ဆံုမွတ္(၂၅)

ႏွစ္သစ္ေရာက္ခဲ့ၿပန္ၿပီး…။

ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္သစ္ လူသစ္နဲ႔ ဘဝအသစ္ စမယ္လို႔ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ကုန္ခါနီးတိုင္း စိတ္ကူးမိတယ္။ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ကုန္ခါနီးတိုင္း ဒီႏွစ္မွာ ငါဘာေတြ လုပ္ခဲ့လဲ။ ငါ့အတြက္ ဘာေတြ ေၿပာင္းလဲခဲ့လဲ။ ငါဘာေတြ လုပ္ၿပီးၿပီးလဲ။ ဘာေတြဆက္လုပ္ရမလဲလို႔ အၿမဲ ေတြးတယ္။ တစ္ႏွစ္ကုန္သြားလို႔ စာရင္းခ်ဳပ္တိုင္း ၿဖစ္ခ်င္တာေတြ ၿဖစ္လာတာက နည္းနည္း၊ ၿဖစ္သင့္တာကိုလုပ္ရင္း ပ်က္လာတာက မ်ားမ်ားလို႔ ခံစားမိတယ္။ ရွိပါေစေလ…။ စကတည္းက ဘဝက သံုည မွတ္ေအာက္ေရာက္ေနတဲ့ အႏွဳတ္ကေန စခဲ့တာဆိုေတာ့ ႏွစ္ခ်ဳပ္လို႔ တစ္ႏွစ္ကူးရင္ ငါေတာ့ ဟုတ္သား ဆုိၿပီး ၿဖည့္ေတြးတတ္ေနခဲ့ၿပီး။

ခု (၂၀၁၀)…

ဘဝမွာ မထင္မွတ္ထားတဲ့ ဆံုမွတ္တစ္ခုမွာ မထင္မွတ္ထားတဲ့ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြကို ဆံုရတယ္… မဂၤလာတစ္ပါးပါပဲ… ခ်စ္တဲ့သူ၊ ခင္တဲ့သူ ေတြကို တေနရာတည္း၊ တခ်ိန္တည္း ႏွစ္သစ္မွာ ေတြ႕ရတယ္။ ေပ်ာ္ရတယ္။ ဂရုစိုက္မွဳခံရတယ္။ ခ်စ္ခင္ယုယမွဳ ခံရတယ္။ မ်က္ႏွာ အညိွဳးမခံရေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ခင္ၿခင္းကို ခံရတယ္။ ေက်နပ္ပီတိ ၿဖစ္ရတယ္။ ဂုဏ္ယူမိတယ္။ ဒါက (၂၀၁၀) အစ…

(၂၀၀၉) ကို ၿပန္ဆန္းစစ္တယ္..

ၿဖစ္ခ်င္တဲ့ အရာ ေတြထဲက အၿဖစ္ခ်င္ဆံုးအရာတစ္ခု ၿဖစ္ေၿမာက္ခဲ့တယ္… အဲဒါက စကာၤပူကို ေရာက္ေအာင္လာခဲ့ၿခင္းပဲ။

တစ္ခါမွ မေတြ႕ဘူး၊ မၿမင္ဘူးတဲ့ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ၊ ငယ္ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကို စကာၤပူ မွာ ေတြ႕ရတယ္။ ေန႔တိုင္းလိုလို ေတြ႕ရင္း အမွတ္တရေတြ ၿဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အထူးသၿဖင့္ ေရာက္ကတည္းက ဖိုးစိန္နဲ႔ဘေလာ့ဂါ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ ညေနညတိုင္းေတြ႕ေနလို႔ စကာၤပူက ဘာေလာ့ဂါေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စာမေရးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေပ်ာ္တၿပံဳးၿပံဳး မိုးသို႔ ခ်ဳန္း ၿဖစ္ေနတယ္။ ဖိုးစိန္ေႀကာင့္ စကာၤပူမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ညီအကို ေမာင္ႏွမ ဘေလာ့ဂါေတြ တေနကုန္ တေနခန္း အလုပ္လုပ္ၿပီး ညေနအစည္းအေဝးထိုင္၊ ၿပီးရင္ တေနရာသြား ေကာ္ဖီေသာက္ ၊ေထြရာေလးပါး ေၿပာၿပီး အိမ္ၿပန္ေရာက္၊ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အလုပ္ဒဏ္ေတြ ဖိုးစိန္ဒဏ္ေတြနဲ႔ စာမေရးႏိုင္ႀကေတာ့ဘူး။ တန္းၿပီးအိပ္ေရာ။

ဖိုးစိန္ေႀကာင့္ ပိန္သူပိန္၊ မဲသူမဲ၊ မြဲသူမြဲ၊ ေညာင္းကိုက္မိသူမိ၊ ေက်ာလန္တဲ့သူလန္၊ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့သူပ်က္၊ MRT ဖိုးနဲ႔ မြဲသူမြဲ၊ ကြမ္းမူးတဲ့သူမူး … စံုေနတာပဲ။

ဒါလဲ ဖိုးစိန္က အစည္းအေဝးဆိုရင္ ဒီေမာင္ႏွမေတြ ပါးစပ္က ပြစိပြစိလုပ္ေပမယ့္ ရံုးဆင္းတာနဲ႔ ငိုက္စိုက္ ငိုက္စိုက္နဲ႔ လာႀကတာပဲ…။ သံေယာဇဥ္… ဒီေရစက္..။

ေရစက္ဆံုလို႔ ေတြ႕ႀကတယ္ဆိုေတာ့ ေနာင္ဘဝထိ ဆံုရေအာင္ အလွဴက လုပ္ၿဖစ္ၿပန္တယ္။ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ဘေလာ့စာဖတ္သူေတြ စုေပါင္းလွဴႀကတဲ့ အလွဴ။ ခရစၥမတ္ေန႔မွာ လုပ္ၿဖစ္ခဲ့တယ္။ ေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ အလွဴ ပမာဏထက္ ပိုသာတဲ့ အလွဴေငြကို ရခဲ့တယ္။ ဘုရားလွဴခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဆြမ္းကပ္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ သကၤန္းလွဴခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ပညာေရးအတြက္ လွဴဒါန္းခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဘုန္းႀကီးေဝယာဝစၥအတြက္ အလွဴၿပဳခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဒါအၿပင္ ပိုေနတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို သုခရိပ္ၿမံဳ မွာေနတဲ့ ေရာဂါခံစားေနရတဲ့ ကေလးမ်ားအတြက္ အလွဴေငြ ထည့္ဝင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ရခဲ့တဲ့ ေခၽြးနည္းစာေတြနဲ႔ အလွဴေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ပါဝင္ခြင့္ရခဲ့လို႔ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ အားလံုး ေပ်ာ္မဆံုး တၿပံဳးၿပံဳးရွိခဲ့ႀကတယ္။ ေက်နပ္ပီတိၿဖစ္သလို သာဓုလဲေခၚပါတယ္။ ၿပန္ေတြးတိုင္း အမွတ္ရေနမယ့္ အလွဴတစ္ခုပါ။

အလွဴၿပီးသြားေတာ့ အလွဴေအာင္ပြဲကို အလွဴရွင္ဘေလာ့ဂါေတြ တစ္ဆက္တည္းက်င္းပပါတယ္။ ဒါကေတာ့ သီးၿခားပါ။ အလွဴနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ ဖိုးစိန္နဲ႔ အဓိက ဆိုင္တာပါ။ ဖိုးစိန္က ဒီေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ စုစုစည္းစည္း တစ္ည ေတြ႕ခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ အရူးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ တိုင္းၿပည္ႀကီး ေအးခ်မ္းေပးတဲ့ သေဘာပါ။ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ အၿမဲအမွတ္ရေနမယ့္ ေန႔တစ္ေန႔ ၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေန႔တစ္ေန႔ ဆိုေပမယ့္ တစ္ရက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ႏွစ္ညနဲ႔ သံုးရက္ပါ။ ဖိုးစိန္ကိုယ္တိုင္ နာမည္ေပးထားပါတယ္။ EAST COST ကတရားစခန္းနဲ႔ တရားပြဲလို႔…။

အလွဴၿပီးေတာ့ ေန႔လည္တစ္နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီး… ညေန EAST COST မွာ တဲထိုး ညအိပ္ဖို႔ အတြက္ တာဝန္ အသီးသီးယူႀကပါတယ္။ ဖိုးစိန္၊ ကိုေမာင္ဟန္(မိုးကုတ္သား)၊ ရီႏိုမာန္၊ ကိုသူရ(ရီႏိုမာန္) သူငယ္ခ်င္းတို႔က EAST COST မွာ ေနရာရွာ တဲထိုးဖို႔ ေတာင္ေပၚသားကို ပဒုတ္က MRT မွာ ခ်ိန္းထားတယ္။ မက္မက္က အိမ္မွာ ညက်ကင္စားမယ့္ အသားကင္ေတြ ဝင္ယူဖို႔ ငခ်မ္းေကာင္နဲ႔ မ်ိဳးထက္ေဇာ္ကို ေခ်ာဆြဲသြားတယ္။ ၿမေရလ်ဥ္နဲ႔ ေမသူကေတာ့ ညစာအတြက္ မုန္႔နဲ႔ ႀကာဇံေႀကာ္ဖို႔ အလုပ္ရသြားၿပီး ကိုေဂ်းနဲ႔ ေမာင္ေဆာင္းက မမၿပာ အိမ္မွာ တဲတစ္လံုးနဲ႔ ဂစ္တာကို ဝင္ယူတယ္။ ေမေလးက အားလံုးအတြက္ ႀကာဇံေက်ာ္ေပးမယ္ဆိုေတာ့ အားလံုးက ေမေလးပင္ပန္းမွာကို မႀကည့္ရက္လို႔ ဘာမွမစားဘူး၊ လူပဲလာလို႔ေၿပာလိုက္တယ္။(ေမေလးက အလုပ္ေတြနဲ႔ အိမ္အေရြ႕အေၿပာင္းၿဖစ္ေနခ်ိန္ဆိုလို႔ပါ)။ အားလံုး ညေန(၆)နာရီ မထိုးခင္ EAST COST မွာဆံုဖို႔ ခ်ိန္းထားႀကတယ္။ ေနာက္ေန႔ အလုပ္ရွိတဲ့သူရွိတဲ့အတြက္ ေနာက္ေန႔ (၁၁)နာရီ ၿပန္ဖို႔ ၊ က်န္တဲ့သူေတြ တဲဖ်က္ဖို႔ တိုင္ပင္ၿပီးသားေပါ့။

ဒီလုိနဲ႔ အားလံုးထဲမွာ ဖိုးစိန္တို႔က အရင္ဆံုး စထြက္တယ္။ ေတာင္ေပၚသားကို ပဒုတ္မွာဆံုၿပီး လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကိုဝယ္ပါတယ္။ ပစၥည္းဝယ္ၿပီး တကၠစီနဲ႔ EAST COST ကိုေရာက္ေတာ့ မိုးခါးတို႔ မေကာင္းကင္ၿပာတို႔ကလဲ ေရာက္ေနၿပီး။ ခရစၥမတ္ေန႔ဆိုေတာ့ လူမ်ားတယ္။ ေနရာရွာေတာ့ ကမ္းေၿခနဲ႔လဲနီး၊ ဆိုင္ေတြနဲ႔ နီးတဲ့ေနရာလဲၿဖစ္တဲ့ အုန္းပင္ေတြႀကားထဲမွာ ေနရာတစ္ခုေတြ႔တယ္။ မမၿပာတို႔ကလဲ သူတို႔ ေစာင့္ေနတဲ့ေနရာနားမွာ တဲထိုးလို႔ရတယ္ဆိုေပမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ တဲေတြရွိတယ္။ ကိုယ့္အေၿခအေနကိုယ္သိေနတယ္။ လူမ်ားရင္ ဒီလိုလူေတြနဲ႔ မၿဖစ္ဘူး။ လူရွင္းတဲ့အုန္းပင္ေတြ ႀကားထဲမွာပဲ တဲထိုးၿဖစ္တယ္။ တဲက စုစုေပါင္း ေၿခာက္လံုး၊ တဲကို ဂငယ္ပံုစံ ဝိုင္းေဆာက္ႀကတယ္။ အေရွ႕တည့္တည့္မွာလဲ စားပြဲနဲ႔ထိုင္ခံုတြဲလွ်က္တစ္ခု ရွိတယ္။ အလည္မွာ ပလပ္စတစ္ဖ်ာ ႏွစ္ခ်ပ္ကိုခင္းလိုက္တယ္။ အေယာက္သံုးဆယ္စာ ထိုင္လို႔ေလာက္တယ္။

တဲထိုးေနရာခ်ၿပီးေတာ့ ေနာက္လာမယ့္သူကို ေစာင့္တယ္။ ဖိုးစိန္၊ ေရတမာ၊ ေတာင္ေပၚသား၊ ရီႏိုမာန္၊ မေကာင္းကင္ၿပာ၊ မိုးခါးနဲ႔ ေမေလးတို႔ Mc မွာ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း လူေစာင့္ပါတယ္။ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ေတာင္ေပၚသားရဲ႕ အတြင္းေရးတစ္ခ်ိဳ႕ကို သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ သူက ဘာဆုိလား…ပဲ။ သိသြားတဲ့သူက သိသြားပါၿပီး…။

တဲကိုၿပန္ေရာက္ေတာ့ ေရမကူးတတ္တဲ့ ကိုေမာင္ဟန္က ေဘာင္းဘီတိုတစ္ထည္ဝယ္ၿပီး ေရထဲကို ေကာ့ေကာ့ ေကာ့ေကာ့နဲ႔ဆင္းသြားတယ္။ ဆရာႀကီးလိုလို ေရကူးသင္တန္းနည္းၿပလိုလို လက္ေတြ ေၿခေတြလွဳပ္ၿပီး ေရထဲဆင္းသြားတာ ခဏမႀကာဘူး ၿပန္တက္လာတယ္။ ထင္လိုက္ပါတယ္။ ဒီလို အလြဲႀကီးက ေရဆင္းစိမ္တာ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူး။ မ်က္ႏွာႀကည့္သိတယ္ေပါ့။ ဘာၿဖစ္တာလဲ ခပ္တည္တည္ေမးေတာ့မွ ေရက ဆြဲတယ္။ ေရနစ္မလုိၿဖစ္လို႔တဲ့။ သိသာပါတယ္။ တစ္ခုခုဆို ဟန္ေဆာင္လို႔ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၿဖစ္ေနတဲ့ ကိုမိုးကုတ္သားမ်က္ႏွာကို ၿမင္ေယာင္ႀကည့္ႀကပါ။ နာမည္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ကို ဟန္ေဆာင္မေနတတ္တာပါ။

ေတာင္ေပၚသားက ၿခင္းတစ္လံုးဝယ္လာတယ္။ ၿခင္းခတ္မယ္ေပါ့။ ဝယ္ခဲ့တဲ့ ၿခင္းလံုးက အင္ဂေတ ကိုင္ထားသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ ကိုေဂ်၊ ကိုသူရ၊ ေတာင္ေပၚ၊ ေရတမာနဲ႔ ဖိုးစိန္ ၿခင္းခတ္တယ္။ ဖိုးစိန္ရဲ႕ အစြမ္းအစကို ႀကည့္ၿပီးသကာလ အကုန္လံုး လက္ဖ်ားခါသြားတယ္။ ဖိုးစိန္ကို အထင္ေသးတာကိုး။ ဖိုးစိန္ ကို ၿခင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မသိဘူးထင္လို႔ စိတ္စမ္းတဲ့ ေတာင္ေပၚသား စိတ္ေလသြားတယ္။ ဖိုးစိန္ ၿခင္းကို ေၿခနဲ႔ေတာင္ မထိေအာင္ ခတ္သြားတယ္။ ၿခင္းလံုးကိုယ့္ဆီေရာက္တိုင္း လက္နဲ႔ခ်ည္း ဖမ္းေနတာကိုး။ ၿခင္းပြဲပ်က္သြားပါတယ္။ တဖြဲဖြဲနဲ႔ ေရာက္လာႀကပါတယ္။

ေတာင္ေပၚသူငယ္ခ်င္း အစိုင္း ေရာက္ေတာ့ ေဘာလံုးနဲ႔ ဂစ္တာပါလာၿပန္တယ္။ ေဘာလံုးကို အသင္းႏွစ္သင္းခြဲၿပီး ကန္ပါတယ္။ ဂိုးဖမ္းတဲ့သူက မေကာင္းကင္ၿပာနဲ႔ သဲသဲ။ ဖိုးစိန္ပါတဲ့ အဖြဲ႔က ရွံဳးပါတယ္။ ဂိုးဖမ္းသမားက သဲသဲေပါ့။ ေအာ္ေမ့ဂိုဏ္းခ်ဳပ္နဲ႔ က်န္တဲ့ မိန္းခေလးေတြက ဓာတ္ပံုရိုက္ႀကပါတယ္။ ေဘာလံုးကန္ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေရထဲဆြဲခ်ရင္း ေရကူးႀကပါတယ္။ ေမွာင္လဲေမွာင္ လူလဲစံုေတာ့ ေရသြားခ်ိဳးႀကပါတယ္။ လူစံုတယ္ဆိုေတာ့ အဲဒီညက လာတဲ့သူကို နာမည္ရြတ္ၿပပါ့မယ္

ကိုေမာင္ဟန္ (မိုးကုတ္သား)

ကိုသီဟသစ္ (ေနာက္က်မွာေရာက္၊ စိတ္ကေကာက္)

ကိုZT (ဂစ္တာတီးေတာ္၏)

ကိုလူပ်ိဳႀကီး (တိတ္တိတ္ေလးခိုးၿပန္)

ရီႏိုမာန္

ေဆာင္းခ်မ္းမိုး

ေတာင္ေပၚသား

ေရတမာ

ဖိုးစိန္

တလႏြန္

ဏီၤကင္း

ဖိုးသႀကၤန္

ဗီလိန္ (ဓာတ္ပံုရိုက္ အကၽြမ္းက်င္ဆံုးဆုရထားသူ)

ကိုေဂ်း (မင္းကိုခ်စ္တဲ့သူ)

သံလြင္ဟီးရိုး

ပိုးဟပ္ေလး

ဖိုးပိုင္

ပိုင္ၿဖိဳးကို

ညီညီ(အနာဂတ္သံစဥ္)

စည္သူ

ငခ်မ္းေကာင္

မ်ိဳးထက္ေဇာ္

ညရဲ႕ေကာင္းကင္

ကိုသူရ (ရီႏိုသူငယ္ခ်င္း)

အစိုင္း ( ေပၚေပၚသယ္ရင္း) (ဘေလာ့ဂါေတြ အဆိုေကာင္းလို႔ အေစာႀကီးဝင္အိပ္သြားတဲ့သူ)

မေကာင္းကင္ၿပာ

မႀကယ္ၿပာ

ေမသူ

ေမေလး

မိုးခါး

ၿမေရလ်ဥ္

မက္မက္

သဲသဲ(ေဆာင္းႏွင္းရြက္)

သံစဥ္ခ်ိဳ

မိုး ( မိုးခါးသူငယ္ခ်င္း)

ၿမရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရာက္လာပါတယ္။ အားလံုး (၃၀) ေက်ာ္ပါတယ္။ (က်န္တဲ့သူေတြ ရွိပါေသးတယ္၊ နာမည္က်န္ေၿပာပါ)



လူစံုတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဝိုင္းဖြဲ႕ ဂီတာတီး သီခ်င္းဆိုႀကပါၿပီး။ ေတာင္ေပၚသား၊ ကိုေမာင္ဟန္နဲ႕ ဖိုးစိန္တို႔ အသားကင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ရီႏိုမာန္က အသားကင္ဖို႔ တုတ္ထိုးေပးပါတယ္။ အဲဒီအသားကင္ေတြကို ၿမနဲ႔ ေမသူက ဗန္းထဲထည့္ၿပီး လိုက္ေရာင္းေပးပါတယ္။ အသားကင္းေတြက အေမွာင္ထဲမွာ ၿဖစ္သလိုကင္ရတဲ့ အတြက္ က်က္တာက်က္၊ တူးတာတူး၊ ေၿမတလူးလူးနဲ႔ သဲတရွပ္ရွပ္က စားလို႔ကုန္တာပဲ။ အာလူးနဲ႔ ပဲၿပားတုတ္ထိုးကိုေတာ့ ေမေလးတို႔ မိုးခါးတို႔ဝိုင္းထိုးႀကတာပဲ။ စုစားရတာ ဘာမွ မဟုတ္ေပမယ့္ ဖေယာင္းတိုင္ မီးမွိန္မွိန္ေတြ ႀကားမွာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လုစားႀကတယ္၊ ကင္မေလာက္ပါပဲ။ စားလို႕ေသာက္လို႔ ဝႀကၿပီးဆိုေတာ့ ဖေယာင္းတိုင္ ေတြကို ဖ်ာပတ္လည္ ေၿမႀကီးမွာ ၿမွဳပ္ အလည္မွာ လည္းသံုးတိုင္ေလာက္ထြန္းၿပီး ဂစ္တာႏွစ္လက္နဲ႔ သီခ်င္းစာအုပ္ေတြခ်ၿပီး သီခ်င္းေတြ ဆိုႀကပါတယ္။ ဂစ္တာတီးေကာင္းတဲ့သူေတြက ကိုဇက္တီ၊ ေဆာင္းခ်မ္းမိုး၊ ကိုေဂ်းနဲ႔ အစိုင္းတို႔ပါ။ သူတို႔ အတီးဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း အဆိုးေကာင္းတဲ့ သူေတြ ေအာက္မွာ ၿပားၿပားဝပ္သြားတာပဲ။ သီခ်င္းေတြ အစအဆံုး မရေတာ့ အစပိုင္းမွာ ေကာင္းသလိုလိုနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဖ်က္ဆိုသူဖ်က္၊ အသံေသး အသံေႀကာင္နဲ႔ ေအာ္လိုေအာ္၊ ဒီႀကားထဲ မိန္းမသီခ်င္းတီးလို႔ ေယာက်ားေလးေတြက ဖ်က္ၿပီး ထထဆို၊ ေယာက်ားသီးခ်င္းကို မိန္းခေလးေတြက ဖ်က္ဆိုနဲ႔ သီခ်င္းတစ္ပုစ္မွ မဆံုးပဲ ရယ္စရာ ပြဲက်လို႔ ေနပါတယ္။ တီးတဲ့သူေတြ လက္ေၿမွာက္အရွံဴးေပးရေလာက္ေအာင္လဲ အသံေတြက ေအာင္ႀကပါတယ္။ ရယ္လိုက္ႀကတာလဲ ဝက္ဝက္ကြဲပါပဲ။

သီခ်င္းဆိုလို႔ ေညာင္းေတာ့ ဂိမ္းကစားႀကပါတယ္။ ဂိမ္းကစားဖို႔ ေတာင္ေပၚသား၊ ေဆာင္းခ်မ္းမိုးနဲ႔ မက္မက္တို႔က ဦးေဆာင္ပါတယ္။ မဲရြက္ေပၚမွာ ကိုယ္လုပ္ခိုင္းေစခ်င္တဲ့ တစ္ခုခုကိုေရးထားၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္က နာမည္ကို ႏိွဳက္ေပးရင္ နာမည္က်တဲ့သူက မဲႏွိဳက္ၿပီး ကိုယ္က်တဲ့မဲလိပ္အတိုင္း လုပ္ရတဲ့ ကစားနည္းပါ။ ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုး ခ်စ္ခင္ရင္ႏွီးစြာ ကစားခဲ့ႀကပါတယ္။ အရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ကြမ္းမူးလို႔ အန္ၿပီး ၿပန္သြားရတာက ဏီကင္းပါ။

အဲဒီကစားထဲမွာမွသ႑န္လုပ္ သရုပ္တူလို႔ တဟားဟားပြဲက်ခဲ့တဲ့သူေတြက တစ္ည ႏွစ္ဘဝေၿပာင္းသြားရတဲ့ သယ္ရင္း ရီႏိုမာန္ပါ။ ၿမက ရီႏို ခါးကိုဖက္ၿပီး “အိုပါ… လက္ထပ္ရေအာင္”လို႔ ေၿပာၿပီး မႀကာခင္မွာပဲ ရီႏိုက ဘဝေၿပာင္းၿပီး ဖိုးစိန္ထံမွာ ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေႏွာင္းေႏွာင္း ခ်စ္ခြင့္ေတာင္းခဲ့တဲ့ ၿဖစ္ရပ္ပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ မမၿပာက ေမေလးကို ဒူးေထာက္ၿပီးလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းတာ၊ ေမေလးရဲ႔ ထက္လင္းရင္လူးေဆး ေႀကာ္ၿငာကို ေမ့မရသလို ဗီလိန္ရဲ႕ဖားခုန္ခုန္တာ၊ ကိုေဂ်း ေခြးလိုက္လို႔ ပတ္ေၿပးရတဲ့ အမူအယာ၊ ေရတမာရဲ႔ တခ်ိန္တည္း မဲ့၊ ၿပံဳး၊ ငို၊ ရယ္၊ လုပ္ၿပတဲ့ မ်က္ႏွာေတြကလဲ တဟားဟားနဲ႔ ပြဲက်ခဲ့ရပါတယ္။ ဖိုးစိန္ခမ်ာလဲ မဲက်လို႔ မလုပ္တတ္ ရွက္တတ္သူေတြကို နည္းၿပရင္း ညရဲ႕ေကာင္းကင္ကို ကိုမိုးကုတ္သား အရက္မူးဟန္ လုပ္ၿပေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဗီလိန္ရဲ႕ ရိုက္ခ်က္ေကာင္းမွဳေႀကာင့္ ေတာင္ႏွလံုးႀကားက လထြက္ ခဲ့ရပါေသးတယ္။

ကစားပြဲႀကီးၿပီးေတာ့ ည တစ္နာရီေက်ာ္ေနပါၿပီး။ ေမေလး လဲ အားလံုးအတြက္ မနက္စာ ေကာက္ညွင္းေပါင္း ေကၽြးဖို႔ အေစာႀကီး ထရမယ္ဆိုၿပီး ၿပန္သြားပါတယ္။ (အမွန္ေတာ့ ကိုကိုဆူမွာစိုးလို႔ပါေပါ့) ညီညီတို႔လို မနက္အလုပ္ရွိသူေတြ ၿပန္သြားႀကေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြ ဝိုင္းဖြဲ႔ၿပီး ဂီတာဆက္တီးႀကပါတယ္။ အဲဒါခ်ိန္မွာ တကၠဆီခ (၁၈)က်ပ္ အကုန္ခံၿပီး ေရာက္လာသူက ကိုသီဟသစ္ပါ။ ကိုဇက္တီ၊ ကိုေဆာင္း၊ တို႔နဲ႕ သီခ်င္းေတြ ဆက္တီးၿပီး ဆိုႀကပါတယ္။ ဖိုးစိန္၊ ေရတမာ၊ ဦးသစ္နဲ႔ ရီႏိုမာန္တို႔ ေလးေယာက္ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကလိုက္ တြဲၿပီးကလိုက္နဲ႔ ေဖ်ာ္ေၿဖပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေယာက္ဝင္အိပ္လိုက္၊ တစ္ေယာက္ကိုႏွိဳးလိုက္နဲ႔ မနက္ (၅)နာရီေလာက္ထိ ။ ေအာ္ေမ့ဂိုဏ္းက ၿမ၊မိုး၊ေမ တို႔လဲ ဟိုေနရာေခြ၊ ဒီေနရာေခြ အိပ္ကုန္ၿပီး။ ရီႏိုမာန္၊ ကိုသူရနဲ႔ မိုးတို႔က မနက္အလုပ္ဝင္ရမွာ ၿဖစ္လို႔ MRT ဖြင့္တဲ့အခ်ိန္ ၿပန္သြားပါတယ္။ အမာခံက်န္တာက မေကာင္းကင္ၿပာ၊ မိုး၊ ဖိုးသႀကၤန္၊ ဗီလိန္၊ သဲသဲ နဲ႔ ဖိုးစိန္ပါ။ သဲသဲက ကိုေဂ်းေဟာက္သံကိုေတာင္ ရီေကာဒင္းယူထားရေလာက္ေအာင္ ကိုေဂ်း အိပ္ေမာက်ေနပါတယ္။ မိုးလင္းခါနီး ဖိုးသႀကၤန္နဲ႔ ဗီလိန္တို႔ ၿပန္မယ္၊ အလုပ္ဝင္ရမယ္ ဆိုေတာ့ ဖိုးစိန္လဲ ဝင္အိပ္ပါတယ္။ အဲဒါအခ်ိန္ အလင္းေရာင္ ရေနပါၿပီး။ ဝင္အိပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုဘုိနဲ႔ မမၿပာတို႔က ေကာ္ဖီေတာင္သြားေသာက္ေနပါၿပီး။ ေကာ္ဖီေသာက္ၿပီး ၿပန္လာတဲ့ ကိုဘို ေကာ္ဖီခြက္ကို မေသာက္ခင္မွာပဲ ေတာင္ေပၚသားနဲ႔ သံလြင္ႀကား ေခြေခြေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ စာစာ စာစာနဲ႔ ရံုးကို သြားေတာ့မယ့္ ၿမ အသံကို ႀကားေတာ့မွ ႏိုးလာပါေတာ့တယ္…။ ၿပီးေတာ့…. ဆိုေပမယ့္ မၿပီး ၿပတ္ေသးတဲ့ ပန္းခ်ီကားလုိပါပဲ...။ (၂၆)ရက္ေန႔မွာ အမွတ္ရစရာေတြ ထပ္ၿဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္...။

ဆက္ရန္....

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္