ေသဆံုးသြားခဲ့သည္ရွိေသာ္

တေရြ႕ေရြ႕ နဲ႔ တခ်က္စီေရြ႕လွ်ားေနတဲ့ နာရီစက္သံက အခ်က္မွန္ေပမယ့္ ရင္ထဲက ရင္ခုန္သံက မူမမွန္ဘူး… တနာရီ မိုင္(၁၀၀) ဆိုတဲ့ေလတိုက္ႏွဳန္းနဲ႔ အတူ စိတ္ေတြ လြင့္ေနေပမယ့္ ႀကားရမည့္ဖုန္းသံကို ေတာ့ မလြတ္တမ္း နားစြင့္ေနခဲ့မိတယ္… အာရံုကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ စုစည္းလိုက္ၿပီး သက္ၿပင္းရွည္ရွည္ တစ္ခ်က္ကိုခ်… ဖုန္းကိုေငးစိုက္ႀကည့္ေနစဥ္မွာပဲ ရင္ထဲ တုန္လွဳပ္ေၿခာက္ၿခားသြားရေလာက္ေအာင္ ဖုန္းသံတိုးတိုးေလးက ရင္ထဲကို ဒိုင္းကနဲ ေဆာက္ဝင္လာခဲ့တယ္..

“ဟလို” ဆိုတဲ့ အသံနဲ႔ အတူ ငိုခ်လုိက္တဲ့ အေမ့ရဲ႕ အသံကုိ ႀကားလိုက္ရတဲ့ ခဏ ရင္ထဲမွာ ၿပည့္သိမ့္ မြန္းႀကပ္ၿပီး ႏွလံုးေသြး ခဏရပ္လို႔ မ်က္ရည္စို႔ ေပ်ာ့ေခြခ်င္သြားရသလိုခံစားလိုက္ရတယ္… ေၿပာဖို႔ စကားေတြ လည္ေခ်ာင္းဝမွာ ဆို႕နစ္ေနတဲ့အတြက္ အေမ့ငိုသံ စဲတဲ့ထိကိုေစာင့္ေနမိတယ္…

“သား……”

ငိုခ်င္တဲ့စိတ္ကို အတင္းမ်ိဳခ်…. မာန္ပါတဲ့အသံကိုသြင္းၿပီး ...

“သား.. အ..နား..မွာ..ရွိ..တယ္ေမေမ… ဆရာဝန္က ဘာတဲ့လဲ”

ေမေမ့ငိုသံေတြ ဆက္တိုက္ထြက္လာၿပန္တယ္.. အေမငိုသံကို မႀကားခ်င္ပဲ ႀကားေနရတဲ့ သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲကို ဝင္ႀကည့္စမ္းပါ… ဘယ္ေလာက္ပူေလာင္ၿပင္းၿပေနမလဲလို႔…

“ဆရာဝန္က ကင္ဆာၿဖစ္ႏိုင္တယ္တဲ့… ဒီတစ္ႀကိမ္နဲ႔ဆိုရင္ အရင္ကလဲ ၿဖစ္ထားဖူးေတာ့ ၿမန္မာၿပည္မွာ ကုလို႔မရေတာ့ဘူး… စကာၤပူမွာ ကုရလိမ့္မယ္… တတ္ႏိုင္လားတဲ့… ေမေမ့မွာ တကယ္ၿဖစ္ရင္ တတ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေၿပာဖို႔ အင္အားမရွိေတာ့ သားနဲ႔ တိုင္ပင္လိုက္အံုးမယ္ ေၿပာခဲ့တယ္” …

ေမေမ့ရွိဳက္သံေတြ ရင္ဝကို ထိုးႏွက္လို႔ သားရင္ထဲ ဘယ္ေလာက္ပူေလာင္ေနသလဲ ေမေမသိရဲ႕လား… သားလံုးဝ စိတ္မေကာင္းပါဘူး… လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ေက်ာ္က သားအိမ္မွာ ကင္ဆာၿဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေမေမ က ခံစားခဲ့ရတဲ့ ေဆးကုသမွဳ ေဝဒနာနဲ႔ ကုန္ခဲ့ရတဲ့ စည္းစိမ္ေတြကို ေသခ်ာ နားလည္သူဆိုေတာ့ ဒီတစ္ႀကိမ္ ထပ္ၿဖစ္ရင္ဆိုတဲ့ အေတြး… ကုန္ရဦးမည့္ ေငြေႀကးပမာဏ… စကာၤပူမွာ ေဆးသြားကု ရမည့္ အေၿခအေနကို သံုးသပ္မိရင္ မတတ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ဆိုတဲ့ ဝမ္းနည္းမွဳေတြ ေမေမ့ရင္ထဲမွာ ၿပည့္ႀကပ္ေနမယ္ဆိုတာ သားထပ္တူခံစားရပါတယ္ ေမေမရယ္…

“ေမေမ…”
…….

“ေမေမ… ေမေမ သာ ကင္ဆာထပ္ၿဖစ္ခ့ဲရင္ စကာၤပူမွာ ေဆးကုခ်င္လား”
….

“ေမေမ… ငုိမေနနဲ႔… ၿဖစ္သမွ်ကို ရင္ဆိုင္ရမယ္ေလ… သားေမးတာကို ေၿဖပါ”

“ကုခ်င္တာေပါ့သားရယ္… ဒါေပမယ့္ ေမေမ့ ေဆးကုရင္ ကုန္မယ့္ စရိတ္ေတြက မ်ားတယ္… ၿပီးေတာ့ သား ညီနဲ႔ ညီမကလဲ ငယ္ေသးတယ္… သူတို႕ေတြ ဘဝကို မရပ္တည္ႏိုင္ေသးဘူး… သားေဖေဖလဲ ဒီစိတ္.......”

“ေတာ္ၿပီးေမေမ…. ေမေမကုမယ္ဆိုရင္ သားဒီစရိတ္ေတြကို ရေအာင္ ရွာပါမယ္”

“ဟင္… သားက ဘယ္လိုရွာမွာလဲ… ဘယ္က ရမွာလဲ… သားၿဖစ္ေနတဲ့ ေခါင္းကိုက္ေရာဂါ ကိုေတာင္ ေပ်ာက္ေအာင္ကုဖို႔ မတတ္ႏိုင္ပဲနဲ႔… ေမေမ သားဆီက မယူခ်င္ပါဘူး…. ေမေမ့အသက္ႀကီးပါၿပီး..”

ေမေမ့ ငုိသံေတြ…ငိုသံေတြ…

သား မ်က္ရည္မက်ခ်င္ဘူးေမေမ… သား မတတ္ႏိုင္ေပမယ့္ တတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါမယ့္… ေလာေလာဆယ္ ေမေမေဆးကုဖို႔ လိုအပ္တဲ့ ေငြ အလံုအေလာက္ သားမွာ မရွိေသးေပမယ့္ ခု ေမေမ့ကို အားတစ္ခုေပးလိုက္တယ္ေလ… “ငါ့သားက ငါ့အတြက္ တတ္ႏိုင္တယ္… ငါ့ကိုေဆးကုေပးမယ္”ဆိုတဲ့အားေလ… ဒီအားေလးနဲ႔ အားတင္းစမ္းပါေမေမရယ္… ရင္ထဲမွာ ေမေမ့ကို စကားေတြ ေၿပာေနေပမယ့္ ႏွဳတ္က တိတ္ဆိတ္လို႔….

ေမေမ့ငိုသံရပ္လို႔ ရွိဳက္သံထြက္လာေတာ့…

“ေမေမ….. သားကိုခ်စ္လား”

“အင္”

“ေဖေဖ့ကုိေရာ”........

“ညီေလး.. ညီမေလးကိုေရာ”.......

“ဘယ္လိုေၿပာလိုက္တာလဲ သားရယ္… ခ်စ္တာေပါ့… ေမေမ့ဘဝပဲေလ”

“အင္း… အခု သားကုိလဲမခ်စ္နဲ႔… သူတို႔ကိုလဲ မခ်စ္နဲ႔ေတာ့… ေမ့ထားလိုက္ေတာ့.. ခုေမေမခ်စ္ရမွာ ေမေမ့ကိုယ္တိုင္ပဲ… ေမေမစိတ္ေတြကို စုစည္းလိုက္… ၿဖစ္ေနတဲ့ေရာဂါကို ႏွလံုးသြင္းပါ… ေဆးစစ္ခ်က္က ဘယ္လိုထြက္ လာလာ ေမေမေသဖို႔ ၿပင္ဆင္ထားလိုက္ပါ… လူဆိုတာ ေသမ်ိဳးခ်ည္းပဲေလ… ေသဖို႔ႏွလံုးသြင္းထားလိုက္ရင္ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ပူစရာမလုိေတာ့ဘူးေပါ့… ခုခ်ိန္မွာ ေမေမ ေသတတ္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္းၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေနရမွာေလ… သားတို႔ကို ေနာင္ဘဝထိ ေခၚသြားလို႔ မရမယ့္တူတူ ေမေမ့ကိုယ္ကို ေမေမခ်စ္ၿပီး ေပ်ာ္ေအာင္ေနပါ”

“သား……….. ေမေမ ေသရမွာ မေႀကာက္ဘူး… ဒါေပမယ့္ စိတ္ပူတယ္”

“ဘယ္သူ႕ကိုလဲ… ဘာအတြက္လဲ”

“သားအေဖ…”

“ေမေမ… ေယာက်ားဆိုတာ ေနာက္မိန္းမရႏိုင္သလို ေကာင္းတဲ့ဘက္က ႀကည့္ရင္လဲ သားတို႔ေမာင္ႏွမေတြ ႀကည့္လို႔လဲရတယ္ေလ”

“သား ညီမ…”

“မပူနဲ႔ ေမေမ… တစ္ဦးတည္းေသာ ညီမကို ဘဝပ်က္ေလာက္ေအာင္ သားက ထားပါ့မလား”

“ၿပီးေတာ့… သားညီ… အိမ္က စီးပြား”

“ေမေမ… ေမေမရွိမွ ၿဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးကို ဖယ္လိုက္ပါ… အေၿခအေနအရ အရာရာ အဆင္ေၿပသြားႏိုင္တယ္… လူဆိုတာ ၿပဳခဲ့တဲ့ ကံအက်ိဳးေပးအတိုင္း ခုၿပဳေနတဲ့ အလုပ္အတိုင္း ေနရမွာပဲေလ… အရာရာတိုင္း ေတြးပူေနလို႔ ေမေမပူေလာင္တာပဲရွိမယ္ေလ… ဒါေႀကာင့္ ေမေမ့ ခုခ်ိန္က စၿပီး စိတ္ကိုရွင္းေအာင္ထား… ဘုရားကို အာရံုၿပဳ… ေဆးကုဖို႔ ကုန္မယ့္ေငြကို စိတ္ကေနဖယ္လိုက္… ေမ့ေမ့ဘဏ္က သားလို႔ မွတ္ထားလိုက္… ”

ေမေမ့ဆီမွ သက္ၿပင္းရွည္ရွည္တစ္ခ်က္ကိုႀကားလိုက္ရတယ္… ဒီသက္ၿပင္းက စိုးရိမ္စိတ္ေတြ နည္းနည္းေလ်ာ့သြားတဲ့ သက္ၿပင္းဆိုတာ သား ခန္႕မွန္းလို႔ ရပါတယ္ေမေမရယ္…

“ေနာက္ၿပီး ေမေမ့ကို တစ္ခုေၿပာဦးမယ္… ေမေမတို႔ မ်ိဳးရိုးမွာ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ဆံုးပါးတဲ့သူ မရွိဘူး… ေနာက္ၿပီး ေမေမကိုယ္တိုင္က ကင္ဆာၿဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္… ခု ကင္ဆာၿဖစ္ၿပီး အသက္ ႏွစ္ခ်ီၿပီးရွည္ေနတာ ေမေမ့ တစ္ေယာက္တည္းလို႔ ေၿပာရင္ေတာင္ရတယ္… ဒါေႀကာင့္ သားယံုႀကည္တယ္ ေမေမ… ေမေမ ဒီထက္မက အသက္ရွည္မွာပါ… သားေၿပာတာကို သာ ႏွလံုးသြင္းပါေမေမ”

ေမေမ့ဆီမွ ရယ္သံတခ်ိဳ႕ ၿဖတ္ကနဲလြင့္ထြက္လာတယ္…

“ဟဟ… သားၿဖစ္သူက အေမကို ေသဖို႔ ၿပင္ဆင္ထားလုိ႔ ေၿပာတယ္… ဒါေပမယ့္ ေမေမ ေက်နပ္မိတယ္… ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ သားေၿပာသလို ေမေမ ေနပါ့မယ္… ေဆးကုဖို႔လဲ မပူေတာ့ပါဘူး… ဘာေဆးစစ္ခ်က္ပဲရရ ေမေမ ေသဖို႔ ၿပင္ဆင္ထားပါ့မယ္”

ေမေမ့အသံက စိတ္ဖိစီးမွဳေတြ ေလွ်ာ့သြားတယ္… ေပ်ာ္ရြင္မွဳအနည္းငယ္ေရာေနသလို ဝမ္းနည္းမွဳေတြ ပါေနေသးတယ္…

အေမကို ေသတတ္ေအာင္ ေၿပာတဲ့ သားရင္ထဲမွာ အေမမရွိေတာ့ရင္ဆိုတဲ့ အေတြး ဝင္လိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္နာက်င္ေနမလဲ ဆိုတာေမေမ သိမွာပါ… ေနာက္ၿပီး ေမေမ့ကို အားေဆး ၿဖစ္ေစခဲ့တဲ့ ေမေမ့ေဆးကုစရိတ္ ကိုတာဝန္ယူထားတဲ့ စိတ္ဖိစီးမွဳက ခုကတည္းက ေလးပင္ေနခဲ့တယ္ ဆိုတာ ေမေမ သိႏိုင္ပါ့မလား… ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ခု ေမေမ့ကို အားေဆးတစ္ခု ေပးခဲ့ရတဲ့အတြက္ သား ေက်နပ္ပါတယ္ေမေမ… ေနာက္ရက္မွာ ေဆးစစ္လို႔ ထြက္လာမယ့္ ေမေမ့ ေဆးစစ္ခ်က္ကို ေစာင့္ရင္း သားဆုေတြေတာင္းေနခဲ့ရတယ္… ေမေမေဆးကုသဖို႔ သားအလုပ္တစ္ခု ပိုရပါေစလို႔…. ေမေမ ေဆးကုသမွဳ ေအာင္ၿမင္ပါေစလို႔… ေန႔ေန႔ ညည …

သားးး…. လံုး…ဝ… အိပ္မရခဲ့ဘူး……………

တစ္ရက္…

ႏွစ္ရက္…

ၿမန္မာၿပည္မွာ နာဂစ္တဲ့… မုန္တိုင္းတဲ့…

လူေတြ အေၿမာက္အၿမား ေသ… ေႀက…

ဆက္သြယ္ေရးေတြ ၿပတ္ေတာက္…

ဘယ္သူကိုဆက္သြယ္ရမလဲ.. အေမနဲ႔ ညီမက ရန္ကုန္မွာ.. အေဖနဲ႔ ညီနဲ႕က ေမာ္လၿမိဳင္မွာ… မိသားစုေတြ တကြဲတၿပဲ.... ေမေမ့အေၿဖထြက္လာလို႔ ေမေမ စိတ္ဓာတ္ေတြ မ်ားက်ေနမလား…

ဘယ္လိုေနႀကလဲ…

အားးးးးးးးးးးးးးးး


မစားႏိုင္… မအိပ္ႏိုင္…

ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔ ေနရတာ… အေမာ…

ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္ေနတာ… ကမၻာႀကီး တစ္ခုလံုး ပ်က္စီးသြားတာထက္ ဆိုးေနတယ္…

ေလာကႀကီးက က်ေနာ့္ကို ဒီေလာက္ေတာင္ရက္စက္သလား..

ကမၻာ ပ်က္ေနၿပီး… ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္ေနၿပီး..

တစ္ည..

မထင္မွတ္ထားတဲ့ ဖုန္းသံ… ဒီဖုန္းသံကို ဆာေလာင္ေနတာ… နာရီေပါင္းမ်ားစြာ…

“သားးးးးးးးးးးးးးးးး...............”


ဒီအသံ…. ရင္ထဲကို ဘယ္ေလာက္မ်ား ခ်ိဳၿမိန္ စြာ ဝင္ေရာက္ၿပီး ေသြးေႀကာထဲကို ေပ်ာ္ဝင္စိမ့္ဆင္းလာရသလဲ….

“ေမေမ………”

ဆာေလာင္မြတ္သိပ္စြာ ေခၚလိုက္ရတဲ့ အသံပါ.... ဒီလို ဘဝတစ္ခုလံုး ေခၚေနခ်င္ပါတယ္...

“သား… ေမေမ ေနေကာင္းတယ္… ခုေမာ္လၿမိဳင္ၿပန္ေရာက္ေနၿပီး… ေမေမ့သားအိမ္က ကင္ဆာမဟုတ္ဘူးတဲ့… အလံုးၿဖစ္တာကို ၿဖတ္လိုက္တယ္… တအိမ္သားလံုးေနေကာင္းတယ္… သားေၿပာသလို ေသဖို႔ ၿပင္ဆင္ထားေပမယ့္ ခုေမေမမေသေသးပါဘူး… သားပိုက္ဆံကို သားေခါင္းကိုက္ေရာဂါ ခြဲဖို႔ သာ……….

…တီ…တီ….တီ…

ဖုန္းလိုက္ၿပတ္ေတာက္သြားၿပီး… ေမေမတို႔ဘက္က ေခၚဖို႕ႀကိဳးစားေနဦးမယ္… က်ေနာ့္ဘက္ကေတာ့ ေခၚလို႔ လံုးဝမရခဲ့ေပမယ့္ မနားတမ္းေၿပာသြားတဲ့ ေမေမ့ အသံေတြကို ထပ္ခါထပ္ခါ ႀကားရင္း ၿပံဳးေနရင္း ေမေမ့ မ်က္ႏွာေလးကို ၿမင္ေယာင္မိတယ္..

ကံတရားး...

သားေမတၱာေႀကာင့္ ၿဖစ္တဲ့ကံတရားလား... အေမ့ကံေႀကာင့္ ၿဖစ္လာတဲ့ကံတရားလား... ဘာၿဖစ္ၿဖစ္..

ေမေမရယ္… ခုေတာ့ သားရင္ထဲက အစိုင္အခဲ တစ္ခု သားေႀကာက္ရြ႕ံ ဆြံအံ့ေနခဲ့ရတဲ့ အစားထိုးမရမဲ့ ဆံုးရွံဳးမွဳ… ဒါေတြအားလံုး ခုေတာ့ ….

ဟင္ ကနဲ..........

က်ေနာ့္ စိတ္ေတြ… တစ္နာရီ မိုင္ (၁၀၀)ႏွဳန္း… ရြက္လြင့္လိုက္တယ္…

မိသားစု ရွိရာ အိမ္ေလးဆီကိုပါ…

ေဖေဖ… ေမေမ… က်န္းမာေပ်ာ္ရြင္ပါေစ…

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္

ကမၻာႀကီး တစ္ခုလံုး ပ်က္စီးမွ မဟုတ္ပါဘူး... တခါတေလ မိသားစု အတြင္းမွာေတာင္ မိသားစု ကမၻာေလး ပ်က္မတတ္ၿဖစ္ေသးတာပဲေလ... ေနတတ္ေအာင္ ၿပင္ဆင္ထားရင္ ေကာင္းပါတယ္..
နာဂစ္မၿဖစ္ခင္က က်ေနာ္ ခ်စ္တဲ့ မိသားစု ကမၻာေလး ပ်က္မလို ၿဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔ေလးကို ၿပန္ေတြးမိလို႔..

Comments

Ree Noe Mann said…
မျဖစ္ဘူးဆိုတာ မရွိ

မျဖစ္ေသးတာပဲ ရွိ၏

စိတ္ထဲရွိက ျဖစ္ကိုျဖစ္၏

အေႏွးအျမန္ပဲ ကြာသည္။

သယ္ရင္း စိတ္ရွိဖို႕သာလိုသည္။

တစ္ေန႕ေတာ့ မိသားစုနဲ႔ ေနရမွာပါကြာ။

ဖတ္ျပီး လြမ္းသြားတယ္

သယ္ရင္္း ရီနို
Ree Noe Mann said…
ရွားရွားပါးပါး တစ္ေတြေတာင္ရေနပါလား

အေဟးေဟး

ေပ်ာ္လိုက္တာ

ခ်စ္တဲ့ရီနို
MANORHARY said…
မိသားစုဆိုတာ
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြလုိပဲ
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အတိုအရွည္လည္းမညီဘူး
အၿမဲကပ္ထားလုိ႔လည္း မရဘူး
အၿမဲခြာထားလုိ႔လည္း အလုပ္မၿဖစ္ဘူး
လက္ကေလးတစ္ေခ်ာင္းဆံုးရႈံုးသြားလုိ႔လည္း မၿဖစ္ဘူး
အဲဒီလက္ေတြကပဲ
ဘဝေတြကိုတည့္မတ္ခိုင္မာေစခဲ့တာ ...
ဟုတ္ပါတယ္..မိသားစုခ်စ္ခင္သူၾကားမွာျဖစ္တာမွ တစ္ကယ့္ကမၻာပ်က္တာပါ.. း(
Nge Naing said…
မိသားစု အေၾကာင္းကိုယ္ ျပန္ေရးထားတာေလး ဖတ္ရတာ စိတ္၀င္စားဖို႔ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ ကမာၻပ်က္တာ ကမာၻႀကီးတခုလံုး ပ်က္မွမဟုတ္ဘူး မိမိတေယာက္တည္း ဒါမွမဟုတ္ မိသားစုအတြင္းမွာလည္း ကမာၻပ်က္တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြ လူတိုင္းမွာ ရွိႏိုင္ပါတယ္။
ကိုဖိုးစိန္ေရ ကိုဖိုးစိန္လိုသားတေယာက္ရွိတဲ့မိသားစုေလးကံေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ ဆက္ေရးပါဦး ေမတၱာေရစီးေခ်ာင္းေလးေတြ
ဖတ္လိုပါတယ္ အျခားျခားေသာ ေရးမည္မ်ားကိုေစာင့္ဖတ္ေနပါတယ္.ခံစားရေသာေရာဂါလည္းအျမန္ေပ်ာက္ကင္းပါေစဗ်ာ.
သက္သာက်မ္းမာပါေစ.
ေမေလး said…
သိပ္မေဝးေတာ႔တဲ႔ တစ္ေန႔ မိသားစု ၿပန္လည္ဆုံဆည္းရမွာပါေလ။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ေႏြးေနျခည္ said…
ဟုတ္တယ္ေနာ္
ကိုယ္တေယာက္တည္း ကမၻာပ်က္တာရွိႏိုင္သလို
မိသားစုထဲမွာ ကမၻာပ်က္တာလည္း ရွိႏိုင္တယ္ေနာ္

မိသားစု အျမန္ဆုံး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႕ စုံစည္းႏိုင္ပါေစ...
ဖိုးစိန္္ရဲ့ အေမ့ေနရာေနဝင္ခံစားျပီး ဖတ္သြားပါတယ္
Vista said…
ေပ်ာ္ရြင္ပါေစ ေတာင္းဆုေခၽႊ ကဖိုးစိန္ေရ....
ကမာၻၾကီးမပ်က္ေတာင္မွ မိသားစုကမာၻငယ္ေလးလဲ တခ်ိန္မွာ ပ်က္စီးတတ္တာပဲ ေက်းဇူးပါ ငါ့အကုိေရ ဒီအသိေလးေတြ လုိအပ္ေနေသးတယ္ဗ်ာ.. ဘာပဲေျပာေျပာ ဘ၀တေလွ်ာက္လုံး ေကာင္းမြန္စြာ ရုိးသားစြာ ျဖတ္သန္းရင္းနဲ႕ မိဘ၊မိသားစုအေပၚ အနဲနဲ႕အမ်ားဆုိသလုိ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္နုိင္တဲ့ သားေလးျဖစ္ခြင့္ရခ်င္ပါတယ္။ ငါ့အကုိလဲ ဒီလုိဘ၀ကုိ အျမန္ဆုံးအေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ပါေစဗ်ာ..


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
Mogok Thar said…
ဖတ္ဖတ္ခ်င္း အခုမ်ား ျဖစ္ေနတာလား ရင္ပူသြားတယ္။
ေအာက္ေရာက္မွ အပူလံုးၾကီးက က်သြာတာ။

မိသားစုအေပၚ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံ ေပးဆပ္ကူညီတတ္တဲ့ စိတ္ေစတနာ ပါရမီက ေလးစား အတုယူစရာပါ။

အေမကိုေတာင္ ျပန္တရားခ်ခဲ့တဲ့ ေမ်ာက္ငိုေရ၊ ကို္ယ့္မွာ ရွိတဲ့ ေခါင္းကိုက္ေ၀ဒနာကိုလဲ ပစ္မထားနဲ႔အံုး။ အကုန္အက်ခံ ကုသင္တာကု၊ ခြဲစိတ္သင့္ရင္ ခြဲစိတ္ကုသပါ။ အပ္ေလးနဲ႔ ထြင္လိုက္ရင္ စူးတဲ့ ဆူး ထြက္သြား ရမဲ့အစား ဆူးကို မထုတ္လို႔ အတြင္းလိႈက္ စားသြားတာ ခံရတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳး မျဖစ္ပါေစနဲ႔။

ကိုယ့္စိတ္ေစတနာအတိုင္း အက်ိဳးေပးမွာပါ ဆိုျပီး ကိုယ့္ေရာဂါကို ပစ္ပယ္မထားပါနဲ႔။ “ကံ” ဆိုတာ “အလုပ္” မွန္းမေမ့ေလ်ာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕။

ဆိုင္ကယ္တစ္စီး ေမာင္းေနသလိုေပါ့။ “ငါ့ကံက ဆိုင္ကယ္အက္ဆီးဒန္႔ ျဖစ္မဲ့ကံ မပါပါဘူးကြာ” ဆို အၾကမ္းေမာင္းမယ္ဆိုပါေတာ့။ ဟာဥ္တိုက္မႈ ျဖစ္တဲ့အခါ (ဒါမွမဟုတ္) တန္းေမွာက္တဲ့အခါ “ကံပါလာေတာ့ ခံေပါ့” လို႔ ေျပာလို႔ ရမလား။ ဒီေတာ့ မျဖစ္လာခင္ကတည္းက ကိုယ္ေမာင္းတဲ့ ဆိုင္ကယ္ကို ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ သတိေလးထား ထိန္းသိမ္း ေမာင္းနွင္ရတာပဲေပါ့။

မိသားစုမ်ား အားလံုး က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။ စိတ္ခခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္က်န္းမာနဲ႕ ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ႏိုင္ၾကပါေစ။

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင့္
အခုမ်ားျဖစ္တာလားဆိုျပီး တကယ္ စိတ္ပူသြားမိပါတယ္

ဇာတ္သိမ္းကုိ ျမန္ျမန္ေရာက္ဘို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ဖတ္ရမလား

မျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ ျမင္ရမွာစိုးလို႔ ခပ္ေျဖးေျဖးဖတ္ရ မွာလား ေတြးမရခဲ့တာ အမွန္ပဲ။

ကာယကံရွင္က ေသျခင္းတရားကို ရင္ဆုိင္ရဲဘု႔ိ ေရးေနခ်ိန္ ေဘးကဖတ္တဲ့သူက တထိတ္ထိတ္ နဲ႔ ျဖစ္ေနတာဟာ (အနည္းငယ္ ဟာသဆန္ေပမယ့္ )ခင္မင္မႈ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ပဲနဲ႔ တူပါရဲ႕
စည္သူ said…
ဟုတ္တယ္ ကိုဖိုးစိန္ႀကီးဟီးဟီး.. ေရ..

ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြလည္း ဘယ္ေသာအခါမွ မိသားစုနဲ႔ အတူ ျပန္ေနရမွန္းမသိဘူးဗ်ာ..

တစ္ကြဲတစ္ျပားစီ ျဖစ္ေနႀကတဲ့ မိသားစုေတြ..
ေလာဘေႀကာင့္ ကြဲကြာေနရတာလား..

ကံအက်ိဳးေပးေႀကာင့္လား.. ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေသခ်ာတာတစ္ခုက ေဝးေနႀက.. တစ္ကြဲတစ္ျပား ျဖစ္ေနႀကေပမယ့္ မေမ့ မေလ်ာ့တဲ့ ဇြဲ လံု႔လဝိရိရနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး မိသားစုနဲ႔ အတူတကြ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ျပန္ ေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႀကတာေပါ့..

ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕တဲ့ မိသားစုဘဝေလးကို ပိုင္ဆိုင္ႏုိင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္..

ခင္မင္စြာျဖင့္
စည္သူ
Angel Shaper said…
ရင္ထိတ္လိုက္တာဗ်ာ......
khin oo may said…
ေခါငး္ကုိက္တာဘယ္လုိေနေသးလဲ
ကိုဖိုးစိန္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ပါ... မိသားစုေတြနဲ႔ လည္းျမန္ျမန္ ျပန္လည္ဆံုဆည္း ႏိုင္ေအာင္ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္.....

ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုကိုသုန္
ဒီအေမက ဒီသားမ်ိဳးရွိတာ ကံေကာင္းလိုက္တာ..

ဟုတ္တယ္. မိသားစုကမၻာပ်က္တာကမွ ကိုယ္႕အရင္းႏွီးဆုံးကမၻာပ်က္တာပဲ... တကယ္႕ကုိ နင္႕နင္႕နဲနဲခံစားရတဲ႕ ေန႕မ်ိဳးေနာ္

Popular Posts