးဂုဏ္ယူေနတာ..

တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ႀကာေတာ့ သားေက်ာက္ေအာင္တဲ့သတင္းကို ဖားကန္ ့ကၿပန္လာတဲ့ အသိတစ္ေယာက္ဆီက ႀကားရေတာ့ ဝမ္းသားမိတယ္..

ရီးစားရေနၿပီးဆိုတဲ့အသံလဲႀကားေတာ့ သားေကာင္မေလးကိုေတြ ့ခ်င္လို ့စာေရးေသးတယ္..

ေနာက္ပိုင္းလိပ္စာေၿပာင္းသြားတယ္ဆိုလို ့ ဘာအဆက္အသြယ္မွမရေတာ့ဘူး..

ကၽြန္မစိတ္ထင္..မိန္းမရ ခ်မ္းသာသြားတယ္ေပါ့..

ကိုယ့္သားေကာင္းစားေနတယ္ဆိုေတာ့ ေတြ ့ခ်င္ေပမယ့္

သားကေမ့ေနတယ္ဆိုေတာ့ ရင္ထဲမွာပဲခံစားေနတယ္..

ဘယ္သူ ့ကိုမွလဲဖြင့္မေၿပာမိခဲ့ဘူးေလ..

အခုေတာ့..

ထင္ၿမင္ခ်က္နဲ ့လက္ေတြ ့ဟာ.. မိခင္တစ္ေယာက္အတြက္

တာဝန္မေက်သူ လို ့ခံစားေနရတယ္..

”အမ..အမ..”

”ေႀသာ္..ဆရာ..သားအေၿခအေနကဘယ္လို လဲ”

”အင္းဗ်ာ..ေၿပာရမွာေတာ့စိတ္မေကာင္းဘူး..

ေဆးရံုကေနဆင္းဖို ့ကၽြန္ေတာ္လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္မယ္..

ေနရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး..အလြန္ဆံုးတစ္ပတ္...

အိမ္မွာထားတာအေကာင္းဆံုးလို ့ထင္တယ္..

ၿပီးေတာ့..

အမကေလးေတြနဲ ့ေရာမထားပါနဲ ့...

သူ ့ဆီမွာရွိတဲ့ေရာဂါေတြက စံုတယ္..ဘာမွန္းကိုမသိတာ..

ေသြးစစ္ေတာ့လဲ..ဘာမွန္းကိုမသိဘူးအမ..

အဲဒါေႀကာင့္ ..အမတို ့မိသားစုက်န္းမာေရးအတြက္ သူ ့ကိုခြဲထားတာအေကာင္းဆံုးပါ”

ဆရာဝန္ဘာကိုရည္ရြယ္ေၿပာသလဲဆိုတာကၽြန္မေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္သည္..

သားပံုစံက အသက္ရွင္ေနေပမယ္... အသက္ရွင္တဲ့ပံုစံမေပါက္..

အခုေတာ့ေဆးရံု မွာေတာင္မထားေတာ့ဘူးဆိုေတာ့...

ေနာက္ဆံုးေတာ့..

ကၽြန္မအေမတို ့အရင္ဝယ္ထားတဲ့ၿမိဳ ့သစ္မွာ ရွိတဲ့အိမ္ေလးရွိရာ သားကိုေခၚလာရတယ္..

ပထမရက္ေတြက ကၽြန္မေစာင့္ေပမယ့္...

ေနာက္ရက္ေတြမွာကၽြန္မကေလးေက်ာင္းနဲ ့ အိမ္အလုပ္နဲ ့ဆိုေတာ့

ကၽြန္မ အေမနဲ ့အေဖ ကသူ ့ေၿမးကိုတာဝန္ယူလိုက္ပါတယ္...

ေႀသာ္.. ကုိယ့္ရင္ကေမြးတဲ့သားၿဖစ္ပါရက္နဲ ့..ကိုယ့္အိမ္ေပၚတင္လို ့မရဘူး..

သူ ့ရဲ ့ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကိုေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမထားႏိုင္ဘူး..

ငါမိခင္တာဝန္ေတာ္ေတာ္မေက်ပါလားဆိုၿပီးစိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္..

သတၱဝါ တစ္ခု ကံတစ္ခု ေပါ့သမီးရယ္လို ့အေမႏွစ္သိမ့္လို ့သာ ခံသာတယ္..

သားလုပ္သူက ေဆးရံု ကဆင္းၿပီးတစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ က ပံုမွန္ဆိုေပမယ့္

ေနာက္ရက္ေတြမွ ကေယာင္ကတမ္း နဲ ့ထေအာ္တတ္သလို

တစ္ေယာက္တည္းလည္းစကားေၿပာေနတတ္တယ္..

တခါတေလ အေမတို ့ထံက စားခ်င္တာမ်ားကိုေတာင္းစားတတ္သလို

တခါတေလညဘက္ေတြမွာ သူကိုယ္တိုင္ရွာစားေနတတ္တယ္..

ေန ့ဘက္ေတြမွာ ထရင္ထူရတဲ့သူက ညဘက္မွာ ထစားတတ္တယ္ဆိုေတာ့

မသကာၤၿဖစ္လာတယ္..

အားလံုးက မေကာင္းဆိုးရြားကပ္တယ္..

ဖုတ္ဝင္ေနၿပီးလို ့ဆိုေတာ့..

မလုပ္ခ်င္ဘဲနဲ ့ ကၽြန္မအလုပ္တစ္ခုကိုထပ္လုပ္ရတယ္..

အဲဒါ ေဆးဖေယာင္တိုင္ထြန္းၿပီး မေကာင္းဆိုးရြားထုတ္တယ္ဆိုတဲ့ဆရာကိုရွာရတာေပါ့..

စဥ္းစားႀကည့္စမ္းပါအံုး..ကိုယ့္သားရ႕ဲအသက္ကိုႏွဳတ္ယူမယ့္သူကို

လိုက္ရွာရတဲ့မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ရင္တြင္းက ပူေလာင္မွဳကို..

ေနာက္ဆံုးေတာ့ အားလံုးရဲ ့ဝိုင္းဝန္းရွာႀကံမွဳနဲ ့

ဆရာကိုေတြ ့တယ္..

ဆရာကသားကိုေတြ ့ေတြ ့ခ်င္းပဲ မနက္ၿဖန္ အသုဘ အတြက္ၿပင္ဆင္ထားလို ့ေၿပာတယ္..

ညေနေစာင္းေနဝင္ေတာ့

ဖေယာင္းတိုင္ကိုစထြန္းတယ္..

သားကလံုးဝကိုၿငင္းတယ္ေလ..သူကိုခ်စ္ရင္မလုပ္ပါနဲ ့သူဒီဖေယာင္းဒဏ္မခံႏိုင္ဘူးေပါ့..

ေသြးရူးေသြးတန္းေၿပာရွာတယ္..ဒါနဲ ့ေဆးဆရာက ကၽြန္မကိုသူေပးတဲ့ ေဆးတစ္ခြက္ သားကိုတိုက္ခိုင္းေတာ့

သားက ပိုက္ဆံေပးရင္ေသာက္မယ္ေၿပာတယ္..

ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲဆိုေတာ့..

တစ္က်ပ္တဲ့..

ေမာင္ေတြက သူ ့တူအတြက္ တစ္ရာ ႏွစ္ရာခ်ေပးတာကို

သူ ကကၽြန္မေပးတယ္ပိုက္ဆံပဲယူမယ္တဲ ့..

ႏွစ္ရာတန္ေပးေတာ့လဲ့မယူဘူး..

ဒါနဲ ့စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ တစ္က်ပ္တန္ကိုေပးရတယ္..

ေဆးေသာက္ပီးခဏၿငိမ္သြားေတာ့

ေဆးဆရာက ႀသဇာရြက္တခ်ိဳ ့ကို အိပ္ယာေအာက္ထဲထည့္ခိုင္းၿပီး..

သူ ့ကိုတၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းေမးေတာ့တာဘဲ..

သားလာတုန္းကသူငယ္ခ်င္းပါလာတယ္..သူက ေသေနပါၿပီး..

သားကိုအေဖာ္လိုက္လာတာ..သားနဲ ့သူငယ္ခ်င္းက ေက်ာက္တူးတုန္းကတူတူ

ေက်ာက္ေအာင္ေတာ့လဲတူတူ..အလိမ္ခံရေတာ့လဲတူတူတဲ့..

ငွက္ဖ်ားကလည္းဝင္တယ္..ေက်ာက္ေအာင္လို ့လိမ္ခံထိေတာ့

စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ၿဖစ္ၿပီး..စိတ္ဓာတ္ေတြက်...

ေအးေတာ့အရက္ေသာက္တယ္..နံပတ္ဖိုးခ်တယ္ေပါ့..

ေနာက္ေတာ့လဲလံုးပါးပါး..

ဒုကၡေရာက္ေတာ့မိဘကိုသတိရ..ၿပန္လာတဲ့အခ်ိန္ကေနာက္က်လို ့..

ဘဝနိဂံုးခ်ဳပ္ေနၿပီး..

စိတ္ကအေမနဲ ့ေတြ ့ခ်င္လို ့သာ ၿပန္ေရာက္လာတယ္..

မသိစိတ္တဝက္က ေတာ့ မေကာင္းဆိုးရြားကပ္ပါတယ္တယ္..

သူ ့သူငယ္ခ်င္းေပါ့..

ဖေယာင္းတိုင္တစ္ဝက္က်ိဳးေတာ့..

သူ ့ခႏၵာကိုယ္ထဲက တစ္စံုတစ္ေယာက္ထြက္သြားသလို အားလံုးရဲ ့အသိအာရံုမွာ

ခံစားရတယ္..

ေၿပာေနတဲ့စကားမ်ားေႏွးသြားသလို ..အေမာေဖာက္လာတယ္...

သူက ေနာက္ဆံုးခ်ိန္မွာအသိကပ္လို ့လက္အုပ္ေလးခ်ီၿပီး

ကၽြန္မတို ့ဘက္ကိုလွည့္ကာ

”အေမတို ့ အဘတို ့ ဦးတို ့ ေသတဲ့အထိဒုကၡေပးတဲ့ သားခ်ိဳကိုခြင့္လႊတ္ပါ”ဆိုၿပီး..

အသက္ဝိဥာဥ္ ခ်ဳပ္သြားရွာတယ္..

ခြင့္လႊတ္ပါတယ္သားရယ္...

အေမ့ကိုလဲခြင့္လႊတ္ပါ..

သားအေပၚကို ဂရုစုိက္မွဳေတြေလွ်ာ့လို ့

လစ္လ်ဴရွဳမိသလို ၿဖစ္သြားတဲ့

တာဝန္မေက်တဲ့အေမကို

ခြင့္လႊတ္ပါ...

ေနာက္ေနာင္ဘဝေတြမွာဒီလိုဘဝမ်ိဳးမေတြ ့ပါေစနဲ ့..

အေမဆုေတာင္းေပးေနမယ္..

အမွ်ေဝေနမယ္..

အားလံုးရဲ ့အၿမင္မွာ တာဝန္မေက်ဘူးလို ့ေၿပာေနက်မယ့္ စကားထက္

ငါ့သားရင္ထဲက

အေမ့ကိုတာဝန္မေက်ဘူးလို ့ထင္ေနမွာကိုသာအေမစိတ္မေကာင္းတာပါသားခ်ိဳရယ္..

သားခ်ိဳ..ေကာင္းရာမြန္ရာေရာက္ပါေစ...

ဖိုးစိန္