ခ်စ္ၿခင္းတည္ရာ

ခရမ္းၿပာ ေကာင္းကင္ရဲ႔ေအာက္
မွိဳင္းညိဳ႕ညိဳ႕တိမ္ပ်ိဳေတြကို ေငးလို႔
ညင္သာၿငိမ့္ေညာင္းစြာ စီးဆင္ေနတဲ့ၿမစ္ၿပာၿပာတစ္စင္းက
က်ဳပင္ေတြ ႀကားနစ္ေမ်ာသြားဖို ့အဆင္သင့္ေပါ့…။

ဆာေလာင္မြတ္သိပ္တဲ့ အခ်စ္ေတြမွာ
အဆံုးမသတ္တဲ့ နာက်င္မွဳေတြ လိုအပ္လိမ့္မယ္ဆိုရင္…
ေသြးထားတဲ့သင္တုံုးဓားက
ငါ့ရဲ႔ ဝိညာဥ္ေတြကို ေသြးထြက္သံယို ၿဖစ္ေစေတာ့မယ္။

ဘယ္ေတာ့မွ အသက္ရွင္ဖို႔ မႀကိဳးစားတဲ့
တုန္႔ၿပန္မွဳမဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ကလဲ
ေသဆံုးမွာကိုေႀကာက္ေနမိတယ္..

ရွည္လ်ားလွတဲ့ ညေတြမွာ လမး္က်ဥ္းေလးတစ္ခု
အထီးက်န္တာ ဆန္းသလား...
ငုိခဲ့ရတဲ့ င့ါရဲ႕ညမွာ
ခဏေပါင္းမ်ားစြာ သာခဲ့တဲ့လ
ဒီညေတာ့ ဘ၀တစ္ပါးေရာက္ေနသလား...

တစ္ခါတစ္ရံ ေခါမ စစ္ခ်ီသံကို ႀကားရသလိုလို...
တစ္ခါတစ္ရံ သိုသိပ္စြာ ထြက္ေပၚလာမယ့္
ပန္တ်ာ ဘုရင္မရဲ႕ စည္သံကနားစည္ဝကိုေရာက္လာသလိုလို...

ဘယ္ေတာ့မွ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ထပ္မရမယ့္ အိပ္မက္ခ်ိဳခ်ိဳက
ႏိုးထဖို႔ကို ေႀကာက္မိၿပန္တယ္…

ဘယ္ေတာ့ မွ ကခုန္ဖို႔ မသင္ယူပဲ
အသဲကြဲမွာကို ေႀကာက္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားဟာ
တြယ္တာျခင္းကုိ လက္ယပ္ေခၚငင္
အၾကင္နာႏြယ္မွ်င္ေတြကုိ ျပံဳးျပလို႔
အခ်စ္တစ္ခုတည္းခံစားမယ္ဆိုရင္ေပါ့…

ကံေကာင္းၿခင္းေတြ ရွိေနဖို႔အတြက္
လြမ္းမွန္းမသိ လြမ္းေနတဲ့ ငါ့ရဲ႕ပန္းခင္းထဲက
ပန္းေလးတစ္ပြင့္သာ ခ်စ္ၿခင္းဆိုရင္
မင္းေလးက ထိုပန္းေလးတစ္ပြင့္အတြက္ မ်ိဳးေစ့ေလးပါ…


ႏွင္းခါးၿဖဴၿဖဴေတြ တစ္ဆုပ္တစ္ခဲ က်တဲ့ ေဆာင္းရာသီမွာ
လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ မ်ိဳးေစ့ေလဟာ
ေႏြးေထြးတဲ့ ေနေရာင္ၿခည္ ရဲ႕ ခ်စ္ခင္ယုယမွဳေအာက္
ေႏြဦးရာသီမွာ
ပန္းေလးတပြင့္ ၿဖစ္လာမွာပါ။


ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္