ဖ်ားနာေနတဲ့ ေတာင္ပံတစ္စံု

ငါ့မွာ….. လေရာင္ေတြကိုသုတ္လိမ္း
မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔ၿငိမ္းသတ္
တဖ်တ္ဖ်တ္ လွဳပ္ခတ္ႏိုင္တဲ့ေတာင္ပံတစ္စံုရွိတယ္..


ဒီေတာင္ပံေတြထဲမွာ
နာက်ည္းမွဳနဲ႔ အေရာင္ဆိုး
ဝမ္းနည္းၿခင္းေတြ တန္ဆာဆင္
အလြမ္းေတြကို ရွတစြာ ထုဆစ္သကၠရာဇ္ေတြကို ၿဖိဳဖ်က္ရင္း
က်ိဳးပ်က္ကြဲအက္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားတစ္စံုကို သၿဂိဳလ္ထားေလရဲ႔…..။

ဒီႏွလံုးသားကုိ တံခါးပိတ္ထားခ်ိန္
လေရာင္ေတြ အရည္ေပ်ာ္
ေတာင္ပံေတြ မလွဳပ္ႏိုင္ႀကတဲ့
စကၠန္႔ မိနစ္ နာရီ ေန႔ လ ႏွစ္ေတြရဲ႔
သဲ့ယူၿခင္းခံေနရတဲ့ ညေနမ်ားစြာမွာ
ေလးညိွဳ႔သံကိုေတြးေႀကာက္ရင္း
တိတ္ဆိတ္စြာ …ငိုညည္းေနခဲ့ရတယ္….။

တံလွ်ပ္ကေရမျဖစ္ခဲ့မုိ႔
ေရငတ္ေ၀ဒနာ ရင္မွာေလာင္ျမိဳက္
အနာဂတ္အစ ပစၥဳပန္လမ္းဆံုးမွာ
ခဲမွန္ဖူးတဲ့ ဒီေတာင္ပံတစ္စံုက
ဒဏ္ရာႏွလံုးသားနဲ႔
ေလာကကို
မင္သက္စြာေငးေမာေတြးေတာရင္း.....

ဒီတစ္ႀကိမ္လဲ ေထာင္ေခ်ာက္မၿဖစ္ဖို႔
လမင္းကို တိတ္တဆိတ္
ဆုေတာင္း ….
တမ္းတ….. ေႀကကြဲ….ရင္း
ငါ................. ဖ်ားနာေနခဲ့တယ္….။


ဒီကဗ်ာေလးက (၂၀၀၁)ခုႏွစ္ တကၠသိုလ္တက္ေနတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး ဗလာစာအုပ္မွာ အမွတ္တရ စုေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ... (ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ဖို႔ မတတ္ႏိုင္လို႔ေလ) ဒီကဗ်ာေလးကို တီခ်ယ္မီကို ေပးဖတ္ေတာ့ တီခ်ယ္မီကေၿပာဖူးတယ္... အဲဒီဖ်ားေနတဲ့ ေတာင္ပံကို အေမြးႏွဳတ္ၿပီး ေႀကာ္စားလိုက္ေလတဲ့... း) ခုတစ္ေလာ စာေရးပ်င္း အိမ္လည္ပ်င္းေနေပမယ့္ ကိုယ့္အမေတြ အကိုေတြရဲ႔ ကဗ်ာေကာင္းေတြ စာေကာင္းေတြကိုေမႊေႏွာက္မိေနတယ္... အနည္ထိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္းေပါ့ေလ... ကဗ်ာေရးေကာင္းတဲ့ အမေတြေရွ႔မွာ ဒီကဗ်ာေလးကို တင္လိုက္ရတာ အားေတာ့နာပါရဲ႔... ဒါေပမယ့္ အမႀကီးေတြရဲ႔ ကဗ်ာေကာင္းေကာင္း ေတြကို ဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရးထားခဲ့ဖူးတဲ့ ဒီကဗ်ာေလးကို သတိရသြားလို႔ပါ... ခံစားခ်က္တစ္ခ်ိဳ႔ ပါဝင္ခဲ့သလို ခုခ်ိန္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနတာလဲပါတယ္...

ကဗ်ာဆရာမႀကီး အမ ႏွစ္ေယာက္ လာဖတ္ရင္..... ကဗ်ာဆရာႀကီး ... လာဖတ္ရင္ေတာ့... ရွက္ၿပံဳးေလးနဲ႔ သြားၿဖဲၿပံဳးရင္း

“သားက ငယ္ပါေသးတယ္ဗ်ာ”..... လို႔ပဲၿပန္ေၿဖမွာေနာ္... း)

ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္