ပထမရတဲ့ႏွစ္သိမ့္ဆု

မွတ္မိတာ တစ္ခုကို ေၿပာၿပမလို႔ပါ
အရြယ္အားၿဖင့္ က်ေနာ္ႏွစ္တန္း တက္ေနတဲ့အခ်ိန္ အဲဒီတုန္းကေတာ့ က်ေနာ့္ကို အေဖတို႔က စိတ္ပူလို႔(က်မ္းမာေရးခ်ဳခ်ာတဲ့အတြက္) အိမ္နဲ႔နီးတဲ့ ရပ္ကြက္က မူလတန္း ေက်ာင္းမွာထားတယ္ အဲဒီအခ်ိန္ အေဖက ရပ္ကြက္မွာ လူႀကီးၿဖစ္ေနၿပီး ရပ္ကြက္လူႀကီး ကေတာ္ၿဖစ္တဲ့အေမလဲ အလိုလိုေနရင္း ေက်ာင္းသားမိဘ ဆရာအသင္းမွာ ဥကၠဌရာထူး ခန္႔ၿခင္းခံရတာေပါ့


တစ္ေန႔ေတာ့ ဆရာမလုပ္သူက အိမ္စာစာအုပ္မွာ အိမ္စာေတြ ေပးရင္းနဲ႔ မိဘမ်ားသိေစရန္ဆိုၿပီး မနက္ၿဖန္ေန့လည္ (၁၁)နာရီတိတိမွာ ေက်ာင္းသားမိဘ အစည္းအေဝး ရွိသည္ဆိုၿပီး ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ ေရးေပးတာကို ကူးၿပီး အေမ့ကိုၿပဖို႔ မွာပါတယ္... ေနာက္တစ္ေန႔မွာ အေမလဲ ေက်ာင္းသားမိဘ အစည္းအေဝးကို သြားၿပီး ေက်ာင္းကၿပန္ေရာက္လာတဲ့ က်ေနာ့္ကို“သားစိန္ေလး ေက်ာင္းမွာ ကဗ်ာၿပိဳင္ပြဲ ေက်ာင္းကပြဲလုပ္မယ္.. အဲဒါသားစိန္ေလးကို ကဗ်ာဆိုၿပိဳင္ခိုင္းမယ္”ေၿပာေတာ့ က်ေနာ္ကၿငင္းတယ္ မၿပိဳင္ခ်င္ဘူးေပါ့ အေမက ”သားစိန္ရယ္ဝင္ၿပိဳင္ပါ သားစိန္ကို ပထမေပးဖို႔ ဆရာမကို ေၿပာထားၿပီးၿပီး ကိုယ့္အေဖက လူႀကီးပဲ ငါ့သားပထမရမွာေပါ့” လို႔ေၿပာေတာ့ က်ေနာ္စိတ္ဝင္စား သြားတယ္ေလ ပထမရရင္ မဆိုးဘူးေပါ့ တကယ္ေတာ့ အေမက က်ေနာ္အေၿမွာက္ႀကိဳက္မွန္းသိလို႔ ပထမရမယ္ ဘာမယ္နဲ႔ ညာေၿပာတာေလ က်ေနာ္လဲအားေတြတက္ စိတ္ေတြမာန္ေတြ တက္ၿပီး ကဗ်ာၿပိဳင္မယ္ ေၿပာလိုက္တာ
အေမ ကိုယ္တိုင္ ေရြးေပးတဲ့ကဗ်ာေလးက “တို႔ၿပည္ေထာင္စုအလံ”တဲ့ အဲဒီတုန္းက ေတဇစာအုပ္မွာ ပါတ့ဲကဗ်ာေလး ကဗ်ာၿပိဳင္ဖို႔ အတြက္လံုခ်ည္ တိုက္ပံုအက်ီၤ ေမာက္က်က္သေရ ေခါင္းေပါင္းနဲ႔ အလံတစ္ခုကို အေမက စီစဥ္ရတယ္ ေမာက္က်က္သေရ ေခါင္းေပါင္းက အေဖကိုယ္တိုင္ ႀကိမ္နဲ႔ေခါင္းပုံစံ တုိင္းလုပ္ေပးတာ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ေခါင္းနဲ႔ နည္းနည္းႀကီး ေနေတာ့ ေခ်ာင္က်ိက်ိ ၿဖစ္ေနတာ ပုဆိုးကေတာ့ အေဖရဲ့ ဘန္ေကာက္ပုဆိုးကို ၿဖတ္ခ်ဳပ္တယ္ဆိုလားပဲ (က်ေနာ္ေတာ့မမွတ္မိဘူးေလ) တိုက္ပံုနဲ႔ ဆိုတာေတာ့ မွတ္မိေနတယ္
အဲဒီကဗ်ာမွာ သရုပ္ေဆာင္ကြက္ ေတြပါတယ္
မွတ္မိသေလာက္ေပါ့
စင္ေပၚေရာက္ရင္ နာမည္ကိုမိတ္ဆက္မယ္ ဘယ္အတန္းမွာ ပညာသင္ေနလဲေၿပာမယ္ အခုရြတ္ဆိုၿပမယ့္ ကဗ်ာနာမည္ ကိုေၿပာမယ္ေပါ့...ၿပီးရင္ ညာဘက္ကို ေၿခလွမ္းသံုးလွမ္းလွမ္း ဘယ္ဘက္လက္သီးကိုဆုပ္ ညာဘက္လက္နဲ႔ အလံကိုကိုင္ေၿမွာက္ၿပီး ဒါငါတို႔အလံ ေခါင္ေလးေမာ့ၿပီး မာန္ပါပါ ေအာ္ရမယ္...ၿပီးရင္ ဘယ္ဘက္ကို သံုးလွမ္းလွမ္း ညာလက္သီးကိုဆုပ္ ဘယ္ဘက္လက္ကေန အလံကိုကိုင္ေၿမွာက္ ”ဒါငါတို႔ၿပည္ေထာင္စုရဲ့အလံ”
ၿပီးရင္အလယ္လာ ဆိုသမွ် တိုင္းကို ေၿခေဆာက္ၿပီး အားမာန္ပါပါဆိုရတဲ့ကဗ်ာ
မွတ္မိသေလာက္ကဗ်ာက
ဒါငါတို ့အလံ
ဒါငါတို႔ၿပည္ေထာင္စုအလံ
စပါးႏွံစက္သြား ဒါငါတို႔ရဲ့အား
အရြယ္တူႀကယ္ၿဖဴ၁၄လံုးဝန္းရံထား
ၿပည္နယ္ႏွင့္တိုင္းကိုယ္စား
ရဲ့ရင့္တဲ့ငါတို ့ေသြး
ၿဖဴစင္တဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နံမိတ္ပံုေဆာင္
ငါတို႔ရဲ႔အလံကိုေထာင္
ကမၻာတည္သေရြ႔မပ်က္ေပါင္
(ကဗ်ာက က်န္ေသးမယ္ထင္တယ္... က်ေနာ္စိတ္ထဲစြဲက်န္သေလာက္ပါ)
ဒီလိုနဲ႔ ေနတိုင္းအေမက ေသခ်ာစနစ္တက် ေလ့က်င့္ေပးပါတယ္ အေဖေရာ အေမေရာက “ငါ့သားေတာ္တယ္ ေသခ်ာတယ္ ငါသားက ပထမရမွာ အသံကလဲေကာင္း မာန္ကလဲပါ”ဆိုၿပီး အားေတြေပးတာ.. နဂိုက ေၿမွာက္ရင္ တက္ေအာင္ ကတဲ့သူဆိုေတာ့ ပီတိေတြၿဖစ္ၿပီး ေန႔ေရာညေရာ ဒီကဗ်ာဆိုေနတာပဲ ဘယ္သူလာလာဆိုၿပ သရုပ္ေဆာင္ ၿပရတာအေမာ
ဒါနဲ႔ ကဗ်ာၿပိဳင္ပြဲ ညေနေရာက္လာတယ္ေပါ့ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ ေက်ာင္းသားမိဘ ေတြ႔ဆံုပြဲဆိုေတာ့ လူေတြအမ်ားႀကီး လာႀကတယ္ ေက်ာင္းေရွ႔မွာ ပြဲစင္ထိုးၿပီး ေအာက္မွာလူႀကီးေတြက ထိုင္ခံုေတြနဲ႔ထိုင္ ေဘးကေန ႀကည့္ေနတဲ့ သူေတြကလဲ မ်ားသားလား...
ပြဲစခါနည္းေတာ့ က်ေနာ္ လူအုပ္ေတြကို ႀကည့္ၿပီး မ်က္စိကလည္ကလည္ လုပ္ေနေတာ့ အေဖလုပ္သူက ”သားစိန္ေလး မေႀကာက္နဲ႔ ဒီေကာင္ေတြအားလံုးက အေဖ့တပည့္ေတြ သူတို႔ကို ေႀကာက္စရာမလိုဘူး ကိုယ့္ကဗ်ာကို ကိုယ္ဆို သူတို႔မိုက္ရင္ အေဖ့လက္သီးစား ေကၽြးမယ္တဲ့ေလ”... အေမလုပ္သူကေတာ့ ”သားပထမရမွာ အေမတို ့ဒိုင္လူႀကီးကို ေၿပာထားၿပီးၿပီး စင္ေပၚေရာက္ရင္ မေမ့နဲ႔သင္ထားတာ အကုန္လုပ္”ေပါ့ က်ေနာ္လဲ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔..ဒါနဲ႔ က်ေနာ့္အလွည့္ ေရာက္တယ္... ကဗ်ာဆိုဖို႔ စင္ေပၚႀကြပါဆိုေတာ့ က်ေနာ္လဲ စင္ေပၚကို တက္သြားတယ္... ပထမေတာ့ေႀကာက္္တယ္ စင္ေအာက္မွာ အေဖတို႔ မ်က္ႏွာကိုၿမင္ေတာ့ အားလံုးက အေဖ႔တပည့္ေတြ လို႔စိတ္ထဲမွာမွတ္ၿပီး မိတ္ဆက္စကား ေၿပာတယ္ မာန္ေတြ မုေတြလဲဝင္သြားတယ္ေလ... ကိုယ္ကိုယ္ကိုလဲ ငါေတာ္ပါလားေပါ့...


ကဗ်ာလဲ စဆိုမယ္လုပ္လို႔ ညာဘက္ကို ေၿခလွမ္းအလွမ္းမွာ ေလကအတိုက္ ေမာက္က်က္သေရ ေခါင္းေပါင္းက သံုးေလးၿပန္ ္ေလာက္လြင့္သြားတာ အဲဒါကိုေကာက္ မလို႔အသြား ပုဆိုးစကိုနင္းၿပီးေတာ့ ပုဆိုးက ကၽြတ္သြားပါေလေရာ ဒါနဲ႔ပုဆိုးကို ၿပန္ဝတ္မတတ္လို႔ပုဆိုးစကိုဆြဲၿပီး ေခါင္းေပါင္းကို ရွက္ရွက္နဲ႔ သြားေကာက္ေတာ့ ေအာက္ကေန တဝါးဝါး ဆိုၿပီးပြဲက်တာေပါ့ က်ေနာ္ရွက္ရွက္နဲ႔ “နင္တို႔ ငါ့အေဖတပည့္ေတြ ဘယ္သူမွမရီႀကနဲ႔ ငါ့အေဖ လက္သီးစားမိလို ့ေသသြားမယ္ ဘာမွတ္လဲ” ဆိုၿပီး ငိုၿပီးေၿပာ ၿပီးေတာ့ ရွက္ရွက္နဲ႔ ကိုင္ထားတဲ့ ပုဆိုးကိုခၽြတ္ ပုဆိုးေတြ အလံေတြ ေခါင္းေပါင္းေတြနဲ႔ ေရွ့ကဒိုင္လူႀကီး ဆရာမေတြကို ေကာက္ေပါက္တာေပါ့ အဲအခါမွပိုရယ္ႀကတာ... ဒါနဲ ့အေမလဲစင္ေပၚ တက္လာၿပီး ပုဆိုးကို ေတာင္းၿပီးၿပန္ဝတ္ေပး ၿပီးေတာ့ အစကေန ၿပန္စခိုင္းတယ္ “ငါ့သား လံုးဝမရွက္နဲ႔ ၿပီးေအာင္ဆို” ဆိုလို႔ အငိုတိတ္ၿပီး ရွိဳက္သံနဲ႔ ႏွပ္သံနဲ႔ ဆိုရတာေပါ့ ေလ့က်င့္ထား သေလာက္ေတာ့ ဘယ္ေကာင္းမလဲ ၿပီးေတာ့ ေအာက္က ရယ္တဲ့သူေတြကို ကဗ်ာဆိုလို႔ ေၿခေထာက္ ေဆာက္တိုင္း မ်က္ေစာင္းကလည္း ထိုးေသးဗ် ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကဗ်ာေလးၿပီးသြားပါတယ္ ရယ္တာကေတာ့ မရပ္ႀကဘူးေလ
ဆုလဲေပးေရာ က်ေနာ့္နာမည ္ကိုေခၚၿပီး ႏွစ္သိမ့္ဆုပါတဲ့ဗ်ာ
က်ေနာ္လဲ အဲဒီအခါက်မွ ဝမ္းနည္းၿပီး ေအာ္ငိုပါေလေရာ အေမ့ကိုလဲ ကန္ေက်ာက္ၿပီး “အေမေၿပာေတာ့ ပထမရမယ္ဆို ဆရာမကို ေၿပာထားၿပီးၿပီးဆို အေဖလူႀကီးကို ေႀကာက္ႀကတယ္ဆို အေမတို႔က လူလိမ္ေတြ ဆရာမတို႔လူလိမ္ေတြ ပထမပဲ ယူမယ္ ပထမ ကိုေပးဆိုၿပီး” ငိုတာ အဲဒီအခါက်မွ တကယ္ဝမ္းနည္းပက္လက္ တကယ့္အႀကီးအက်ယ္ ပဲတဲ့ေလ ေဘးက လူေတြကလည္း အရယ္မတိတ္ဘူး တဝါးဝါးနဲ႔ က်ေနာ္ငိုၿပီး ေဖာ္ေကာင္ လုပ္ေနတာကို သေဘာက်ေနတာ အဲဒါနဲ႔အေမ့ အကူအညီနဲ႔ ဆုကိုၿပန္ေႀကၿငာ ေပးရတယ္
“ေမာင္ဖိုးစိန္ ပထမ ႏွစ္သိမ့္ဆုကို ယူရန္စင္ၿမင့္ ေပၚသို႔ႀကြပါ” ဆိုမွမေက်မနပ္ နဲ႔ဆုတက္ယူခဲ့တာ
အမွတ္တရေပါ့... အေဖကေတာ့ သတိရတိုင္း ေၿပာလို႔မဆံုးပါဘူး အိမ္လာသမွ် လူကိုလဲ ေၿပာလိုက္တာ... အဲတုန္းက ရိုက္ထားတဲ့ငိုမဲ့မဲ့ မေက်မနပ္ မ်က္ႏွာကိုထုတ္ႀကြားရတာအေမာ
ပံုကေဟာင္းႏြမး္ ေနေပမယ့္ အေမကသိမ္းထားတုန္း အခုခ်ိန္ အိမ္သြားလည္း အေဖေၿပာၿပပါလိမ့္မယ္
အေဖက ေၿပာပါတယ္ သားစိန္ေရ..မင္းေမြးလာမယ့္ သားသမီးေတြကို မင္းဆိုးေႀကာင္း မင္းဗရုပ္က်ေႀကာင္း မင္းေခါင္းမာေႀကာင္းေတြ မင္းမေကာင္းေႀကာင္းေတြကို ေၿပာခြင့္ရခ်င္ ပါေသးတယ္ အဲလိုအားရပါးရ ေၿပာရမယ့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနတယ္တဲ့ေလ
အေဖ့ ဆုေတာင္းေလးၿပည့္မွာပါဗ်ာ...
ရခဲ့ဖူးတ ဲ့ပထမႏွစ္သိမ့္ဆု ကေတာ့ အမွတ္တရေပါ့ေလ