သံေယာဇဥ္

မ်ိဳသိပ္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြကို ၿဖတ္ေက်ာ္ရင္း မသိနားမလည္တဲ့ ဘာသာေဗဒ ႀကားမွာ တစစ အရည္ေပ်ာ္က်ခဲ့တာပါ… က်ယ္ေလာင္ စူးရွစြာ ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲလိုက္ ဆိုေတာ့ ထြက္က်လာတဲ့ စကားလံုးေတြက ခပ္အက္အက္ တီးတိုးရြတ္ဆိုသံေတြ… ဘယ္သူနားလည္လိမ့္မလဲ…

ေနရစ္ခဲ့ေတာ့လို႔ ဆိုၿပီး သမင္လည္ၿပန္ မ်က္ရည္ေတြက်… သြားပါေတာ့ဆိုၿပီး တြဲထားတဲ့ လက္မၿဖဳတ္တာေတြကို ညီမွ်ၿခင္းေတြ ခ်ႀကည့္ရင္ အႀကြင္းက်န္ရစ္တာက တၿဖည္းၿဖည္းေလွ်ာ့သြားတဲ့ မာနေတြ၊ အတၱေတြ..

အမွန္ေတာ့ ပူေလာင္ၿခင္း တစနဲ႔ ေအးၿမၿခင္း တစ္ဝက္ေရာထားတာက ဒီသံေယာဇဥ္ေတြ…

မပိုင္ဘူး ဆိုေပမယ့္ ဆိုင္ေနရတဲ့ ဒီလို သံေယာဇဥ္ခ်စ္ၿခင္းေတြကို ဘယ္သူေတြက ေသသပ္က်နစြာ ပံုေသကားခ်ပ္ တစ္ခုလိုေရးဆြဲခဲ့တာလဲ..

တကယ္ဆို….

ငါက ခပ္အက္အက္ ဖန္ခြက္ထဲက အနည္က်ေနၿပီးတဲ့ ေရပါ…

မဲ့ျပံဳးေတြရဲ႕ ရုိက္ခ်က္ကုိ
ငါေက်ာေကာ့ေနေအာင္ ခံခဲ့ရေတာ့မွ
မ်က္ရည္စုိ႕တတ္တဲ့ ႏွလုံးသားဒဏ္ရာကိုမွ တယုတယ ေမြးၿမဴမိတာ… မဆန္းေတာ့ပါဘူး..


ေန႔ေတြကို လေတြက သယ္ေဆာင္ရင္း လေတြကို ႏွစ္ေတြက တိုက္စားသြားေနတယ္.. တကယ္ေတာ့ အားလံုးက သံေယာဇဥ္ အလြမ္းေတြႀကား ခရီးသြားရင္း အမုန္းကို တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ ရန္သူစစ္စစ္ေတြ...

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္