ေဆာင္းႏွင္းေႀကြ ၿမရြက္ေဝ

အခန္း(၁)

အဆံုးရဲ႕အစ

ေဆာင္းေလမို႔ ေအးၿမတဲ့ ၿမဴေငြ႕ေတြ မ်က္ႏွာကို ရိုက္ခတ္လာခ်ိန္မွာ မို႔ေမာက္လာတဲ့ ႏွလံုးသားရင္ၿပင္က အသက္ရွဳသံ ခပ္ၿပင္းၿပင္း တစ္ခုကိုထြက္ေပါက္ေပးလိုက္ေပမယ့္ ကိုေဆာင္း ရင္ထဲေပါ့မသြားခဲ့… ေနာက္ဖက္ကပ္ေနတဲ့ နံရံကို အသာေလး ေခါင္းတင္ေမွးၿပီး မ်က္လံုးအစံုကို မွိတ္လိုက္ေတာ့ ဝမ္းနည္းမွဳေတြ ၿပိဳဆင္းလာသလို…

“ယု… ရယ္…

ယု ကို “ကို” တကယ္ခ်စ္မိေနခဲ့တာပါ… ကဗ်ာတစ္ေႀကာင္းမွာ ယု နာမည္ တလံုးမွ မပါေပမယ့္ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္လံုးက ယု အတြက္ ႏွလံုးသား ႏုႏုနဲ႔ ခံစားၿပီးေရးထားတာပါ… ရင္ထဲကလာတဲ့ စကားလံုးေတြက ယုအတြက္ ကဗ်ာအၿဖစ္ အံက်လာတယ္ဆိုတာ ယံုႀကည္ပါယုရယ္… တခါတေလ ေပါ့ပ်က္ပ်က္စကားေတြလုိ႔ ယုမွတ္ယူထားေပမယ့္ ကို႔ ရင္ထဲက ေလးနက္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာ ေဟာဒီရင္ဘတ္ႀကီးက သက္ေသၿပဳလို႔ရပါတယ္…”

အခန္း(၂)

Eunos MRT station

ထံုးစံအတိုင္း ရံုးဆင္းခ်ိန္မို႔ လူအုပ္ႀကီးက ဆီးႀကိဳေနသည္။ ဒီေန႔ MC တမင္ယူၿပီး ယု ရံုးဆင္းၿပန္အလာကိုေစာင့္ ေနခဲ့သည္။ ဒီေန႔က ယု ဒီရံုးမွာ ရံုးတက္တာ ေနာက္ဆံုးေန႔… ယု စိတ္ညစ္ေနမည္လား… ဝမ္းနည္းေနမည္လား ကိုေဆာင္းစဥ္းစားရင္း အေတြးမ်ားစြာႏွင့္ ယု အလာကို လည္တဆန္႔ဆန္႔ေမွ်ာ္ေနခဲ့သည္။ ခုခ်ိန္ ယုေတြ႔လွ်င္ ဘာေၿပာမည္နည္း။ “ေမာင္ေဆာင္း နင္ၿပန္ေတာ့ နင့္မ်က္ႏွာ ငါမႀကည့္ခ်င္ဘူး ေၿပာမည္လား… ေမာင္ေဆာင္းရယ္ မပူပါနဲ႔ ငါအတြက္ အလုပ္မရွားပါဘူး ေၿပာမည္လား ” စသည့္ လားေပါင္းမ်ားစြာၿဖင့္အေတြးနယ္ခ်ဲ႔ေနမိလို႔ အနားမွာ ယုေရာက္ေနသည္ကို သတိမထားပဲ ခပ္ဆပ္ဆပ္ အသံႀကားမွ အသိတို႔ ၿပန္ဝင္လာခဲ့သည္။

“ဟဲ့ေကာင္… ေမာင္ေဆာင္း.. နင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ”

“နင့္ကိုလာႀကိဳတာေလ…”

“ေအးဟာ… လာ… သြားမယ္.. နင္ကလဲ ေငးေနလိုက္တာ… ငါတစ္ေယာက္လံုး နင့္အေရွ႕မွာေတာင္ မၿမင္ဘူးလား”

ေမာင္ေဆာင္းတို႔က တခါတရံ လြဲေခ်ာ္တတ္သည္။

“ဟုတ္ပါဘူး ယုရယ္… ဘယ္ေလာက္လူမ်ားမ်ား နင့္ကိုပဲ ၿမင္တာပါ”

“နင္ေနာ္.. သိပ္ကဲမေနနဲ႔… ငါၿပန္မေၿပာလို႔ အေကာင္းမထင္ေနနဲ႔… လူေရွ႕သူေရွ႕ဆို သိပ္ကဲမေနနဲ႔… ဒါပဲေၿပာမယ္”
ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ေမာင္ေဆာင္း ေက်နပ္ေနခဲ့သည္။

အခန္း(၃)

မေန႔ညက ေမာင္ေဆာင္းအစလြန္၍ ယုစိတ္ဆိုးခဲ့ရသည္။ မက္ေဆ့တစ္ခုပို႔ထားခဲ့သည္။ ပို႔ထားတဲ့မက္ေဆ့က“I am unhappy, Don’t be angry”တဲ့… ဒီမက္ေဆ့ကို ကိုလွ်ံနဲ႔ မဇင္ ၿမင္သြားေတာ့ “ရနံ႔သစ္” မွာ ေမာင္ေဆာင္းတစ္ေယာက္ အစခံရသည္။ ထုိအခါ ယု မ်က္ႏွာက ခ်ဥ္ၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ ကဲ မွတ္ပလား ဆိုသည့္ မ်က္ႏွာေပးမ်ိဳး… ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေဆာင္းေပ်ာ္ပါသည္။

သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ေသာယုက ေမာင္ေဆာင္းႏွင့္စလွ်င္ စိတ္ဆိုးခ်င္ေသာ္လည္း ဒီသူငယ္ခ်င္းႀကားမွာစိတ္ဆိုး၍မရ… ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ ရွိသူမို႔ ခြင့္လႊတ္တတ္ခဲ့သည္။ တခါတရံ ေမာင္ေဆာင္း ကိုယ္တိုင္က သူငယ္ခ်င္းေတြ ႀကားစေနာက္ တတ္ေပမယ့္ ယု လုိအပ္ခ်က္ေတြကိုေတာ့ ဂရုတစိုက္ ၿဖည့္ဆည္းေပးတတ္ေနခဲ့သည္။ ေမာင္ေဆာင္းဘက္ကေန ကိုေမာင္ဟန္က ယုကိုနားခ်သည္။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ၿဖစ္သည့္ သူသူႏွင့္ ဝတ္ရည္တို႔ကလဲ စဥ္းစားေပးဖို႔ေၿပာသည္။ နားခ်တိုင္း ယု က ေမာင္ေဆာင္းအရင္ႀကိဳက္ခဲ့သည့္ မမ အေႀကာင္းကို ေၿပာလွ်င္ ေမာင္ေဆာင္း ရွဴးရွဴးရွဲရွဲႏွင့္ စိတ္ေတြ ဆိုးတတ္သလို တခါတရံ ဆိတ္ဆိတ္ေနမိတတ္သည္။ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ယု ဘာေၿပာေၿပာ ေမာင္ေဆာင္း ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံေနခဲ့သည္။ ဒါကပဲ အခ်စ္လား…… ယုရယ္..

အခန္း(၄)

အစရဲ႔ အဆံုး

“ေရာ့… နင့္အတြက္ကဗ်ာ”

ယု တစ္ေယာက္ ေမာင္ေဆာင္းမ်က္ႏွာကို မလွည့္ႀကည့္ပဲ ဇတ္ကနဲ ကမ္းေပးတဲ့ကဗ်ာကိုဆြဲယူဖတ္ၿပီး

“ျမတ္ႏိုး . . .
အနားမွာကပ္ခၽြဲ
ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႕ေတးကဗ်ာေတြ
ကၽြန္ေတာ္မဆိုခ်င္ဘူး။
တကယ္ဆို ျမတ္ႏိုးရယ္…
ေနာက္က တေကာက္ေကာက္လိုက္
မပီ၀ိုးတ၀ါး ပံုျပင္ေတြေျပာ . . .။
ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ ဂစ္တာတီး
ေလွ်ာက္ . . ျပန္ . . သံ ေပး
လ၀န္းႀကီးလို ထိုင္ေငး
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ
အဲဒီလိုလား..။ ”

.....

“နင့္ကဗ်ာက ၿမတ္ႏိုးကိုေပးဖို႔လား… ငါ့ကိုေပးဖတ္တာလား..”

“နင့္အတြက္ေရးတဲ့ကဗ်ာေလးကြာ… ၿမတ္ႏိုးဆိုတာ ၿမတ္ႏိုးလြန္းလို႔ တင္စားတာ”

“ေအာင္မေလး ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္… ခံစားခ်က္နဲ႔ ခႏၵာကိုယ္နဲ႔ မမွ်လိုက္တာ”

“နင့္မွာ ေဘာပင္ပါလား”

“အင္… နင္ဘာလုပ္ဖို႔လဲ”

“ေပးမွသာေပးစမ္းပါ… ”

ေမာင္ေဆာင္းေဘာပင္ထုပ္ေပးေတာ့ ယုတစ္ေယာက္ ကဗ်ာ ကယာ စာရြက္ေပၚခ်ေရးလိုက္တာက

ကမၻာတစ္စုလံုးစာပါ
အရာတစ္ခုလံုး ထက္လဲ သာတယ္ေျပာလို႕
ကပ်ာကယာ
ေခါင္းငံု႕ ၾကည္႕လိုက္တယ္။

သူေရးတဲ႕ ဘယ္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာမွ
ငါ႕အမည္နာမ ....................................
မေတြ႕ခဲ႕ရဘူး...............................။

ကဗ်ာကို ေကာက္ေရးၿပီးလွည့္ေပးလိုက္စဥ္ စည္းခ်က္မမွန္စြာ လွဳပ္ရွားေနေသာ ေမာင္ေဆာင္းရင္ခုန္သံနဲ႔ သက္ၿပင္းခ်သံနဲ႔အတူ နံရံကို ေခါင္းတင္မွီထားတဲ့ ေမာင္ေဆာင္းကို ေတြ႕ေတာ့လဲ ယုတစ္ေယာက္ သိမ့္ကနဲ တုန္ၿပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြားရသည္။

“ေမာင္ေဆာင္းရယ္… ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ခုခ်ိန္ထိ ငါတို႔က ေပ်ာ္ရြင္ခိုင္မာတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ ရွိေနေသးတာပဲ… ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ငါတို႔ရဲ႕ အနာဂတ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ရွိပါေသးတယ္… ဒီေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနႀကရေအာင္ေနာ္”

ယုၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ေၿပာေတာ့ ေမာင္ေဆာင္းတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာေလးလႊဲကာ ေခါင္းေလးညိတ္လို႔ အရင္က ေပ်ာ္ရြင္ခ်ိန္မ်ားကို ေတြးရင္း... ေငးရင္း..

ေဆာင္းႏွင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ေဝေဝ... ေဆာင္းရင္မွာ မေအးခ်မ္းႏိုင္ေသးေပ..

ဘာေႀကာင့္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္… သံေယာဇဥ္က သံေယာဇဥ္ပါ…

သံေယာဇဥ္ရွိသူ
ႏွစ္ဦးအတြက္
ေပးဆပ္ ေနတတ္ၿခင္းသည္
သိပ္ၿပီး အံ့ႀသစရာ
မရွိေလာက္ေသာ
ကမၻာငယ္ထဲက ႀကိဳးႏွစ္စသာ…။

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဆက္လက္ႀကိဳးစားပါဦးမည္။

ဖိုးစိန္

ဝန္ခံခ်က္

စိတ္ကူးသက္သက္မွ်သာ...။

ကဗ်ာမ်ားကို ေရးသားေသာ ပိုစ့္ႏွင့္ ကိုက္ညီေအာင္ ေမာင္ႏွမမ်ား ဘေလာ့မွ ကူးယူထားပါသည္။