ေနာင္ အႏွစ္ (၂၀) ႀကာေသာ္...

ေနာင္လာမည့္ အႏွစ္ (၂၀)တဲ့….
အႏွစ္ (၂၀) ဆိုတာကို စဥ္းစားမိရံု နဲ႔ က်ေနာ္သက္ပ်င္း ေၿဖးေၿဖးခ်လို႔ ႏွဳတ္ခမ္းေကြးရံု ၿပံဳးမိတယ္… ႏွစ္(၂၀)ကို ႀကိဳမေၿပာနဲ႔ ေနာင္လာမယ့္ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း မွာေတာင္ အရာအားလံုးက ဘယ္အရာမွ မေသခ်ာ… မၿမဲေသာ ဘေဘာတရား… အသက္ရွိထင္ရွား ရွိေနရင္ေတာင္ ကံေကာင္းတယ္မွတ္… က်ေနာ္ လက္ရွိ ခံစားေနရတဲ့ ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာကို ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ထိ (သို႔) အသက္ရွင္ေန သမွ်ကာလပတ္လံုး သယ္ေဆာင္သြား ရအံုးမယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးက ေခါင္းထဲဝင္လာမိတယ္…

အသက္ရွည္ေသာ္လည္း မက်န္းမာ က်န္းမာေသာ္လည္း ပူပင္ေသာက ေရာက္ေနရတဲ့ ဘဝကို မလိုခ်င္တာေတာ့မမွန္.. စိတ္စြဲတာတစ္ခုက ငယ္ငယ္က ေမးဖူးတဲ့ ေဗဒင္က အသက္(၃၅)ႏွစ္ က်ရင္ ေသကိန္းၿမင္တယ္တဲ့… ေဗဒင္ မယံုႀကည္ေပမယ့္ ဒါကိုေခါင္းထဲမွာ စြဲေနမိတယ္… နဂိုကလည္း ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာ ခံစားေနရေတာ့ ေဝဒနာ ခံစားရတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းက ေသခ်င္ေနခဲ့တာ… ခုေတာ့လဲ ၿဖစ္ရိုးၿဖစ္စဥ္မို႔ ေနသားပဲက်ေန သလိုလို… အေဖေၿပာသလို မေကာင္းတာ ေတြလုပ္ၿပီး ႀကီးပြားခ်မ္းသာ အသက္ရွည္ေနတဲ့ လူ႔တစ္ဘဝစံ လဲမၿဖစ္ခ်င္ဘူး… ေနာင္သံသရာမွာ လူထပ္မၿဖစ္ေတာ့ဘဲ ငရဲကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ခံရတာထက္စာရင္ ခုဘဝမွာ ေစာေစာစီးစီး ေသခြင့္ရတာမွ ၿမတ္ဦးမယ္ထင္တယ္… ဒါေႀကာင့္ အသက္မရွည္လဲ ဝမ္းမနည္းမိ… ေသရမွာကိုလဲ မေႀကာက္မိ… ေသရင္ေတာင္ ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာ သက္သာဦးမယ္ေပါ့… ဒါက ၿဖစ္ေနတဲ့ အေတြး…

ထားပါေတာ့ အသက္ရွင္ခြင့္ ရလို႔ ေနာင္ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကို သြားႀကည့္မယ္ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ က်ေနာ္က အသက္(၅၀) ၿပည့္ေနၿပီး… မိဘေတြ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနေသးမယ္ဆိုရင္ မိဘအသက္က (၇၀)ေက်ာ္ (၈၀)ဝန္းက်င္ အိုမင္းမစြမ္းေတာ့မယ့္ အရြယ္… က်ေနာ္ အသက္(၃၀)ေက်ာ္မွ အိမ္ေထာင္က် သားသမီးေမြးတယ္ထား သားသမီးေတြ အသက္က အလြန္ဆံုးရွိ (၁၅)(၁၆)ႏွစ္… ေသခ်ာတယ္ “အေဖခါးကုန္း သားစားတုန္း” အၿဖစ္မ်ိဳး…

မိဘႀကည့္ေတာ့ အိုမင္းမစြမ္း… မိဘက သားသမီး လုပ္သူကို အားကိုးရွာမိမယ့္ အခ်ိန္… သူတို႔ရဲ႔ ဘဝနဲ႔စိတ္ တစ္ထပ္တည္း မၿဖစ္ေတာ့မယ့္ အခ်ိန္… အရာရာကို ရွံဳးနိမ့္သူ အေနနဲ႔ စိတ္က်ေနမဲ့ အခ်ိန္… ဒီလိုအခ်ိန္ မ်ိဳးမွာ အားအင္ခ်ိနဲ႔ ခိုကိုးရာမဲ့ ေနမယ့္ အၿဖစ္ကို မိဘေတြကို မေရာက္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ က်ေနာ့္မွာ ရွိေနလိမ့္မယ္…

သားသမီး ႀကည့္ေတာ့ အရြယ္ေကာင္းတုန္း လွခ်င္ဝတ္ခ်င္ စားခ်င္တဲ့အရြယ္… ကိုယ္ဘဝမွာ ရခဲ့ဘူးတဲ့ ဆိုးရြားခါးသီတဲ့ ဘဝမ်ိဳး မၿဖစ္ေစလိုတဲ့စိတ္ သားသမီးကို မိဘေႀကာင့္ မသိမ္ငယ္ လိုတဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစားစိတ္ ထားၿပီး ကိုယ့္သားသမီးေတြရဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ ေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ် ၿဖည့္ဆည္း ဖို႔ဆိုတဲ့စိတ္ေတြက်ေနာ့္မွာ ရွိေနလိမ့္မယ္… ဒါအၿပင္ က်ေနာ့္ရဲ႔ ညီ ညီမလုပ္သူေတြ အေၿခက် အဆင္ေၿပေစဖို႔ ဆိုတဲ့ ေမာင္ႏွမစိတ္ေတြ သနားစိတ္ေတြ ရွိေနလိမ့္မယ့္… ဒီစိတ္ေတြ ဒီခြန္အားေတြ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ဖို႔အတြက္ အဲဒီ လာမယ့္ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ဆိုတဲ့ အသက္(၅၀)မွာ ခုိင္မာတဲ့ စီးပြားေရးတစ္ခု အၿပင္ က်မ္းမာေရးေကာင္း စိတ္ေကာင္းေစတနာ နဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တဲ့ ႀကင္သူသက္ထား ဇနီးမယား ရွိဖို႔လိုတယ္… “စီးတဲ့ေရ ဆည္တဲ့ကန္သင္း” ဆိုတဲ့ တူညီတဲ့စိတ္နဲ႔ ဘဝကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္မယ့္ ႀကင္ေဖာ္ေကာင္းက အနားကေန ေဖးမကူညီမယ္ေပါ့… ဒီလို ဇနီးေကာင္း တစ္ေယာက္ အနားမွ ရွိေနတဲ့ အတြက္လည္း သူ႔ရဲ႔လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ၿဖည့္ဆည္းဖို႔ အဆင္သင့္ ၿဖစ္ေနခ်င္တယ္…

ဒီလိုေအးခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ မိသားစုေလး တစ္ခုေတာ့ ေနာင္လာမယ့္ ႏွစ္(၂၀)က်ရင္ ရခ်င္ပါတယ္… အခ်မ္းသာဆံုး စာရင္းမဝင္ခ်င္ေနပါ မပူပင္ မေႀကာက္ႀကရပဲ သူတပါး ၿဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေလးေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၿဖည့္ဆည္းေပးၿပီး အလွဴအတန္းလုပ္ ဘဝကိုေအးေအးေဆးေဆး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေနႏိုင္ရင္ေက်နပ္ပါတယ္… ကုိယ္တိုင္ကလဲ စိတ္က်မ္းမာေရး ကိုယ္က်မ္းမာေရး ေကာင္းမွ ဒီလိုမိသားစု ဘဝကို လွလွပပ ထူေထာင္ႏုိင္မွာ… ဒါေႀကာင့္ ဒီလိုအသက္မွာ ဒီလိုဘဝတစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ အတြက္ ခုခ်ိန္ကေနၿပီး ကံစန္း ဥာဏ္စန္း ရွိသေလာက္ အားကုန္းလႊတ္ ႀကိဳးစားထားရမွာ… ဒါေတာင္ က်မ္းမာေရးေကာင္းလို႔ အသက္မေသဘူး ဆိုရင္ေပါ့…

ကံကုန္လို႔ အသက္မရွိေတာ့ရင္လဲ က်န္ခဲ့မယ့္ မိသားစုကို မပူပင္ရေအာင္ ဒီႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ မတိုင္ခင္ ႀကိဳးစားလုပ္ထားဖို႔က အေရးႀကီးတယ္ ကိုယ္က ေစာေစာစီးစီးေသလို႔ ဝဋ္ကၽြတ္ သြားၿပီးဆိုၿပီး ေနာင္က်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစု အရူးမီးဝိုင္းေနတဲ့ အၿဖစ္မ်ိဳး ၿဖစ္ေနရင္ ေသရင္ေတာင္ မတရားတဲ့ အၿပင္ ဒီစိတ္နဲ႔ သံသရာက ေနကၽြတ္လြတ္မွာ မဟုတ္…

ဒါေႀကာင့္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ထိ ကိုယ္ခ်စ္ခင္ တြယ္တာတဲ့ မိသားစုကုိ တစ္ခုခု ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးရမယ့္ တာဝန္… ဒီတာဝန္ကို ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္း ဒါမွမဟုတ္ ဒီထက္ပိုလာမယ့္ အသက္ရွင္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး လုပ္ေဆာင္ေနရမွာ… ဒါက ၿဖစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္…

ဒါေႀကာင့္ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္း သက္ရွိထင္ရွား က်မ္းမာေနပါလွ်က္ႏွင့္ ကိုယ့္မိဘ အတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ပိုင္ မိသားစု အတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ အတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ယုတ္စြအဆံုး ရသင့္ရထိုက္တဲ့ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ တရားကိုေသာ္လည္းေကာင္း တစ္ခုခုကိုမွ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေသနတ္တစ္လက္ကိုဝယ္ မိဘေရွ႔မွာ ဒူးေထာက္လို႔ “ေလာကႀကီးအတြက္ ႏိုင္ငံအတြက္ မိသားစု အတြက္ ဘာမွ အသံုးမဝင္တဲ့သူ ဆန္ကုန္ေၿမေလးကို လူၿပည့္မွာ မထားဘူး” ေၿပာခိုင္းၿပီး ငယ္ထိပ္တည့္တည့္ကို အဲဒီေသနတ္နဲ႔ ၿပစ္ခိုင္းၿပီး အေသခံသင့္တယ္… ဘာေႀကာင့္လဲဆိုေတာ့ အေဖ က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက သင္ေပးေၿပာၿပဖူးတယ္ “သားတို႔ လူရယ္လို႔ ၿဖစ္လာမယ့္ ဘဝမွာ သက္ရွိ ထင္ရွားရွိေနမယ့္ ကာလ တစ္ေလွ်ာက္လံုး အေဖခုဆိုၿပတဲ့ စာပိုဒ္ေလးကို ဆိုၿပီး အသိစိတ္နဲ႔ ႏွလံုးသြင္းပါ”တဲ့…

“သူတပါး သားမယားကို ၿပစ္မွားႀကည့္ရွဳ႔ ရေသာထက္ မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ ကန္းရၿခင္းသည္ (ပရမံ)ၿမတ္၏။

သူတပါး မေကာင္းေႀကာင္းကို ေစာင္းေၿမာင္း အပုပ္ခ် ေၿပာဆို ရေသာထက္ ဆြံအ ေနရၿခင္းသည္ (ပရမံ)ၿမတ္၏။

သူတပါး ရွာမွီးေသာ ပစၥည္းဥစၥာ ရတနာမ်ားစြာကို ခိုးယူရေသာထက္ လက္ႏွစ္ဖက္ ၿပတ္ရခ်င္သည္ (ပရမံ)ၿမတ္၏။

သက္ရွိထင္ရွား က်မ္းမာေနပါလွ်က္ ေလာကီေလာကုတၱရာ ႏွစ္ၿဖာေသာ အက်ိဳးစီးပြားကို မထမ္းေဆာင္ ႏိုင္ၿခင္းထက္ ေသရၿခင္းသည္ (ပရမံ)ၿမတ္၏။”


ဒါေႀကာင့္ က်မ္းမာ၍ ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရြင္ေသာ ဘဝကို အဓိပါယ္ရွိရွိ အက်ိဳးရွိရွိ ပိုင္ဆိုင္ၿပီး လာမည့္ ေနာက္ႏွစ္ႏွစ္ဆီသို ့ခ်ီတက္ႀကစို႔….။

တကယ္တမ္း အသက္ရွင္ေနဦးမယ္ ဆိုရင္လည္း အခုၿဖစ္ေနတဲ့ စိတ္တစ္ခုက ကိုယ့္ထက္ႀကီးတဲ့ ဘေလာဂါ အကိုေတြ အမေတြကို ေခၚၿပီး ေလးစားသမွဳနဲ႔ ကန္ေတာ့ပြဲေလးလုပ္ ညီေတြ ညီမေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုစားပြဲေလး တစ္ခုေလာက္လုပ္ၿပီး ေနာင္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွာ က်န္ခဲ့မယ့္ ယခုလက္ရွိဘဝရဲ႔ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳးေတြကို အားရပါးရ ေဝဖန္ေၿပာဆို စေနာက္ရမယ့္ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ကိုေတာ့ လိုခ်င္ပါေသးတယ္…
မႀကီးဝါ ေရးထားတဲ့ ပိုစ့္ေလးလို ၿဖစ္လာရင္လည္း ဘယ္ေလာက္မ်ား ႀကည္ႏူး ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္…


မႀကီးဝါ(ဝါဝါခိုင္မင္း) ေရ…. က်ေနာ့္ပိုစ့္ေလးကို ေက်နပ္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္….။


ကိုေနညိဳ(ေနညိဳရင့္) ေရ ….(ေသခါနီးႀကီး)လို႔ ေခၚမယ့္ မဒီကို ၿမန္ၿမန္ေတြ႔ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း ဒီပိုစ့္ေလးကို ေက်နပ္လိမ့္မယ္လို ့ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ဗ်ာ….။


ထပ္တိုး။………………။ ညီေလးခြက္ခြက္ (အဆိပ္ခြက္) ေရ ညီေလးရဲ႔ တက္ဂ္ပိုစ့္ ေလးကိုလဲ အကိုေရးေပးမယ္… ေတာ္ႀကာ အငယ္ဆံုးေလးကုိ မေလးမစား လုပ္ရာႀကမွာ ညီေလးထင္မွာ စိုးလို႔ ႀကိဳတင္ ေလွ်ာက္တင္ထားတယ္… ေရးေပးပါ့မယ္ဗ်ာ..

ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္